hoe gaat dit bij jullie?

Volgens mij is dit normaler als dat t nooit gebeurd... Helaas....

Met mijn echte vrienden gebeurt dit absoluut nooit, dat zijn echt mijn soulmates. Het gebeurt wel met de wat oppervlakkiger contacten en ook met schoonfamilie helaas. Ook ik ken dit niet en het ligt ook echt niet aan mij. Ben heel erg trouw en mijn kinderen hebben dit ook. Ik ga echt door het vuur voor mijn naasten/vrienden, zoon en dochter zitten ook zo in elkaar. Kan ook goed vergeven en vergeten als dat nodig is. Helaas zijn anderen niet altijd zo. Vind ik ook lastig om mee om te gaan, snap dat goed van je.

Nou, het is idd erg lastig om mee om te gaan. Ik ben zelf nogal van dat doe je niet en als er wat is spreek je het uit. Met mijn schoonfamilie herken ik het wel, en bij de kinderen ook.. de vriendjes ervan. Ik vind ook wel dat ze ermee om moeten leren gaan.. Mensen gaan vaak alleen voor zichzelf.. iets wat ik mijn kinderen dus absoluut niet meegeef.

Ik heb geen hechte vriendschappen meer die ik regelmatig zie. Degene die ik had, wonen op anderhalf uur met de auto en twee uur met de trein.

Hier dus alles verwatert.

Maar ik ben iemand die allergisch is voor het claimen van exclusiviteit. Als daardoor er niet meer bij mag horen, het zij zo. Ik hef mijn hoofd en ga verder. Dat soort mensen heb ik liever niet als vriend.

En tja, dan heb je dus weinig echte vrienden en die je wel hebt, verhuizen niet mee

Ik ben zo iemand, een slechte vriendin dus. Ik sta absoluut altijd voor mijn vrienden klaar, dag en nacht, maar ik ben niet echt iemand waar je goed mee af kan spreken, want ik vergeet het gerust en dan sta je daar. En ik ben ook niet van het gepland koffie bij elkaar drinken. Gewoon wanneer het uit komt. Spontaan
En ik bel/app ook al niet met regelmaat, vergeet het gewoon. 
Mijn vrienden hebben er geen moeite mee, ze weten dat ik gewoon chaotisch ben, en als we al een afspraak hebben (hier dat vind ik al stom en zakelijk klinken) dan bellen ze me vaak nog ff van te voren of ik het niet vergeten ben 

En ik ben ook al niet zo dat ik super trouw ben ofzo, en dan bedoel ik in de zin zoals jij het bedoeld, ik ga ook met andere vrienden om, dus nee ik doe niet alleen maar alles met 1 iemand ofzo, en dat verwacht ik andersom ook niet. ik doe wat ik wil en met wie ik wil en wanneer ik wil. 

Denk dat het ook saai word als je altijd maar met dezelfde bent toch? Dan heb je elkaar ook niks meer te vertellen.

---

Ik heb je neus gevonden, hij zat weer eens in mijn zaken.

Quote Jen9:

Volgens mij is dit normaler als dat t nooit gebeurd... Helaas....

Sorry, ff geen inhoudelijke post, maar Jen............ben je ziek ofzo 
Zulke zinnen ben ik van jou helemaal niet gewend 

Hier de achterliggende 15 maanden vrienden verloren. Een aantal gewoon vanuit mijzelf; eerlijk geweest dat ik niet altijd geplande afspraken kan/kon nakomen vanwege mijn ontstane gezondheid. Vanwege het totale onbegrip, de verwijten bij het afzeggen van een afspraak heb ik zelf besloten (én gecommuniceerd) dat het beter was om geen afspraken meer te plannen. Geen ruzie o.i.d. maar daardoor ook erg weinig (of eigenlijk geen) contact meer. Op dezelfde manier als jij zijn wij vorig jaar heel dierbare vrienden verloren. De reden? Geen idee. We wonen bij elkaar in de straat, hadden ontzettend goed contact en van het een op andere moment was dat over. Werd ik weggekeken als ik langsliep etc. etc. Geprobeerd via een gesprek het open te gooien. Er was niets aan de hand maar toch is het over en uit. Dat heb ik heel erg gevonden maar ben wel verder gegaan.

Het enige nadeel is dat ik mij niet meer durf te binden. Heb nu een aantal mensen om mij heen staan waar ik terecht kan in geval van nood. En dat is fijn; zeker omdat ik vanuit het niets soms met spoed naar de SEH moet. En de kinderen moeten dan ergens terecht kunnen.

En nu? Ik mis soms een echte betrouwbare vriend/vriendin om mij heen maar kan momenteel niet investeren in een vriendschap. Dus ben ik erg blij met mijn familie dicht in de buurt. We overlopen elkaar niet maar kunnen altijd bij elkaar terecht. Iets dat niet lekker zit, wordt direct uitgesproken en uit de weg geruimd.

En aan de andere kant...juist deze week ervaren wij ontzettend veel liefde, steun en meeleven vanuit onze omgeving. Ben vanmorgen geopereerd; de kinderen mochten gisteravond bij mijn zusje logeren en vanmiddag bij vriendjes spelen. Vanavond t/m vrijdag wordt er door 3 verschillende personen een maaltijd bezorgd. Vanmiddag kwam een kennis langs en die haalt de was t/m volgende week vrijdag op. Gisteren kwamen er 2 moeders van school spontaan (voor mij; zij hadden het met elkaar besproken) mijn hele huis stofvrij maken en zuigen. Kortom...dat maakt je dan weer klein én geeft je het besef dat er ongevraagd heel veel mensen zijn die toch een soort van om je heen staan.

---

Klagen is zinloos; Doe iets of vergeet!

Ja dat heb ik ook, soms spreek ik iemand weken niet. Maar dat veranderd niks.
Maar de vriendschap is toch niet verbroken of begrijp ik dat verkeerd? Ik lees het als, ze doet nu alles wat wij deden met een andere vriendin, maar niet dat er ook gewoon geen contact meer is zeg maar.

---

Ik heb je neus gevonden, hij zat weer eens in mijn zaken.

Wij zijn er ook wel eens enorm in teleurgesteld. Ik neem aan dat dat iedereen wel eens gebeurd, wel jammer en pijnlijk.  Om niet meer te investeren in vriendschappen is denk ik ook niet goed. Wel moet ik eerlijk zeggen dat ik nog vriendinnen van vroeger heb en die zijn blijvend. Het zijn er verschillende en in de ene fase van je leven heb je meer tijd of gelegenheid dan de andere fase of periode, bij deze oude vriendinnen maakt dat allemaal niks uit.

Ik ben aan de kant gezet door een vriendin via facebook... Kwam er toevallig achter dat ik ontvriend was. We hebben echt jaren lief en leed gedeel en heb haar ook aardig wat keren uit een dal getrokken. En ineens... moest ik via Facebook horen dat ze getrouwd was (had net 1 dag een account). Als ik dus geen Facebook had gehad, had ik het denk ik ook niet geweten. Het contact werd steeds vreemder, mede door haar partner. En ineens POEF was het over, was ik niet meer goed genoeg blijkbaar.
Dat het contact over is, dat vind ik nog niet eens heel erg. Maar wel de manier waarop! We zijn zo lang vrienden geweest, dat beeindig je niet dmv ontvrienden op Facebook.

Een andere vriendin van mij zie ik niet zo heel erg vaak. Maar we weten wat we aan elkaar hebben. En als we elkaar weer zien, dan is het net alsof we elkaar gisteren voor het laatst gesproken hebben. Onze partners klikt onderling ook heel erg goed. We hebben van elkaar maar een half woord nodig om elkaar te begrijpen.

Vrienden/kennissen lopen in en uit mijn leven. Ben in mijn jeugd zo vaak verhuisd dat ik nooit een 'vriendschap voor het leven' op heb kunnen bouwen.
Ik ben niet een vriendin waarmee je dagelijks af zou kunnen spreken, wekelijks ook niet of het moet sporten zijn. Mijn man en meiden komen op de eerste plaats qua aandacht, mijn werk vergt 4 volle dagen energie. Onze beide families nemen tijd en aandacht. Er blijft dan niet veel energie en aandacht over voor een ander. We hebben de mazzel dat we een groep ouders hebben waarmee we leuke dingen kunnen doen. Met de ene moeder ga ik naar de stoffenmarkt, met een andere moeder naar de hippiemarkt, met weer een ander ga ik dansen of sporten met weer een ander en met de hele groep (ook mannen en kinderen) vieren we verjaardagen, doen we uitjes met de kinderen. Ik heb niet 1 vriendin waarmee ik alles doe. In het verleden heb ik afscheid genomen van vriendinnen, meestal echt gecommuniceerd waarom, maar soms ook gewoon geen contact meer gezocht. Een vriendin die telkens veel over zichzelf vertelde, ik vond het lang goed, ze had immers ook altijd wel oor gehad voor mijn dingen. Tot een keer dat ze weer alleen haar verhaal deed en juist bij mij wat was voorgevallen. Ze riep toen bij het afscheid: nu hebben we het weer alleen over mij gehad, volgende keer hebben we het echt over jou.
Helaas was dit al de derde keer dat ze dit zei aan het eind. Voor mij was het toen ineens over. Ik denk dat zij het niet gesnapt heeft, maar voor mij was het toen ineens gewoon klaar.

 

Anyway; jouw verhaal komt hier niet zo voor; ik heb niet iemand waarmee ik ALLES doe, ik doe verschillende dingen met verschillende vrienden.

ik zeg vaak...het leven is een trein.Er zijn mensen die vanaf het startpunt met je meereizen. Soms stopt de trein en stapt er iemand in en een ander uit. Daarna rijdt de trein gewoon weer verder tot volgend punt.

---

Klagen is zinloos; Doe iets of vergeet!

Ik.houd trouwens ook.niet van exclusiviteit. .maar heb al.lang een uitgebreide en trouwe vriendenkring. Maar dat hoeft elkaar niet uitt te sluiten. ..Heel soms stapte iemand uit meestal omdat levens een andere kant op gaan.
..En soms komt er iemand bij.. gezellig. ..

Drie keer per dag bellen herken ik niet..Ik kan iemand maanden. .soms een jaar niet zien..maar weet ik toch dat t goed zit....

Vind de vriendschap die to beschrijft voor mezelf veel te claimend en tijdrovend. .Daar is gewoon echt geen tijd voor in mijn leven. 

Ik ben sowieso meer van een enkele vriendschap waar ik bijna alles voor doe dan een heleboel. Ik kan gewoon niet aan iedereen alle aandacht geven die een vriendschap verdient.

Dat heb ik ook. Heb 3 echte hartvriendinnen. En daarnaast heus wel leuke meer oppervlakkige kennisjes waar ik leuke dingen mee doe of eens een praatje mee maak, maar zou het niet trekken om met meer dan een paar vrienden zo'n intensieve vriendschap te onderhouden.

ik heb 5 hartsvriendinnen. Ik zie de 1 vaker dan de ander. Soms zie ik ze een paar weken niet, wel even een whatsappje tussendoor, maar het is altijd goed. 
Met de 1 doe ik andere dingen dan met de ander. 
Ik ken ze alle vijf al meer dan 25 jaar en het is altijd goed geweest, gelukkig.

Een vriendin 3 x per dag bellen en iedere dag zien is niet goed voor mijn gemoedsrust denk ik 
Daar zou ik enorm kriegel van worden en het gevoel krijgen dat ik word geclaimd.

Ik kan mijn vriendin soms weken niet zien, maar als ze mij 's nachts zou bellen om hulp, sta ik er!

Quote Bettie:

ik zeg vaak...het leven is een trein.Er zijn mensen die vanaf het startpunt met je meereizen. Soms stopt de trein en stapt er iemand in en een ander uit. Daarna rijdt de trein gewoon weer verder tot volgend punt.

Deze omschrijving heb ik ooit gelezen in een tijdschrift en heeft mij toen best geholpen om een verbroken vriendschap anders te bekijken.
Want eigenlijk is het toch ook niet meer dan logisch dat niet alle vriendschappen blijven?
Je veranderd allemaal in je leven, maakt allemaal je eigen keuzes, daardoor kan het toch ook niet anders zijn dat je met sommige mensen ineens veel minder dezelfde interesses deelt en elkaar daardoor minder te zeggen hebt?
En dan nog, met sommige heb je juist veel te bepraten over elkaars interesse en anders kunnen dat minder goed, dat zijn juist de betere delers (over hetzelfde).

Maar ik heb ook vriendschappen  zien verwateren en dat ook moeilijk gevonden. Soms voel ik me ook wel een minder goede vriendin. Wij hebben niet altijd veel vrije dagen samen en die kan ik dan echt wel 'afbakeren' voor ons gezin, omdat ik dat dan gewoon even nodig heb.
Ik kan door mijn onregelmatigheid ook wel moe zijn (als ik late dienst heb gehad gaat toch de volgende morgen de wekker gewoon om half zeven voor man en kinderen) en dan ben ik echt een huismus die weinig onderneemt.

Dus dan maak ik ook minder tijd voor vriendinnen. Een keuze die ik op die momenten nodig heb, maar dan ineens op andere momenten kan ik mij weer saai voelen.
Wij hebben geen vriendengroep maar meer losse vriendschappen en dat bevalt ons prima.

Ik kan momenteel wel het gevoel missen van een hartsvriendin, iemand die je echt vaak spreekt en altijd ff snel kan bellen als er iets is.
Maar heb het denk ik aan mijn eigen (situatie) te danken dat ik die niet heb, ik spreek mijn vriendinnen dus niet wekelijks.

Wij hebben veel vrienden verloren door ziekte van mijn man ( nu gelukkig al tien jaar geleden en alles weer redelijk in orde) 
Ik heb dat vreselijk gevonden. Vriendschap is voor mij door dik en dun. Dus ik begrijp je ontzettend goed.....het is heel vervelend en je gaat idd aan jezelf twijfelen. 

Sinds die tijd ben ik een stuk voorzichtiger geworden. Ik heb veel contacten, maar echte vrienden...nee, dat zijn er nog maar een paar. 
Ik heb veel losse vrienden, ik ga vaak lunchen met een stel meiden, wel op afspraak, want dat is helaas een beetje mijn probleem. Ik wil graag de dingen plannen. We zitten bij een carnavalsgroep , veel leuke mensen, maar gewoon voor erbij zeg maar!  hele gezellige avonden, maar we lopen nergens de deur plat. 

ik vind het prima zo.