Hoe komt het weer goed?

Oei, ik denk dat ik weet wie je ben, dus ga geen adviezen geven sorry

wat ik je kan aanraden is: geen belangrijke besluiten nemen in emotie.
als je nu niet goed in je vel zit, overspannen bent oid, zorg dan eerst dat je tot rust komt en goede hulp of begeleiding krijgt.
probeer er dan samen, eventueel met professionele hulp, uit te komen.
scheiden is niet niks, als je kan vechten doe dat dan,
sterkte!

Ook ik kan je geen adviezen geven; de redenen hierboven zijn al door mamajenti en Sis gegeven.

---

Klagen is zinloos; Doe iets of vergeet!

Zeggen dat je wil scheiden als je dat eigenlijk niet wil is niet heel constructief. Ik zou, als ik jouw vrouw was, daar flink van balen en me gemanipuleerd voelen.

Ze verwijt jou dat jij afspraken niet nakomt? Dan zou ik eerst zorgen dat ik mijn afspraken wél na ga komen!

Tips:
- Stop met manipuleren
- Kom je afspraken na

Eerlijk gezegd zou ik geen trek meer in je hebben als ik jouw vrouw was. 

Ik denk ook niet dat het verstandig is om hier je verhaal neer te leggen als je vrouw hier ook schrijft.
Maar aangezien ik wel vaker onder een steen lig weet ik niet precies wie je vrouw hier dan zou zijn.

Ik vind het kort door de bocht om te zeggen dat het jouw schuld zou zijn, want waar 2 vechten....
Maar erg handig om, al dan niet in je emotie, te zeggen dat je wilt scheiden terwijl je toch echt nog van haar houdt is niet echt handig te noemen. Om met Maxima te spreken 'Hij was een beetje dom... '

Ik kan mij voorstellen dat jouw vrouw nu niet meteen een gesprek met je aan wil gaan. En dat je je emoties tot rust moet laten komen is ook niet onverstandig. Misschien is het een idee om je vrouw een brief/kaart te schrijven. In alle rust kan je dan je woorden kiezen en uitleggen wat je graag wil vertellen.

Ik hoop van harte, voor jullie en vooral ook voor jullie dochter, dat jullie hier samen uit kunnen komen en jullie gelukkig kunnen zijn met z'n drieën.

Nog wel één ding, jij schrijft nu hier jouw verhaal, jouw vrouw vast ook wel ergens, maar dat weet ik dus niet. Ik reageer nu alleen op jouw kant van het verhaal, maar vaak heeft iets twee kanten en kan het zijn dat als ik de andere kant er aan kon koppelen ik er anders over zou denken

---

www.haarroosjes.nl - handgemaakte baby- en kinderaccessoires.
Moeder van R.owin (april 2009) en L.ynn (juli 2011)

Ik weet NIET wie je bent, ook niet wie je vrouw is, maar ik denk dat als je MIJ zou verlaten net na een miskraam, dat je dat niet goed kunt maken met gezwets over " ik moet eerst tot rust komen"  ze heeft intens verdriet en jij gooit er een schep op?
als je haar terug wilt, zou het om haar moeten gaan. En daar kun je beginnen als intenties goed zijn. Het is jouw vrouw, jij kent haar, wat heeft zij nodig. Als je dat kunt en je hebt er verder geen rotzooi bijgebakken in de tussentijd dan kom je bij elkaar. 

Oh ennuh, voor die ruzies zijn twee nodig he, jij kunt er ook mee stoppen. 

Oeh, ik had niet goed gelezen!

Jij bent vertrokken vlak nadat jouw vrouw een miskraam had? Enorme sufferd! Bij mij zou je niet meer hoeven aan te kloppen na zo'n egoïstische actie. Je zegt dat je van haar houdt, maar je gedraagt je er niet naar door weg te gaan na een ingrijpende gebeurtenis.

Ik heb geen idee wie je vrouw is, maar blijkbaar schrijft ze hier. Wees een vent en ga het niet goed proberen te maken via een forum, maar ga naar haar toe. Als je tenminste echt van haar houdt. (waar ik aan twijfel.)

Eerlijk als je mij na een miskraam zou laten zitten kon je oprotten of je zou wel iets super geweldigs moeten doen om weer een kans te krijgen van mij.

---

Mama van een Koningskoppel Zoon 2007 en Dochter 2012

Waar er twee vechten, is er sprake van een wisselwerking tussen beide die dit teweeg brengt.

Waarom maken jullie zo vaak ruzie? Waarom zijn er spanningen? Ik neem aan dat het niet altijd over een ander huis en een tweede kind ging. Probeer erachter te komen waarom je vrouw het zo belangrijk vindt waarom je afspraken nakomt. Voelt zij zich onvervuld? Heeft zij meer tijd nodig om zich te ontwikkelen? Heeft ze het gevoel dat ze zich de hele tijd maar aan moet passen terwijl jij in haar ogen gewoon maar doet waar je zin in hebt? Of heeft ze een enorme behoefte aan controle, bijvoorbeeld omdat alles eigenlijk boven haar hoofd is gegroeid in de loop der tijd?  Al deze oorzaken hebben weer een eigen achtergrond. Om te begrijpen wat er is gebeurd is het belangrijk om de achtergronden van de oorzaken te weten, zodat je er eens echt aan kunt werken.

Of de relatie daarmee te redden is weet ik niet, maar het is sowieso nooit verkeerd om je eens wat meer te verdiepen in waarom dingen niet werken zoals je zou willen.

Ik heb geen recept waarmee je weer terug kunt komen in een huwelijk. Dat heeft je vrouw waarschijnlijk ook niet. Ik denk wel dat je psycholoog gelijk heeft met "kom eerst maar tot rust". Daarna is het vooral belangrijk om naar je eigen rol te kijken bij de dingen die gebeurd zijn.

Oei, ook ik kan niet inhoudelijk reageren om bovengenoemde redenen. Maar bij mij zou je persoonlijk weg mogen blijven...

Dat is ook de reden waarom hij van mij weg zou mogen blijven. Miskraam? Nog even! En om over het tijdstip om te vertellen dat je wilt scheiden, maar eigenlijk toch niet achteraf, is natuurlijk helemaal ruk!!!

Lijkt me niet handig om t hier uit ye vechten. .. Te gemakkelijk om dingen ye zeggen waar je laywr spijt van krijgt. 

Heb door Sis' aanwijzing een vermoeden om wie het gaat.

Vader07, ik hoop dat je vrouw je niet meer wil. Niet voor jou, maar voor haar. Bij mij zou je zo ver over al mijn grenzen zijn gegaan, dat je niet meer welkom zou zijn. In plaats van haar te steunen, vertel je haar dat je eigenlijk wil scheiden (maar toch ook weer niet), ga je weg en verwijt je haar dat ze ruzie maakt. 

Of je vrouw verder met je wil of niet, ik raad je aan om aan jezelf te werken, zodat je in de toekomst nooit meer zo egoístisch uit de hoek zal komen. Vergeet niet dat je een voorbeeld bent voor je dochter!

waar 2 vechten zijne er 2 verhalen toch.. vind t nooit zo eerlijk om t op 1 verhaal te baseren....

Er zijn twee verhalen en ieder heeft zijn eigen werkelijkheid. In een relatie is er altijd een wisselwerking, beide partijen doen iets waardoor het escaleert.

Ik denk dat het goed is om te beseffen dat deze situatie voor jullie dochter ook niet gezond is en dat jullie haar belang voorop moeten stellen. Jullie hebben daar beide een verantwoordelijkheid in.  Kinderen lijden erg onder de spanningen van ouders die dagenlang ruzie maken, Het is erg schadelijk voor hun ontwikkeling.

Voor nu kun je vooral met je eigen aandeel aan de slag. Elkaar verwijten blijven maken gaat de zaak niet oplossen. Je kunt zelf de eerste stap zetten. Zo te lezen is er veel gebeurd en hebben jullie beide veel verdriet. Ik lees in jou stukje ook veel onmacht. Misschien is relatietherapie iets voor jullie? Misschien kan het jullie manier van communiceren weer vlot trekken. 

---

mama van 4 jongens

Als je vrouw hier blijkbaar komt (geen idee om wie het gaat, maar maakt ook niet uit) vind ik het ongepast dat jij hier ook komt.
Kijk, zou je gelukkig getrouwt zijn zal je mij niet horen zeggen 'jij hoort hier niet', maar hier eerst niet komen (zover ik weet) en dan nu ineens wel vind ik raar.

Tjah als je zoveel van je vrouw houd moet je niet op een forum plakken maar je best doen om haar vertrouwen terug te krijgen in het echte leven.
Zou zeggen luister naar je psych denk je nu werkelijk dat wij het hier allemaal beter weten?

Zal maar niet zeggen wat ik vind van je actie want dan krijg ik een ban!!

geen idee over wie het gaat en wat precies, maar aan alle reacties te zien is het niet niks wat er gebeurt is...

Een mens in nood doet rare dingen....
Deze miskraam zal ongetwijfeld ook impact gehad hebben op vader...

Ik raad je aan om toch een gesprek met je vrouw aan te gaan, ga desnoods samen in therapie.. en gun elkaar de tijd om dingen op een rij te zetten... als je er samen werkelijk voor wilt gaan dan komt het wel goed...

ik denk dat ik ook onder een steen heb geleefd 

maar ik zou het niet fijn vinden dat mijn man hier zou schrijven over zulke dingen als ik ook hier zou zitten 
ik zou dat als een klap in mimn gezicht ervaren

als je verhaal klopt dan heb jij wel dingen gedaan op momenten waar bij jou vrouw je nodig had 
probeer hier samen over te praten en er op  een goede manier er uit te komen 

---

kijk niet achterom kijk voor je anders val je

Net als Jen denk ik toch ook dat waar twee vechten er twee verhalen zijn, nu de miskraam erbij kwam is de vrouw niet ineens zieliger als de vader.

De miskraam staat daat los van in mijn ogen want de ruzies en conflicten speelden al van voor de miskraam zoals ik het lees.

Een baby erbij als je relatie er zo voorstaat lijkt me sowieso niet erg handig.

Kunnen jullie niet samen hulp zoeken?

Rustig Sis....dat is het beste in dit geval 

---

Klagen is zinloos; Doe iets of vergeet!

Ik weet niet wat er allemaal meer speelt, heb geen idee wie ze zijn hier op het forum en reageer alleen maar op dat wat ik lees, ken verder geen achtergrond ervan.

Alleen wel raar als hij hier komt posten terwijl z'n vrouw hier ook komt, wat wil hij daarmee?

Poeh ik was eigenlijk niet van plan om te reageren omdat ik helaas ook weet om wie het gaat. Maar ik zit me nu echt op te vreten. 
natuurlijk heb ik de afgelopen tijd maar 1 kant van jullie verhaal gehoord en dat is ook de reden dat ik eigenlijk niet wilde reageren. Waar twee kijven hebben er ook twee schuld. De reden dat jullie nu op dit punt beland zijn is een weg die jullie samen bewandeld hebben en natuurlijk is het mooi dat je spijt hebt van bepaalde zaken etc. Maar!! De manier en het moment waarop jij vertrokken bent omdat jij het niet meer aankon is van zo'n laag niveau . jullie hebben allebei verdriet en iedereen gaat daar anders mee om, maar iemand vetellen dat je weg wilt terwijl jullie (dode) kindje nog geboren moest worden, is er voor mij een waar geen weg meer terug van is. Het maakt niet uit hoeveel ruzies er zijn geweest. Je laat iemand op zo'n moment niet zitten. Het feit dat jij het hier over een miskraam hebt geeft voor mij alleen maar de bevestiging dat je werkelijk geen idee hebt wat je je vrouw hebt aangedaan.

Het feit dat je op geen enkele reactie reageert vind ik trouwens ook wel weer typisch en geheel voorspelbaar.

Dank voor alle reacties. Mijn vrouw weet dat ik dit bericht heb gepost. Zij vroeg mij dat te doen. Ik vind het ook moeilijk om hier te schrijven. Het is verschrikkelijk wat haar is overkomen. ik kon niet meer. Maar ik doe haar wel wat aan en onze dochter ook. Dat verdient ze echt niet. Ik zou willen dat het anders was. Ik denk ook dat we een derde nodig hebben, therapie om er uit te komen. We hebben ook veel goeds gehad en plezier samen. Maar zij wil dat ik het eerst goed maak. Dat ik het vertrouwen herstel. Daar breek m'n hoofd daarover. Ik heb er ook enorm verdriet over. En ook schuldgevoel. Maar hoe herstel je dat vertrouwen, hoe maak je daar een begin mee? Ik kom er niet uit.

Ik heb geloof ik ook onder een steen geleefd, geen idee over wie dit gaat, amar dat doet er niet toe. Als je vrouw hier post en bekend is, zou ik ergens anders mijn heil zoeken. Over jullie ruzie/ relatie ga ik geen mening geven.

Zij vind dat ik het eerst goed moet maken? Weet je, dat zou toch uit JOU moeten komen? Jij wil haar terug, toch? Jij hebt spijt van je rot actie, toch? Als dat niet uit jouw hart komt wordt het niks. 
Heb je vaker moeite met emotie? Want ik vind je niet helemaal  reageren zoals je dat zou mogen verwachten.

ik heb geen idee waarover het gaat. aan de reacties van sommige hier kan ik opmaken dat het niet 'zomaar' iets is.
ook kan ik geen advies geven hierin, weet te weinig van jullie af en ken de achtergronden niet.
hoef ik ook niet te weten.

wat ik wel weet, is dat je relatie stroef verloopt of niet meer loopt dat je je heel hard moet afvragen wat je precies zou willen.
wees eerlijk naar jezelf, zet alles op een rij en PRAAT!
de tijd geeft raad maar je moet zelf ook meewerken, net zoals je vrouw.

succes

Ik denk dat als je samen verder wilt dat je dan ook samen hulp moet zoeken en dan bedoel ik niet hier op ML.
Professionele hulp zal zelf wel aangeven of jullie beide of apart gesprekken gaan hebben, uiteindelijk met beide anders is er geen toekomst, maar misschien eerst apart.

Zoek die hulp niet hier op ML......Ik vind dat je relatie problemen uberhaupt niet op internet uit moet praten.

Maar ik ken verders dus niet de in's en out's dus voor ik weer wat roep.....