Echt 3 jaar? Of is dit niet normaal

Het is vanachter een beeldscherm natuurlijk moeilijk te beoordelen wat er aan de hand is en 'aan wie het ligt'.
Overleg met CB, daar zijn ze voor! Zo nodig kunnen ze ook thuis eens met je mee komen kijken.
Als je geen vertrouwen hebt in CB kun je ook met je huisarts overleggen.

Je ergeren aan je kind is echt heel erg vervelend én versterkt misschien juist het ongewenste gedrag.
Wat vind je leuk aan haar?

Sterkte! Opvoeden is soms een hele opgave..

Het klinkt vooral als heel moeilijk voor haar en voor jou. Ik zou ook eens praten met het CB. Misschien kunnen zij eens observeren. 
net als An kan ik ook niet via het lezen bepalen waar het aan ligt.  soms is het ook niet makkelijk. Je aan haar ergeren zou ik proberen los te laten. Waar het ook aan ligt, aan haar of aan jullie verwachtingen van een 3 jarige of aan beide.. Ze blijft een kind van 3. Hoe vervelend ook. 

Ga naar je huisarts, hij/zij kan je doorverwijzen. Ik herken het gedrag bij allebei mijn kinderen maar dat zegt niets.

---

mv M 30-04-2001 en J 02-01-2005


Men moet menselijke handelingen niet bespotten, niet betreuren, niet veroordelen, doch begrijpen.

Spinoza 1670

Ik vind het niet helemaal normaal. Zou er ook mee verder gaan.

Wel raar dat het CB deze signalen niet oppikt. Ik heb heel snel aangegeven dat Kirsten haar gedrag niet klopte. CB zei toen al dat ze waarschijnlijk adhd had. Met 5 jaar is ze getest en ze bleek idd adhd te hebben en HB te zijn

lastig inderdaad om vanuit dit topic iets nuttigs te zeggen. Ik heb veel moeilijkheden gehad met mijn zoontje die nu 3 is. Maar die was niet zo beweeglijk. Bij hem kwam er uit dat hij hoogsensitief is en alle prikkels oppikt en die slecht kan verwerken. Sinds we uitgebreid de tijd nemen voor alles, alles stap voor stap rustig uitleggen en hem de tijd geven om zich voor te bereiden gaat het steeds beter. Maar ook hij had zeer intensieve driftbuien, ging maar door in zijn boosheid. 
Anders dan jouw 3 jarige, dat wel. We hebben hulp gehad van het CB die ons heeft verwezen naar een deskundig iemand. Zij luisterde naar mijn ervaringen en gaf goede tips. Uiteindelijk 2x bij haar geweest en toen konden we positief verder. 
Positief blijven, dat is het lastigst, je irriteerd je op den duur zo erg dat het echt de band tussen jullie aantast. Je kunt niet meer genieten van de leuke dingen en komt met t hele gezin in die negatieve spiraal. Sinds wij zijn accepteren dat hij is zoals hij is en dat wij ons kunnen aanpassen aan zijn behoeften, is het veel beter gegaan. 
Ben wel altijd consequent gebleven, regels zijn regels en als je niet luister dan zit daar een consequentie aan vast. Dat had en heeft hij wel echt nodig. Even nadenken, even uitpraten. Handvatten bieden als hij boos is zodat hij zich op een gewenste manier kan uiten in plaats van gooien en slaan. 
Het gaat nu erg goed. 
Hopelijk gaat het snel beter en vindt je snel de goede hulp! 

---

Wees jezelf, er zijn al anderen genoeg!

tja zelfde als voorgangers 
ga advies in winnen om de circel te doorbreken 
ik herken  wel dingen maar ik heb jongens 
meiden schijnen stukkie erger te zijn met dit soort dingen 
mijn 3 jarige kan ook niet stil zitten reden voor ons om de stoelverhoger met gordel weer te gebruiken dat beperkt gewoon en is voor iedereen beter 

verder heb ik ook ervaren als ik me fijn voel gaat het beter 
hier twee jongens die best pittig kunnen zijn maar zeker nu ik gewoon wat sneller aangebrand ben gaan hun het uitspelen 
als ik goed in mijn vel zit en ze die positieve energie mee geef kan ik ieens super met ze omgaan luisteren ze en zijn het bijna engeltjes 

Gaat je dochter ook naar de peuterspeelzaal? Je zou dan ook daar kunnen vragen hoe ze het daar doet. Mochten zij nou dezelfde dingen opvallen als bij jou, dan zou je kunnen vragen of zij iemand van 'vroeg erbij' een observatie willen laten doen. 

---

Gaat het niet zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat!

Je schrijft dat jullie je altijd aangepast hebben, maar is het dan geen gevalletje zin doordrijven? 

klinkt misschien wat tegenstrijdig, maar probeer er eens wat losser mee om te gaan en je wat minder te ergeren. Hangt ze uit de stoel bij het eten? zet een laag kindertafeltje met een laag stoeltje neer en laat haar lekker klooien. Bied haar aan dat ze daar mag zitten, of aan tafel stil zitten. Dan heeft ze de keuze.
Ik kijk er persoonlijk niet zo van op dat een driejarige beweegt hoor. En in bed: tja, misschien wil ze helemaal niet naar bed? Wat dacht je van: je ligt op bed en mag daar rustig even spelen of slapen of boekje kijken, en als het weer tijd is om eruit te komen haal ik je weer op.
De driftbuien van mijn peuter destijds knapten enorm op door te benoemen wat er mis was. Dat is niet hetzelfde als je kind haar zin geven, maar wel laten weten dat er geen reden voor onmacht is want ze wordt begrepen. bijvoorbeeld: ik zie dat je boos bent, boos boos boos! ik denk dat dat komt omdat je niet met het autootje mag spelen. En dat snap ik best! Jij wil graag met het autootje spelen en nu mag het niet van mij, en daar ben jij boos over. Maar je mag niet met het autootje spelen omdat het nu tijd is om even dit of dat te doen. Later mag je wel weer met het autootje spelen.

Ik herken het wel. Mijn 3 jarige is ook zo. Wij hebben vroeghulp ingeschakeld.
Heeft tot nu toe weinig geholpen. Hij gaat nu getest worden. Maar het overbeweegelijke en het verkeerd reageren in situaties herken ik helemaal. Mijn mannetje heeft sowieso een prikkelverwerkingsstoornis.