Nieuw hier

Hallo allemaal,

Ik ben nieuw hier dus stel ik me even voor. Mijn naam is Angela, ben 37 jaar en woon in Nijmegen. Ik ben sinds 2008 gescheiden van de vader van mijn 2 jongens, 1 van 14-10-2002 en 1 van 16-03-2006. Ik heb sinds 4 jaar een nieuwe partner waar ik heel blij mee ben. Mijn situatie ligt misschien heel anders dan bij jullie maar ik hoop hier meer mensen te vinden die hetzelfde meemaken. Het is namelijk zo dat de kinderen niet bij mij wonen en op het moment heb ik ook helemaal geen contact met ze. Na de scheiding heb ik met de kinderen samengewoont. Helaas door borderline problematiek ging het niet goed en werd ik het huis uitgezet. Ik heb zelf mijn ex gebeld om te vragen of hij de kinderen bij zich kon nemen en dat deed hij. Als ik had geweten dat hij mijn problematiek tegen mij ging gebruiken had ik het nooit gedaan maar ja dat is achteraf. Ik voor mij dacht dat ik toen de juiste beslissing nam. Helaas heeft hij meer mogelijkheden om de kinderen materialistisch te onderhouden (lees omkopen) en daardoor zie ik de oudste al bijna 2 jaar niet meer. En omdat ik gewoonweg doodgezwegen wordt door mijn ex-schoonouders (die voeden de kinderen op omdat mijn ex vrachtwagenchauffeur is) en omdat er totaal geen ruimte was voor de jongste om over zijn bezoek aan mij te praten die daardoor in een loyaliteitsconflict kwam, zie ik nu de jongste ook al bijna een jaar niet meer. Tuurlijk kan ik het bij de rechter afdwingen, maar daar help ik mijn kinderen niet mee. De oudste heeft ADD en de jongste ADHD dus onrust is voor hun helemaal funest. Maar het doet ontzettend veel zeer dat zelfs mijn ex de kinderen niet stimuleert om wat te laten horen met moederdag of mijn verjaardag.
Ik hoop dat ik niet veroordeeld wordt vanwege het feit dat ik degene ben die de kinderen naar mijn ex gedaan heeft.

groetjes Angela

Hoi Ma Dalton en de rest natuurlijk ook.

dank je wel voor het welkom ik zal zoveel mogelijk meepraten!!!

waar kan ik de moderator bereiken????

Quote Myself:

Hoi Angela, Welkom hier. Wat een dapper besluit van je om de vader van je kinderen te vragen of ze daar konden wonen toen je dat nodig vond. Dat het nu anders uitgepakt heeft dan je toen voor ogen had is natuurlijk wel heel vervelend voor jou. Ik vind het best moeilijk om de juiste woorden neer te zetten, want ik weet zelf hoe het als kind is om op te groeien met een ouder met een psychische ziekte en wat het als kind met je doet. Als er nu rust en stabiliteit is voor hen, is dat denk ik iets wat heel belangrijk is, maar volgens mij heb je dat zelf ook wel in de gaten omdat je schrijft dat je het niet af gaat dwingen. En ook dat vind ik eigenlijk heel erg dapper van je! Zoals ze wel vaker zeggen 'houden van is ook loslaten' en dat heb jij eigenlijk al noodgedwongen moeten doen. Dat zal vast heel moeilijk geweest zijn en natuurlijk nog altijd.

Helaas weet ik dat ook hoe het is als kind met een ouder met een psychische ziekte, mijn moeder had nl. ook borderline. Daarnaast had ze nog meer hoor. Dus ja ik baal er enorm van want ik had het beter willen doen dan mijn ouders.
Inderdaad houden van is loslaten en ja ik hou zielsveel van mijn 2 kereltjes. En ja moeilijk blijft het altijd, de ene dag beter dan de andere. Vandaag is dubbel moeilijk omdat vandaag 10 jaar geleden mijn moeder is overleden, heb net 2 roosjes gehaald en bij haar foto neergezet. En juist op zo'n dag komt de pijn naar boven, ik had dit graag willen delen met mijn kinderen.

Nog bedankt voor de verandering in mijn tekst, ik hou er voortaan rekening mee.