Mama-life
| Mamavonn schreef op: 02-10-2017 08:31:16 |
Ik heb al 15 jaar geen contact met mijn vader e die kant van de familie. Veel van jullie weten het
verhaal denk ik wel. Hij heeft mijn zusje jarenlang misbruikt. toen dat uitkwam is mijn moeder van
hem gescheiden. Ik ben zijnk ant van het verhaal gaan horen maar hij zei doodleuk als je me niet
gelooft ga ik verder met mijn leven. En zo is het gegaan. Toen mijn zusje stierf is hij met zijn familie wel naar de crematie gekomen. Nu belde mijn tante mij afgelopen vrijdag (ook van haar al die tijd niks gehoord) dat mijn vader is overleden. Deze week is de begrafenis. Zouden jullie gaan of niet gaan? |
| Quote |
| Mamavonn schreef op: 02-10-2017 08:31:53 |
O zie dat er letters in de titel weggevallen zijn. Wat zouden jullie doen moet er staan |
| Quote |
| Jen9 schreef op: 02-10-2017 08:33:56 |
Jeetje.. tja.. Denk dat een ander hier moeilijk wat over kan zeggen. Mij is dit gelukkig niet
gebeurd.. Ik denk dat ik niet zou gaan.. maar verder dan ...ik denk.. kom ik njiet... |
| Quote |
| Mamavonn schreef op: 02-10-2017 08:35:26 |
Ik ook niet. Heb altijd gedacht dat als het zou gebeuren ik zeker weten niet zou gaan maar nu
twijfel ik toch. Ben ondertussen wel ziek van de stress. Dat gedoe op mijn werk, Mijn moeder die ze in april op de paaz hebben opgenomen omdat ze niet meer wilde leven en nu dit weer. |
| Quote |
| Sunshine schreef op: 02-10-2017 09:03:44 |
Ik kan alleen zeggen hoe ik erin staat. Hier al 16 jaar geen contact met ouders en zus enz. Ik ben keihard. Maar bij mijn is het contact in het leven ,dan ook bij het sterfbed en de dood. Geen contact in het leven ,dan ook niet bij de dood. Zie geen enkele reden,waarom ik ineens bij een uitvaart zou moeten zijn. Voor mijn voelt het schijnheilig. Ook niet ineens aan een sterfbed staan ,als of alles ineens vergeten en vergeven is. Ik heb dit toen ook niet gedaan bij de dood van mijn oma. En heb ook niet de erfenis aangepakt erna enz. Maar nogmaals ik heb daar keihard in. Mocht mijn wat overkomen. Dan mogen ze ook geen van alle komen. Ook niet op afstand of wat dan ook. Dat weet iedereen die dichtbij mijn staat. Komen ze toch eigenwijs ,dan moet de hel maar uitbreken ,op geen enkele manier mogen ze van mijn afscheid nemen. Succes met je keuze |
| Quote |
| Mamavonn schreef op: 02-10-2017 09:24:06 |
Ja heb ik ook altijd geroepen....tot het gebeurde En nu ben ik ook omgeslagen mbt een evt erfenis. Reken maar dat ik daar achter aan ga. Zie het maar als een financiele compensatie voor het geleden leed. ook voor mijn zusje die er niet meer is. |
| Quote |
| Effe Zo schreef op: 02-10-2017 09:27:11 |
Hier een soort gelijk iets niet mm vader wel familie. Ik ging als afsluiting dat ik zeker wist
dat het zo was |
| Quote |
| Xxx schreef op: 02-10-2017 09:28:49 |
Lastig hoor. Mijn vader had 7 kinderen en daarnaast nog 5 kinderen uit een eerder huwelijk. Toen we wisten dat hij ziek was hebben we zijn andere kinderen ook geinformeerd, ook al hadden ze geen contact, maar ook geen ruzie. Mijn vader wilde al zijn kinderen nog zien. Uiteindelijk zijn op zijn sterfbed 3 van de 5 kinderen geweest. Op de dag van zijn overlijden hebben we ze weer geinformeerd. 3 van de 5 zijn gekomen (1 die ook op zijn sterfbed is geweest en 2 andere). Ik heb nooit echt contact met hun gehad, maar het was ook hun vader. Voor hun was het ook een soort afsluiting. Op de dag van de uitvaart hebben zij ook de mogelijkheid gekregen persoonlijk afscheid te nemen in het uitvaartcentrum. Zij hadden dit ook nodig en papa zou dit zo gewild hebben. Doe waar jij je goed bij voelt! |
| Quote |
| Mamavonn schreef op: 02-10-2017 09:29:49 |
Ik twijfel vawege het volgende: gaan omdat het ondanks alles toch mijn vader was, mijn tante me gebeld heeft en ik me daardoor toch een soort van verplicht voel. En ik door te gaan later geen spijt kan krijgen dat ik niet ben gegaan Niet gaan omdat mijn man (terecht) aangeeft dat hij daar in de toespraken opgehemeld gaat worden en kan ik daar tegen? |
| Quote |
| Boterbloem schreef op: 02-10-2017 09:34:41 |
Ik zou denk ik wel gaan... Excuses als je dit te ver vindt gaan... Ik bedoel het echt goed. |
| Quote |
| Juudje schreef op: 02-10-2017 09:37:56 |
Ik denk ook dat ik zou gaan, al was het alleen maar om het af te sluiten. Als je later spijt krijgt,
kun je het niet over doen. Je kan toch na de plechtigheid meteen naar huis gaan, zonder 'gezellige' babbeltjes met de rest van de mensen. |
| Quote |
| Mamavonn schreef op: 02-10-2017 09:38:10 |
Dat is lief van je boterbloem. En ja mijn bordje is aardig vol dat heb ik ook wel in de gaten. Heb
sinds gisteren ook een knallende koppijn die niet overgaat en buikpijn. Maar ik vind het zo zwak om
me ziek te melden.Wat moet ik dan zeggen? Ze doen rot op mijn werk, mijn vader met wie ik al 15 jaar
contact heb is dood en mijn moeder heeft 3 maanden op de paaz gezeten omdat ze niet meer wil leven? |
| Quote |
| Boterbloem schreef op: 02-10-2017 09:45:10 |
MamaVonn, ja precies dat... En eerst bij een huisarts. Omdat die er neutraal in staat, niet eerst naar je werk. Hij vond het de eerste 2 keer ook zwak, want alles viel toch nog wel mee? |
| Quote |
| Myself schreef op: 02-10-2017 10:04:19 | ||
dat later spijt krijgen kan ik me voorstellen, je kan het ook zien als een hoofdstuk wat je nu echt definitief afsluit voor jezelf. Is het een crematie of begrafenis? Want bij een begrafenis kan je natuurlijk ook naar de begraafplaats zelf gaan en je daar aansluiten bij de stoet, dan hoef je niet naar de dienst / bijeenkomst met alle toespraken. Sowieso sterkte, met wat je ook gaat doen. | ||
| Quote |
| Mamavonn schreef op: 02-10-2017 10:08:11 |
WAt er gvan je man. Hoe gaat het nu? Ik kreeg vrijdag het aangepaste verslag van mijn leidinggevende over het voortgangsgesprek dat we hadden gehad. Ik moet dat zelf uitwerken en dan zet zij daar nog haar aanpassingen bij. Ik kon gewoon aan de opbouw zien dat zij dat niet zelf verzonnen had wat daar stond. Er werd ineens over mij geschreven in e 3e persoon bv. Er werden suggestieve opmerkingen gemaakt over mijn werkhouding. En het is mij duidelijk dat ze een dossier aan t opbouwen zijn. Ik heb zaterdagmiddag thuis met mijn man argumenten op papier gezet die alles weerleggen. Gisteren moest ik werken. Ik werk met mensen van de politie en het OM. Ik heb aan twee mensen waar ik mee werk en die daar een aardige vinger in de pap hebben om feedback gevraagd. Ze kennen me ook langer dan vandaag en vroegen waar die vraag ineens vandaan kwam. Ik heb het in het kort verteld en ze vielen nog net niet van hun stoel. Ze herkenden mij niet in de kritiek. Ze vonden dat ik mijn werk prima deed. Dat ze altijd op tijd en goed onderbouwd advies hadden en dat ze mij tot de betere zo niet de beste van mijn club vonden. Dus ik moest niet aan mezelf twijfelen. Dat is fijn om te horen maar mijn leidinggevende doet er dus alles aan om de poten onder mijn stoel vandaan te zagen. ik ben dan ook bang dat ziekmelden me op een 1-0 achterstand zet. |
| Quote |
| Juudje schreef op: 02-10-2017 10:12:00 |
Heb je die feedback ook op papier? Zou ik zeker vragen. Kun je dat mooi meesturen. Kunnen ze meteen
ophouden met zagen. |
| Quote |
| Mamavonn schreef op: 02-10-2017 10:16:20 |
Ze hebben het mondeling gegeven maar ze zouden het ook nog op de mail zetten |
| Quote |
| Myself schreef op: 02-10-2017 10:18:23 | ||
Dan heb je misschien nog de mogelijkheid contact op te nemen met de uitvaartondernemer om eventueel al eerder afscheid van hem te nemen, alleen? Of ligt hij bij familie opgebaard? Ik zeg niet dat je het moet doen, maar probeer mee te denken in mogelijkheden om het eventueel op jouw manier te doen, zonder aanwezigheid en druk van familie. | ||
| Quote |
| Boterbloem schreef op: 02-10-2017 10:18:57 |
Ik heb geen idee wat voor een gevolgen dat heeft... Wat een enorm lastig parket zit je... Bij mijn man ook een leidinggevende die op echt een heel rare manier werkt... Die maakt zo enorm veel kapot terwijl hij en zijn collega's zo hard hun best doen... Bij mijn man had het geen gevolgen, werd het als sterk gezien door de groep buitenaf, maar hij zit natuurlijk op een andere plek en in een andere functie dan jij zit... Dus geen idee welke gevolgen het heeft... Wel goed dat je je al zo aan het wapenen bent. Dat je zorgt dat je sterk staat. Maar grrrrrr als die mensen eens echt wisten wat voor naar effect ze hadden op mensenlevens... Wil je iig heel veel sterkte wensen met alle keuzes en strijd die je nog moet aangaan. Denk goed om jezelf! |
| Quote |
| Bettie schreef op: 02-10-2017 10:45:36 |
Mijn eerste reactie was een keihard nee. Maar bij het lezen van je verdere verhaal merk ik twijfels
bij jezelf. En mijn antwoord daarop is: Als je twijfelt zou ik zeker WEL gaan. Dit is iets dat je nooit meer over kunt doen. Je hoeft daar niet verdrietig te zijn omdat je vader niet meer leeft maar kunt wel verdrietig zijn om de situatie en zoals alles is gelopen. Je mag er ook boos zijn, hoeft geen zielige verhalen van andere familieleden aan te horen. Kunt je oren dichthouden bij de lofprijzingen t.o.v. je vader maar ook denken 'dat hij voor anderen wel die goede/beste man was zeg'. Daarnaast kan hetvoor jezelf ook een goede afsluiting zijn. Wat betreft je werk; weet je bij welke arbodienst je werkgever is aangesloten? Jij mag nl. ook zelf de bedrijfsarts bellen. En dat zou ik zelf dus zeer zeker doen. Ik denk (weet het bijna zeker) dat hij je tot nader orde in de ziektewet zet én dat ook als zodanig meldt bij je werkgever. En laatste tip van bezorgde forummer; maak nog deze week een afspraak bij de huisarts. Je gaat het niet volhouden op deze manier en hebt gewoon een steun in de rug nodig. |
| Quote |
| Son schreef op: 02-10-2017 11:20:27 |
Ik zou niet gaan, maar....ik heb misschien makkelijk praten....weet niet hoe het voelt om
iemand van zo dichtbij te verliezen en wat het afscheid nemen betekend. Op dit moment vind ik een crematie/begrafenis nikszeggend en als ik iemand als zolang niet meer gezien heb en daar negatieve gevoelens bij heb zou ik die behoefte ook niet hebben... Maar als jij het gevoel hebt dat dat jou helpt om iets af te ronden moet je het doen ! Ik zou het absoluut niet doen omdat je je verplicht voelt. |
| Quote |
| Stefke schreef op: 02-10-2017 11:31:27 |
Ik zou gaan, om mogelijke spijt te voorkomen. Niet in het condoleancerijtje gaan staan, niet op de familiebank, maar gewoon ergens op de achterste rij. Mocht je het niet trekken, dan kun je altijd nog weglopen. |
| Quote |
| Mv5 schreef op: 02-10-2017 11:35:43 |
Wauw, wat heb je veel te verduren op het moment. Allereerst veel sterkte gewenst. |
| Quote |
| Dano schreef op: 02-10-2017 12:37:57 |
Wauw.... mijn man had 25 jaar geen contact met zijn vader. zijn moeder heeft zijn vader zo enorm zwart gemaakt dat man als kind er in is aan geloven. 5 jaar geleden heeft man contact gezocht en dacht we praten en als het echt waar is , is het klaar en sluit ik het af. blijkt niet veel van waar te zijn en moeder is ook behoorlijk fout geweest. hier dus eind goed al goed en contact is hersteld en goed. in jouw geval kan dit niet meer. ik weet niet wat jij hierin geloofd. ik denk dat je moet gaan, alleen om het afsluiten van je gevoel. |
| Quote |
| Duifje schreef op: 02-10-2017 13:08:15 |
Ik denk dat iedereen hier een eien afweging in moet maken. Iedereen zal zijn eigen motivatie hebben
om wel of niet te gaan. Je kunt je ook afvragen, voor wie zou ik gaan? Ik denk niet als eerbetoon
aan ja vader, maar misschien wel voor zijn familie en vrienden. Maar je kunt ook gaan om het voor
jezelf af te sluiten. De een heeft hier behoefte aan en de ander juist niet. Succes met je beslissing en ondanks dat je geen contact meer had, toch gecondoleerd. |
| Quote |
| Spatje schreef op: 02-10-2017 13:41:35 |
Geen idee wat ik zou doen. Moeilijk zeg. Ik wil je wel even sterkte met alles wensen !! |
| Quote |
| Amy-mv2 schreef op: 02-10-2017 14:14:11 |
Ik denk niet dat je af moet gaan op wat mensen zeggen, maar je eigen gevoel hierin volgen. Er is geen goede of foute beslissing. Doe waar jij je goed bij voelt, je hebt het zo te lezen al zwaar genoeg met alle gebeurtenissen met je /om je heen. Heel veel stertkte met wat je ook besluit. |
| Quote |
| Minou schreef op: 02-10-2017 17:18:55 |
Ach meisje toch...wat komt er een hoop op je bordje zeg... gaan of niet, maakt voor de erfenis niet uit..je hebt recht op je kindsdeel, of iig iets mocht hij je onterft hebben doe wat je gevoel je zegt, wat hij heeft gedaan is ...nou ja, geen vader waardig.. sterkte met alles lief en trek aan de bel want je bent wel op weg om in te storten als ik alles heb gelezen qua wat je hebt meegemaakt en wat er nu gebeurt op je werk..knuf |
| Quote |
| C. schreef op: 02-10-2017 20:26:47 |
Ik heb helaas voor dezelfde keuze gestaan wel minder heftig dan jij, mijn vader was een zware
alcholist en heeft mijn moeder flink toegetakeld dat ze zwanger was van mij tot aan detrap af duwen
aan toe. Ze zijn hierna gescheiden. En ik heb hem nooit gezien en daar gezien zijn gedragingen naar
mijn moeder omdat hij mij nie wilde hebben oook nooit behoefte aan gehad, tot dat ik echt
handtekeningen nodig had voor studiefinaciering. Bij studiefinaciering duurde en duurde dat maar
omdat zijn adres onbekend was en na een middag zelf bellen had ik zijn adres en ben ik heen geweest.
Later ook nog eens, puur zakelijk iets dus, geen gevoel bij gehad. Maar toen hij een paar maanden
later overleed twijfelde ik ook zo of ik wel of niet moest gaan. Ik heb het toen wel gedaan puur en
alleen voor mezelf zodat ik er nooit spijt van kon krijgen niet gegaan te zijn en beter spijt kon
hebben van het wel gaan. Het heeft me weinig anders gebracht dan dat het nu definitief klaar is,
maar ook geen spijt gehad. |
| Quote |
