Mama-life
| Jo schreef op: 19-01-2018 12:24:07 |
Gisteren kregen we te horen dat een (jong) familielid wat zeer dichtbij staat borstkanker heeft. Vandaag MRI scan en woensdag uitslag hiervan, wat nu al zeker is is dat de borst niet gespaard kan worden en ze chemo krijgt. We zijn allemaal zeer aangeslagen natuurlijk. Maar waar ik het meeste mee zit (nou ja dat die persoon ziek is is onze grootste zorg uiteraard) is hoe vertel je dit aan een 11 jarige? (volgende maand 12). Ben je eerlijk, probeer je het wat af te zwakken, wat vertel je, wat niet? Ze is gevoelig maar wel een binnenvetter. Mijn hoofd loopt over, maar wil dit eigenlijk wel goed doen, stom he??! |
| Quote |
| Jolanda1974 schreef op: 19-01-2018 12:27:35 |
Zo eerlijk mogelijk vertellen en haar vragen laten stellen en daar eerlijk antwoord op geven.
Persoonlijk ben ik niet van het afzwakken. |
| Quote |
| Xxx schreef op: 19-01-2018 12:30:46 |
Nooit afzwakken. Mijn kinderen waren 9 en 7 toen opa de diagnose kanker kreeg en binnen korte tijd
zou overlijden. Eerlijk verteld, samen gehuild en gepraat en de vragen altijd eerlijk beantwoord. |
| Quote |
| Boterbloem schreef op: 19-01-2018 12:31:53 |
Wij hebben toen mijn vader ziek werd de uitslagen afgewacht en toen heel eerlijk verteld hoe het
er voor stond. We hebben dus eerst de feiten verteld, en vervolgens dat opa dus zou overlijden. Dat je kunt terugpakken of de feiten die je toen vertelde. |
| Quote |
| Boterbloem schreef op: 19-01-2018 12:32:19 |
En heel veel sterkte natuurlijk! Enorm heftig  |
| Quote |
| Chloe schreef op: 19-01-2018 12:37:46 |
Eerlijk vertellen, maar geen nare onnodige details vertellen als ze er zelf niet om vragen. Heb ik
tenminste op deze manier gedaan. |
| Quote |
| Jo schreef op: 19-01-2018 13:08:30 |
We weten het zelf ook pas dus details etc weten we nog niet, maar we willen haar wel vertellen wat
we weten. In ons eigen gezin hebben we toen ik puber was ook veel te maken gehad met kanker (ik was toen wel iets ouder 16,17) en wat ik persoonlijk het ergste vond toen het verdriet van mijn ouders en later van familie. Omdat we nog niks weten over eventuele uitzaaiien o.i.d. kan ik alleen vertellen wat ik weet. Ik denk dat ik maar niet te veel na moet denken en het gewoon doen, een goed moment is er toch nooit. |
| Quote |
| Duifje schreef op: 19-01-2018 13:08:35 |
Eerlijk zijn. Kinderen op die leeftijd weten meer dan je denkt. |
| Quote |
| Mamma V. Tim En Tara schreef op: 19-01-2018 13:39:00 |
Kreeg helaas vorig jaar juni zelf deze diagnose. Wij hebben de kinderen toen 11 en 9 eerlijk verteld wat er aan de hand was. |
| Quote |
| Jo schreef op: 19-01-2018 14:00:11 | ||
Vreselijk, hoe is het nu met je? | ||
| Quote |
| Bepje schreef op: 19-01-2018 15:53:52 |
Beslist eerlijk vertellen. Ook hun vragen zo duidelijk mogelijk beantwoorden, voor zover je zelf
weet. Als je dat niet doet dan voelen ze dat echt wel aan en uitkomen dat het ernstiger zou kunnen
zijn dan zij weten ook. Dan kunnen ze niet meer van je op aan wat dit soort zaken betreft en beleven
ze het misschien nog heftiger. Al met al naar hoor, heel veel sterkte ! |
| Quote |
| Kees schreef op: 19-01-2018 15:53:57 |
je wil je kind beschermen tegem verdriet maar soms gaat dat ewoonweg niet omdat dit soort zaken
helaas een onderdeel zijn van het keiharde leven. kinderen zijn flexibel. ik ben een voorstander van zo eerlijk mogelijk. ook heb je soms geen antwoorden maar dat is dan ook een antwoord. zodra je verzwijgt, niet alles zegt etc gaan kinderen hun eigen verhaal verzinnen en dat is eng. ze worden banger dan van de waarheid. kinderen voelen veel aan, leg uit waar je kan en benoem dat je het moeilijk vind. sterkte, lastig he...je eigen verdriet voelen en dan ook je kind nog opvangen. uit ervaring kan ik je vertellen dat de jip en janneke versie vertellen aan je kind het voor jezelf ook duidelijker maakt. |
| Quote |
| Debbel79 schreef op: 19-01-2018 16:08:38 |
Absoluut eerlijk zijn. Net wat Kees ook zegt, dit is (helaas) het keiharde leven. Ik denk persoonlijk ook dat hoe je als ouder ermee omgaan een deel hun reactie bepaald. Ik ben zelf vrij nuchter, ja het is kut, maar ik ben zelf nooit neerslachtig of compleet over mijn toeren door slecht nieuws. Tuurlijk ben ik verdrietig, maar ik blijf positief, en probeer overal het beste nog uit te halen. Hoe onzeker, of slecht een prognose ook is. Dat probeer ik mijn kinderen ook te leren, en dat is niet baggetaliseren of kop in het zand steken, of masker opzetten. Dat zeggen sommige mensen nog wel eens. Maar voor mij persoonlijk is dat accepteren. Dat zeg ik ook altijd tegen de kinderen. Het leven is niet altijd feest. Het is wat het is, treuren mag, absoluut, maar blijf er niet in hangen. Als ik als ouder dramatisch ga doen, en ongemakkelijk, de halve waarheid maar ga vertellen om ze zogenaamd te sparen, dan gaan kinderen juist heel veel moeite ermee krijgen. Het is wat het is, hoe kut ook. Dus ik zou absoluut eerlijk zijn, en het niet te dramatisch proberen te brengen. |
| Quote |
| Mamma V. Tim En Tara schreef op: 19-01-2018 16:17:53 | ||
Het gaat ben bijna klaar met behandelen,nu vertrouwen in de toekomst krijgen en vooruit gaan😉 | ||
| Quote |
| Nelia schreef op: 19-01-2018 22:09:07 |
Helaas ervaring mee door het overlijden van de papa van mijn kinderen. Wij hebben destijds de site
van kankerspoken hierbij gebruikt. Je hebt verschillende leeftijdscategoriën. Mijn kinderen waren toen 7 en 6, maar hadden aan de filmpjes bij 3-5 jaar het
meeste en meer voorstelling. Wij zijn in zekere zin eerlijk geweest, maar wel alleen de vragen
beantwoord. Wij wisten vanaf het begin dat het ongeneeslijk was, maar hoe lang hij nog zou hebben?
Doodgaan hebben de kinderen het nooit over gehad totdat het moment kwam dat hij geheel uitbehandeld
was. We zijn met z'n 4-en gaan zitten om het hier toch over te hebben. Op dat moment was hij al zo'n
1,5 jaar ziek. Heel verdrietig tmoment toen. Helaas werd 3 maanden na het overlijden van hun
vaderook hun oma, mijn moeder ziek. Eerste wat ze toen vroegen: "Gaat beppe nu ook dood?". Ja dus...
Vervolgens nog een oom overleden en nu is een moeder van een vriendje ziek, uitgezaaïde
borstkanker. Ze doen er nu vrij laconiek over, het is bijna normaal voor ze geworden. Vreselijk! Heel veel sterkte voor jullie en wellicht heb je iets aan de site. |
| Quote |
| Jo schreef op: 19-01-2018 22:27:16 | ||
Fijn!  | ||
| Quote |
| Jo schreef op: 19-01-2018 22:32:20 |
Bedankt liever dames, vanmiddag uit school maar meteen even samen gaan zitten. Verteld wat ik weet en haar laten praten. Je zag haar echt denken, kreeg wat glanzende ogen, maar de ernst dringt nog niet echt door volgens mij. Na een tijdje ging ze wel weer vragen stellen dus het houdt haar wel bezig. Het is een redelijke binnnenvetter maar ze lijkt nog gewoon haar gewone zelf. |
| Quote |
| Saskiamv2boys schreef op: 20-01-2018 18:06:31 |
moeilijk is dit altijd he/ Goed dat jullie het verteld hebben. Wij hebben onze zoon van toen 8 ook verteld dat hij ziek is en dat we niet weten wat de toekomst gaat brengen. Ook toen mijn man zijn ouders ziek werden en kwamen te overlijden zijn ze altijd open een eerlijk geweest. Heel veel sterkte. |
| Quote |
| Mv5 schreef op: 20-01-2018 22:01:01 |
Altijd eerlijk zijn en nooit dingen beloven die je niet weet/niet waar kan maken. Net zoals je nooit
mag zeggen dat iets geen pijn doet bij de dokter/tandarts. En ruimte bieden voor vragen en emoties.
Die mogen er zijn. Geef je die ruimte niet, krijg je het later driedubbel zo hard terug. |
| Quote |
| Ikmaria schreef op: 28-01-2018 10:08:53 |
Kinderen hebben een heel eigen manier om met zo’n zaken om te gaan. Op het ogenblik dat je het hem vertelt, zal hij behoorlijk schrikken, verdriet hebben, enz. ... maar in tegenstelling tot volwassenen blijven kinderen hier helemaal niet bij stilstaan. Voor kinderen zijn dergelijke zaken als het ware ‘momenten’. Het ene ogenblik krijgen ze slecht nieuws te horen, het andere ogenblik doen ze gewoon verder hun ding (school gaan, spelen met vrienden, enz....) Daarom is het ook belangrijk het hen eerlijk te vertellen, maar er niet telkens op terug te komen. Een eerlijk en open gesprek om mee te starten en als ze er zelf vragen over stellen, deze zo goed mogelijk proberen te beantwoorden, maar na het gesprek er zeker niet telkens weer zelf over beginnen. Heel veel sterkte alvast... |
| Quote |
