gezin is klaar, is dit echt zo moeilijk?

als ik dan al die verhalen zo lees he over mmm enz dan voel ik me zo gegzegend dat ik eigenlijk gewoon niet moet zeuren 
3 keer zwanger tot nu gaat alles super goed 
op wat kleine dingetjes na 2 geoznde kids kleine lijkt gezond 
wat heb ik dan geluk gehad zou zo graag beetje van dat geluk aan andere heir willen geven 

Als dat toch eens zou kunnen hé Banana....  

Ik doe tegenwoordig vrijwilligerswerk voor Freya, de telefoondienst en vragenpanel. Iedere 2 weken draai ik telefoondienst voor lotgenoten en vragen enzo. 
En echt, als ik al die verhalen hoor die mensen me vertellen dan voel ik me gezegend met mijn mooie zoon  Natuurlijk hadden we er graag nog 1 gewild, maar we hebben nu een fantastisch knulletje. En zoveel meiden krijgen helemaal geen kindjes... zoveel verdriet. 
Daarom vooral dankbaarheid en genieten in plaats van verdrietig zijn om wat we niet kunnen krijgen 

---

Wees jezelf, er zijn al anderen genoeg!

absoluut waar hoor maar kan verdrietig worden als het bij iemand gewoon niet lukt 
en ik hoef er nouwlijks moeite voor te doen 
gister bij de echo voor de zoveelste keer 3 zwangerschappen en ook 3 kinderen 
en j dan prijs ik mezelf gelukkig dat het idd het geval is 

Ik heb altijd drie kinderen gewild en deze gelukkig ook gekregen. Manlief moest wel even nadenken over de derde maar vindt het nu geweldig. Natuurlijk droom ik ook nog wel eens weg bij de herinneringen, de geur van zo'n klein lief hummeltje, het geluk in de kraamweek. Maar een vierde? Moet er niet aan denken! 
Daarnaast vind ik drie kinderen ook genoeg om ze alledrie genoeg aandacht te kunnen geven.

Wij hebben eerst jaren geprobeerd via de gewone weg een kindje te krijgen, maar mijn lijf deed ( doet) niet wat het zou moeten doen en dat lukte dus niet.
Toen dus de MMM in en via die weg een tweeling gekregen, eigenlijk heel toevallig ook nog want de poging met de hormoonspuiten werd afgebroken omdat ik last van overstimulatie kreeg. een paar weken later was ik kotskotskots misselijk, maar het kwartje viel niet. Aangezien ik echt niks binnehield toch maar een test ...en zwanger.
Bij de 2e echo ( 6 wk) bleken het er 2 te zijn.
Ik heb nu een dochter en zoon, bijna 12 alweer.

Bij mij bleef het kriebelen en toen ze 2 waren hebben we nog een poging gedaan, maar ook via de MMM is het niet meer gelukt.
Ik heb het daar een tijdje echt moeilijk mee gehad.

Nu ze zo groot en zelfstandig zijn en ik alweer 40 hoeft het voor mij niet meer.
Maar mócht de natuur nou een geintje uithalen en ik alsnog zwanger worden, dan is het meer dan welkom.

kwa leeftijd zou het hier nog makkelijk kunnen ( ik bijna 28 en man bijna 33) 
MAAR door de dystrofie van mijn man geen kids meer dr bij hiero( bewust). nu kan hij nog achter ze aan en kan hij gelukkig nog redelijk lopen maar we weten niet hoe dat over een paar jaar is. 

in mijn hart zou ik nog wel een paar van die hummeltjes willen hebben maar ik weet dat dat gewoon niet gaat. 
Mocht er een ongelukje gebeuren dan is het meer dan welkom 

---

mama van : Niels (2005), Vera (2008) & Lucas (2010)

Vroeger wilde ik eigenlijk geen kinderen, maar ik werd ouder en mijn relatie was stabiel. Financieel hadden we de zaken op orde en we hadden net een huis gekocht met meer dan genoeg ruimte. Toen ik 28 was besloten we om te stoppen met anticonceptie om te zien waar het schip zou stranden. Ik werd zwanger (meteen) en na 6 maanden ging het mis. Een hoop verdriet en een gevoel wat niet te stoppen is; ik moest en zou een kindje hebben. Het werd gewoon een obsessie. Toen bleek dat we icsi nodig hebben om een kind te kunnen krijgen (man is zwaar verminderd vruchtbaar en de eerste spontane zwangerschap was puur geluk). Natuurlijk gingen we ervoor en ruim 2 jaar later kregen we een jongetje die dit jaar 10 wordt. Ik weet niet wat het is, maar een eigen baby krijgen maakt zoveel gevoel los en ik was helemaal euforisch en wilde dit nog een keer meemaken. Weer een icsibehandeling, maar 6 dagen na de bevalling overleed ons kindje. Weer een hoop verdriet en ongeloof. We hebben toen ruim een jaar gewacht en na 2 behandelingen werd ik zwanger. En bij deze behandeling hadden we zelfs embryo's over die goed genoeg waren om in te vriezen. In 2008 werd ons 4e kindje geboren. Omdat we nog 2 'rietjes' in de vriezer hadden bleef de wens om het in ieder geval een kans te geven met in ons achterhoofd dat als het niet zou lukken ons gezin dan klaar zou zijn. Wij wilden geen nieuwe icsi behandeling meer. In 2011 besloten we het te proberen en weer hadden we zoveel geluk dat ik weer zwanger werd en ons 2e meisje werd geboren na 36 weken. Nu hebben we dus nog 1 rietje over, nog 1 kans en dat maakt dat we het moeilijk vinden. Gevoelsmatig is ons gezin echt wel compleet. We hebben 3 gezonde kinderen, zijn bijna 10 jaar bezig geweest om dit gezin te krijgen en eigenlijk is het goed zo. Maar.. die ene embryo, het voelt voor ons zo lastig om die niet de kans op leven te gunnen. Aan de andere kant hebben we het zo echt druk genoeg. Al onze kinderen zijn echt lief, maar hebben wel hun issues. De oudste gaat heel slecht op school, heeft helaas een iets lager IQ dan gemiddeld en heeft het daardoor erg zwaar. Onze middelste heeft ADHD (concentratie, hij is niet druk in z'n gedrag) en een vorm van autisme op sociaal gebied. Daarbij komt ook dat ze alle 3 een taal- spraakachterstand hebben wat ook de nodige drukte met zich meebrengt (logopedie etc.). Ondanks dat onze jongste haar achterstand aardig aan het inlopen is hebben we (vooral ik, man werkt full-time) het er erg druk mee. Dan heb ik ook mijn leeftijd niet mee, ik word 41 dit jaar. Ook ben ik bang dat de laatste dezelfde problemen gaat krijgen als zijn/haar broertjes en zusje. Nu redden we het en soms vliegt het mij ook weleens aan (vooral als ik moe ben en de hele week van hot naar her ben gereden voor dingen als logopedie). Dus verstandelijk is ons gezin echt wel compleet. Het gekke is dat het gevoelsmatig ook steeds meer neigt naar 'het is goed zo', 2 jaar geleden had ik er veel meer last van. 
Nu heeft mijn broer nog een kindje gekregen in maart en we zijn natuurlijk langsgeweest (hij woont ver bij ons vandaan, dus we gaan zeker niet wekelijks). Ik vind mijn neefje een heerlijk mannetje en hij is echt heel schattig, maar toen we weggingen had ik toch een gevoel van dat het zo fijn is dat wij niet meer in die babytijd zitten. Dus ik denk dat als ik nog iets langer wacht dat het gevoelsmatig echt goed is zo met 3 kinderen

---

You are the result of 4 billion years of evolutionary success. Act like it!

hier ook het gevoel zelfs na de 3e maar zou hier zeer onverstandig zijn moet ik zeggen dus ik geniet dubbel van mijn kroost maar heb soms ook nog ergens een verlangen hoor misschien houd ik dit wel tot ik de overgang  in ga of zo 
maar aan de andere kant ben ik ook aan het opruimen en verkopen 
en ben ik blij dat de oudsten zindelijk zijn en zelf bijv kunnen douchen oid of zelf kunnen fietsen 

---

kijk niet achterom kijk voor je anders val je

Hier 4 kinderen en we vinden het beide genoeg. De wens was altijd 3 of 4 kids, de 4e als "kadootje"evt en die is er ook gekomen.
Ik was ook gek op zwanger zijn en de babytijd maar ik heb ook hele zware zwangerschappen gehad en ook de kraamtijd was niet onbezorgd omdat alle 4 de kinderen dingen mankeerden en we dus veel zkh hebben afgelopen.
Ik dacht altijd dat ik het moeilijk zou vinden om het "af te sluiten"maar ik moet zeggen we zijn er gewoon ingegroeid.
Ik ben nu onlangs 40 geworden en ik vind het prima zo. De oudste 2 zijn pubers en die passen geregeld op de jongste 2 dus we kunnen als stel weer lekker een avondje uit, bios of etentje ofzo..ook heerlijk!!
Tuurlijk denk ik weleens aan die tijd terug, vooral dat eerste contact als ze net uit je buik zo warm op je buik gelegd worden maar ik weet gewoon dat het niet verstandig is om het ooit nog te doen..nu al niet eens meer door mijn leeftijd maar ook gezien mijn zwangerschappen. Ik ben gezegd met 4 kinderen en dat houden we zo

Ik heb vijf kinderen . Hier is het gevoel nog heel erg sterk voor nog een kindje! Ik ben 28 jaar en heb super zwangerschappen! Wij gebruiken bewust ( geen geloofsovertuiging) geen anticonceptie. Het komt zoals het komt... Maar wel (liever) wat meer tijd tussen de kindjes. Ik vind het zo mooi en bijzonder hun eigen willetje en karakters. Aan de andere kant vind ik de leeftijd vanaf 8 jaar ook zo leuk! Ze worden zoveel zelfstandiger, ook fijn! Moet wel oppassen straks hebben wij een heel elftal . Financieel groei je erin, auto kun je vervangen, werk is plannen en een huis kun je verbouwen.

hier hebben we 2 kinderen altijd graag 3 willen hebben,de oudste is 13 ne de jongste 9 ik had het afgesloten en nu komt er toch nog een kadootje.
superblij ermee maar moest echt even omschakelen na 9 jaar weer opnieuw terwijl ik altijd graag 3 kinderen wilde,en weet je stiekum denk ik zelf aan een 4e kindje,maar ook wij hebben daar de ruimte niet voor ook 3 slaapkamers er zou een andere auto moeten komen enzo.Eerst moet deze er straks maar zijn zien we dan wel  verder als mijn wens na de baevalling nog zo sterk is wie weet,dan laa ik t niet om de ruimte wie weet is de oudste er over 5 jaar al uit(moet er niet aan denken hoor).

Quote fokje77:

hier hebben we 2 kinderen altijd graag 3 willen hebben,de oudste is 13 ne de jongste 9 ik had het afgesloten en nu komt er toch nog een kadootje. superblij ermee maar moest echt even omschakelen na 9 jaar weer opnieuw terwijl ik altijd graag 3 kinderen wilde,en weet je stiekum denk ik zelf aan een 4e kindje,maar ook wij hebben daar de ruimte niet voor ook 3 slaapkamers er zou een andere auto moeten komen enzo.Eerst moet deze er straks maar zijn zien we dan wel  verder als mijn wens na de baevalling nog zo sterk is wie weet,dan laa ik t niet om de ruimte wie weet is de oudste er over 5 jaar al uit(moet er niet aan denken hoor).

Natuurlijk worden ze als ze ouder zijn wel zelfstandiger maar wat denk je als ze naar de brugklas gaan? Je bent zo'n eerste jaar best druk met begeleiden, huiswerk meehelpen etc. Een heel andere soort aandacht maar het vergt wel energie en tijd. Ik vraag me altijd af of mensen zich dat wel realiseren. Ik zie dan toch vaak bij grotere gezinnen dat kinderen dat nu eenmaal maar zelf moeten doen omdat daar niet altijd tijd voor is. Dat zou mijn keuze niet zijn.

Ik herken het niet, ik ben na 3 kinderen echt wel klaar, ik vondt het zwanger zijn heerlijk, en de babytijd ook, maar ik geniet er van dat ze nu wat groter zijn. Ik moet er niet aan denken om helemaal opnieuw te beginnen. Dat komt misschien ook omdat mijn laatste 2 bevallingen ook wel traumatisch waren, en ik het advies heb gekregen niet meer zwanger te worden, en ik ben weer single. Maar ik heb er geen moeite mee gehad om alle babyspullen weg te doen.

Hier 3 kinderen en ben er helemaal klaar mee.
ze zijn 11 jaar 9 jaar en bijna 3 jaar.
De laatste was niet gepland maar wel gewenst.
Soms kijk ik de jongste echt groot want heb soms gewoon geen zin in dat peutergezeur whaah
ik zie ze liever dan weer wat groter.
De babytijd vind ik geweldig.
Lekker wandelen en tutten met zo'n moppie.
Zelf kom ik uit een gezin met 5 kinderen en heb er weinig hele leuke herinneringen aan.
Altijd druk en ruzie onderling en altijd was er wel iemand ziek zwak of misselijk.
Altijd weer iemand waarbij het op school niet goed ging en dan weer ouders in de stress.
ik moest een kamer met mijn zus delen en dat vond ik weinig leuk.
Mijn beste vriendin was enigs kind en daar ging ik weleens logeren en ik kon dan zo genieten van de rust en vooral het gevoel gehoord te worden en belangrijk te zijn ipv op te gaan in de hectiek.
Natuurlijk was niet alles negatief en mijn ouders deden hun best maar ik wist toen al dat het nooit mijn keus zou zijn om zo te leven.
Heb verder goed contact met mijn broers en zus maar zij hebben allen 2 kinderen en verklaarden mij al voor gek met een derde haha
Kinderen krijgen blijft toch een egoïstisch iets want het is echt niet altijd hoe meer zielen hoe meer vreugd.

oh Ingrid wat een verschil dan.
Ik heb dus 1 broer en hij ging zeer jong het huis uit, dus was ik ook " alleen" thuis. Mijn vriendje had 4 broers/zussen en ik vond het daar juist geweldig!
altijd leven in de brouwerij, altijd iemand om mee te praten en wat te doen...dan was het bij mij thuis maar saai.

grappig...zo verschillend mensen kunnen ervaren dus

Hier was min wens 3 kids, maar mnd traumatische bevalling was dat gevoel snel weg, om 2 jaar later weer op te duiken.... Na veel gepraat toch voor een derde gegaan.... Maar at werd meteen ook nummer 4.

Zwanger zijn vond ik ondanks dat het heel zwaar was, echt prachtig, zou het zo nog eens doen.maar ik zeg nu altijd, auto en huis zijn vol, bank en spaarrekening leeg... Mocht ik ooit door de spiraal heen zwanger raken, zal het kindje niet blijven. Ik gun alle 4 de kids tijd en aandacht, maar het is verrekte zwaar!
Dus hier echt klaar!

Wij hebben 3 kinderen(2,10,12) en het verlangen is hier ook nog wel. Nadat onze jongste was geboren hebben we het er nog wel over gehad, maar nu is hij 2,5  en begin in steeds meer te twijfelen wel of niet. Zal ook wel komen omdat ik bijna 40 ben.  Ene kant het verlangen andere kant wil ik alle kinderen genoeg aandacht kunnen geven, want ja ook met 12 jaar hebben ze dat nodig. Ook met huiswerk ed. maar ook gezellig alleen de aandacht van mama. Praktisch is het niet handig, huis, auto te klein voor 4 kinderen. En ik merk dat ik ook af entoe ook gewoon tijd voor mezelf nodig heb, en nu zijn dat de momentjes dat de jongste nog slaapt. Ik denk dat het verlangen er altijd wel zal zijn.

Bij ons was de wens ee ook nog voor een derde.
maar na 2 zware zwangerschappen met bi heeft de gyn het afgeraden om nog zwanger te worden.
nu is de jongste net 6 en het is goed zo. 
maar ik heb het er best moeilijk mee gehad.

Quote kees:

oh Ingrid wat een verschil dan. Ik heb dus 1 broer en hij ging zeer jong het huis uit, dus was ik ook " alleen" thuis. Mijn vriendje had 4 broers/zussen en ik vond het daar juist geweldig! altijd leven in de brouwerij, altijd iemand om mee te praten en wat te doen...dan was het bij mij thuis maar saai. grappig...zo verschillend mensen kunnen ervaren dus

Dat vond mijn vriendin die enigs kind was ook altijd haha
Ze vond het altijd zo leuk en gezellig bij ons 
Grote pannen met stamppot op tafel en een aantal flinke worsten en lekkere flauwe humor en gelach.
Zij kon daar van genieten terwijl ik dacht jongens jongens nu weten we het wel haha
Heb ook heus wel leuke herinneringen want we waren allemaal wel gek op elkaar maar soms raakte ik weleens onder gesneeuwd en helemaal in de puberteit wanneer je je al een beetje verloren voelde.
Ben er goed uit gekomen en we halen best vaak leuke herinneringen naar boven.
Mijn ouders zijn allebei nog in leven en zijn wel heel eerlijk dat het altijd flink aanpoten was maar ze vonden en vinden ons wel lieve kinderen al konden ze ons soms wel achter het behang plakken en mijn moeder werd grijs met 40 jaar en dat komt wel door ons haha

haha wat leuk om te lezen.

ik ben nu 28 weken zwanger van onze 10e..  mijn man heeft altijd gezegd er 10 te willen. niet bewust voor gekozen maar is zo  gelopen.  Het is ontzettend leuk, maar wel zwaar soms.

De kinderen hebben erg veel aan elkaar. er zit niet veel verschil in leeftijd tussen.. alleen de oudste staat alleen.. de rest zijn allemaal setjes van 2 die veel met elkaar optrekken.

Ze hoeven niet veel te doen in huis, hun hebben niet gekozen voor veel broertjes/zusjes en kunnen gewoon kind zijn.

Ik zelf heb daar tegen geen tijd voor me zelf en cijfer me weg voor de kids.. ben altijd wel bezig.
en de was is enorm hahah.

Na deze is het echt wel klaar.. het begint nu voor mij gevaarlijk te worden ivm behoorlijke nabloedingen bij bevallingen. dus na deze bevalling laat ik me zelf helpen.

anticonceptie werkt bij mij helaas niet goed.. heb alles geprobeerd en bij alle soorten spiraaltjes/pillen is er een zwangerschap doorheen gekomen.

Wij hebben er 5 (incl. pleeg) in de leeftijd van 2 tot 13. Druk, maar vooral genieten!
Ik vind het nu voor mezelf wel wat rustiger nu ik geen baby's heb, maar ik is het soms wel.
Ben nu 36... écht afgesloten heb ik het niet