hoe zit eht financieel als je stopt met

Quote jolijn:

Ik zeg nergens dat je je financiën gescheiden moet houden voor het geval dat je er ooit alleen voor komt te staan, maar ik zeg dat je ervoor moet zorgen dat beide partners in staat zijn om, als de situatie zich voordoet, in zijn of haar eentje financieel voor het gezin te zorgen. Door een klein baantje te hebben vergroot je de kans om wanneer nodig een grotere baan te vinden.

ben ik helemaal met je eens!

maar voor dat soort onverwachte zaken heb je ook een weduwepensioen Sis.
daarnaast kun je je ook verzekeren voor dit soort zaken.

maar jij hebt wel degelijk inkomen. als jij ervoor kiest om huisvrouw te worden (zoals TO) dan weet je dat je niks binnen brengt.
ik moet eerlijk zeggen dat het me in deze barre tijden ook onmogelijk lijkt hoor, leven van 1 salaris.

We kunnen wel rekening houden met dat je misschien gaat scheiden, maar sommige ouders moeten rekening houden met de kinderen, die op dat moment zorg nodig hebben. Soms niet eens speciale zorg, maar simpelweg dat hun eigen ouders thuis zijn om ze op te vangen omdat zij daar beter bij gedijen...

Ik denk dat je kind weinig blij is als je later zegt: maar papa en mama moesten wel beide blijven werken stel dat we zouden scheiden of er 1 dood zou gaan...

Tevens denk ik dat een reden van scheiden is adt we er al zo makkelijk rekening mee houden... Ooooh iedereen doet het, dus laten we het maar vast incalculeren, de kans is erg groot! Vechten voor het huwelijk is er niet meer bij. Vaak hoor je dan redenen als: vroeger bleven ze gewoon bij elkaar omdat het not done is... Nou verhalen die ik heb gehoord is dat ze echt wel moesten vechten voor hun huwelijk, omdat ze het vaak ook zelf gewoon not done vonden omdat de belofte die ze hebben gemaakt oprecht was gemaakt en niet tussen neus en lippen door...

Soms stopt het... Als een partner niet wil vechten kun je op een gegeven moment weinig meer. Maar moet je daar perse rekening mee houden? Wat mij betreft niet. Je leeft in het hier en nu... Misschien is het leven over een jaar wel afgelopen van ons allemaal en dan heb je je kapot gewerkt voor het geval dat en een stressvol leven gehad voor iedereen...

 

Kun jij goed erbij werken dan is het geweldig. Eerlijk is eerlijk, ik werk nu 20 uur per week en ooooh ik voel me stukken lekkerder, ik ben meer gemaakt voor werk buitenshuis dan in huis ;-) Maar ben ook blij dat ik heb geluisterd naar mijn kinderen die mij op dat moment nodig hadden toen ze klein waren en me niet heb laten leiden door negatieve gedachten dat het wel eens mis kon gaan of mijn man dood kon gaan.

Ik ben blij dat ik vroeger thuis kon blijven om aan zijn behoeften te voldoen, maar ben ook blij dat ik nu de luxe heb te mogen werken. 

Kees, denk dat het ligt aan waar je woont. Hier werken de laatste jaren ook steeds meer ouders beide, maar er zijn nog heel wat gezinnen waarbij 1 van beide partners werkt. Financieel gezien is het westen bijvoorbeeld niet met het noorden te vergelijken.

Oh en ik werk trouwens dmv stage. Ik krijg er dus geen cent voor, en na mijn stage kan ik er ook als vrijwilliger blijven werken en reken maar dat ik dat doe. 

Voor TO, je schoonzus moet zich goed bedenken of ze het ziet zitten elke dag thuis te zitten. Je hebt er die het heerlijk vinden en er gelukkig van worden, maar het kan ook snel saai worden. Je bent de hele tijd aan het poetsen, en ben je allemaal van huis is het toch minder werk.

Denk neit dat ze meer overhoud als ze stopt. Wij hadden altijd het maximale aan subsidies, maar dat is met een paar honderd euro verminderd de afgelopen jaren, ik geloof dat we nog iets van 200 euro krijgen, maar mijn zus die betaald werk doet krijgt niet veel minder... De heffingskorting krijgt ze via haar loon zeg maar en die andere subsidies krijgt ze ook terwijl ze werkt... 

 

Dus ze zal er wel op achteruit gaan.

belastingschalen heb ik geen verstand van.

ik snap niet zo geod waarom het zo raar is om een eigen keuze te maken binnen je huwlijk
wij zijn getrouwd en wij hebben gescheiden rekeningen 
uit eindlijk is het wel allemaal gezamelijk maar ik ben gewoon niet zo heel goed met geld ik heb liever dat hij zijn ding bij zich houd en alles op orde houd 
ik heb een boodschappenrekening en een eigen rekening 
als ik eits anders nodig heb neem iik manlief of zijn pas mee 
ik heb er totaal geen prblemen mee vind het wel fijn zo 
als ik weer aan het werk ben komt mijn slaaris ook gewoon op mijn rekening en zal dat weer voor bepaalde rekningen gebruikt worden (waarschijnlijk boodschappen( 
ik heb nu per maand alleen heffing korting en dan 160 PW op de boodschap rek en daar doe ik boodschappen van maar ook kelding kadotes enz gaan daar vanaf kom ik te kort neem ik E zijn pas o en KB kkomt bij mij 
klinkt ingewikkeld maar we zijn niet anders gewent 

Ik denk dat ze zelf alleen die keus kan maken om te stoppen met werken, het heeft voor en nadelen denk ik.

Wij leven hier van 1 salaris, ik ben gestopt met werken toen onze oudste geboren is, dat is nu ruim 20 jaar geleden.
We hebben het niet echt slecht, oke, we gaan maar 1 keer per jaar op vakantie maar dat gaan er wel meer.
Toch weet ik niet of ik in deze tijd ook die keus gemaakt zou hebben, 20 jaar terug was alles heel anders natuurlijk.

Wij hebben dus al het geld op 1 hoop, lijkt me logisch.

Hier ook 2 aparte rekeningen en betekent niet dat we financien gescheiden houden, maar de ene rekening is voor vaste lasten en de andere voor boodschappen, kadootjes enzo. Snap niet  wat daar raar aan is. En ja de ene staat op mijn naam en de andere op naam van mijn man.

Als of geld nog belangrijk is wanneer je gaat scheiden of je man verliest.

Hier doen wij samen met ons inkomen. Ik zou niet weten waarom wij eigen geld nodig zouden zijn.

Hier gaat alles op een grote hoop! Wel 1 gezamelijke rekening en mijn rekening (dit is meer vanuit dat mijn man een eigen zaak heeft en dat was makkelijker).
Nu krijg ik mijn salaris op mijn rekening en zijn salaris op de gezamelijke rek, verder gaan alle kosten van de gezamelijke rekening en mijn salaris sparen we (beetje kort maar in de regel werkt dit wel zo).

Wij hebben gezamelijke en eigen rekeningen. We hebben beide een duurdere hobby en ik wil zonder gezeur voor iets kunnen sparen en uit kunnen geven. Naar rato wordt geld doorgesluisd naar de gezamelijke rekening waarvan alle vast lasten betaald worden. Dit werkt voor ons. Het heeft niets te maken met 'wachten op een scheiding' of 'financieel gescheiden' zijn. 
We zijn beide zuinig op ons geld, hebben andere prioriteiten en wensen. Ik heb geen man die mij mijn gang laat gaan; hij heeft een duidelijke mening en wil inspraak in gezamelijke kosten (net zoals ik dat wil); vandaar dat dit 'model' voor ons gewoon het beste werkt.

Qua werk? Ik snap heel goed wat o.a. Jolijn schrijft. Als het kan, dan werk je samen. Om me heen legio voorbeelden waar het bij een scheiding misgaat. En hoe vaak lezen we hier op het forum niet dat een moeder (vaders schrijven hier niet zo vaak ;-)) buiten haar scheiding ook nog eens een baan moet regelen, financien op orde. Vaak hebben ze (bijna) geen idee hoe het werkt.
Je kan het toch ook zo regelen dat je een balans vindt tussen werk en prive? Waarom moet vaak moeders haar baan opzeggen? Waarom niet mannen wat uren inleveren en vrouwen wat uren inleveren (of meer werken) en dan beide iig nog bij het arbeidsproces betrokken zijn (en de daarbij behorende voordelen zoals pensioen etc)?
In sommige beroepen kan het echt niet; minderen, maar kom op; bij veel bedrijven is best wel wat mogelijk.
Op deze manier kun je ook je kinderen tegemoet komen en zijn ze ook bij beide ouders. Papa kan het net zo goed als mama is bij ons wel weer gebleken. Die ene dag met zijn meiden de afgelopen jaren, pakken ze hem niet meer af.

Iedereen moet zijn leven inrichten zoals het voor diegene (en zijn/haar partner/gezin) werkt, maar er zijn meer opties dan alleen maar: man werken, vrouw thuis.

Hier wel 2 rekeningen, heb de mijne gewoon nooit weggedaan. Bij beide staan inmiddels wel onze beide namen. 

Mijn man maakt op mijn rekening geld over voor boodschappen.

Ik verdien een heeeeeeeeeeeeeeeel klein beetje. Vrijwilligersbijdrage. Maar dat is ook gewoon voor wat maar nodig is.

Als je een vaste baan hebt zou ik die zeker niet opgeven.
Nu voor een tijdje loont het minder door de kinderopvang etc, maar over
een paar jaar is dat alweer anders.

Ik denk dat je spijt krijgt als je zou stoppen en jezelf voor je kop slaat als er
onvoorziene tegenslagen zijn..

Het zit heel erg ok tussen ons, maar dat kost wel wat werk. Toen een paar jaar geleden 9 stellen rond ons uit elkaar gingen, zagen we hoe snel het kan gaan. Sommige werden verrast (vreemdgaan partner bijv.) anderen hebben er flink voor gevochten maar helaas; het moet toch van 2 kanten komen.
Ook wij hebben onze problemen gehad. Het is dus niet een vooropgezet plan maar een ervaring (niet alleen die van jezelf) die zorgt dat je het regelt zodat het voor beide goed voelt.
Ik ben heel zelfstandig opgevoed; het is er inge'drild' dat ik altijd mijn eigen boontjes moet kunnen doppen. Dat zet je niet 'zomaar' even aan de kant omdat anderen vinden dat je alles binnen je huwelijk maar moet delen.

Het zegt niets over houden van elkaar. We geven ons laatste geld voor elkaar, maar we zijn opgevoed met bepaalde waarden/normen. Die hou je toch vast. Als BEIDE daar gelukkig mee zijn? Wat is dan het probleem?

Wij hebben alles doorgesproken, zowel bij scheiding als bij overlijden. Je kan dat beter van te voren bespreken dan als je met elkaar overhoop ligt of als je een begrafenis moet regelen.
Wij hebben twee gezamelijke rekeningen, op de ene komt mijn salaris/ww op de andere het salaris van mijn man, van de rekening van mijn man gaan de grote vaste lasten, ik betaal de boodschappen, kleding en andere gezinsuitgaven. Voorheen ging het op één rekening en had ik het gevoel dat ik niets zag van mijn salaris, nu voelt het meer dat ik ook mijn bijdrage lever.

---

mv M 30-04-2001 en J 02-01-2005


Men moet menselijke handelingen niet bespotten, niet betreuren, niet veroordelen, doch begrijpen.

Spinoza 1670

hier weten we van elkaar pincodes en wat we waar hebben volleidg inzicht en transperant is uiteindelijk wel een grote hoop maar toch apart 
wij beide hebben hier samen voor gekozen en is prima zolang je trasperant blijft 
we hebben een apart plekje waar alle gegegevsn van beide staan wachtwoorden pincodes enz 
niemand die weet waar dat staat maar wij en onze ouders wel 
dus mocht er wat gebeurden met ons beide kunnen ook onze ouders of evt kinderen als ze groot genoeg zijn hierbij en hebben dus inzicht in alles in geval van nood 
is net hoe j dingen bespreekt en regelt 
zo zijn er ook aparte dingen geregelt en vast gelegt bij trouwen als man weg valt kan ik in huis blijven bijv das allemaal ingedekt

Ik vind dat ieder moet kijken wat het beste is voor het gezin. Wel of niet werken , voor wie de keuze heeft, kijk waar partners en kinderen het beste mee af zijn. Vergelijken kun je niet echt, de een kan meer aan dan de ander en nog weer anderen besteden bijv. het huishouden uit. Het is maar net wat je belangrijk vind in het leven. Zolang je relatie gelijkwaardig is en je alles samen kunt beslissen is het goed.
Iedereen moet leven met het geld dat er binnenkomt, zolang alle rekeningen betaald worden kunnen worden en een beetje gespaard is er niet zo veel aan de hand. Zekerheden heb je niet in het leven.

Ik had een baan en ben 9 jaar geleden, toen mijn zoon geboren is, gedtopt met werken. Geen moment spijt van gehad. Nu doe ik wel de administratie van ons bedrijf ( ben ook mede eigenaar) maar kan werken wanneer de kinderen naar bed zijn of op school. Het komt oom wel eens voor dat ik de hele dag op kantoor ben omdat ze op karwei zijn.
Ja financieel gezien ging ik er op achteruit, maar wat ik ervoor terug krijg en kreeg, pakt niemand mij meer af.
Tis maar wat jezelf belangrijk vind, ik vind het erg prettig thuis en doevrijeilligerswerk. En nee wij hebben geen topsalaris per maand! En moeten soms ook bezuinigen, geen of weinig werk wilook zeggen geen of wei ig salaris naast de vaste lasten voor personeel ed. Kortom het is hier wel eens puzzelen geweest en heus ik heb naar banen gekeken maar uiteindelijk niet nodig.

---

een sterke vrouw kan, ONDANKS haar eigen verdriet en struggles, met tranen in haar ogen zeggen..........Ja hoor het gaat goed!

Ik de k dat ze bij zichzelf moet nagaan waarom ze wil stoppen.
Zet alle voors en tegens op papier.. En volg je hart....

---

een sterke vrouw kan, ONDANKS haar eigen verdriet en struggles, met tranen in haar ogen zeggen..........Ja hoor het gaat goed!

150 euro voor kinderopvang per maand, is dat naschoolse opvang? Dat is namelijk best weinig voor 2 dagen in de week. Een auto voor 120 euro rijden is bijna een illusie hoor. Afschrijving, verzekering, wegenbelasting en brandstof redt je niet voor 120 euro. Ik denk dat ze zichzelf rijk rekent, maar de echte som voor de auto zal tussen de 200 en 250 euro zijn.
Eigenlijk werkt ze dus voor de auto en de opvang en houdt ze max 150 euro over.

Dan is de vraag of je daar je kind(eren) voor weg wil brengen???

Bij haar man verandert niks, hij zou wel kunnen overwegen om een andere leaseauto te nemen in een andere belastingschaal, dat scheelt een hoop geld, maar dan zit je weer met een leasetermijn.

Ik denk dat er financieel bijna niks verandert of ze nou wel of niet werkt. Enige besparing valt te halen in de auto. 2e auto eruit en greenwheel of iets rijden. Dan bespaar je geld.

Serina, die 150 euro kinderopvang zal zijn na teruggave van de belastingdienst

---

Sarcasm: The ability to insult idiots without them realizing it.