Mama-life
| Nathalie schreef op: 26-03-2016 10:01:27 |
ik word er gewoon verdrietig van. Dochter van 10 jaar heeft de laatste tijd zulke nare en onredelijke buien. Ze is werkelijk heel brutaal en is ronduit onbeschoft in haar woorden naar ons toe. Het komt ook vanuit het niets en kan ook weer ineens over zijn. Het zal vast wel iets hormonaals zijn maar ik ben nu op een punt gekomen dat ik dit gewoon niet meer wil en kan accepteren. Op school is ze een voorbeeld leerling en in haar rapport staat dat haar gedrag naar de leerkracht beleefd en verlegen is. Je zou denken wat heerlijk maar ik zou liever willen dat ze op school eens iets meer haar gedrag van thuis zou laten zien. Ze heeft genoeg leuke vriendinnen. Nu vanmorgen weer een aanvaring met haar gehad. Op school haalt ze geweldige resultaten maar heeft ze iets meer moeite met spelling. Nu heeft ze van de juf een oefenboekje gekregen voor thuis en dat zat ik vanmorgen door te kijken en daar staan hele leuke oefeningen in. Ik zeg tegen haar misschien is het wel leuk om straks voordat we weg gaan wat oefeningen te doen maar dan krijg ik gelijk een reactie van daar heb ik nu geen zin in. Ik zeg tegen haar maar je heb het niet voor niks meegekregen en het is beter dan dat je de hele tijd weer op je telefoon zit te kijken. Ik snap best dat dat voor een 10 jarige irritant kan zijn wanneer je moeder zo zit te preken maar haar reactie is gewoon ronduit onredelijk en onbeschoft. Ik krijg verwijten dat ik mijn mond moet houden en eens een keer niet zo moet zeuren en dan op een toon waarvan je oren staan te klapperen. Dit soort buien heeft ze dus bijna dagelijks. Mijn man zegt dat ik het allemaal niet zo hoog moet opnemen en dat het gewoon pubergedrag is maar ik ben nu echt op een punt gekomen dat ik geen zin meer heb om dit steeds onder het kleed te schuiven want het is ronduit respectloos. Ik heb niet het idee dat er iets anders aan de hand is maar kan ik dit nu gewoon schuiven op hormonen en moet ik er maar mee dealen of kan ik iets anders? Kan ik misschien eens gaan praten met iemand want ik bots de laatste tijd zo vaak met haar omdat haar gedrag mij ook gewoon persoonlijk kwetst. We hebben ook een 12 jarige zoon en die heeft weleens buien maar die raken me minder want dat zijn gewoon sjaggerijnige ik heb nergens zin in buien en daar kan ik alleen maar stiekem om lachen en dat is ook niet persoonlijk en onbeschoft tov ons als ouders. Ik zit er echt mee in mijn maag want kom er gewoon niet zo goed uit. Misschien hier herkenning of tips. Alvast bedankt voor het lezen. Groetjes! |
| Quote |
| Banana schreef op: 26-03-2016 10:08:51 |
ik heb nog geen ervaring met pubers maar hoe je het ook went of keert of het wel of geen puber gedrag is jij hebt er meoite mee dus zooek hulp ga is praten met je ha en laat je informeren wellicht kan je ergens terecht voor een gesprek en kan die je handsvatten geven hoe om te gaan met dit gedrag je kan op puber gedrag schuiven en alles slikken omdat maar ook dat is niet de bedoeling pubers kunne heftig zijn (was er zelf zo een) en dan kan en mag je als ouder gewoon hulp zoeken er zal vast een goede of betere manier zijn om met dingen om te gaan die voor jou zelf ook gewoon goed voelt en tuurlijk mag er ruimte zijn voor puber buien maar die hoeven niet het gezin te domineren of in dit geval jou ongelukig te maken sterkte |
| Quote |
| Xxx schreef op: 26-03-2016 10:13:32 |
Heel vervelend, maar heel normaal. Hoe mee jij er op in gaat hoe erger het wordt. Een heel "normaal" pubergedrag. Het is of Paal en perk stellen en duidelijke afspraken maken wat de gevolgen zijn van het Respect loze gedrag naar jou. Of wat meer leren los laten en niet laten merken dat ze jou er mee heeft. Daar zijn pubers op uit 😉. Mijn zoon van 8 doet ook al aardig mee. Hij loopt mentaal 2-3 jaar voor...... erg frustrerend voor hem en ons..... |
| Quote |
| Minou schreef op: 26-03-2016 10:47:30 |
Ooh hier ook een van bijna 10 die dit kan hoor, zeker niet in meegaan, is echt een prepuberding denk
ik. Maar als ze te ver gaat, krijgt ze echt wel op dr donder verbaal, respect is een groot goed. |
| Quote |
| Caithy schreef op: 26-03-2016 11:44:51 |
Hier kan ze ookal dusdanig uit de hoek komen, dat ik denk what the #$%ck? Soms lach ik en roep ik; ga je lekker? en soms word ik witheet en roep ik dat ze zelf haar grote mond even mag houden! Ik hoef trouwens ook niet te proberen, zullen we samen die oefenen gaan doen? dan weet ik al dat ik een grote mond ga krijgen... Hier zou ik eerder zeggen; die oefenen ga je vandaag doen! Wanneer mag je zelf weten. Ik zou ff 3x ademhalen als ik jou was (mijn man kan er ook zo slecht tegen) geloof me als je je nu al zo irriteert, het wordt erger... |
| Quote |
| Mama Van Drie schreef op: 26-03-2016 12:41:02 |
Eerlijk?.....Als mijn dochter van 11 dit zou doen dan heeft ze echt een probleem. Je dochter zegt tegen jou dat je je mond moet houden en niet zo moet zeuren op een toon die er niet om liegt.....absoluut onaccepabel vind ik. Ze mogen van alles denken over mij maar iets zeggen op een respectloze toon in de trant van dat ik mijn kond moet houden is een no go bij mij. Mijn jongste is dus ruim 11, wordt in Juni 12 maar er is geen sprake van dit soort grote mond naar ons toe, ze heeft haar buien...absoluut...ze is wel eens boos...stampt de trap op....ramt haar deur dicht....maar een grote mond naar ons als ouders is er niet bij. Mijn andere twee zoons zijn 21 en 19 en hebben ook nooit zo'n grote brutale mond gehad, dat wordt niet geaccepteerd. Ik ben er niet zo heel erg voor om alles af te schuiven op hormonen....pubergedrag, kan best zijn maar dan zijn er toch bepaalde dingen die bij ons in huis niet kunnen. ook heb ik best begrip voor het feit dat pubers nu eenmaal die fase door moeten, dat de een het heftiger heeft als de ander, dat het brein van een puber anders werkt, ik heb er genoeg over gelezen maar ik ben geen voetveeg. Mijn dochter heeft ook wel eens werk van school, toetsen.....rekenwerk....dat doet ze zeker niet zonder mopperen, maar ook dan ben ik vrij resoluut, wat moet dat moet, haar broer van 21 zegt dan altijd nou...zet je maar schrap want je gaat nog veeeeel meer te doen krijgen voor school...leuk vooruitzicht haha.... Ik geef haar meestal wel de keus en de kans om na te denken...te plannen wanneer ze het wil doen.....maar dat het die dag dan gaat gebeuren dat is 1 ding wat zeker is. Als je voor je gevoel vastloopt met je dochter zou ik zeker advies vragen voor hulp, wordt je nooit slechter van. Ik verwacht met mijn dochter nog wel de nodige discussie's als ze ouder wordt, dat kan, dat mag, daar loop ik niet voor weg, maar een grote brutale mond tegen mij hoort daar niet bij. Pubers zoeken de grenzen op, ze willen dat jij als ouder die grens wel aangeeft, dat is biedt veiligheid voor ze. |
| Quote |
| Xxx schreef op: 26-03-2016 12:54:45 |
Ik denk dat ieder kind weleens een brutale mond tegen zijn ouders heeft. Het is maar net hoe je er mee om gaat. Hier wordt het ook niet getolereerd en zeker respecloos gedrag wordt niet getolereerd. Dat vind ik nog erger dan een brutale mond. Maar als ik iets vraag en zeggen "neeheejjj" vind ik dat ook al brutaal en zeg ik er wat van. Daarentegen verdienen wij als ouders respect, maar verdienen de kinderen ook het respect om zich op een bepaalde manier te ontwikkelen. En Inderdaad zijn wij er voor om.grenzen te stellen en bepaalde regels te handhaven. |
| Quote |
| Melissa schreef op: 26-03-2016 12:55:43 |
Hoe reageer je wanneer ze zo tegen jou doet? En zou je zelf je woorden ook kunnen bekijken. Wat zij doet is een reactie op jou actie. Wat triggert haar om zo te doen. Je kunt hier eventueel ook samen met jouw dochter naar kijken. In de woorden hierboven Ik zeg tegen haar misschien is het wel leuk om straks voordat we weg gaan wat oefeningen te doen maar dan krijg ik gelijk een reactie van daar heb ik nu geen zin in. Ik zeg tegen haar maar je heb het niet voor niks meegekregen en het is beter dan dat je de hele tijd weer op je telefoon zit te kijken. A) Je geeft haar een keuze. Maak de keuze anders en wat positiever. Geef twee keuzes, en beperk deze tot het tijdstip en niet of ze het wel of niet wil doen. Ik zou zeggen tegen mijn 10 jarige zoon "Je hebt huiswerk, wil je dat ik nu even met je ga zitten zodat je straks als we terug zijn tijd hebt om op je tablet te spelen" Zegt hij nee, dan "Dan moet je het straks nog doen wanneer we terug zijn en kun je niet meer op je tablet'. Zo is er eigenlijk geen echte keuze. Mijn zoon reageert er goed op. En wat is een grote mond? Hij mag een eigen mening hebben en deze ook uitten. Maar als hij beledigend wordt, schreeuwt of ander respectloos gedrag dan heeft hij een probleem. Hij weet precies wanneer hij de grens over is gegaan, wanneer ik een grijns op mijn smoel krijg en zonder wat te zeggen weg loop. Dan hangt hij aan mijn been met 'sorry sorry sorry mama, ik weet niet waarom ik dat zei'. Vaak 'staak' ik dan, dus geen schooltas klaarmaken, geen taxi naar school zijn, etc. |
| Quote |
| Suus schreef op: 26-03-2016 12:55:59 |
Wat zou jij dan doen als je dochter zoiets zou zeggen en wat zou je doen als haar hw gewoon niet
maakt? Of welke "taak" dan ook. |
| Quote |
| Kees schreef op: 26-03-2016 13:06:34 |
Mijn kind is net 10 en onwijs respectloos gedrag ken ik niet van hem. Wel buien en mopperen. Hier werkt een grap altijd nog even goed, of tijdens een zeikrondje van hem probeer ik hem mee te playbacken. In notime de slappe lach. Een mening mag, moet zelfs maar brutaal mag gewoon niet. daarin zijn er hele korte grenzen en dat weet hij ik zou als ik jou was iets minder er bovenop zitten en vrijheid geven. een x vragen om te helpen met huiswerk en zo nee...dan maakt ze het niet. Leg maar zelf uit aan juf. |
| Quote |
| Tamaramvc&f schreef op: 26-03-2016 13:42:36 |
Hier twee 9 jarigen die er ook wat van kunnen. Ligt denkik echt aan de leeftijd. Ze weten de regels
en als ik wat vraag hebben ze gewoon te luisteren klaar. Ik tolereer heel veel en mijn man ook maar
er is een grens en die weten ze prima alleen proberen ze er soms overheen te gaan. Ik weiger mijn
vraagstelling of regels voor hen te veranderen en idd botst het dan soms maar daar leren ze ook weer
van. Consequenties van grote monden zijn hier gelijk de gang op, denk maar even na over die grote
mond en als t te erg word geen of veel minder schermtijd. Er zijn dagen dat het supergoed gaat maar
ook dagen dat ik doodmoe word van agentje spelen. Maar het hoort erbij. Vanmorgen zei mn stiefdochter tegen dr vader, hou je smoel, nou dan kan ze t bekijken en vertrekken, is ze nou mal, toedeledokie. Ookal bedoelde ze het niet zo en begon ze gelijk te lachen erom, dit soort dingen pikken we niet, ga maar ff nadenken in de gang hoe dat anders had gekund. |
| Quote |
| Chloe schreef op: 26-03-2016 13:45:20 |
Ben het eens met Melissa. Als je tegen mij zou zeggen: 'zou je de was niet ens gaan opvouwen, dat is
beter dan de hele tijd op je telefoon kijken', dan denk ik dat je ook geen leuk antwoord van
mij krijgt. Ik zou in dit voorbeeld het positiever brengen en samen een moment plannen waarop ze
haar huiswerk doet. Grote mond hoort wel een beetje bij de leeftijd. Tuurlijk hoef je niet alles te
accepteren, maar ze worden wel ouder en hebben ook een mening. Je moet ze corrigeren in de manier
waarop ze zich uiten. |
| Quote |
| Nathalie schreef op: 26-03-2016 16:06:53 |
Hoi, Bedankt voor de reacties. Hier in huis is het gelukkig weer gewoon gezellig. Ze heeft een poosje op haar kamer gezeten en toen ik ging douchen is ze naar beneden gegaan omdat haar vader thuis was gekomen en hij heeft ook met haar gesproken. Ze heeft uiteindelijk ook uit zichzelf sorry tegen me gezegd. We hebben het er nog even over gehad en ik heb haar duidelijk verteld dat dit soort grote monden niet worden geaccepteerd in dit huis. Toen kwam ze wel weer met een weerwoord maar daar heb ik direct een stokje voor gestoken. Sommigen die hebben het er over dat ik de vraag anders moet formuleren maar daar ga ik niet aan beginnen. Bovenstaande is een voorbeeld en misschien niet helemaal pedagogisch maar het is geen peuter meer waarbij je alles moet benoemen en de keuze beperkt moet houden. Ze is 10 jaar en het is een slimme meid die na de zomervakantie naar groep 8 gaat en ook daar wordt het een en ander van haar verwacht en wordt ook niet alles op een glazen schaaltje aangereikt. Zojuist ook nog even met mijn man gesproken en die zegt ook op het moment dat ze die buien heeft is er ook niets met haar te beginnen en misschien is het dan toch beter om haar gewoon even naar boven te sturen en wanneer de gemoederen weer zijn bedaard er op terug te komen en niet in het heetst van de strijd met allerlei dingen gaan smijten. Voor de rest is het een hele lieve meid. Ze heeft ook nog een klein zusje van 4 jaar en ze is de allerliefste zus die je maar kunt wensen maar alleen verdomd jammer van die rare buien. Ik moet ook wel zeggen dat ze best al ver in haar ontwikkeling is. Ze wordt in december 11 jaar maar heeft al aardige borstontwikkeling en ze krijgt ook al schaamhaar dus er zijn zeker hormonen die een rol spelen maar ik ga daar niet steeds alles meer op gooien want zo ken ik er nog wel een paar. Het blijft lastig. Op school is zover ik weet om de week een pedagogisch mederwerker en misschien zou ik daar eens mee kunnen gaan praten voor wat handreikingen en adviezen. We hebben het er maar druk mee. Bedankt voor de tips. |
| Quote |
| -claudia- schreef op: 26-03-2016 16:23:09 |
weet bijna zeker dat de hormonen meespelen...maar dat is geen ecxuus natuurlijk, het is wel een
reden om je dochter iets meer metrust te laten. Mijn dochter had haar hormonen op haar 8e al op de hobbel, ze zat echt niet lekker in haar vel...intens boos of intens verdrietig iets anders was er niet meer. Ben met haar naar de huisarts geweest en ze zat veel te vroeg in de pubertijd, botleeftijd van 11 jaar. Ze krijgt nu elke maand een prik om de pubertijd te remmen, anders was ze waarschijnlijk allang ongesteld geweest en dat is iets waar ze echt nog niet mee kan dealen. Ze was veel te vroeg. Nu is dit natuurlijk niet bij jullie aan de hand. Maar die buien herken ik dus wel...alleen dan net even wat eerder. Ik denk, en dat is makkelijk praten, want in bepaalde situaties voel ik het echt net als jij...dat we het niet persoonlijk op moeten vatten. Ze hebben iemand nodig om tegen aan te schoppen, te ventileren...hoe moeilijk en rot soms ook ( heb ik ook momenten hoor, maar dan bel ik mijn moeder als ze op bed ligt om het even kwijt te kunnen). Het is niet persoonlijk, ze schoppen tegen degene waar ze het meeste van houden... Iets meer de ruimte geven en bijv met een boze bui geen olie op het vuur gooien...ik zei bijv eerder ook als ze zo kwaad was, nou lekker weer hoor, gezellig zo! Maar ik kan beter ff niks zeggen en even de ruimte geven om rustig te worden en dan praten we. Als het echt te gek word, dan moet ze hier naar boven om er even rustig over na te denken en mag naar beneden als dat gelukt is. En tuurlijk grenzen stellen..tot zover... En denk ook aan hoe jezelf was toen je hormonen begonnen...Ikzelf had er weinig mee, totdat ik een jaar of 15 was toen begon ik eigenlijk pas echt te puberen, en dat was ook niet mis En hulp zoeken, vind ik trouwens altijd goed idee! En ook knap van je |
| Quote |
| M&j schreef op: 26-03-2016 16:37:20 |
Kleine meisjes worden groot en soms groeit hun mond harder dan hun hersenen, het hoort er allemaal
bij. (wat niet betekend natuurlijk dat je het allemaal maar moet accepteren) Geen tips, ik ben zelf
nog bezig met mijn 14-jarigepubermeid, maar bereid je er op voor dat er nog en schepje boven op
gaat. |
| Quote |
| Jolanda1974 schreef op: 26-03-2016 17:00:19 |
Hier ook een pre puber van 10 jaar met ook zulke buien.. Als ze zo'n grote mond heeft die ik niet
vind kunnen dan stuur ik haar even weg met de mededeling dat ik haar gedrag en brutaliteit
onacceptabel vindt maar dat ik er nu even niet over in discussie ga, want als ik er tegen in ga dan
escaleert de boel helemaal. na 10 minuten roep ik haar er weer bij en vraag aan haar waar het fout
ging en wat eraan de hand was. Dan zijn we beide weer gekalmeert en praten we het rustig uit. En leuk is huiswerk natuurlijk nooit.. Hoe leuk mama de opdrachten ook zelf vindt.. Wat ik hier doe ik geef haar 2 opties, of je gaat nu even je huiswerk maken dan is het klaar voor vandaag, of geeft zelf aan wanneer je het gaat doen. Nou ben ik niet van huiswerk in het weekend maar dat is mijn persoonlijke mening. |
| Quote |
| Melissa schreef op: 26-03-2016 18:41:33 |
Weet je, het is niet alleen dat je je moet aanpassen aan haar. Wanneer iemand tegen mij zegt 'Zou je
niet eens gaan stofzuigen , dat is beter dan de hele tijd een beetje tv kijken' Dan zou ik
behoorlijk geergert reageren omdat ik mij dan veroordeelt voel. Ik heb een man die dus zo oordelend kan reageren op situaties en dan echt uit zijn slof kan schieten wanneer de kinderen dan boos worden. Die probeer ik het hele (actie/reactie) ook uit te leggen. Het is de toon die de muziek maakt. Daarentegen wanneer ik (of de kinderem) het bij hem doen, barst hij uit zijn vel. Want dan is het respectloos en onredelijk. Ik vind dat ook naar je kinderen toe de regel geldt 'Behandel een ander zoals je zelf ook behandelt wilt worden'. Toch verwachten veel mensen dat kinderen vele betere sociale vaardigheden hebben dan wij volwassenen en op dit soort oordelende uitspraken incasseren, empathiseren en dan ook nog eens sociaal reageren, terwijl we dat zelf niet eens kunnen. Hoe redelijk is dat? |
| Quote |
| Jen9 schreef op: 26-03-2016 19:58:54 |
Ik vind t niet zo'n groot drama en helemaal normaal. Uiteraard zou ik t niet accepteren. Probeer er
op een rustig moment met haar over te raten. Op t moment zelf is t zinloos. Dat je zoont nog niet
doet, snap ik.. dat komt nog wel  ... hoeft niet
hoor, maar jongens zijn oha layer.Ik zou haar op dat moment wegsturen, en niet op elke slak zout leggen.. dat is zinloos bij pubers. |
| Quote |
| Monica Mv 2 schreef op: 26-03-2016 22:22:06 |
Klinkt als mijn 12 jarige puber |
| Quote |
| Suus schreef op: 26-03-2016 22:35:47 |
Mijn 12 jarige heeft ook een enorm grote mond, er komt taal uit waar ik vroeger echt een draai voor
om mijn oren kreeg. Mijn dochter is volop aan het puberen en na de eerste schok heb ik besloten om niet meer overal op in te gaan. Ik stuur haar naar haar kamer en we praten later want anders escaleert het. enige wat ik wel echt lastig vind is dat ze bijv gewoon weigert iets te doen als ik het vraag, wat ik er ook voor gevolg aan hang... Maar goed, je groeit er zelf ook in denk ik pick your battles hoorde ik ooit dus dat doen ww |
| Quote |
| Ma Dalton schreef op: 26-03-2016 22:50:18 |
Mijn bijna 10 jarige reageert op het moment op alles met " boeje" ja.. Het schijnt dat je zelf het meest reageert op de mensen waar je het meest op lijkt... Ik geloof dat wel. Kies je strijd. Formuleer anders en bedenk hoe jij hier doorheen wilt laveren. Dit is nog maar het begin he. |
| Quote |
| Boterbloem schreef op: 27-03-2016 09:33:56 | ||
Oooh zo was ik vroeger ook 
hoop zo dat mijn kinderen niet zo worden haha.Welke straf dan ook boeide mij niet, ik had altijd de houding: een straf is ooit over en wil ik daar niet naar luisteren doe ik alsnog mijn eigen zin En ik was op zich geen moeilijke puber, was ook erg gezellig maar deze houding maakte het wel heel moeilijk. | ||
| Quote |
| Mama Van Drie schreef op: 27-03-2016 10:04:00 |
Het moeten inleveren van PC tijd, tablet, spelcomputers, en/of telefoon is bij mijn dochter echt een
straf, dat vindt ze niet leuk! Maar dat komt tot nu toe niet voor dat dat nodig is. Na de zomer gaat ze naar het voortgezet....dat wordt vast andere koek.... |
| Quote |
| Nic schreef op: 27-03-2016 10:39:50 |
Hier een 18 jarige dochter en herken wel wat jullie schrijven over jullie prepubers. Ik schrik er
niet meer zo van. Die grote mond kan nog wel erger worden maar je kunt ook het geluk hebben er
makkelijk door heen te gaan. Mijn dochter is echt een hele lieve meid met een grote mond en sons even respectloos. Ik geef zelfs op deze leeftijd aan mijn huis mijn regels en zolang je onder mijn dak woont wil ik dat je de andere mensen hier in huis met respect behandeld. Het belangrijkste in het hele verhaal is denk ik rustig te blijven al is dat soms echt wel verdomd lastig. En als ik een keer vraag wil je even de stofzuiger door huis heen halen of even boodschappen doen als ik uit mijn werk kom dat ook niet nog eens hoef te doen dan doet ze dat wel. Het is meer een ik verwacht van je.... dan een wil je voor mij..... Want dan doet ze het juist niet. Ik zou dus ook niet aangeven van zullen we zo samen even naar je huiswerk kijken...maar ik verwacht van je dat je vandaag je spelling leert wanneer maakt niet zoveel uit maar voordat we gaan avond eten heb je geleerd. Ik zou de opmerking van de telefoon achter wegen laten want dat ding is heilig bij die meiden en ik denk juist dat zn opmerking avenrechts werkt. |
| Quote |
| Mama Van Drie schreef op: 27-03-2016 11:49:13 |
Vaak is het wel hoe je het brengt, ook het rustig blijven zelf, dat is altijd belangrijk, ook als ze
peuter zijn. Maar daar speelt wel weer een stukje eigen karakter in mee, als je zelf snel opvliegend
bent is dat een uitdaging. Mij krijg je niet snel op de kast, ik blijf echter meestal wel bij mijn standpunt. En wat niet dat niet gewoon, o.a schoolwerk. Mijn dochter is nu ruim 11 maar een telefoon is nog totaal niet belangrijk voor haar, ding ligt meestal leeg ergens te liggen. PC is wel belangrijk, Skype, spel, etc....ze heeft het grote geluk dat ik geen tijden hanteer voor het erachter mogen zitten. Maar het is het eerste waarin ze beperkt wordt bij wangedrag of slechte school resultaten, dat weet ze ook wel. Ik was zelf geen lastige puber, mijn zoons ook niet, dus we gaan het zien met haar, ze is een nakomertje en heeft hier in huis geen maatje om ruzie mee te schoppen, met ons laat ze dat wel uit de hoofd ;-) |
| Quote |
| Mv5 schreef op: 28-03-2016 09:31:08 |
Welkom in de (pre)puberteit. De komende jaren zullen die buien nog regelmatig terugkeren. |
| Quote |
