Die eeuwige sleur

Meid neem een borrel. Het zullen inderdaad wel je hormonen zijn. Je hebt 3 gezonde kinderen, je man heeft werk, jij hebt werk. Je hebt je 3 kinderen gewenst neem ik aan en nu heb je ze. Tja en nog een kleintje erbij, dan weet je dat je weer gebonden bent.
Ik heb momentan zoveel ellende om me heen, door tragische ziektes enz...tijd voor de kapper komt wel weer en anders moet je het organiseren. Inderdaad je zeurt....maar ik snap je wel hoor!!
Ik ben nu blij dat het leven een sleur is. Ons leven was geen sleur, door hele verdrietige dingen. Nu is het weer een sleur en het is heerlijk.

Ik herken die gevoelens wel, heb ook wel eens van die ontevreden buien waarin ik dit soort gedachtes heb.  Eerlijk gezegd denk ik dat dit voor de meeste mensen met kinderen geldt.. Kinderen hebben en een heel spannend leven leiden gaat niet samen en dat geeft ook niets, maar soms baal je daar even van. Heel menselijk lijkt me. Ik kan me wel voorstellen dat het zwaar is als je partner veel van huis is trouwens, dat lijkt me best lastig.

Veel mensen hebben wel eens zoiets hebben. Tijd voor actie dan, zoek een oppas voor een paar keer of een vaste avond en ga iets doen voor jezelf.

tja.....

hier ook sleur, maarja hou je denkelijk niet tegen. en wat kroketje zeg.. liever sleur dan al die ellende.

misschien vaker iets leuks doen met de kinderen... je hebt eenmaal gekozen voor de kinderen, dus die horen erbij..en anders inderdaad een avond voor jezelf maken..

tv op de slaapkamer van de kinderen.. en na een bepaalde tijd naar boven?

Ik herken het wel. Mijn man is alleen in het weekend thuis en werkt de weekdagen in Londen. We hebben vier kinderen en ik vind er geen snars aan om alles alleen te doen.

Wat mij wel heel goed helpt is een goede oppas voor een middag in de week, zodat ik naar de kapper kan, in mijn bed kan gaan liggen, mijn teennagels kan knippen of iets anders kan doen waar alleen ik zin in heb. Kortom: ik heb een middag voor mezelf en ik vind het heerlijk!

Ik maak het mezelf zo comfortabel mogelijk dus!
- Boodschappen? Op maandagochtend komt de Albert Heijn en heb ik ongeveer alles voor een week in huis. Ik hoef alleen wat fruit en groenten te halen!
- Een middag in de week dus een oppas.
- Ik werk thuis (ben schrijfster), dus ik heb geen problemen met opvang en een ziek kind. 
- Op vrijdag kook ik niet. Nooit. We bestellen, halen af of ik ga met de kinderen uit eten. (pannenkoeken, pizzeria, hamburgers of incidenteel de Mac)
- Pianoles hebben de kinderen aan huis. Zij krijgen les en ik kook, dus geen gedoe met heen en weer rijden. Op dinsdag en vrijdagmiddag hebben we niets en kunnen de kinderen afspreken, maar de overige dagen zitten ramvol met muziekles (harp), ballet en hockey. Toneel en viool zijn gelukkig op zaterdag en mijn man neemt die voor zijn rekening. Harp en hockey doe ik.

Kortom: maak het jezelf makkelijk mogelijk!

(en ondanks dat ik het mezelf comfortabel heb gemaakt, sluit ik niet uit dat ik toch een keer naar Engeland zal moeten verhuizen. Er is geen bal aan in je uppie.)

Satékroket, ik vind het niet helemaal eerlijk om tegen TO te zeggen dat ze zeurt. Natuurlijk zijn nare ziektes, sterfgevallen en dergelijke veel erger, maar daar heeft TO nu niets aan. Het gaat niet om de sleur, het gaat erom dat ze er alleen voor staat en dat kan je het gevoel geven dat je eenzaam bent. Het is gewoon prettiger om samen de doordeweekse dingen te doen dan alleen die verantwoordelijkheid te moeten dragen. 

TO, bij mijn man kan het (nog) niet, maar kan jouw man niet vanuit Nederland de zaken in het buitenland regelen door middel van skype en dergelijke? Mijn man kan misschien over een jaar een dag vanuit huis gaan werken en dat zou zoveel schelen voor me! Drie avonden in plaats van vier alleen de verantwoordelijkheid dragen lijkt me zalig!

Je hebt gelijk Sapperdeflap. Ik snap TO ook wel. Natuurlijk is het zwaar om er alleen voor te staan.
Gisteren werd het zoontje van een kollega van mij begraven. Dat jongetje was 5 en afgelopen zondag nog gezond. Daarom zie ik het nu anders. Natuurlijk zijn dit normale problemen, die heb ik gelukkig ook. (ook een man die veel in het buitenland is) Maar zoals je zegt, het beste is om het jezelf zo makkelijk mogelijk te maken.

ik vind ook dat je zeurt eigenlijk.

het zijn gewoon de normale dingen waar je af en toe eens tegen aan loopt. als moeder ben ik ervoor om voor de kinderen te zorgen, dat ik er zelf bij in schiet, neem ik dan maar voor lief.

een ziek kind, gezeik op het werk, de boodschappen, niet zomaar de deur uit kunnen lopen, het altijd zorgen, ook als je 's avonds net op de bank wil ploffen bedenk je net dat er toch nog een was in de machine zit.

tip:
streep weg wat even niet van toepassing is.
je kan ook naar de kapper met kind toch?
en je hebt een man...dus misschien inplannen dat wanneer hij er wel is, je een dag voor jezelf inplant als je daar nodig behoefte aan hebt?

leuke dingen doen (zoals je schrijft bij anderen) heb je zelf in de hand. je leven kan zo saai zijn als jij dat invult..
je hebt het zelf in de hand.
morgen mooi weer, neem een bal mee en een picknickmand, ga naar het bos en leef!

Gaat de jingste niet naar de psz? Dan kan je dan even naar de kapper toch, en sporten? Ik vind trouwens niet dst je zeurt.. 3 kinderen in je eentje opvoeden lijkt me loeizwaar...

vind dat je best ff mag klagen hoor, niks mis mee. Zoland dit geen overheersend iets is dat dagelijks terugkomt. Hier ook wel eens die fasen en ja heb 2 gezonde kinderen, geen huwelijk gedoe, man wel veel weg ( militair)

Zeker rond menstruatie/eisprong kan ik me ook best sneu voelen, is gewoon ff moment.

Ben verder veel op mezelf, vind ik ook niet erg, in de buurt geen vriendinnen, wel hele lieve meiden van hier die ik eens in de zoveel tijd zie, echt een uitstap om op te verheugen steeds.


Ik werk in het weekend en de do. ( mits er genoeg te doen is maar dan onder schooltijd)  man is dan meestal weekend wel thuis, soms niet ( zoals nu) en dan gaan meiden naar mijn ouders ( puur nood, verder zijn ze gewoon opa en oma en geen oppas wat ik wel eens om me heen in de buurt zie zie    )

---

mama van Amber 22-05-2006 en Stella 02-04-2009

Ik vind dat er een groot verschil is tussen saai en sleur. Wij zijn 2 dagen weg geweest naar Winterberg, maar zaten vandaag weer snel in de sleur van voetbal en scouting. Alles behalve saai!

Ik herken het totaal niet. Sta er ook vnl. alleen voor, maar mijn agenda is bomvol. Werk tijdens alle schooltijden, dus wanneer ik tijd voor mijn zelf wil, moet ik ook echt oppas vragen. Dit gaat prima eigenlijk. Met vrienden leuke dingen doen, op verschillende plaatsen vrijwilligerswerk, saai is het totaal niet.

---

Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning to dance in the rain...

ja je zeurt... nou en?? mag ook best... gewoon even lekker zeuren over dat je geen tijd voor jezelf hebt.. maar je kunt er waarschijnlijk wel iets aan doen.. dussssss... gaan met die banaan en eens even flink nadenken over een oplossing en dan heb je zomaar ineeens binnenkort niets meer om over te zeuren... maar ja, das dan ook weer niks! haha 

Soms lijkt het gras ook groener he, de een wil perse altijd mensen om zich heen en ik moet er bv niet aan denken   maar voel me allerminst saai.

Wat is saai, ik zou een cafe saai vinden, is mijn ding niet, terwijl een ander het helemaal geweldig vind.

Volle agenda's..moet er niet aan denken  

---

mama van Amber 22-05-2006 en Stella 02-04-2009

Ik herken het gevoel wel, had mijn leven met kinderen heel anders voorgesteld ben ik heel eerlijk in.
Oudste van bijna 12 jaar heeft Klassiek autisme, adhd, gilles de la tourette en astma en vele allergieën, zit op dit moment nog intern en komt in de zomervakantie weer thuis wonen.

Jongste van 9 jaar heeft zware Adhd en staat op wachtlijst voor second opnion omdat wij ook autisme vermoeden.

Beide kids hebben problemen met leren op school, vooral de jongste dreigt vast te lopen.

Ik zelf heb diabetes type 1 sinds 2013 en spuit 4x per dag en moet bij alles wat ik eet nadenken.

Man is internationaal vrachtwagenchauffeur en alleen weekenden thuis.

Dagjes weggaan doen we eigenlijk.nooit omdat het voor de kids te druk en te onoverzichtelijk is.

Alle gesprekken over de kids doe ik allemaal zelf, ziekenhuis bezoeken , gesprekken kliniek waar de oudste zit ( 100 km verderop).

Oppas hebben we niet .....vind maar eens iemand die verstand heeft van autisme en weet om te gaan met driftbuien.

Heb hier in de buurt 2 goede vriendinnen ook beide kids met autisme.

Dus ja eerlijk.is eerlijk baal weleens van hoe mijn leven er nu uit ziet.

---

Diabetes type Lada sinds 5 juni 2013. Helaas al type 1...sinds eind 2013.

Volgens mij is dit heel normaal vooral voor moeders, want die zorgen gewoon het meest voor de kinderen. En als je het ook bijna allemaal alleen moet doen is het logisch dat het je soms even tegenstaat allemaal!

Ik werk in de kinderopvang en heb zelf ook twee kinderen en doe thuis zeg maar 90% alleen en vind het soms ook gewoon niet leuk meer..

Maar ik onderneem de laatste tijd wel meer vooral voor mezelf! Ik ben niet alleen maar een moeder maar meer dan dat!

Zorg voor een vaste oppas voor als je eens wat wilt doen voor jezelf; zo belangrijk en je laadt weer even op!

maar ook het gras aan de overkant moet gemaaid worden.. Onderneem zelf actie, ga wat doen om uit je sleur te komen. Ik ben 7 dagen in de week thuis, manlief werkt zich een slag in de rondte. 9 van de 10x heb ik daar geen last van, ik weet niet beter dan dat ik al jaren alleen ben op zaterdagavond, nou alleen met de meiden. En nee soms is het niet leuk.. Vaak moeten we nee zeggen tegen een verjaardag omdat ze het op korte termijn melden en manlief dus geen vrij kan krijgen en ook qua tijdstip, na 14.00 uur meestal in ons geval is het ook niet in te plannen als hij om 15.00 uur moet beginnen.
Leuk, nee soms niet en valt er ook niks leuks te doen op zondag omdat hij moe is van 7 dagen werken in 6 dagen. Maar goed we maken er samen wat van.. Maar je moet wel zelf aangeven wat je dwarszit en actie ondernemen.

---

Op zoek naar een persoonlijke creatie? Een email sturen mag altijd!
NoTes-Fotocreaties / notesfotocreaties@gmail.com

Zoals jij je leven beschrijft klink je overbelast; tijd om dingen te veranderen!
Maak jezelf tot prioriteit.
Als je vriendinnen nauwelijks tijd hebben om af te spreken wordt het misschien tijd om nieuwe vriendschappen op te bouwen.
Neem een avond oppas en sluit je aan bij een sport/hobby/ of wat dan ook voor club.
Doe dingen die je leuk vindt, bedenk waar je energie van krijgt.

Een leuk leven, dat moet je zelf maken - een ander doet het niet voor je!
En natuurlijk kunnen er altijd moeilijke  omstandigheden zijn waar je niets aan kunt veranderen, maar dan blijft er nog genoeg over waar je meer invloed op hebt dan je denkt!

Ik vind overigens niet dat je zeurt, je zit ook in een leeftijd waarbij je de balans op gaat maken. Vroeger was 40 al 'middelbare leeftijd', dus zo gek is dat niet!
Blijf in ieder geval niet zo doormodderen.

En.. laat eens bloedprikken, misschien is je HB wat laag..

Zoals jij je leven beschrijft klink je overbelast; tijd om dingen te veranderen!
Maak jezelf tot prioriteit.
Als je vriendinnen nauwelijks tijd hebben om af te spreken wordt het misschien tijd om nieuwe vriendschappen op te bouwen.
Neem een avond oppas en sluit je aan bij een sport/hobby/ of wat dan ook voor club.
Doe dingen die je leuk vindt, bedenk waar je energie van krijgt.

Een leuk leven, dat moet je zelf maken - een ander doet het niet voor je!
En natuurlijk kunnen er altijd moeilijke  omstandigheden zijn waar je niets aan kunt veranderen, maar dan blijft er nog genoeg over waar je meer invloed op hebt dan je denkt!

Ik vind overigens niet dat je zeurt, je zit ook in een leeftijd waarbij je de balans op gaat maken. Vroeger was 40 al 'middelbare leeftijd', dus zo gek is dat niet!
Blijf in ieder geval niet zo doormodderen.

En.. laat eens bloedprikken, misschien is je HB wat laag..

Zoals jij je leven beschrijft klink je overbelast; tijd om dingen te veranderen!
Maak jezelf tot prioriteit.
Als je vriendinnen nauwelijks tijd hebben om af te spreken wordt het misschien tijd om nieuwe vriendschappen op te bouwen.
Neem een avond oppas en sluit je aan bij een sport/hobby/ of wat dan ook voor club.
Doe dingen die je leuk vindt, bedenk waar je energie van krijgt.

Een leuk leven, dat moet je zelf maken - een ander doet het niet voor je!
En natuurlijk kunnen er altijd moeilijke  omstandigheden zijn waar je niets aan kunt veranderen, maar dan blijft er nog genoeg over waar je meer invloed op hebt dan je denkt!

Ik vind overigens niet dat je zeurt, je zit ook in een leeftijd waarbij je de balans op gaat maken. Vroeger was 40 al 'middelbare leeftijd', dus zo gek is dat niet!
Blijf in ieder geval niet zo doormodderen.

En.. laat eens bloedprikken, misschien is je HB wat laag..

Oeps.. 3 keer is wel wat veel...

ach ja Anne.... iig heb je je punt goed duidelijk  gemaakt

wat zei je Anne?

Hihi



Lieve to, gevoel gaat over, geloof me, het zijn die momenten en dan heb je er gewoon ff flink de balen in. Maarrr komt goed, je kunt idd kijkenvoor evt. Oppas voor eenmiddagje oid en de rest " lost zich vanzelf op" bij het ouder worden van de kindjes. Staar je niet blind op anderen want geloof me, ze zullen hun kruisje ook wel hebben.

vriendinnen...was het contact altijd al zo met veel tijd er tussen? Of is dat ook pas gekomen sinds kinderen gezin werk of weet ik wat?

---

mama van Amber 22-05-2006 en Stella 02-04-2009

Ik heb er ook wel een beetje last van, maar dan juist dat ik me rot verveel. Overdag is het nog te doen, maar vooral in de avond voel ik me soms best wel een beetje sip.
Kids zitten op school van half 9 tot 3, ik heb dan niks te doen en zit me dan te vervelen. Als ze thuis komen gaan ze vaak weer naar buiten oid. 
En om 7 uur liggen ze in bed en is het weer hartstikke saai.
Maar vooral savonds heb ik er weleens moeite mee, overdag niet.

Ik ervaar mijn kids trouwens niet als 'last' vind het juist heerlijk om ze om me heen te hebben, en verheug me op elke vakantie.

Leuke dingen doen we niet vaak omdat mijn lijf niet kan, we kunnen daardoor bijna niks doen, wat weleens moeilijk is.
En dan zie ik mensen met zogenaamde erge lichamelijke klachten altijd klagen. maar ondertussen wel dagen in pretparken lopen, shoppen, en weet ik het wat allemaal doen. En dan zit ik me weer te irriteren, en word ik sago. 

Dus ja herken het wel, maar dan wel een beetje de andere kant op. Wou dat ik meer zou kunnen. Het leven is gewoon zo saai.

Wat kinderen betreft, als ik ergens heen moet/wil neem ik ze altijd gewoon mee. Altijd gedaan. Ook met een peuter kun je lekker een dagje shoppen ed. 

En het is ook nog winter, dan is er sowieso al minder sociaal contact, als het weer goed is, of in elk geval een dag als vandaag met een lekker zonnetje dan zitten we hier altijd met veel moeders uit de buurt en van school gezellig op het speelplein of in de speeltuin.. In de winter is iedereen toch meer binnen. En het word nu al weer wat gezellig buiten.

---

Ik heb je neus gevonden, hij zat weer eens in mijn zaken.

Ik zie sommige vriendinnen trouwens ook niet wekelijks hoor.
Sommige zie/spreek ik dagelijks, en andere soms wel een maand niet.. Dan komt het er gewoonj steeds niet van. Maar dat doet niks af aan de vriendschap. Soms heb je meer tijd als anders.

Ik kan trouwens door meds ook heel slecht plannen en onthouden, ben niet zo'n goede vriendin, soms vergeet ik dat we hebben afgesproken of laat ik weken niks horen omdat ik er niet aan denk  Maar dat weten ze, zo ben ik nou eenmaal. 

En als ik 3 dingen op een dag moet doen, hoe klein dan ook, dan raak ik al gauw in de war.

---

Ik heb je neus gevonden, hij zat weer eens in mijn zaken.

Ik snap het wel....de combi van t alleen doen ( met name oudere kinderen, beslissingen, even ruggespraak, even een ander die t eens zegt) met continue zorg voor een kleintje. Wat dat betreft lijkt me die combi onhandig.
Bij mij zitten er 2 met 2 jaar leeftijdsverschil. Ik vond de 1e jaren zwaar, maar dat is relatief kort en dus niet icm een puber, die weer hele andere dingen met zich meebrengt.
Het is niet zo dat het het meest zwaar is...en dat zegt ze ook nergens trouwens, integendeel.
Ik vind dus even klagen best oké in dit geval. En als je ook al kids hebt die niet meer zo piepjong zijn, verandert het de situatie.
En trouwens ik heb heel bewust gekozen voor kinderen en dat zonder mezelf weg te cijferen. Dat vind ik echt een persoonlijke keuze, waarbij ik met regelmaat kies voor oppas maar ook voor andere activiteiten die niet enkel en alleen in t teken staan van de kinderen.
Verder ben ik t ook wel met Anne eens. Een andere situatie vraagt soms om andere initiatieven en contacten. Dus ik denk ook zeker dat t de moeite waard is om te kijken wat je leuk zou vinden en daar iets meer te gaan doen los van dingen en contacten die je al hebt.

Nou..niet alles is handig met kinderen hoor..shoppen is toch het fijnst zonder! En de kinderen hoeven ook niet altijd overal mee naartoe of bij te zijn... vind ik.
Ik hoef ook echt niet zelf naar de kapper te gaan en mijn 3 jarige dochter mee te nemen, ten eerste omdat het een ramp zal worden en ten tweede omdat zoiets toch echt een momentje van jezelf is, dan wil je even lekker rustig zitten zonder hoeven opletten.

Ik vind het geen zeuren maar je beseft gewoon dat je er zelf ook nog bent en dat vind ik positief! Want zo is het! En maak er werk van dus!

Kan je oudste niet oppassen als je bij de kapper zit?

---

The most dangerous place on earth is between a mother and her child

soms duurt het net te lang vioor je vertsuurd en word het een spook bercht 


ik vind overegens niet datje zeurt soms is het gewoon lekker om even te zeuren en dat mag ook best iedereen heeft wel eens zo momentje toch 

hier is momenteel heerlijk bben thuis voor kids en ja soms denk ik had ik maar wat werk ff niets in huis of met kids geengeren 6 keer per ddag naar school kids schop onder hun hol 6 x per dag omdat het treuzel konten zijn 
enz enz maar ja is niet anders en daar leg ik me bij neer en geniet er dan maar weer van 
ik ben alleen heeeel dankbaar voor mijn man 
mijn man doet zoveel is aan t werk van 7 tot 18 en als hij thuis is hij thuis neemt hij ook zorg en taken op zich als ik zeg wil je dit of dat doen prima 
al heb ik bij wijze van hele dag niet gedaan en vraag of hij wil zuigen zal hij dat doen zonder gemok ofzo 
dus ja daar ben ik dnak baar voorr zeker asl ik sommige verhalen hier lees 

Nelle het hele leven is onhandiger met kinderen. Als je eenmaal kinderen heb, kun je helemaal niks maar even zomaar doen.
Soms irritant, soms vervelend. Maar dat het soms onhandiger is betekend niet dat het niet kan.
Geen zin hebben om met je kind bij de kapper te zitten omdat je een momentje voor jezelf wil is anders als dat het niet kan. Het verschil tussen niet willen en niet kunnen.
wij gaan altijd met zijn alle naar de kapper, zie de kapper ook niet als een momentje voor jezelf maar als iets dat moet gebeuren.

Denk dat het ook ligt aan hoe je zelf bent en ergens in staat, ik hoor heel erg vaak 'ik ga echt geen boodschappen doen met kinderen' En de reden is vaak omdat het niet leuk is, niet handig is, kinderen niet luisteren. Mijn man wil liever ook geen boodschappen doen met de kinderen, omdat ze door de winkel gaan rennen, niet luisteren, gaan zeuren... Het is maar net hoe jezelf bent, want diezelfde kinderen, doen dat bij mij dus echt niet. Mijn man wil snel snel boodschappen doen, en vind het zelf al niet leuk.. En ja dat brengt ie gewoon op ze over ofzo. 
Ik ben lichamelijk echt heel erg beperkt, kan heel slecht lopen, en boodschappen doen is voor mij echt onwijs zwaar, maar ik heb er geen moeite mee om de kids mee te nemen. Voor mij is het juist handig en kunnen ze me helpen. Ik heb nooit last dat ze weglopen of niet luisteren of wat dan ook. Maar ik heb ook geen haast oid. Loop niet te stressen en te doen. En dat is mijn ervaring bij heel veel dingen, als je zelf slecht in je vel zit, of loopt te stressen, dan gaan de kinderen ook moeilijk doen.
Ook met huishouden, natuurlijk gaat het sneller en makkelijker als de kids er niet bij zijn, maar het gaat ook prima als ze er wel zijn, geef ze ook een doekje, geef ze opdrachten.. Ze vinden het nog leuk ook.
Voor boodschappen maak ik weleens een lijstje voor ze, zoek ik op google plaatjes van wat we nodig hebben, krijgen ze beide een briefje met 2 of 3 plaatjes, en dat moeten ze zoeken.. 2 vliegen in 1 klap, leuk spelletje spoorzoekertje, en gezellig boodschappen doen.

TO, gaat je jongste nog niet naar de peuterspeelzaal oid? Dan heb je 2x per week lekker een dagje voor jezelf.
Het is gewoon druk met 3 kids, je heb ook gewoon af en toe lekker tijd voor jezelf nodig. Ik heb teveel tijd voor mezelf, is ook niet leuk haha. Maar een ochtendje is toch heerlijk.

Mijn man heeft sinds een paar maanden een nieuwe baan, waardoor hij pas rond 7 uur thuis is, voorheen was dat altijd 5 uur. En dat vind ik ook vreselijk, ik mis hem dan gewoon, ik wil gewoon gezellig met zijn alle eten, maar de kids redden het niet zo laat, dus ik moet alleen met ze eten. En zeker als er 1 een dwarse bui heeft, of ze hebben een dag dat ze continu met elkaar liggen te vechten, dan is dat wel heel zwaar, om te koken, en op hun te letten enzo.. En soms ben je het dan gewoon ff helemaal zat. Geloof me maar dat heeft elke moeder weleens hoor. Probeer het jezelf wat makkelijker te maken op zulke momenten.
Nu ben ik lichamelijk heel erg beperkt dus wellicht is het geen vergelijking, maar als ze hier een rot dag hebben, dan ga ik niet eens meer koken, dan geef ik ze een potje of wat uit de vriezer (ik vries voor de kids altijd overgbleven prakkies in zodat ik die er zo uit kan halen) en eet dan samen met man wat later en dan bestellen we lekker wat en eten gezellig met zijn 2tjes. Scheel een hoop pijn, gestress, het blijft hier een stuk gezelliger. Want als er tijdens het koken gezeur is steeds, ben ik ook niet heel aardig meer, en dat is voor niemand leuk.
En toen dochter nog niet op school zat, en ze had weer eens een fase waarin ze elke dag stront vervelend was, dumpte ik haar gewoon lekker een dag bij oma, en had ik ff rust.

Je bent natuurlijk niet alleen maar mama. Maar probeer wel in oplossingen te denken, en niet in problemen. Dan komt het echt goed.

---

Ik heb je neus gevonden, hij zat weer eens in mijn zaken.