Denk eigenlijk ook niet dat het bericht gaat over allerlei verschillende persoonlijke situaties. In onze huidige maatschappij leggen mensen veel zorg voor ouderen, gehandicapten en kinderen bij de staat....om vervolgens op diezelfde staat af te geven. een maatschappij waarbij je zorgt voor elkaar zou ik veel prettiger vinden. Dat kan niet acuut maar wij kunnen daar wel aan bij dragen. Door te doen wat we kunnen en oas voor de rest hulp vragen..... 

Boterbloem, jij verwoord precies wat ik denk. Er wordt veel geroepen maar in de praktijk werkt het gewoon niet. En het feit dat ik voor kinderen heb gekozen en logischerwijs hun luiers heb verschoond wil njet zeggen dat mijn kinderen straks de mijne moeten verschonen. Bovendien woon ik niet in het kamp of in een buurt met allemaal tantes ooms en de hele reutemeteut zoals bepaalde families waarbij dit gevoel sterk leeft. Heb er vandaag met een marrokaans collegaatje over gesproken, zij heeft 9 broers en zussen, die verzorgen oma allemaal 1x per week een moment. Mijn zus heeft niet zo'n beste verhouding met mijn moeder en daar heeft mijn moeder het zelf naar gemaakt. Ik ben wat meer het verzorgende typ werk ook in het ziekenhuis maar no way dat ik alles opoffer voor mijn moeder. Ik doe dat pertinent niet. Ik ga 1 a 2 x per week naar mijn stiefvader van 82 die alzheimer heeft, de eerste de beste die beweerd dat die mensen lang thuis kunnen wonen hebben echt geen idee waar ze over praten.

Boterbloem, jij verwoord precies wat ik denk. Er wordt veel geroepen maar in de praktijk werkt het gewoon niet. En het feit dat ik voor kinderen heb gekozen en logischerwijs hun luiers heb verschoond wil njet zeggen dat mijn kinderen straks de mijne moeten verschonen. Bovendien woon ik niet in het kamp of in een buurt met allemaal tantes ooms en de hele reutemeteut zoals bepaalde families waarbij dit gevoel sterk leeft. Heb er vandaag met een marrokaans collegaatje over gesproken, zij heeft 9 broers en zussen, die verzorgen oma allemaal 1x per week een moment. Mijn zus heeft niet zo'n beste verhouding met mijn moeder en daar heeft mijn moeder het zelf naar gemaakt. Ik ben wat meer het verzorgende typ werk ook in het ziekenhuis maar no way dat ik alles opoffer voor mijn moeder. Ik doe dat pertinent niet. Ik ga 1 a 2 x per week naar mijn stiefvader van 82 die alzheimer heeft, de eerste de beste die beweerd dat die mensen lang thuis kunnen wonen hebben echt geen idee waar ze over praten.

wat je daar zegt over kinderen,
hoeveel ouders brengen de kinderen ook niet naar de opvang waar ze eten krijgen en verzorgd worden... Ook omdat ze moeten werken.
Daar kun je ook niet voor elke luier en maaltijd voor naar huis gaan (een enkel beroep misschien wel).
Verzorgingshuizen op zich is helemaal geen ramp (kan het natuurlijk wel zijn, maar er zijn zeker goeien) maar op sociaal vlak zouden we wel wat meer mogen betekenen. Hoeft niet perse voor je eigen ouders te zijn, maar kan ook gewoon voor een eenzame oudere zijn,

Helemaal mee eens boter, op sociaal vlak kunnen
we allemaal meer voor elkaar doen.

Zorg bieden naar mijn eigen ouders alleen wat
haalbaar is.
En niet haalbaar qua mijn tijd of zin maar naar
mijn kunnen.
Kont wassen kan ik net als veel praktische punten,
maar bijv een operatie zal ik aan een prof overlaten

Maar de algemene dingen zijn mensen lakser in.
Mensen lijken er zelf beter van te moeten worden
ofzo,das lastig aan deze maatschappij, de lat moet
zo hoog dat we voorbij gaan aan waardevollere zaken..

mee eens met wat je daar op het laatst zegt...

We worden steeds individualistischer... Je moet doen waar jij gelukkig van wordt, kies voor jezelf, jij mag er ook zijn enzovoot.
Niet dat het onbelangrijk is, maar we slaan wel een beetje door. We kennen steeds minder wat vechten is, wat zorgen is, wat denken om een ander is.
Vaak merk ik dat mensen het gelijke terug willen van wat zij doen... Gewoon iets doen voor de ander is er al zo vaak niet meer bij...

Maar het kan zo goed zijn die ander gewoon te helpen, omdat die ander er beter van wordt...

ik heb 2 jaar mijn schoonmoeder in huis gehad en verzorgd toen zij ongeneeselijk ziek was.
Mijn dochter was toen net 1 jaar.
Ík werkte en mijn man ook (ploegendiensten)maar we hebben het gered.
IK ben zo blij dat ik het gedaan heb!Mijn schoonmoeder was bang om alleen te zijn,en wou graag bij kinderen zijn.
Die wens hebben wij vervult voor haar,en het was echt lood en lood zwaar,maar zou het zo weer doen!
In die tijd kwam haar andere zoon nouwelijks en haar andere schoondochter kwam ook ineens niet meer,erg verdrietig voor haar!
Ik had eigenlijk voor dat ze in huis kwam geen goede band met haar en haar andere schoondochter wel,toen ze ziek werd namen wij haar in huis,en andere schoondochter kwam van de een op andere dag niet meer.
Al hadden ze maar af en toe een potje eten gekookt,als ik moest werken of even mijn schoonmoeder langs gegaan als ik en mijn man op het werk waren.
Nee ik kan er ook erg boos en verdrietig om worden hoe makkelijk sommige mensen zijn!
Het zal je zelf maar overkomen!

'Maar kinderen moeten tegenwoordig allemaal werken, tennissen, golfen, hockeyen, hun sociale contacten onderhouden, 3x per jaar met vakantie enz, enz! En ja, dan kun je je ouders beter opbergen in een tehuis en mekkeren als het niet goed gaat.'


Klok horen luiden en zelfs geen idee hebben waar je een klepel moet zoeken, zucht..........


Ik werk zodat mijn moeder de uitstekende, professionele, 24 uurs zorg krijgt die zij nodig heeft. 

---

mv M 30-04-2001 en J 02-01-2005


Men moet menselijke handelingen niet bespotten, niet betreuren, niet veroordelen, doch begrijpen.

Spinoza 1670

Het begint er al mee dat de ouderen zélf zo egoïstisch zijn geweest om maar 2 kinderen te nemen en die te stimuleren om zich te ontplooien, waardoor ze op hun 70e slechts 2 kinderen en 2 kleinkinderen hebben, tegenover de misschien wel 50 nazaten die hun voorouders op dezelfde leeftijd hadden vroeger  maakt toch wel enig verschil in de mate van verzorging die mogelijk is.