ADD

Mijn kind heeft ADD maar kom er morgen op terug..

Fijn Chantal dank je wel alvast 

Zijn er niet meer mama's met kindjes met add?

Wij zijn nu een jaar bezig met onderzoeken, ADHD gaat er waarschijnlijk wel uitkomen. Ik zelf heb ADD.

---

mv M 30-04-2001 en J 02-01-2005


Men moet menselijke handelingen niet bespotten, niet betreuren, niet veroordelen, doch begrijpen.

Spinoza 1670

Wij hebben gisteren gesprek op school gehad over wel of niet naar groep 3. Omdat onze zoon nog heel erg speels is waren wij er voorstander van om hem groep 2 nog een keer te laten doen.
maar school kwam ineens met vermoedens van ADD. 
Hij is namelijk wat wiebelig bij 1 op 1 gesprekjes, kijkt mensen niet aan en kan zich moeilijk concentreren. in sommige dingen herken ik natuurlijk punten maar sommige totaal niet. Ook als ik erover lees herken ik dingen maar ook totaal niet.

hoe waren jullie kindjes? Ook als baby? En wanneer kwam het eruit?

Hier geen ADD maar ADHD... wil best ervaringen vertellen daarover maar denk dat je daar weinig aan hebt... Die H is nog best een verschil denk ik...

Quote m&J:

Wij zijn nu een jaar bezig met onderzoeken, ADHD gaat er waarschijnlijk wel uitkomen. Ik zelf heb ADD.

Ik lees even mee. M&j wil jij vertellen over jouw add? Wat zijn de ''plussen''en wat zijn de ''minnen''?

Volgens mij zijn bijna alle kinderen bij 1 op 1 gesprekken wel wiebelig of friemelig. 

Ik vind het erg weinig om meteen aan AD(H)D te denken.

---

mv M 30-04-2001 en J 02-01-2005


Men moet menselijke handelingen niet bespotten, niet betreuren, niet veroordelen, doch begrijpen.

Spinoza 1670

Blauwtje zijn er bij jou of bij je gezin ook vermoedens van add?

Plussen heb ik nooit echt ervaren. Alleen kan ik in panieksituaties juist heel goed focussen en handelen. Met een flinke dosis adrenaline word ik echt heel rustig en helder in mijn hoofd, normaal gesproken is het daar een chaos.

---

mv M 30-04-2001 en J 02-01-2005


Men moet menselijke handelingen niet bespotten, niet betreuren, niet veroordelen, doch begrijpen.

Spinoza 1670

Nou m&j dat vinden wij ook maar hebben er beide geen ervaring mee. Vandaar ook vertel eens .......

Dropje, ik vermoed het wel (man) en dochter zou ik niet raar van op kijken.
School heeft het eea aangegeven ook wb mijn dochter, iets waar ik me helemaal niet in kan vinden trouwens.
Mijn dochter is hoogevoelig en in combinatie met add zouden sommige puzzelstukjes wel op zn plek kunnen vallen.
Maar we laten eerst de vakantie erover heen gaan en zien het komende schooljaar weer verder.

Ikzelf heb ADD. Wiebelig en niet in ogen kijken hoort bij mijn weten niet bij ADD. Ik ben juist heel rustig uiterlijk. In mijn hoofd is het een choas, heel druk, veel gedachten. uiterlijk lijkt het dat ik heel dromerig ben en in het niets aan het kijken. Telwijl ondertussen mijn hoofd overuren draait.

als kleuter praatte ik heel veel en vooral ook heel snel, ik probeerde mijn hoofd bij te houden. Nog die ik dat weleens als ik enthousiast over iets ben. Verder was ik heel rustig. Een dromer. 

Verdere kenmerken van ADD bij mij: chaotisch, geen overzicht, geen concentratie, heel gevoelig voor prikkels, echt geluidje hoor ik. Vooral tikkende klokken zijn een drama voor mij. 

Voordeel voor mij hyperfocus, als iets echt mijn interesse heeft dan kan ik mij voor alles afsluiten en daar heel erg geconcentreerd mee bezig zijn.  Dan hoor of zie ik niks anders, heb geen besef van tijd meer, dat wordt ook wel hyperfocus genoemd. 

---

Neem het zelf op je schouders voordat je zegt dat het niet zwaar is.

Een van de kenmerken van ADD, geen idee hoe te beginnen.....................
Als je concretere vragen hebt wil ik die graag beantwoorden.

Een belangrijk kenmerk van ADD is dat kinderen erg dromerig zijn. Wiebelen of andere lichamelijke onrust past eerder bij ADHD. 
Op http://www.balansdigitaal.nl/ is heel veel info te vinden.

---

mv M 30-04-2001 en J 02-01-2005


Men moet menselijke handelingen niet bespotten, niet betreuren, niet veroordelen, doch begrijpen.

Spinoza 1670

Weet je wat ik altijd zo moeilijk vind? Hoe weet je nou of je (in dit geval) add hebt, of dat het gewoon bij je hoort?
(en wanneer zou je je laten testen? Op het moment dat je ergens tegenaan loopt? Of zou je het gewoon zo laten en je weg erin zien te vinden?) Dit zijn allemaal vragen die dan wel eens door me heen gaan.

Even als voorbeeld wat hierboven genoemd wordt; tikkende klokken vind ik ook mega irritant, zou ik niet van kunnen slapen. Valt dat dan automatisch onder add of is het gewoon zo dat ik er niet tegen kan?
Allemaal van die vragen..
Vind het maar moeilijk.

Wb mijn dochter, als het problemen gaat geven volgend schooljaar gaan we zeker er iets mee doen. Juf heeft aangegeven (oa) dat er veel langs haar heen gaat. ( voor mij geen vreemd iets, aangezien ze moeite heeft met concentreren. Heb op school afgelopen jaren hier al meerdere keren over gesproken, koptelefoon gekocht zodat de geluiden iets dempen om haar heen. Leek toen beter te gaan. Verder is het voor mij zo klaar als een klontje dat ze hsp heeft net als ik, maar daar willen ze op school maar weinig van weten helaas)

Als ik kijk naar de kenmerken van add op die site M&j, dan kan ik zeggen dat ze aan alle voldoet muv de laatste. Zou dat reden zijn om te testen? En zo ja; wat zouden ze er dan aan kunnen doen? Krijg je dan handvaten, richtlijnen?

Sinds kort weten we dat mijn zoon van 7 ADD heeft. Hij laat ook hyperactiviteit zien, kan heel onrustig zijn en de hele tijd geluiden maken maar als hij niet getriggerd wordt, is hij meestal rustig, vandaar geen ADHD. Hij maakt normaal oogcontact en is een hele sociale jongen. 
Wat opvalt is een soort verstrooidheid, afwezigheid en vergeetachtigheid. Hij verstaat je vaak verkeerd doordat auditieve informatie grotendeels niet geregistreerd wordt. Hij is chaotisch, impulsief en heeft heel veel moeite met het opvolgen van instructies.
Op school komt hij zonder continue begeleiding bijna nergens. Door een gebrek aan planning en overzicht lukt het niet om ergens mee te beginnen en doordat hij zo snel weer dingen vergeet, is het heel moeilijk om door te gaan.
Hij is prikkelgevoelig, al is dat enorm verbeterd in de afgelopen jaren. 
Bovenal is het een hele lieve spontane en sociale jongen, met een eindeloze fantasie. 

Mijn 8 jarige heeft AdHd.
Is een mannetje die constant beweegt, de hele dag praat en praat en praat, vergeetachtig, doet dingen zonder eerst na te denken , chaotisch, concentratie wat is dat lol, liegt constant, prikkelverwerking is verstoort, sociaal emotioneel jonger. Over schreeuwt zich ontzettend en dat komt weer voort uit angst.

---

Diabetes type Lada sinds 5 juni 2013. Helaas al type 1...sinds eind 2013.

Quote Blauwtje:

Als ik kijk naar de kenmerken van add op die site M&j, dan kan ik zeggen dat ze aan alle voldoet muv de laatste. Zou dat reden zijn om te testen? En zo ja; wat zouden ze er dan aan kunnen doen? Krijg je dan handvaten, richtlijnen?

Het is maar net in hoeverre zij er zelf last van heeft. Als ze lekker in haar vel zit en ze kan meekomen op school zou ik niets doen, misschien alleen kijken hoe je haar concentratie kan verbeteren want dat is te trainen.

Als je na de testen een diagnose krijgt is er behandeling mogelijk maar AD(H)D gaat niet over. 

---

mv M 30-04-2001 en J 02-01-2005


Men moet menselijke handelingen niet bespotten, niet betreuren, niet veroordelen, doch begrijpen.

Spinoza 1670

Blauwtje, ik was nooit zo voor testen, laat het kind zijn wie het is. Totdat het hier uit de hand liep EN (hij begon zichzelf minder prettig te voelen (groep 4 zat hij toen). Toen hebben we hulp gezocht bij een orthopedagoog.
T is toen uitgebreid getest (ze deden dat door spelletjes te spelen, opdrachtjes te doen, en ondertussen te kletsen, dus erg leuk voor het kind!) en veel met ons als ouders te kletsen.
Toen kwam naar voren dat hij overduidelijk ADHD had (kon ik eerst werkelijk niets mee...), en van daaruit zijn we verder gegaan. Contact met school, wij als ouders ook regelmatig gesprekken hoe er mee om te gaan en T die er regelmatig naar toe ging, uitleg kreeg, schema's ging maken bijvoorbeeld enzovoort.

Daarnaast zijn we begonnen met LTO3 pillen. (we hebben het over ritalin gehad maar dat wil ik (nog) niet.

T is in een jaar tijd enorm veranderd. Op school heeft hij sinds de pillen betere concentratie, maar de woedeaanvallen zijn van 4 a 5 op een dag naar misschien nog eens 1 keer in de week gegaan? En dan ook nog veel milder. School begreep hem beter (want ADHD/ ADD is geen kenmerk waarna je weet hoe je het moet aanpakken, je moet gericht naar het kind zelf kijken) thuis begrepen we hem beter en ineens kwam er verandering.

Deze week hebben wij als ouders het traject (voorlopig) afgesloten (van hulpverlening). Ik kan altijd mailen als ik wil, maar geen wekelijkse bezoekjes meer. T heeft volgende week zijn afsluiting en vind het echt jammer.

Wij zijn erg bevestigd als ouders, dat het zwaar is, hoe goed we het deden, en vervoglens wat we kunnen veranderen. Ik ben er zelf ook van opgebloeid, want het kan best moeilijk zijn je kind zo te zien vechten.

Doordat hij nu ook zelf inzicht heeft in wat er anders bij hem werkt leert hij hier ook weer beter mee om te gaan. 

Maar wat mij is opgevallen bij de hulpverlening is dat het voornamelijk ouderbegeleiding en docentenbegeleiding is. Wij leren de juiste omgeving te creeeren.

Ik herken trouwens heel veel in het verhaal van nathalie, zeg maar bijna alles behalve de tikkende klokken. 

Wel heb ik heel veel moeite met het volgen van gesprekken, als het kort en bondig is lukt het wel maar bij langere verhalen ben ik 'weg'. Dat kan door mijn eigen gedachten komen maar ook door geluiden van buiten, bv. optrekkende auto, kinderen die praten, een plotseling geluid van de tv, van alles zeg maar.

---

mv M 30-04-2001 en J 02-01-2005


Men moet menselijke handelingen niet bespotten, niet betreuren, niet veroordelen, doch begrijpen.

Spinoza 1670

ik denk dat testen alleen functioneel kan zijn als het kind hinder ondervindt van zijn/haar gedrag.
en dat je als ouders handvatten krijgt om juist te begeleiden.

mijn oudste zoon was, na 2,5 jaar, kleuteren, een twijfelgeval van doorgaan of blijven zitten.
hij was wiebelig, snel afgeleid en vrij aanwezig.
ik vond dat het bij hem hoorde. zijn vader heeft dat ook. voro mij geen reden om te blijven zitten .

we hebben toen een orthopedagoog mee laten kijken, op mijn verzoek. kwam verder niks uit.
nu zit hij in de 2e, hij is 8 jaar en nog steeds een wiebelkont, snel afgeleid en qua gedrag stukken rustiger.
hij scoort boven gemiddeld in de klas en zit lekker in zijn vel, veel sociale contacten.

kijk of je er zelf boven kunt hangen. uiteraard accepteer je je kind zoals ie is, maar heeft ie last op sociaal gebied?
zou hij last krijgen met leren?
een onderzoekje kan sowieso geen kwaad.

een naam aan gedrag geven is altijd wat link (vind ik) maar soms kan het je meer brengen

School geeft aan dat er veel langs haar heen gaat. Haar schrijfwerk is niet wat het moet zijn, en dat lijkt niet netter te kunnen.
Het woord pdd nos is zelfs gevallen, maar daar kan ik me totaal niet in vinden.
Haar laatje op school is vaak overvol en een enorme rommel heeft ze ervan, zodat ze vaak dingen niet kan vinden.

Thuis is ze ontzettend slordig, chaotisch. Laat overal haar ''sporen'' achter. Ik moet dr constant achter de broek aan zitten.
Ze kan absoluut geen dingen wegdoen, heeft hier echt moeite mee. Dus het wordt al snel te veel en te onoverzichtelijk allemaal.

Ik zou het wel erg vinden dat ik onterecht boos op haar zou zijn, ivm haar slordigheid.
En zit ook steeds maar te wachten op wanneer het nu zijn vruchten gaat afwerpen snap je? Ik moet maar blijven zeggen, herhalen..wanneer valt het kwartje denk ik dan..

Mijn dochter had ook concentratie problemen in de onderbouw, was dromerig, heel vaak gesprekken over gehad op school. Wij hebben er niets mee gedaan want ze pikte de lesstof op en zij had er zelf verder geen last van. In de bovenbouw is haar concentratie vanzelf enorm vebeterd en nu op het VO totaal geen probleem meer.

---

mv M 30-04-2001 en J 02-01-2005


Men moet menselijke handelingen niet bespotten, niet betreuren, niet veroordelen, doch begrijpen.

Spinoza 1670

Dat kan mijn dochter ook niet, weggooien, ik wel


Mijn dochter heeft een grote schoenendoos voor die zooi, als het deksel er niet meer oppast moet ze er dingen uit halen en weggooien totdat het deksel weer past.
Structuur en vaste rituelen is heel belangrijk.
Mijn kinderen moeten al ze thuiskomen eerst hun fietssleutel opbergen, dan hun jas uit, daarna hun tas ophangen, in die volgorde. Dit is volledig geautomatiseerd en nu hoeven wij dus nooit meer het huis overhoop te trekken om een sleutelbos te zoeken.

Slordigheid is niet nodig maar ze heeft er wel heel erg je hulp bij nodig, hoe ze structuur aanbrengt. ADD-ers zijn nogal van de hak op de tak. Je bent ergens mee bezig, je hoort, ziet of denkt wat en ineens ben je met iets anders bezig.





Meld mij af, ik ga werken.

---

mv M 30-04-2001 en J 02-01-2005


Men moet menselijke handelingen niet bespotten, niet betreuren, niet veroordelen, doch begrijpen.

Spinoza 1670

Bedankt voor je reacties M&j. 
Hier moeten ze ook schoenen aan de kant zetten, jas op kapstok etc maar het gebeurd gewoon niet uitzich zelf (of bijna niet)

Werkse!

Quote :

Ik zou het wel erg vinden dat ik onterecht boos op haar zou zijn, ivm haar slordigheid. En zit ook steeds maar te wachten op wanneer het nu zijn vruchten gaat afwerpen snap je? Ik moet maar blijven zeggen, herhalen..wanneer valt het kwartje denk ik dan..

Heel herkenbaar! We komen nu verder door die frustratie los te laten en te accepteren dat het écht geen onwil is. 
De diagnose heeft mij iig rust gebracht. Nu is het officieel dat mijn zoon toch echt extra hulp en duidelijkheid nodig heeft en dat het geen onwil van zijn kant is. 

Gebruiken jullie picto's en planborden voor jullie ADD-er? Ik vraag me af of dat kan helpen...

Quote Blauwtje:

School geeft aan dat er veel langs haar heen gaat. Haar schrijfwerk is niet wat het moet zijn, en dat lijkt niet netter te kunnen. Het woord pdd nos is zelfs gevallen, maar daar kan ik me totaal niet in vinden. Haar laatje op school is vaak overvol en een enorme rommel heeft ze ervan, zodat ze vaak dingen niet kan vinden. Thuis is ze ontzettend slordig, chaotisch. Laat overal haar ''sporen'' achter. Ik moet dr constant achter de broek aan zitten. Ze kan absoluut geen dingen wegdoen, heeft hier echt moeite mee. Dus het wordt al snel te veel en te onoverzichtelijk allemaal. Ik zou het wel erg vinden dat ik onterecht boos op haar zou zijn, ivm haar slordigheid. En zit ook steeds maar te wachten op wanneer het nu zijn vruchten gaat afwerpen snap je? Ik moet maar blijven zeggen, herhalen..wanneer valt het kwartje denk ik dan..

Is hier precies zo...
Herken je dit ook: elke keer zeggen dat de deur dicht moet, als je eht zegt gebeurd het vaak ook wel, maar zeg je het 1 keer niet dan hoor ik vaak: maar dat heb je niet gezegd!
Wij moeten via een heel andere weg hem leren de deur dicht te doen, schoenen/ laarzen bij de achterdeur uit te doen, zachtjes te doen om te trap. Wordt het niet gezegd dan is de logica er niet dat het op andere momenten ook moet zeg maar (in het hoofd, hij snapt het wel, maar hij moet het horen om te doen).

Man en ik zijn nu net boven bezig met opruimen. Dochter heeft normale rommel op de kamer: een pop ligt op de grond, wat poppenkleertjes die net uit haar mand steken, een knipje van de kappop, maar je kunt overal lopen, het is zo opgeruimd.
Kom ik bij mijn zoon dan ligt alles van alle jaren er nog (weggooien geeft heel veel ellende, doen we af en toe samen en dan in heel goed overleg). Elk snippertje kan nog gebruikt worden, en stukje schelp kan nog gemaakt worden en ga zo maar door. Zijn kamer wordt een hele chaos als we het niet regelmatig opruimen.

Hier zijn we nu net mee begonnen om dit aan te pakken, maar alles moet stap voor stap en veel vergeet hij.

Schrijfwerk bij mijn zoon was heeeel slordig, tegenwoordig iets netter. Orthopedagoog heeft er bij school op gehamerd dat het niet keer op keer herhaald moet worden als het slordig is, want dat hoort er echt bij (bij zijn ADHD), ze moeten nu, wanneer het netjes is (ze mogen best even zeggen: denk erom he, netjes schrijven! Liefst klassikaal) hem erom prijzen. Zodat hij het zo doorkrijgt.

Maar ook dit is sinds zijn LTO3 pillen erg veranderd. Hij heeft ineens zijn werk af (krijgt wel veeeeel minder dan de rest, alleen het pluswerk hoeft hij te maken en dan ook nog maar een deel met de afspraak dat wanneer er wel veel fouten in zitten hij het andere werk ook hoeft te doen, maar dat komt niet voor gelukkig), het is redelijk netjes (nog wel slordig hoor hihi vind het soms moeilijk te ontcijferen) en is zijn concentratie echt nul dan mag hij zelfstandig op de gang gaan werken.

Quote Blauwtje:

Bedankt voor je reacties M&j.  Hier moeten ze ook schoenen aan de kant zetten, jas op kapstok etc maar het gebeurd gewoon niet uitzich zelf (of bijna niet) Werkse!

hihi dacht eerst dat het normaal was hier mee bezig te blijven, totdat mijn jongste wat ouder werd en het ineens wel uit zichzelf deed... Toen ging ik me toch even achter mijn oren krabben.