voor het eerst een dag alleen thuis

Ik had het zelf niet zo opgelost. Te lang, te ver en mijn ervaring is dat de manege nu net een plek is waar snel een ongelukje gebeurt. Dan wil ik toch wel in de buurt zijn. Maar dat is mijn mening vanuit mijn eigen perspectie

Misschien ben ik een van de weinigen maar ik zou het eventueel ook zo doen met mijn zoon van 10 (en eeen half 😉).

Liever niet, maar als het kind graag de proef wil rijden en wij hebben echt andere verplichtingen zou ik het zeker overwegen.

Nu is mijn zoon ook betrouwbaar en zelfstandig.
En er is toch back up geregeld?

Ik bedoel met verantwoordelijkheid niet dat ze die middag voor haar zuden moeten zorgen, maar meer dat er niet direct actie kan ondernomen worden als er wat is.. Dan ben jij namelijk niet snel ter plaatse...

Hier op de voetbalclub zijn ook weleens jongens alleen, maar dan zijn er altijd andere ouders of kantinepersoneel ingeseind en zijn de ouders altijd wel te bereiken en evt snel ter plaatse.

Ik zou eerlijk gezegd best raar opkijken als iemand van 10 jaar er de hele dag alleen was en mij zou vertellen alleen naar huis te gaan en dan friet te eten alleen. 

Dat gebeurd hier helemaal niet op die leeftijd.

Ik sta er minder van te kijken dan de meeste mensen hier.
Ik vind met 10 net wat jong, maar had er 11 gestaan dan had ik het geen bezwaar gevonden.
Op de manege zijn die meidne heel vaak lang 'alleen' in de hun o zo vertrouwde en geliefde omgeving. Ik zou het daarom meer zien als dat ze bij thuiskomst in een leeg huis komt en alleen voor haar eten moet zorgen.
Zijn jullie er nog als zij naar de manege vertrekt? Dat zou voor mij (voor haar) gevoelsmatig veel verschil maken. Alleen vertrekken en alleen thuiskomen is veel eenzamer dan gewoon vertrekken, gewoon op de manege zijn en dan alleen thuiskomen.

Dat er op de manege wat kan gebeuren, ja dat klopt. Maar dat kan inderdaad overal. Maar als dat je argument is om niet weg te mogen, met welke leeftijd mag je dat dan wel? Is het nite meer erg als ze met 15 van hun paard vallen en naar het zekenhuis moeten zonder dat mama in de buurt is?

Ik deel de bezwaren dus niet, maar vind het wel nét wat jong.

Ik sta er ook niet echt van te kijken. Als ik zie wat ze normaal al doet alleen, dan denk ik dat dit ook geen probleem moet zijn. Ik zou wel de manege op de hoogte stellen en een paar telefoonnummers standby laten zijn. En persoonlijk had ik ook voor een achterban gezorgd met eten, dat is toch net even wat gezelliger. Maar als het goed voelt voor jullie en haar, dan moet je het gewoon doen

dochter van 11 blijft ook uren alleen thuis. afgelopen vrijdag was ik van 11 tot half 3 aan het werk en zij was ziek thuis. Oke ik werk op 15 min afstand van huis en oma woont ook op die afstand en was ook thuis. Ze kan mij bellen als er iets is. 

Ook met boodschappen doen is ze rustig een paar uur alleen thuis. Dit vindt ze heerlijk en ik vertrouw haar. Goede afspraken gemaakt en opgebouwd wat betreft tijd. Ook ga ik rustig als ze alleen thuis een uurtje hardlopen in de omgeving. Soms sein ik dan de buurvrouw in. 

Naar sporten gaat ze als het kan ook alleen op de fiets. soms gaan we dan even kijken. Het ligt denk aan je kind en waar je woon of het kan.

Ik weet niet precies wat ik zou doen, op zich het alleen thuis blijven geen probleem. Alleen naar de manege daar zou ik wel problemem meer hebben maar ook op de woensdag dat ze nu ook alleen gaat. Maar dat heeft met mijn eigen angst voor paarden te maken denk ik.

voor de moeders die 10 jaar te jong vinden om alleen te blijven? Waarom ? Ligt dit aan jullie eigen kind? 
Ik zou niet weten hoe ik het volgend schooljaar moeten oplossen als ik een 10 jarige niet alleen thuis zou kunnen laten.
mijn oudste van 12 gaat na de zomer naar de middelbare en mijn middelste van 10 ook. Ze gaan beiden naar een andere school met een ander rooster, mijn zoon zal om drie uur thuis zijn uit school en dan ben ik nog aan het werk en omdat hij naar de middelbare gaat komt hij niet meer in aanmerking voor bso en daarnaast hij zal dat echt niet meer willen, dan staat hij ook mooi voor gek.
ook op studiedagen of vrije dagen kan ik er niet elke keer zijn, ik heb dan te maken met 3 verschillende scholen, dat gaat echt niet. 

Dus ja ik zou mijn kind wel een dag alleen thuis laten op die leeftijd, maar wel met een achtervang mocht er wat zijn. 

---

Neem het zelf op je schouders voordat je zegt dat het niet zwaar is.

Onze dochter van 10 blijft maximaal 1,5 uur thuis en dan zijn we in de buurt, bv boodschappen doen.
Ze doet geen rare dingen en is erg verstandig, maar het is en blijft een kind van 10.
Ik persoonlijk zou het te lang vinden een hele dag, maar soms kom je voor een situatie te staan dan lijkt het een goede oplossing.

10 zou ik denk ik net te jong vinden, maar het hangt natuurlijk vooral van je kind af. En is ze gewend om weleens alleen te blijven? Zo out of the blue ineens een dag alleen is wel wat lang, maar als ze vaker een paar uurtjes alleen is en ze vindt dat niet eng, dan zie ik geen probleem.
Oke je kan niet direct ter plaatse zijn als er wat gebeurd, maar dat kan ik als ik aan het werk ben ook niet. En op school kunnen er ook ongelukken gebeuren.
En zouden de ouders die er tegen zijn het met 12 of 13 jaar wel doen? En is het dan ineens geen probleem als ze niet binnen een kwartier aanwezig kunnen zijn? 
Het is een kwestie van loslaten en als ouder weet je zelf het beste of je kind er wel of niet aan toe is.

Ik vind 10 jaar een heel groot verschil met 12 of 13 jaar.

Met 10 jaar zit je in groep 6 of 7? En anders al op de middelbare. Ze maken zo'n enorme groei door in die paar jaar.

Dat was tenminste bij die van zo hoor.

Quote Grietje:

Waar ik benieuwd naar ben: hadden jullie haar verplicht om mee te gaan naar de familiedag of waren jullie zelf thuisgebleven? Of hadden jullie iets geregeld?

Ja!

Toevallig wilde mijn zoon (bijna 14) afgelopen weekend met een paar klasgenootjes naar Duinrell toe. Maar omdat we al een afspraak hadden staan om naar een vriendin in Limburg te gaan, ging het feest voor hem toch echt niet door.
Wij wonen zelf in de Randstad en moesten naar Maastricht toe. Hij was niet blij met ons, maar kon het eigenlijk toch ook wel begrijpen dat ik het geen prettig idee vond dat hij in Wassenaar zou zitten en wij in Limburg!

Mrtj, als er op een Manege iets gebeurd kan dat heel heftig zijn. Dan vind ik het anders als in in de buurt ben dan 5 kwartier verder op.

ik had dochter meegenomen of met man gesplitst.

mijn zoon is 10 en ja, die moet gewoon mee. Hij mag best een anderhalf uur alleen thuis zijn en dan ben ik niet bang dat het niet lukt. Hij fiets ook zelf het dorp in. Maakt ontbijt en  helpt met koken. 5 kwartier verderop zitten en kind zolang alleen.. ik zou er niet over piekeren. ik zou het niet doen. DIt voelt als een "gemakkelijke" oplossing. niet automatisch als een goede. Dit hoort bij de middelbare en zelfs dan hangt het van je kind af.

En ja, dan vind mijn zoons die oude tantes maar eens vervelend.. het is bloed/ familie.  meestal zijn juist mijn oudtantes verschrikkelijk blij dat mijn jongens meekomen. ik vind het ook waardevol dat ze voelen dat die band er is. En mijn oudste klaagt van te voren ook hoor. Daar val ik niet van om.
Meestal is het ok als hij er is,

Ik zou dit ook zo doen als jullie ,maar heb dan net zo goed een heel zelfstandige dochter.
En dat maakt dat je zulke keuzes daardoor toch sneller maakt.
Gign met haar negende al niet meer naar de bso, maar was alleen thuis, ging prima.
Met iemand achter de hand moet dat vast lukken.

Ik had het ook zo opgelost als TO, maar dan wel met de luxe dat beide opa's en oma's op het dorp wonen. Niet dat mijn dochter naar hun toe zou gaan, ze vind het heerlijk alleen thuis, maar mocht er iets zijn dan zijn mijn (schoon) ouders er binnen 2 minuten.

Wanneer ik deze achterban niet zou hebben, zou ik haar niet alleen thuis laten maar aan een moeder van een vriendinnetje vragen of ze daar mag blijven. En anders gaat ze mee met ons.

Alleen een patatje halen en thuis opeten zou voor haar trouwens een enorm feest zijn!

Quote Suus:

Mrtj, als er op een Manege iets gebeurd kan dat heel heftig zijn. Dan vind ik het anders als in in de buurt ben dan 5 kwartier verder op.

Dat weet ik, ik rij zelf ook
En toch vraag ik me dan af tot welke leeftijd je er bij in de buurt blijft. Hier op de manege is het heel gebruikelijk om je 11-jarige kind (daar weet ik het toevallig van; ken lang niet alle kideren en kom meestal niet op kinder-tijden) af te zetten en zes uur later weer eens op te halen. Ja, dan ben je wel op max een half uurtje rijden, maar dat wordt wel elke week gedaan. Wat is dan nog het verschil met eenmalig niet een half uur maar vijf kwartier




(wedden dat ze het in vier kwartier rijden als er iets aan de hand zou zijn)

prima oplossing toch !

ze heeft dingen al eens eerder gedaan en als ze er zelf ook een goedgevoel bij heeft is het een prima oplossing zo !

---

live is not about finding yourself, it's about creating yourself

Mijn zoons zijn 12 en bijna 10. Sinds januari heb ik een nieuwe baan die wat werktijden betreft minder flexibel is dan mijn vorige baan. Met als gevolg dat mijn jongste sindsdien de laatste is die het huis verlaat elke dag. Hij heeft dus een sleutel en gaat zelf naar school, nadat hij zelf zijn ontbijt heeft geregld, zijn tas inpakt en alles heeft gedaan wat er moet gebeuren om netjes naar school te gaan. 
Een middag in de week zijn ze samen thuis. Twee middagen in de week is mijn oudste alleen thuis, waarvan een dag zelfs tot circa 20.00 ivm sport van de jongste. Een maaltijd opwarmen kunnen ze allebei zelf. We hebben goede afspraken met de jongens over wanneer ze moeten bellen (check dat ze goed zijn thuisgekomen), met school (omdat ze weten dat de jongens alleen zijn dus als ze er niet op tijd zijn, moet meteen alarm geslagen worden), met buren/kennissen achterwacht. 
Mijn man en ik werken beiden op minimaal een uur reizen, in de spits langer. 

Ideaal? Nee, misschien niet.... 
Een jaar geleden zou ik misschien negatief zijn over het plan van TO. Maar nu ik zie wat de jongens alleen en ook samen kunnen en vooral ook hoe veel goed deze situatie doet voor hun gevoel van zelfstandigheid, leren verantwoordelijkheid te nemen, voor elkaar zorgen, communiceren met belangrijke anderen in de omgeving indien nodig, afspraken maken en eraan houden en het belang daarvan snappen, .... En zo kan ik nog veel meer opnoemen...... 

Mijn ervaring is ook dat er altijd een nieuwe situatie/aanleiding moet zijn die je als ouder een soort voor het blok zet en dus dwingt om oplossingen te verzinnen waarbij je (gecontroleerd) moet loslaten. 
Want anders doe je het niet.... Ik niet in elk geval ;-) 

TO: prima geregeld met achterwachten, ik hoop dat jullie en dochter een fijne dag hebben. 

Dank voor al jullie reacties! Fijn om opvoeddilemma's te kunnen delen, ook als er veel andere meningen zijn.

Wat betreft een paar vragen die nog gesteld waren:
- ze gaat 's ochtends niet als laatste de deur uit. Mijn man fietst waarschijnlijk met haar mee op de heenweg. Ik ben de dag ervoor al in Nijmegen.
- opa en oma bellen haar ook zo nu en dan om te vragen hoe het gaat en kunnen in geval van nood een half uur eerder ter plaatse zijn dan wij
- haar vriendin van school komt waarschijnlijk ook dus gecombineerd met de mensen die ze daar al kent (zo'n beetje iedereen ) voelt ze zich zeker niet alleen.
- waar wij wonen is het gebruikelijk dat meiden van 10-11 jaar niet meer naar de bso gaan en veel zelfstandigheid hebben. Mijn dochter zit in een combinatiegroep 6-7-8 en heeft ook een vriendin van 12. Er zijn dagen dat ze niet naar de bso gaat (met toestemming) maar bij een vriendin is waarvan ook geen ouders thuis zijn. Gelukkig kan ik goed afspraken maken met mijn dochter en komt ze op tijd thuis of ze belt netjes waar ze is.
- voor haar is het echt leuk dat ze bij thuiskomst frietjes mag halen. Ik kan natuurlijk een gezonde maaltijd klaarzetten en zeggen dat ze moet wachten tot wij er zijn maar dat is lang niet zo leuk. Die gaat zitten genieten van haar patatjes bij de TV....

K. heeft gelijk dat er meestal een aanleiding is om een nieuwe stap te zetten of een constructie uit te proberen die misschien niet ideaal is. Het liefst zou je alles heel geleidelijk en gecontroleerd laten verlopen maar ik heb al door dat het meestal net iets anders gaat. Zo zijn mijn kinderen voor het eerst samen naar school gefietst toen ik flinke griep had. Terwijl ik eigenlijk vond dat dat nog iets te vroeg was. Het ging prima maar na de griep ben ik weer mee gaan fietsen. Ik wil mijn oudste niet dagelijks verantwoordelijk maken voor haar zusje als ze onderweg zijn.
Ik denk trouwens dat wat we nu doen over drie jaar niet aan de orde is met mijn jongste. Dat is een heel ander kind.

Elk kind is idd weer anders en gelukkig leven we in de tijd van mobiele telefoons en ben je altijd overal bereikbaar en wat je zegt je kan tussendoor de hele tijd contact houden of alles goed gaat. Er gaat ook nog eens een vriendinnetje mee, dus ze staat er niet helemaal alleen voor.

Mijn oudste zoon liet ik op die leeftijd (ruim 7 jaar geleden) ook geregeld alleen thuis dat kon bij hem , mijn dochter kon dat ook samen met de oudste maar bij mijn 1 na jongste zou ik dat weer niet doen. Dat is een heel ander kind. En bij mijn allerjongste duurt het nog wel even voor ik die beslissing hoef te maken.

Ja ik ben dan weer heel makkelijk hier in . Tuurlijk ! Goed idee. Zij vermaakt zich uren op de manege en daar zijn genoeg volwassenen om haar te helpen als er iets gebeurt. Wrs is die manege haar tweede thuis.En er kan aaalllttiijjjdddd wat gebeuren. Dat vindt ik zelf erg vergezocht ... Wat als er wat gebeurt.... Ja dan ga je naar huis,en op de manege helpen ze haar wel. Ik zou de buren inlichten en het zo oplossen. En als ik jouw was zou ik gewoon "doen wat je moet doen" en weer snel naar huis gaan.

het is toch goed ingedekt en ze staat er helemaal zelf achter dus dan moet het kunnen. Zolang ze maar ergens aan kan kloppen bij nood is het goed.

Een dag alleen thuis zou ik niet zo mee inzitten, een dag (onbegeleid) rondhangen op de manège dan weer wel.

Kan jij niet alleen gaan en dat je man thuis blijft met jullie dochter? Dat zou voor mij iig de beste oplossing zijn.

Ik zou het ook zeker niet doen op deze manier. 10 jaar vind ik echt te jong, ook al is ze dan met een vriendinnetje. OP de manege kan er van alles gebeuren en ze moet ook nog alleen op de fiets naar huis. Ik zou echt een andere oplossing bedenken, maar dat is mijn mening.
Afgelopen zaterdag is onze dochter van 13 voor het eerst een middag en deel van de avond aleen thuis gebleven omdat wij ook familiedag hadden en zij haar folderwijken nog moest lopen en ze ging helpen met de rommelmarkt van de kerk.
Dat vond ik al echt best wel spannend en op het randje van kunnen, maar mss ben ik wel een overbezorgde moeder
Andere kinderen moesten gewoon met ons mee, ook onze zoon van bijna 12, ook al vond hij het niet leuk.

Met 13 voor het eerst alleen? Dat vind ik dan weer rijkelijk laat. Dan zitten ze toch al op de middelbare school?
Toen de kinderen nog op de lagere school zaten werkte ik op schooltijden, maar nu ze op de middelbare school zitten gaat dat gewoon niet. Ze hebben zulke wisselende roosters en zijn dus regelmatig alleen thuis.
Ik vind dat je kinderen ook moet leren om zelfstandig te worden en dat doe je niet door ze tot hun 18e hun handje vast te houden.

Persoonlijk vind ik 10 jaar te jong, maar dat ik mijn mening en hoe ik kijk naar mijn 10jarige.
Vorig jaar moest mijn dochter (toen net 12) ook een dag alleen thuislblijven. Ik was redelijk in de buurt en mobiel bereikbaar. Halverwege de middag kreeg ik een telefoontje van haar, ze verveelde zich zo en ze was zo alleen. Heb dit met haar uitgesproken en mijn man zou binnen een uur thuis zijn op dat moment. Nu zijn we driekwart jaar verder en vind ze het heerlijk om alleen thuis te zijn. Ze moest erin groeien.
Als jij je kind hierin vertrouwd, zou ik zeggen doen. Maar wanneer ik kijk naar mijn kinderen, zou ik zeker een achterwacht regelen (maar dat had je volgens mij ook al gedaan).

Veel plezier!!!

Als jij denkt dat je kind het aankan en je hebt iets geregeld 'in het geval dat' dan vind ik dit een goede oplossing.
Tuurlijk ben je ver en natuurlijk kan er iets gebeuren, maar dat is later ook zo. Je moet leren loslaten en voor de ene is dat wat vroeger dan voor de andere, afhankelijk van jezelf en je kind.
Gaan jullie kinderen dan ook nooit meer dan een kwartier rijden bij jullie vandaan? Mijn kinderen gaan al vanaf hun geboorte 1 maand bij mijn ouders aan zee logeren in de vakantie (1,5u rijden), ze gaan sinds ze 6 zijn op kamp met de jeugdbeweging, ze gaan op sportkamp (ook paardrijden),.... Allemaal op minstens een uur rijden. En ja, mijn dochter (toen net 7) is vorig jaar tijdens het scoutskamp gevallen,  bewusteloos en weggebracht met de ziekenwagen. Achteraf gelukkig niks ernstig, behalve een gebroken elleboog een een lichte hersenschudding. Echt niet leuk, niet voor mij, niet voor haar. We hebben echt wel veel traantjes gelaten toen we elkaar na een paar uur zagen. En de dagen nadien is even bekomen. Maar geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt dat ze niet meer mee mag. Daar kijkt zij een heel jaar naar uit! En zij? Zij vind het nu wel een beetje spannender, maar ze vind zichzelf vooral heel stoer!