Een hartverscheurende rechtszaak
in Australië: de ouders van de doodzieke 6-jarige Oshin willen niet dat hij als een stervend
vogeltje wegkwijnt bij een chemotherapie. De rechter bepaalt nu dat hij die toch moet
krijgen.
Oshin heeft een zeer agressieve hersentumor, die is
uitgezaaid naar zijn ruggengraat en heeft zonder behandeling nog hooguit een paar maanden te leven,
zeggen zijn artsen. Met een intensieve behandeling heeft hij vijftig procent kans om nog vijf jaar te leven, melden Australische
media.
De reden dat de ouders zich tegen een behandeling
verzetten, is dat Oshins moeder zelf haar eigen moeder en stiefmoeder aan kanker verloor. Zij
herinnert zich vooral de enorme bijwerkingen, die uiteindelijk allemaal voor niets bleken.
'Giftige hel, voelt als nazi-Duitsland' "Chemotherapie is een grote giftige hel. De kinderen leven al niet echt meer", zei ze tegen de
rechter. "Misschien vernietig je er een paar kankercellen mee, maar je vernietigt zeker het leven
een kind. Het voelt als nazi-Duitsland."
Oshin met zijn ouders en twee oudere zussen
Zij wilde dat dokters zich richtten op
pijnbestrijding, zodat de familie die laatste maanden dan tenminste nog in redelijke kwaliteit samen
zou kunnen doorbrengen.
'Lang en gezond leven' De artsen durven hoe dan
ook niet verder vooruit te kijken dan vijf jaar, maar wat de rechter ook liet meewegen was dat er
een reële kans is dat er in die vijf jaar een effectievere behandelmethode zou kunnen worden
ontwikkeld. Dat alles maakt dat de kans dat Oshin met een behandeling nog een lang en gezond
voor zich heeft liggen in ieder geval 'heel reëel' is.
De vraag is hoe nu verder: niemand wil met een
politiemacht bij de ouders binnenvallen om een huilend kind weg te rukken bij de moeder, zegt het hoofd van de medische
beroepsvereniging tegen de Australische krant The West Australian. Hij hoopt dat het kind bij het
eerstvolgende ‘gewone’ ziekenhuisbezoek daar gehouden kan worden.
Een hartverscheurende rechtszaak
in Australië: de ouders van de doodzieke 6-jarige Oshin willen niet dat hij als een stervend
vogeltje wegkwijnt bij een chemotherapie. De rechter bepaalt nu dat hij die toch moet
krijgen.
Oshin heeft een zeer agressieve hersentumor, die is
uitgezaaid naar zijn ruggengraat en heeft zonder behandeling nog hooguit een paar maanden te leven,
zeggen zijn artsen. Met een intensieve behandeling heeft hij vijftig procent kans om nog vijf jaar te leven, melden Australische
media.
De reden dat de ouders zich tegen een behandeling
verzetten, is dat Oshins moeder zelf haar eigen moeder en stiefmoeder aan kanker verloor. Zij
herinnert zich vooral de enorme bijwerkingen, die uiteindelijk allemaal voor niets bleken.
'Giftige hel, voelt als nazi-Duitsland' "Chemotherapie is een grote giftige hel. De kinderen leven al niet echt meer", zei ze tegen de
rechter. "Misschien vernietig je er een paar kankercellen mee, maar je vernietigt zeker het leven
een kind. Het voelt als nazi-Duitsland."
Oshin met zijn ouders en twee oudere zussen
Zij wilde dat dokters zich richtten op
pijnbestrijding, zodat de familie die laatste maanden dan tenminste nog in redelijke kwaliteit samen
zou kunnen doorbrengen.
'Lang en gezond leven' De artsen durven hoe dan
ook niet verder vooruit te kijken dan vijf jaar, maar wat de rechter ook liet meewegen was dat er
een reële kans is dat er in die vijf jaar een effectievere behandelmethode zou kunnen worden
ontwikkeld. Dat alles maakt dat de kans dat Oshin met een behandeling nog een lang en gezond
voor zich heeft liggen in ieder geval 'heel reëel' is.
De vraag is hoe nu verder: niemand wil met een
politiemacht bij de ouders binnenvallen om een huilend kind weg te rukken bij de moeder, zegt het hoofd van de medische
beroepsvereniging tegen de Australische krant The West Australian. Hij hoopt dat het kind bij het
eerstvolgende ‘gewone’ ziekenhuisbezoek daar gehouden kan worden.
jeetje wat een verschrikkelijk gevecht moeten die ouders leveren.. ik vind het juist heel dapper en
getuigen van uiterste liefde voor je kind dt je hem een lijdensweg wilt besparen en niet kiest voor
het oprekken van een leven ten koste van alles...
jeetje wat een verschrikkelijk gevecht moeten die ouders leveren.. ik vind het juist heel dapper en
getuigen van uiterste liefde voor je kind dt je hem een lijdensweg wilt besparen en niet kiest voor
het oprekken van een leven ten koste van alles...
Ik vind het dubbel.. aan de ene kant vind ik het dapper dat je ouders die beslissing durft te nemen
voor je kind, maar wat als de artsen wel gelijk hebben. Wat als het zo goed aanslaat dat je kind
langer bij je kunt houden.
En wat ik ook heel belangrijk vind in deze.. wat wil het
jongetje zelf? Want kinderen met kanker zijn gewone kinderen. Die kunnen zulke beslissingen zelf
heel goed overzien.
Op zoek naar een persoonlijke creatie? Een email sturen mag altijd! NoTes-Fotocreaties /
notesfotocreaties@gmail.com
Ik vind het dubbel.. aan de ene kant vind ik het dapper dat je ouders die beslissing durft te nemen
voor je kind, maar wat als de artsen wel gelijk hebben. Wat als het zo goed aanslaat dat je kind
langer bij je kunt houden.
En wat ik ook heel belangrijk vind in deze.. wat wil het
jongetje zelf? Want kinderen met kanker zijn gewone kinderen. Die kunnen zulke beslissingen zelf
heel goed overzien.
En wat ik ook heel
belangrijk vind in deze.. wat wil het jongetje zelf? Want kinderen met kanker zijn gewone kinderen.
Die kunnen zulke beslissingen zelf heel goed overzien.
Een kind van
6 die dit zou zou kunnen overzien? Ik zou het onbegrijpelijk vinden als de ouders aan het kind
vragen wat hij zelf wil . Elke 6 jarige zou zeggen dat hij langer wil leven, natuurlijk! Maar ik
geloof echt niet dat hij weet wat hij allemaal moet doorstaan om dat te kunnen bereiken, of dat het
uiteindelijk allemaal niet lukt, wat vertel je dan? Nee ik vind dat ouders dit soort beslissingen
moeten maken.
Ik zou niet weten wat ik zou doen, wat een vreselijke keuze!! Ik vind het
heel mooi dat de ouders deze keuze maken. Dan kies je echt niet vanuit een deel egoisme (want
natuurlijk wil je je kind zolang mogelijk bij je houden!!) maar puur voor je kind, hoe
hartverscheurend deze keuze ook is.
En wat ik ook heel
belangrijk vind in deze.. wat wil het jongetje zelf? Want kinderen met kanker zijn gewone kinderen.
Die kunnen zulke beslissingen zelf heel goed overzien.
Een kind van
6 die dit zou zou kunnen overzien? Ik zou het onbegrijpelijk vinden als de ouders aan het kind
vragen wat hij zelf wil . Elke 6 jarige zou zeggen dat hij langer wil leven, natuurlijk! Maar ik
geloof echt niet dat hij weet wat hij allemaal moet doorstaan om dat te kunnen bereiken, of dat het
uiteindelijk allemaal niet lukt, wat vertel je dan? Nee ik vind dat ouders dit soort beslissingen
moeten maken.
Ik zou niet weten wat ik zou doen, wat een vreselijke keuze!! Ik vind het
heel mooi dat de ouders deze keuze maken. Dan kies je echt niet vanuit een deel egoisme (want
natuurlijk wil je je kind zolang mogelijk bij je houden!!) maar puur voor je kind, hoe
hartverscheurend deze keuze ook is.
Stel dat je besluit je kind
niet te reanimeren bijvoorbeeld... Is dat ethisch ok?
Nee dat heeft
ook niet te maken met dit. Dit gaat erom dat ze hun kind een lijdensweg willen besparen. Dus een zo
zorgeloos mogelijk bestaan leiden. En als dat in dit geval niet kan, dan een leven met zo min
mogelijk pijn.
Het is eigenlijk ook zo met baby's die te vroeg zijn geboren, hoe
lang laat je die nog vechten??? Wanneer laat je zo'n kindje gaan?
Stel dat je besluit je kind
niet te reanimeren bijvoorbeeld... Is dat ethisch ok?
Nee dat heeft
ook niet te maken met dit. Dit gaat erom dat ze hun kind een lijdensweg willen besparen. Dus een zo
zorgeloos mogelijk bestaan leiden. En als dat in dit geval niet kan, dan een leven met zo min
mogelijk pijn.
Het is eigenlijk ook zo met baby's die te vroeg zijn geboren, hoe
lang laat je die nog vechten??? Wanneer laat je zo'n kindje gaan?
Er is een reeele kans dat er in die 5 jaar een effectievere behandeling gevonden wordt, dan zou ik
kiezen voor behandeling.
Van chemo hoef je niet per definitie heel erg ziek te worden,
het is geen feestje maar het als nazi duitsland benoemen vind ik persoonlijk erg overdreven.
Als ik in deze situatie zat dan zou ik kiezen voor behandeing, 5 jaar vind ik best lang nog
en met de kans op ontwikkeling van een betere behandelmethode zou ik die kans grijpen.
Er is een reeele kans dat er in die 5 jaar een effectievere behandeling gevonden wordt, dan zou ik
kiezen voor behandeling.
Van chemo hoef je niet per definitie heel erg ziek te worden,
het is geen feestje maar het als nazi duitsland benoemen vind ik persoonlijk erg overdreven.
Als ik in deze situatie zat dan zou ik kiezen voor behandeing, 5 jaar vind ik best lang nog
en met de kans op ontwikkeling van een betere behandelmethode zou ik die kans grijpen.
Ja een kind met kanker kan deze keuze maken ongeacht leeftijd. Ze zijn nl. niet de leeftijd die ze
hebben. Ze zijn geestelijk veel verder. En een vreselijk ziek kind van 6 wil niet altijd maar leven.
Een kind wat zo ziek is kan heel duidelijk aangeven wat hun grens is.
Op zoek naar een persoonlijke creatie? Een email sturen mag altijd! NoTes-Fotocreaties /
notesfotocreaties@gmail.com
Ja een kind met kanker kan deze keuze maken ongeacht leeftijd. Ze zijn nl. niet de leeftijd die ze
hebben. Ze zijn geestelijk veel verder. En een vreselijk ziek kind van 6 wil niet altijd maar leven.
Een kind wat zo ziek is kan heel duidelijk aangeven wat hun grens is.
Ja een kind met kanker kan
deze keuze maken ongeacht leeftijd. Ze zijn nl. niet de leeftijd die ze hebben. Ze zijn geestelijk
veel verder. En een vreselijk ziek kind van 6 wil niet altijd maar leven. Een kind wat zo ziek is
kan heel duidelijk aangeven wat hun grens is.
Ik snap wat je
bedoelt maar op het moment dat er een keuze gemaakt moet worden op het moment dat er nog weinig of
geen lichamelijke klachten zijn betwijfel ik dat.
Ja een kind met kanker kan
deze keuze maken ongeacht leeftijd. Ze zijn nl. niet de leeftijd die ze hebben. Ze zijn geestelijk
veel verder. En een vreselijk ziek kind van 6 wil niet altijd maar leven. Een kind wat zo ziek is
kan heel duidelijk aangeven wat hun grens is.
Ik snap wat je
bedoelt maar op het moment dat er een keuze gemaakt moet worden op het moment dat er nog weinig of
geen lichamelijke klachten zijn betwijfel ik dat.
Als ouders heb je uiteraard het beste met je kind voor, ze
willen kiezen voor kwaliteit ipv kwantiteit. Maar ze zijn geen artsen, moeder laat zich leiden door
haar eerdere ervaringen en is duidelijk geen voorstanderstander van chemo
Een
jongetje niet laten behandelen met als gevolg dat hij over een paar maanden dood js terwijl hij ook
over 5 jaar nog kan leven en er tegen die tijd beter behandeld kan worden, klinkt niet
logisch.
Misschien zou ik een andere keuze maken, misschien niet, ik ben blij dat
ik niet hun schoenen sta.
Ik vraag me wel af wie deze rechtzaak dan heeft aangespannen:
kinderbescherming? De artsen?
Als ouders heb je uiteraard het beste met je kind voor, ze
willen kiezen voor kwaliteit ipv kwantiteit. Maar ze zijn geen artsen, moeder laat zich leiden door
haar eerdere ervaringen en is duidelijk geen voorstanderstander van chemo
Een
jongetje niet laten behandelen met als gevolg dat hij over een paar maanden dood js terwijl hij ook
over 5 jaar nog kan leven en er tegen die tijd beter behandeld kan worden, klinkt niet
logisch.
Misschien zou ik een andere keuze maken, misschien niet, ik ben blij dat
ik niet hun schoenen sta.
Ik vraag me wel af wie deze rechtzaak dan heeft aangespannen:
kinderbescherming? De artsen?
Ik vind eigenlijk de discussie niet of of het kind ziek is maar ik vind de duscussie. Mogen ouders
beslingen nemen over hun eigen kind en ik merk steeds vaker dat als men afwijkt van de norm, de
ouders rechtszaken aan hun broek krijgen van externen. En dat vind ik niet ethisch en extreem. Ik ga ervan uit dat elke ouder het beste wilt en doet voor zijn kind. Als dit betekend dat een
doodziek kind geen behandeling krijgt omdat de ouders daar bezwaren tegen hebben dan vind ik dat hun
goed reht. Zij moeten door met de gevolgen. Niemand garandeerd hen dat hij A er goed dooheen komt en
B dat hij hierna wel gezond is. Wat zegt men als blijkt dat de chemo wel een hel is en die mensen
moeten dealen in hun gezin met een kasplantje? Ik zou er dus ook voor strijden om de
zeggenschap te krijgen en te houden over mijn eigen kind(eren) Dit is het enige ter wereld die echt
van mij zijn, en waar ik op alle gronden verantwoordelijkheid over dien te dragen. Dit kan ik alleen
maar doen als ik in omstandigheden de keuzes kan maken waar ik (met papa) achtersta.
Ik vind eigenlijk de discussie niet of of het kind ziek is maar ik vind de duscussie. Mogen ouders
beslingen nemen over hun eigen kind en ik merk steeds vaker dat als men afwijkt van de norm, de
ouders rechtszaken aan hun broek krijgen van externen. En dat vind ik niet ethisch en extreem. Ik ga ervan uit dat elke ouder het beste wilt en doet voor zijn kind. Als dit betekend dat een
doodziek kind geen behandeling krijgt omdat de ouders daar bezwaren tegen hebben dan vind ik dat hun
goed reht. Zij moeten door met de gevolgen. Niemand garandeerd hen dat hij A er goed dooheen komt en
B dat hij hierna wel gezond is. Wat zegt men als blijkt dat de chemo wel een hel is en die mensen
moeten dealen in hun gezin met een kasplantje? Ik zou er dus ook voor strijden om de
zeggenschap te krijgen en te houden over mijn eigen kind(eren) Dit is het enige ter wereld die echt
van mij zijn, en waar ik op alle gronden verantwoordelijkheid over dien te dragen. Dit kan ik alleen
maar doen als ik in omstandigheden de keuzes kan maken waar ik (met papa) achtersta.
Nee dat heeft ook niet te maken met dit. Dit gaat erom dat ze hun kind een lijdensweg willen
besparen. Dus een zo zorgeloos mogelijk bestaan leiden. En als dat in dit geval niet kan, dan een
leven met zo min mogelijk pijn.
Het is eigenlijk ook zo met baby's die te vroeg
zijn geboren, hoe lang laat je die nog vechten??? Wanneer laat je zo'n kindje
gaan?
Als je je kind niet reanimeert ontneem je hem een behandeling
met kans op overleven en het risico op het leven als een plant.... wat is het verschil?
Je kiest voor de dood die op zijn pad ligt en weigert behandeling die ene kans geeft.
Nee dat heeft ook niet te maken met dit. Dit gaat erom dat ze hun kind een lijdensweg willen
besparen. Dus een zo zorgeloos mogelijk bestaan leiden. En als dat in dit geval niet kan, dan een
leven met zo min mogelijk pijn.
Het is eigenlijk ook zo met baby's die te vroeg
zijn geboren, hoe lang laat je die nog vechten??? Wanneer laat je zo'n kindje
gaan?
Als je je kind niet reanimeert ontneem je hem een behandeling
met kans op overleven en het risico op het leven als een plant.... wat is het verschil?
Je kiest voor de dood die op zijn pad ligt en weigert behandeling die ene kans geeft.
Pfoe, wat een duivels dilemma waar je dan als ouders voor staat. Hoop van ganser harte dat ik
nooit in deze situatie terecht kom. Ik begrijp de ouders wel, al weet ik niet of ik dezelfde keuze
zou maken. Als zij dit besluiten in overleg met hun kind, dan kan ik niet anders dan die keuze
respecteren. En wat Vera zegt, over dat derden rechtszaken aan gaan spannen tegen ouders omdat
zij in hun ogen doen wat het beste voor het kind is, maar omdat externen daar een andere mening over
hebben, moeten ouders zich in zo'n situatie ook nog over gaan verantwoorden voor de rechter. Dat
vind ik erg. Een arts moet inderdaad beroepsmatig volgens de eed alles in het werk stellen om het
leven van een patiënt te redden. Maar als een leven niet met zekerheid te redden is en
patiënt en ouders maken een andere keuze, dan vind ik niet dat die arts verweten kan worden dat
hij er niet alles aan gedaan heeft de patiënt te redden. Wat ik wel erg vind ik dat
Jehova's Getuigen van hun geloof geen bloedtransfusie mogen en dat ouders dat dan ook voor hun
kinderen kunnen weigeren, terwijl het een vrij simpele manier is om iemands leven te redden. Dan
ontneem je in mijn ogen wel je kind het recht op een gezonde toekomst. Dat vind ik wel kwalijk om
eerlijk te zijn.
Pfoe, wat een duivels dilemma waar je dan als ouders voor staat. Hoop van ganser harte dat ik
nooit in deze situatie terecht kom. Ik begrijp de ouders wel, al weet ik niet of ik dezelfde keuze
zou maken. Als zij dit besluiten in overleg met hun kind, dan kan ik niet anders dan die keuze
respecteren. En wat Vera zegt, over dat derden rechtszaken aan gaan spannen tegen ouders omdat
zij in hun ogen doen wat het beste voor het kind is, maar omdat externen daar een andere mening over
hebben, moeten ouders zich in zo'n situatie ook nog over gaan verantwoorden voor de rechter. Dat
vind ik erg. Een arts moet inderdaad beroepsmatig volgens de eed alles in het werk stellen om het
leven van een patiënt te redden. Maar als een leven niet met zekerheid te redden is en
patiënt en ouders maken een andere keuze, dan vind ik niet dat die arts verweten kan worden dat
hij er niet alles aan gedaan heeft de patiënt te redden. Wat ik wel erg vind ik dat
Jehova's Getuigen van hun geloof geen bloedtransfusie mogen en dat ouders dat dan ook voor hun
kinderen kunnen weigeren, terwijl het een vrij simpele manier is om iemands leven te redden. Dan
ontneem je in mijn ogen wel je kind het recht op een gezonde toekomst. Dat vind ik wel kwalijk om
eerlijk te zijn.
Meestal worden ze dan uit de ouderlijke macht ontzet. ..gedurende die transfusie. ..althans zo heb
ik t begrepen. Ik vind dat ook kwalijk...Zeer kwalijk.Heb met grote regelmaat kinderen van Jehova
getuigen in de klas gehad die niet meemochten op kamp. .omdat ouders bang waren dat er iets
gebeurde en dat ze dan een transfusie nodig zouden hebben. ...Je ontneemt je kinderen zoveel dan.
Meestal worden ze dan uit de ouderlijke macht ontzet. ..gedurende die transfusie. ..althans zo heb
ik t begrepen. Ik vind dat ook kwalijk...Zeer kwalijk.Heb met grote regelmaat kinderen van Jehova
getuigen in de klas gehad die niet meemochten op kamp. .omdat ouders bang waren dat er iets
gebeurde en dat ze dan een transfusie nodig zouden hebben. ...Je ontneemt je kinderen zoveel dan.
Oh gelukkig. Je zult als kind maar doodgaan omdat je ouders een redelijk eenvoudige behandeling als
een bloedtransfusie zouden weigeren vanwege hun geloof. Ik kan er echt niet bij dat mensen
denken dat er een God is die wil dat kinderen doodgaan terwijl dat makkelijk voorkomen kan
worden. Dan vind ik het terecht dat je een rechtszaak aan je broek krijgt, want het weigeren van een
bloedtransfusie is dan geenszins in het belang van het kind. Het is eigenlijk niet eens een keuze,
dat hoor je gewoon te doen. De situatie in het artikel vind ik dan weer iets heel anders.
Die ouders kiezen voor de kwaliteit van leven van hun kind. Ik vind dat een moedige beslissing
(want die is ongetwijfeld heel moeilijk geweest) die een ander zou moeten respecteren, ongeacht
zijn/haar keuze in dezelfde situatie. Het lijkt me verschrikkelijk om me voor elke keuze die afwijkt
van 'de norm' te moeten verantwoorden tegenover 'de maatschappij' en nog erger een rechter.
Oh gelukkig. Je zult als kind maar doodgaan omdat je ouders een redelijk eenvoudige behandeling als
een bloedtransfusie zouden weigeren vanwege hun geloof. Ik kan er echt niet bij dat mensen
denken dat er een God is die wil dat kinderen doodgaan terwijl dat makkelijk voorkomen kan
worden. Dan vind ik het terecht dat je een rechtszaak aan je broek krijgt, want het weigeren van een
bloedtransfusie is dan geenszins in het belang van het kind. Het is eigenlijk niet eens een keuze,
dat hoor je gewoon te doen. De situatie in het artikel vind ik dan weer iets heel anders.
Die ouders kiezen voor de kwaliteit van leven van hun kind. Ik vind dat een moedige beslissing
(want die is ongetwijfeld heel moeilijk geweest) die een ander zou moeten respecteren, ongeacht
zijn/haar keuze in dezelfde situatie. Het lijkt me verschrikkelijk om me voor elke keuze die afwijkt
van 'de norm' te moeten verantwoorden tegenover 'de maatschappij' en nog erger een rechter.
wat ik me ook nog afvroeg...als je kind ongeneeslijk ziek is en je kunt de behandeling iet betalen
dan besluit 'men' ook at het kind moet sterven,als artsen besluiten dat een kind uitbehandeld is dan
heb je ook geen keuze meer als ouders. Wat maakt het dan dan oudrs geen keuze mogen maken? Is
het wel ethisch en geaccepteerd als de farmacie of de artsen de grens trekken?
wat ik me ook nog afvroeg...als je kind ongeneeslijk ziek is en je kunt de behandeling iet betalen
dan besluit 'men' ook at het kind moet sterven,als artsen besluiten dat een kind uitbehandeld is dan
heb je ook geen keuze meer als ouders. Wat maakt het dan dan oudrs geen keuze mogen maken? Is
het wel ethisch en geaccepteerd als de farmacie of de artsen de grens trekken?
Maar waarom moeten mensen perseook overal gebruik van maken?
Weet nog dat er op een
gegeven moment een vermissing was...
Het was iemand die paranormaal begaafd was en die wilde hulp bieden. Ouders wilden niet
vanuit christelijke overtuiging.
Meteen waren de ouders verdacht.
Het spijt me
wel, maar ik ga echt niet me inlaten met paranormaal begaafden. Ook niet als mijn kind vermist
is. Want zoals ik geloof hoe het werkt maakt het meer kapot dan dat het heelt. Ookal
geloof ik best dat er juiste informatie uit kan komen, naar mijn overtuiging is de bron verkeerd. Maar de gevolgen die eraan zitten...
Zo zie ik dat ook bij jehovegetuigen.
Ik zie het probleem niet van een bloedtransfusie maar zou het lef niet hebben mijn overtuiging op
te dringen.
Net als dat zij niet een ander moeten verplichten dat je moet geloven en je
kind gelovig moet opvoeden omdatdat het beste is voor het welzijn van het kind.
Want
vanuit hun overtuiging is dat ook een zaak van leven en dood (alleen dan niet medisch).
En ook hierin...
Ben zo benieuwd naar de reden waarom het bij de rechter kwam...
Want wie moet naast het jongetje zitten als het zo ziek is? WIe moet het pijn zien lijden,
mogelijk jarenlang... Wie moet na mogelijk 5 jaar een slopende weg alsnog afscheid
nemen...
Hij heeft een hersentumor en uitzaaiingen... Hoe groot is de kans op genezing als ze enkel HOOP
hebben om een wondermedicijn binnen 5 jaar? Hoeveel is er in zijn lijf dan al kapot
gemaakt??
Wat wil het jongetje?
Hele moeilijke beslissing, maar toch
vind ik de keuze bij de ouders liggen...
Zijn ouders het er over eens en heeft het kind geen andere wens dan vind ik dat een rechter zich
er niet mee hoort te bemoeien...
Mocht een van de ouders of het jochie zelf een andere
mening hebben dan wordt het een ander verhaal...
De medische wereld moet niet opgedrongen
worden...
Oma van mijn vriendin was zo klaar met haar leven. Ze kon niet meer eten en
wilde gewoon dood. Maar elke keer kreeg ze weer een sonde en op een gegeven moment bonden ze haar
vast omdat ze deze eruit trok.
Mogen mensen nog sterven tegenwoordig?
Medische
wetenschap is prachtig, echt waar! Ben blij dat het bestaat... Maar wanneer mogen mensen nog
zelf beslissen?
Maar waarom moeten mensen perseook overal gebruik van maken?
Weet nog dat er op een
gegeven moment een vermissing was...
Het was iemand die paranormaal begaafd was en die wilde hulp bieden. Ouders wilden niet
vanuit christelijke overtuiging.
Meteen waren de ouders verdacht.
Het spijt me
wel, maar ik ga echt niet me inlaten met paranormaal begaafden. Ook niet als mijn kind vermist
is. Want zoals ik geloof hoe het werkt maakt het meer kapot dan dat het heelt. Ookal
geloof ik best dat er juiste informatie uit kan komen, naar mijn overtuiging is de bron verkeerd. Maar de gevolgen die eraan zitten...
Zo zie ik dat ook bij jehovegetuigen.
Ik zie het probleem niet van een bloedtransfusie maar zou het lef niet hebben mijn overtuiging op
te dringen.
Net als dat zij niet een ander moeten verplichten dat je moet geloven en je
kind gelovig moet opvoeden omdatdat het beste is voor het welzijn van het kind.
Want
vanuit hun overtuiging is dat ook een zaak van leven en dood (alleen dan niet medisch).
En ook hierin...
Ben zo benieuwd naar de reden waarom het bij de rechter kwam...
Want wie moet naast het jongetje zitten als het zo ziek is? WIe moet het pijn zien lijden,
mogelijk jarenlang... Wie moet na mogelijk 5 jaar een slopende weg alsnog afscheid
nemen...
Hij heeft een hersentumor en uitzaaiingen... Hoe groot is de kans op genezing als ze enkel HOOP
hebben om een wondermedicijn binnen 5 jaar? Hoeveel is er in zijn lijf dan al kapot
gemaakt??
Wat wil het jongetje?
Hele moeilijke beslissing, maar toch
vind ik de keuze bij de ouders liggen...
Zijn ouders het er over eens en heeft het kind geen andere wens dan vind ik dat een rechter zich
er niet mee hoort te bemoeien...
Mocht een van de ouders of het jochie zelf een andere
mening hebben dan wordt het een ander verhaal...
De medische wereld moet niet opgedrongen
worden...
Oma van mijn vriendin was zo klaar met haar leven. Ze kon niet meer eten en
wilde gewoon dood. Maar elke keer kreeg ze weer een sonde en op een gegeven moment bonden ze haar
vast omdat ze deze eruit trok.
Mogen mensen nog sterven tegenwoordig?
Medische
wetenschap is prachtig, echt waar! Ben blij dat het bestaat... Maar wanneer mogen mensen nog
zelf beslissen?
Maar ouders dringen wel hun overtuiging op aan kinderen Boterbloem mag dat dan wel? Ik vind
bloedtransfusie iets heel anders dan deze behandeling.. Een bloedtransfusie bij een ongeluk
bijvoorbeeld kan levensreddend zijn, is het meestal ook, en heel simpel..
Paranormaal begaafden, tja, geen idee wat ik zou doen bij vermissing van een kind.. Ik ben er geen
fan van, maar heb gelukkig nooit in die situatie gezeten.
Maar ouders dringen wel hun overtuiging op aan kinderen Boterbloem mag dat dan wel? Ik vind
bloedtransfusie iets heel anders dan deze behandeling.. Een bloedtransfusie bij een ongeluk
bijvoorbeeld kan levensreddend zijn, is het meestal ook, en heel simpel..
Paranormaal begaafden, tja, geen idee wat ik zou doen bij vermissing van een kind.. Ik ben er geen
fan van, maar heb gelukkig nooit in die situatie gezeten.
Maar als je het wel geeft terwijl het fout blijkt te zijn (geloof ik niet hoor, maar even uitgaande
van hun waarheid) betekend dus dat jij jouw waarheid ook opdringt aan je kinderen...
Dat
is het lastige met al onze overtuigingen, in jezelf, in God, wanneer je Boeddhist bent of wat dan
ook, je maakt keuzes waarbij je je overtuiging 'opdringt'
Alleen vinden we die
van onszelf vaak de beste, daarom volg je die overtuiging ook...
Lastige dingen hoor,
want ik ben het met je eens zo simpel en levensreddend... En snap ook de wil van mensen wel om
het dan te verplichten...
Maar als je het wel geeft terwijl het fout blijkt te zijn (geloof ik niet hoor, maar even uitgaande
van hun waarheid) betekend dus dat jij jouw waarheid ook opdringt aan je kinderen...
Dat
is het lastige met al onze overtuigingen, in jezelf, in God, wanneer je Boeddhist bent of wat dan
ook, je maakt keuzes waarbij je je overtuiging 'opdringt'
Alleen vinden we die
van onszelf vaak de beste, daarom volg je die overtuiging ook...
Lastige dingen hoor,
want ik ben het met je eens zo simpel en levensreddend... En snap ook de wil van mensen wel om
het dan te verplichten...
Als ouder dring je atijdl je overtuigingen op aan je kind. Je neemt beslissingen en maalt keuzes die
voor iedereen verschillend zijn.
Een bloedttransfusie, maar ook wel of niet inenten, het
zijn allemaal keuzes.
Ouders maken wel de keuze in hun overtuiging en geloof dat
het de beste keuze is, maar dat hoeft feitelijk niet zo te zijn.
Ik denk nu aan die
moeder die haar zoon alle rawfood gaf, die is ook voor de rechter gekomen. Ik heb die documantaire
gezien en vrijwel iedereen die ik erover sprak vond dat die jongen beter moest eten. Die moeder was
een moeder met de beste intentie, want ze deed het omdat zij erin geloofde dat het het beste was.
Maar dat was het dus niet.
Als ouder dring je atijdl je overtuigingen op aan je kind. Je neemt beslissingen en maalt keuzes die
voor iedereen verschillend zijn.
Een bloedttransfusie, maar ook wel of niet inenten, het
zijn allemaal keuzes.
Ouders maken wel de keuze in hun overtuiging en geloof dat
het de beste keuze is, maar dat hoeft feitelijk niet zo te zijn.
Ik denk nu aan die
moeder die haar zoon alle rawfood gaf, die is ook voor de rechter gekomen. Ik heb die documantaire
gezien en vrijwel iedereen die ik erover sprak vond dat die jongen beter moest eten. Die moeder was
een moeder met de beste intentie, want ze deed het omdat zij erin geloofde dat het het beste was.
Maar dat was het dus niet.
Ik ben er blij om dat bij bloedtransfusies ouders uit de ouderlijke macht worden ontzet. Het is
zoiets simpels en levensreddend...., vaak met uitstekend herstel.... Je zal voor je geloof je
kind weghouden bij antibiotica bijvoorbeeld, dan waren die van mij al dood geweest.... Nee
hoor, er zijn verschillen.
Ik ben er blij om dat bij bloedtransfusies ouders uit de ouderlijke macht worden ontzet. Het is
zoiets simpels en levensreddend...., vaak met uitstekend herstel.... Je zal voor je geloof je
kind weghouden bij antibiotica bijvoorbeeld, dan waren die van mij al dood geweest.... Nee
hoor, er zijn verschillen.
Je mag een kind niet zomaar een medisch noodzakelijke behandeling ontzeggen. Je kan naar een ander
ziekenhuis gaan met andere artsen in de hoop dat die het anders zien maar uiteindelijk wordt er een
behandeling ingezet. Een rechter zal altijd naar de artsen luisteren omdat het belang van het kind
voorop staat.
mv M 30-04-2001 en J 02-01-2005
Men moet menselijke handelingen niet bespotten,
niet betreuren, niet veroordelen, doch begrijpen.
Je mag een kind niet zomaar een medisch noodzakelijke behandeling ontzeggen. Je kan naar een ander
ziekenhuis gaan met andere artsen in de hoop dat die het anders zien maar uiteindelijk wordt er een
behandeling ingezet. Een rechter zal altijd naar de artsen luisteren omdat het belang van het kind
voorop staat.
Want de vraag is: wat voor leven krijgt deze jongen
als hij de behandelingen ingaat?
Is het echt een leven? Of was mogelijk de keuze van de
ouders toch beter...
Gaat het erom dat je zo oud mogelijk wordt?
Of gaat om het de kwaliteit van leven?
Ik weet het antwoord niet hoor, maar als ik oordeel op basis van wat hier staat vraag ik het
mij af...
Leven verlengen omdat er mogelijk over 5 jaar wat is?
Maar goed, ook voor de rechter
enorm lastig te beslissen denk ik...
Ga er wel vanuit dat ze allemaal in het belang
denken van het kind....
Maar ooooh als die jongen wel flink moet lijden... Lijkt me
ondragelijk voor de ouders die een andere keuze hadden willen maken... Een keuze die ook al
loodzwaar is...
Want de vraag is: wat voor leven krijgt deze jongen
als hij de behandelingen ingaat?
Is het echt een leven? Of was mogelijk de keuze van de
ouders toch beter...
Gaat het erom dat je zo oud mogelijk wordt?
Of gaat om het de kwaliteit van leven?
Ik weet het antwoord niet hoor, maar als ik oordeel op basis van wat hier staat vraag ik het
mij af...
Leven verlengen omdat er mogelijk over 5 jaar wat is?
Maar goed, ook voor de rechter
enorm lastig te beslissen denk ik...
Ga er wel vanuit dat ze allemaal in het belang
denken van het kind....
Maar ooooh als die jongen wel flink moet lijden... Lijkt me
ondragelijk voor de ouders die een andere keuze hadden willen maken... Een keuze die ook al
loodzwaar is...
Want tegenwoordig mogen we ook niet meer
doodgaan...
Willen mensen niet verder leven en kunnen ze niet eten dan stoppen we er een sonde in. Willen de mensen dit niet en gaan ze tegenwerken dan binden we ze vast op bed...
Mogen mensen ook nog overlijden?
Waarom is het verplicht een bepaalde weg te lopen als
er voor nu nog geen behandeling is waarbij genezing kan komen...
Is het dan medisch
noodzakelijk? Want zoals ik begrijp is die kans er voor nu niet, maar willen ze het op de gok doen
omdat het maar zo kan zijn dat het er over 5 jaar wel is...
Want tegenwoordig mogen we ook niet meer
doodgaan...
Willen mensen niet verder leven en kunnen ze niet eten dan stoppen we er een sonde in. Willen de mensen dit niet en gaan ze tegenwerken dan binden we ze vast op bed...
Mogen mensen ook nog overlijden?
Waarom is het verplicht een bepaalde weg te lopen als
er voor nu nog geen behandeling is waarbij genezing kan komen...
Is het dan medisch
noodzakelijk? Want zoals ik begrijp is die kans er voor nu niet, maar willen ze het op de gok doen
omdat het maar zo kan zijn dat het er over 5 jaar wel is...
Ik denk idd dat deze jongen een soort proefkonijn is voor de wetenschap... (zelf meegemaakt met
kennissen die voor een behandeling naar Amerika gingen.... ook .. wie weet over 5 jaar... 3 keer
raden.......)
En idd.. we mogen niet meer doodgaan, euthanasie is bijna een doodzonde
terwijl je eigenlijk al niet meer leeft... Een huisdier heeft meer rechten daarin.
Met Boterbloem eens (en dat gebeurt niet vaak)
Sterven hoort bij t leven, en op een gegeven moment zijn de kunstgrepen wel genoeg.
Overigens Boterbloen, zei ik al een beetje waar de grenzen liggen, of iets wat in mijn
optiek niet geweigerd zou mogen worden, een simpele levensreddende behandeling, zoals ab en
bloedtransfusies.... Het gekke is, de.. Jehova's getuigen die ik sprak zeiden dat t wel mocht
als ze uit de ouderlijke macht waren ontzet.. dan ligt t buiten hun zeggen en is er niks mis meer
mee.... Dus goede oplossing voor iedereen ;-)
Ik denk idd dat deze jongen een soort proefkonijn is voor de wetenschap... (zelf meegemaakt met
kennissen die voor een behandeling naar Amerika gingen.... ook .. wie weet over 5 jaar... 3 keer
raden.......)
En idd.. we mogen niet meer doodgaan, euthanasie is bijna een doodzonde
terwijl je eigenlijk al niet meer leeft... Een huisdier heeft meer rechten daarin.
Met Boterbloem eens (en dat gebeurt niet vaak)
Sterven hoort bij t leven, en op een gegeven moment zijn de kunstgrepen wel genoeg.
Overigens Boterbloen, zei ik al een beetje waar de grenzen liggen, of iets wat in mijn
optiek niet geweigerd zou mogen worden, een simpele levensreddende behandeling, zoals ab en
bloedtransfusies.... Het gekke is, de.. Jehova's getuigen die ik sprak zeiden dat t wel mocht
als ze uit de ouderlijke macht waren ontzet.. dan ligt t buiten hun zeggen en is er niks mis meer
mee.... Dus goede oplossing voor iedereen ;-)
Als het zo wel mag dan is het inderdaad een goede oplossing...
Tegelijkertijd komt het op mij een beetje.... Pfff schijnheilig?? over? Zonder lelijk te
doen hoor!!! Bedoel het niet gemeen, maar het klinkt zo krom: je bent er niet voor niets op
tegen.
Maar wel fijn dat het dan wel kan en mag en geoorloofd is! Win-win voor mijn gevoel. Kind
blijft leven, ouders houden kind, en waarschijnlijk geen schuldgevoel oid.
Als het zo wel mag dan is het inderdaad een goede oplossing...
Tegelijkertijd komt het op mij een beetje.... Pfff schijnheilig?? over? Zonder lelijk te
doen hoor!!! Bedoel het niet gemeen, maar het klinkt zo krom: je bent er niet voor niets op
tegen.
Maar wel fijn dat het dan wel kan en mag en geoorloofd is! Win-win voor mijn gevoel. Kind
blijft leven, ouders houden kind, en waarschijnlijk geen schuldgevoel oid.
)