"videoobservatie"

Hoi,

Ik heb er geen ervaring mee, maar ik vind het knap van je dat je een afspraak hebt gemaakt. Ik weet vanuit mijn werk(Kinderopvang) dat video-opnames een goede manier is om er achter te komen wat er aan de hand is en om dingen te zien, die je normaal gesproken mist. Veel succes!

Wij krijgen bijvoorbeeld video interactie begeleiding. Wij worden in een situatie gefilmd(spelen, eten, verschonen) En dat bekijken we beeldje voor beeldje terug. Wat doet het kindje en hoe reageren wij erop. Vaak zie je dat leidsters veel te snel gaan voor de kinderen bv met verschonen. Voordat het kind in de gaten heeft dat het verschoond wordt, zit die luier er al om heen .
Maar ook bijvoorbeeld als een kindje veel huilt. Ik ben eens gefilmd met een kindje dat aan het huilen was. Toen we het filmpje terug keken, was het duidelijk dat het kindje heel graag dichtbij mij wilde zijn. Ze hield contact met mij(handje op mijn been, hoofd naar mij toe etc). Het maakte mij erg bewust van de invloed die ik heb als babyleidster op jonge kindjes.

Wij doen het dus niet alleen in situaties waarin iets verkeerd gaat, maar ook in dagelijkse situaties om goed te kunnen bekijken hoe wij op de kinderen reageren en of wij de bedoelingen van een kind op de juiste manier oppikken en daarop ook op de juiste manier reageren..

In het begin is het misschien een beetje raar om jezelf op video te zien, maar het geeft zoveel inzicht op je eigen handelen.

Heb je niet het idee dat ze huilt om lichamelijke klachten?
Ze heeft toch flink wat problemen? Als dat uitgesloten is denk ik dat een videao-observatie heel veel goeds kan doen. Succes hoor!

Ik ken het wel. Sommige van mijn collega`s doen videohometraining. Het is een gebruikelijke methode die ingezet wordt bij maatschappelijk werk, thuisbegeleiding en het consultatiebureau.
Wat jij krijgt is dat ze je dochter een keer in een normale situatie thuis komen filmen en dat jij op een later moment samen met de persoon die gefilmd heeft dat filmpje terugkijkt.
Dan zie jij hoe je dochter en jezelf met elkaar communieseren en zie je mogelijk meteen hoe het jammeren en huilen ontstaat. Dan kun je misschien later zelf voorkomen dat ze er weer mee begint. Zoiets kan nheel verhelderend werken. Zo nodig komen ze je nog een paar keer helpen met dezelfde methode .
Het grote voordeel hiervan is dat jij zelf ziet wat er gebeurd en de bedoeling is dat je met het positieve wat je erin ziet verdergaat.
De mensen die deze methode komen doen hebben hiervoor een speciale opleiding gedaan. Het gefilmde materiaal word nadat jij het zelf gezien hebt weer vernietigd of je mag het zelf houden, het wordt nergens gearchiveerd.

Ik hoop voor je dat duidelijk wordt waardoor ze zich steeds niet fijn voelt!

Vind het heel stoer dat je deze afspraak gemaakt hebt!!

redelijk, ben nog erg slap. Was 3 kg afgevallen dus niet raar dat ik me slap voel hihi.
Maar weinig tijd voor, druk voor Thomas, dus met wat pauzes gewoon doorgaan.

Ja, de meeste uitkomsten zijn positief, bij enkelen lukt het niet. Ouders moeten het zelf ook kunnen en begrijpen natuurlijk daarom is het niet helemaal voor iedereen geschikt maar veel mensen kunnen met 1 of een paar keer filmen weer zelf verder.

oei, goed dat je aan de belt trekt! En als ze niet luisteren, gewoon nog een keer aan de bel trekken.

Heel veel sterkte voor nu, en hopelijk wordt heel snel duidelijk hoe je je meisje het beste kunt helpen!

Ik heb bij beide kinderen VHT gehad. De oudste brulde 16 uur per dag en bij de jongste was het vanuit het zh omdat ze op de 1 of andere manier enorm veel gewicht hangen aan interactie tussen ouder een kind.

Ik heb er veel aan gehad, niet om er achter te komen waarom ze huilden maar om te zien dat ik het iig "goed" deed.

Ik werk zelf in de hulpverlening en heb goede ervaringen met filmen. Kijk ook maar eens naar al die programma's waar ouders begeleid worden bij ingewikkeld gedrag, er wordt bijna altijd ook gefilmd. het voordeel is dat je je eigen handelen als ouder of hulpverlener kunt bekijken als je niet meer in de situatie en de emotie bij die situatie zit. Dat kan heel verhelderend zijn.
In jullie situatie zou het best kunnen zijn dat de manier waarop je reageert op het huilen en jammeren (bezorgd, verdrietig, ongeduldig, onzeker, onmachtig, etc.) het gedrag van je kindje versterkt. Door middel van video opnames kun je precies laten zien op welke momenten dat gebeurt. Voor de goede orde, ik heb geen mening of oordeel hoor, en het is zeker belangrijk de medische kant helemaal uit te zoeken.
Soms kan het ook en-en zijn....

Ik heb zelf mijn jongste zoon gefilmd, om aan de kinderarts te laten zien wat wij zagen maar niet konden duiden (mijn zoontje had schokjes in zijn lijf, maar niet de hele dag door en niet echt te voorspellen wanneer en hoe lang). Die beelden zijn van arts naar arts gegaan en mijn zoon is uitgebreid onderzocht totdat duidelijk werd wat het was. Hij was toen 3 weken oud.
De arts vond het heel fijn die opnames te hebben, omdat het makkelijker maakte een diagnose te stellen. Ook maakte het het gesprek van ons als ouders met de arts makkelijker. Ik had de indruk dat het geen epilepsie was, had daar ook redenen voor. Maar als ik met woorden moest beschrijven wat er gebeurde, was de eerste reactie van de arts meteen epilepsie geweest. (en inderdaad, dat was het niet....)


Heel veel sterkte met je kindje!!