A of B..

Lang geleden zat ik op dit forum en hebben jullie mij veel plezier en tips gebracht. Ik denk er met goede herinneringen aan terug.
Ik ben op een gegeven moment minder tot niet actief geworden, maar nu zit ik ergens heel erg mee en wil ik jullie om je mening vragen... Ik doe het anoniem omdat ik me ergens ook een beetje schaam en weet dat er veel afkeurend zullen reageren...

Ik ben vorig jaar gescheiden na een lange moeilijke periode. Inmiddels is alles een beetje op zijn pootjes terecht en de kinderen (het belangrijkste) doen het super goed!
Na de scheiding was ik nieuwsgierig naar Tinder en heb daar wat gechat. Nogal tegenvallend en inmiddels heb ik me allang weer afgemeld, maar... ik ben er ook een man tegengekomen, ik noem hem even A, die er niet voor een relatie zat maar puur voor de lol en de gezelligheid. En.. gaandeweg zijn we stapel verliefd geworden... In eerste instantie puur door schrijven/chatten, maar we hebben elkaar ook een paar keer gezien. Nooit wat gedaan want hij heeft een relatie... Een hele slechte relatie, dat wel... Hij wil bij haar weg maar wil zijn kids niet in de steek laten en durft daardoor gewoon niet.
Dit klinkt vast heel cliche en ik verbaas me er zelf ook over dat ik in deze situatie ben gekomen... Heb ik nooit gewild maar ergens was het gewoon niet tegen te houden.
We doen al maanden pogingen te stoppen met mailen. Whatsapp staat inmiddels al geblokkeerd. Maar het lijkt onbegonnen werk. Na een tijdje mist 1 van ons de ander zo dat er toch weer een mailtje gaat en dan is het hek weer van de dam...

Nu ben ik sinds een paar maanden aan het daten met een leuke ongebonden man, die ik al kende van vroeger. Ik noem hem even B. Het is gezellig, hij is lief, we doen leuke dingen, maar ik blijf het gevoel houden dat het niet genoeg is...
Vorige week heb ik toch weer contact gehad met A en hebben we ruzie gekregen over B... Het doet A pijn dat ik verder ga... terwijl hij zelf niet kan kiezen... Super lastig... uiteindelijk hebben we afgesproken en het uitgepraat maar die date was zooo magisch mooi... dat ik nu helemaal niet meer weet wat ik met B aan moet... Ik heb B daarna nog gezien en dat was gewoon naar... ik kon me niet aan hem geven... En wilde liever dat hij weer wegging...

Nu weet ik gewoon niet meer wat ik moet doen... De man die beschikbaar is wil ik niet en de man die ik wil is niet beschikbaar... En mijn hoop dat ie dat wel wordt is wel heel groot, misschien te groot... Maar zijn relatie hangt echt aan een zijden draadje... En ook daar voel ik me weer schuldig over, want ik wil helemaal niet degene zijn die zijn relatie stuk maakt!!

Moet ik B opgeven en een tijdje rust nemen? Of moet ik B toch nog een kans geven en die deur met A helemaal dicht gooien...
Pff ik wilde dit eigenlijk gewoon even kwijt, dat helpt al... het even opschrijven...

Nee geen leuke post maar ik begrijp je oordelen wel hoor. Jullie kennen hem niet...
Ik was er niet op uit een discussie over Tinder te beginnen, maar wil toch zeggen dat hij daar niet zat om "neukertjes" te zoeken.
Verder is hij niet getrouwd (weet heus wel dat dat weinig verschil maakt, maar omdat jullie het blijven herhalen) en snap ik de zin "zoals je er aan komt, kom je er ook weer af" niet... Die vind ik nogal lullig klinken.

Maar goed, ik heb maandagavond afscheid genomen en hij begrijpt en accepteert mijn keus volledig, geeft mij de ruimte en zal pas weer contact opnemen als hij vrijgezel is. Dus ik heb gedaan wat ik moest doen, en de pijn die ik voel zal niemand kunnen voelen....

Bedankt allemaal voor jullie helpende woorden. Dit topic mag gesloten worden..

Liefs anoniem

Quote Belske:

Helemaal eens met Sapperdeflap: je hebt jullie "relatie" zo geromantiseerd dat je het hebt over "de liefde van je leven".  Knap dat je er een eind aan gemaakt hebt. (Als dat echt zo is, misschien wilde je gewoon van de discussie hier af?) Hou je been stijf nu en wacht niet op een man die niet kiezen kan. Zo gaat het leven aan je voorbij.

 

Nee ik heb/had er echt een eind aan gemaakt Belske! Ik wilde niet van de discussie af hoor, ik weet heus wel dat mensen verschillende meningen hebben...

Inmiddels zijn we een paar weken verder en het ging eigenlijk best goed met me. Ik miste A natuurlijk wel maar vond ook de rust terug... En... ik heb met B gepraat. Gezegd dat ik niet wist of het genoeg is en dat ik zo niet verder kon. De dagen daarna voelde ik me afschuwelijk en was ik bang dat ik de verkeerde keuze had gemaakt... wilde ik hem echt wel kwijt? Vier dagen later appte hij: ik kom langs en hij ging gewoon alsof er niks gebeurd was bij me op de bank zitten! Daarna weer gepraat en het was wel duidelijk dat hij het niet zomaar wilde opgeven... en nu geeft ie me tijd... en voel ik dat er ergens toch iets is... Het is niet zoals met A maar misschien heb ik dat inderdaad over geromantiseerd? Ik weet het niet…

Maar… A heeft gister weer contact gezocht… En nadat ik heel sterk heb laten weten dat ik daar niet meer op zat te wachten (pas als ie bij zn vrouw weg is) is de pleuris uitgebroken… Hij is nu boos op mij (zie je t voor je) dat ik hem „aan de kant zet”. Het is gewoon omgekeerde wereld… En hij vraagt nu of ik nog voor hem zou gaan als hij nu kiest. Ik kan geeneens meer antwoord geven, ben zooo boos…