Speelafspraakjes..

ik vraag me af wat jullie doen als jullie kindje ergens wil spelen waar je niet zo een goed gevoel over hebt?

Laten jullie toch daar spelen? Het kindje bij ons uitnodigen ga ik nog proberen, maar mijn zoontje wil juist graag bij andere spelen.. En zal dat dus blijven vragen.. De vorige keer heb ik hem toch laten gaan bij een ander kindje maar was toch zo blij dat ik hem kom ophalen...

Maar hoe los je dat dan op? 

Aangezien ik toch 'anoniem' ben zal ik het proberen uit te leggen. Misschien is het idd zoals son een overbezorgd mama gevoel 

de eerste keer dat het zo was wilde hij bij een meisje spelen, haar moeder en/of oma? Komt haar altijd brengen of halen, maar ze zegt niks. Staat altijd alleen in een hoekje. Nou kan allemaal, dus mijn zoontje loopt naar dat meisje zullen we afspreken? Dat meisje zegt ja. Dus ik zeg tegen die moeder vind je dat goed? Ze kijkt me aan dat ze niet begrijpt en zegt niks terug. Dus ik zeg tegen dat meisje vind je moeder dat wel goed? Wil jij wel met D spelen? Ja zegt ze dat is goed. Ik zeg tegen die moeder waar wonen jullie? Eerst zei ze weer niks, dus ik vroeg welke straat wonen jullie? Toen zei ze de straat en toen ik vroeg om het nummer snapte ze het weer niet... Ik zei ik kijk wel even op de lijst (van school thuis) en snapte ze het weer niet. Toen ik hem kwam ophalen, deed het meisje het flat open, de deur open en de moeder bleef zitten zei niks en oma lag op de bank en lachtte wat. Ik heb zelf zijn jas moeten zoeken en ben maar weg gegaan. Mijn zoontje zei er was bijna geen speelgoed en de kindjes gooide met appel op de grond en tegen mij aan. Dat alles gaf me dus geen fijn gevoel of is dat overbezorgd? 

Nee hoor hij speelt bij veel kindjes althans er zitten er 10 in de klas. Maar heeft al bij meerdere gespeeld, ben ook niet 'bang' maar de vorige keer was ik gewoon blij dat ik mijn kostbare bezit weer kon ophalen... En dat gevoel ga ik nu bij het 'nieuwe' kindje weer krijgen. Ik kan ook makkelijk nee zeggen maar dat gaat dat kindje of de juf dan ook zeker horen en dat vind ik toch wel lastig 

Dat bedoel ik had ook beetje spijt maar wilde ook niet overbezorgde moeder zijn .... Vind het erg lastig vooral omdat hij het al 10x had gevraagd om bij dat meisje te spele , had er dus al heel wat keren omheen gepraat maar zette me nu echt voor het blok. Hij vraagt er nu niet meer om, hij zei er was bijna geen speelgoed en ze gooiden met appel, ze had 2 kleinere zusjes. 

Maar het volgende kindje is ander verhaal maar ook daar heb ik dus zo gevoel bij, maar eerlijk zijn tegen mijn zoontje gaat niet die verteld het aan iedereen inclusief kindje zelf en de juf... Maar wil niet weer spijt hebben, en als er nou 30 kindjes in de klas zitten is het wat makkelijker te omzeilen..maar ze vragen beide nu al 2 weken lang. Iedere dag of ze mogen spelen bij dat jongetje thuis..

En bedankt Sis, dat had ik net even nodig....wist niet dat ik zo een slechte moeder was. 

tuurlijk wist ik dat de lijst klopte want ze woont in de straat, ze zei haar straatnaam wel , alleen het nummer niet. Maar die stond op de lijst en ja dat wist ik zeker. zie haar elke dag lopen. En ze heeft zelf 3 kinderen, ga ervan uit dat ze in ieder geval 112 kan bellen. Hij is er uurtje geweest, mijn zoontje had zelf naar huis kunnen lopen..

het nieuwe verhaal is, dat ik moeder dus bijna nooit zie, ze komt haar kind en ander meisje brengen, maar zo laat dat ik alweer weg ben. Dus ik vroeg het telefoonnummer van de moeder omdat haar zoontje en dat meisje uit de kleuters bij ons in de groep is gekomen. maar ze nam niet op en zag ik haar toevallig vandaag lopen, en ze pakte dat meisje heel onaardig beet en sprak tegen haar en dat meisje keek heel bang. Toen ik zei dat de jongens wilde spelen wist ze van niks en werd heel pissig toen ik zei dat ik haar nummer aan de juf had gevraagd... Ze deed heel onaardig en zei we kijken wel ergens over 2 weken... ik ga dan eerst zorgen dat hij hier komt spelen. Misschien dat het meisje iets heel lelijks had gedaan en ze gewoon haast had omdat ze al laat was, geen idee. Maar omdat ik moeder dus nooit zie voelt het gewoon weer niet fijn net als de vorige keer.

Ja er zitten idd wat 'rare' ouders tussen het is een sbo school, helaas kan mijn zoontje niet op gewoon onderwijs vanwege zijn autisme.. Maar er zitten ook allerlei kinderen met andere problemen... Maar aangezien de klas zo klein is wil en durf ik niet te zeggen ik wil niet dat mijn kind bij jou speelt... Kon ik dat maar..! 

En ik heb nu enigzins geleerd van de vorige keer, maar dat meisje komt altijd keurig op tijd moeder komt haar op tijd halen en ze ziet er altijd netjes uit... deze moeder is dus ook altijd te laat if ze is er niet... En toen ze idd zo aso deed dacht ik dit wil ik niet, maar mijn zoontje verteld alles aan iedereen, dus als ik de waarheid zeg komt dat ook bij dat kindje en de juf en dat wil ik liever niet. 

En mee gaan heb ik ook gedaan maar als je kind 6/7 is dan doet niemand dat meer, dat gebeurd vaak alleen in de kleuterklassen.. Maar ik zou natuurlijk kunnen zeggen dat ik graag mee ga, maar dan zegt mijn zoontje nee hoor dat hoeft niet mama, en dan sta ik daar?

Ga toch ook nog maar eens met mijn zoontje proberen te kletsen over andere vriendjes en of hij daar niet wil spelen. Er zitten namelijk ook hele nette kindjes/ouders in de klas! Daar heb ik ook gewoon whats ap mee en kletsen bij school.

En mocht hij toch persee met L willen spelen, dan zeggen bij ons.. Liefst vertel ik de waarheid maar geloof niet dat het slim is in zijn geval, dat heb ik bij mijn oudste wel gedaan, die zei dan gewoon kan niet.. 

Bedankt Sis, misschien bedoelde je het niet zo maar het kwam wel even hard over... Ik stond idd beetje klem. Er zitten ook zoveel wisselwerkingen aan want afspreken dat hij 1x mag afspreken doe ik meestal ook wel, voor hem is school vaak al heel vermoeiend en hou dus ook vaak die regel aan. Maar zijn broer had eerst geen vriendjes en nu gaat het zo goed dat hij bijna elke dag gevraagd word, en omdat ik blij ben dat het nu zo goed gaat wil ik ook weer niet nee zeggen. En meestal zeg ik ook nee we gaan naar lekker naar Oma, of we gaan thuis lekker ijsje eten. Maar op een gegeven momen trapt hij er niet meer in, en is echt heel verdrietig en boos als het weer niet mag bij dat jongetje L. Stond toen bij dat meisje id. Beetje klem en dacht nu kan ik moeilijk zeggen je mama spreekt geen nl dus het mag niet :-( 

mijn zoontje krijg medicatie voor zijn autisme en daarmee gaat het heel goed, als hij zelf graag ergens wil spelen en het is vaak maar uurtje (zijn om 15.15 uit dus pas om 15.30 thuis en vaak is het 16.39/17.00 ophalen) en 1 op 1 gaat dan nu erg goed. Daarbij hebben alle kindjes wel 'iets' en dat weet je dan ook als ouder..

En ik ken bij de oudste ook alle kindjes maar bij ook daar op gewoon onderwijs werden ook 2 groepen 2 bij elkaar 1 groep 3, en dan is je kind ook 6/7 en nu word hij bijna 8 en gaan de 3 groepen 4 nu 2 groepen 5 worden, en komen er ook nieuwe kindjes bij. Maar ga echt niet meer mee. Gelukkig kiest mijn oudste zoontje gewoon zijn vaste vriendjes uit maar op een Sbo school komen er ook wel eens gedurende het schooljaar kindjes bij, uit bijv de kleuterklas of van een andere school als het daar niet meer ging.. 

Had misschien reacties verwacht als, ohw dus omdat die mama niet nl praat laat je je kind er niet graag spelen, dat meisje kan er ook niks aan doen, en dat het dus raar van mij was dat ik er geen fijn gevoel bij had. Als ouders hun kindje hier komen halen, vertel ik altijd even hoe het was en hoe het is gegaan en pak ik hun jas en maak praatje met de moeder. En als je dan ineens zelf een jas moet zoeken en niemand wat zegt, krijg je gewoon een naar gevoel.. En aangezien dat toen niet fijn voelde en ik gewoon niet weet hoe ik het moet oplossen, dacht ik ik ga hier eens advies vragen. 

@ blauwtje, je weet denk ik wel wie ik ben . Ik ga idd eens proberen te praten met mijn zoontje.... Maar dat is dus heel lastig omdat hij alles verteld, in de speeltuin praat hij tegen iedereen en roept vrolijk ik weet hoe je kindjes krijgt! gelukkig denk hij nog dat je kindjes krijgt als een papa en een mama trouwen, maar hij verteld alles... Zo denk ik dus ook wat ik vertel over vriendje L of zijn moeder. Kan het er nog wel op gooien dat L zijn mama nooit komt ophalen en hij beter bij ons kan, maar weet zeker dat daarna de vraag komt om daar te spelen, en zoals het er naar uit ziet blijven ze volgend jaar bij elkaar in de klas..

Quote mama van drie:

Ik bracht mijn kinderen wel altijd naar hun speelafspraak zodat ik even kon kijken in wat voor situatie ze terecht kwamen maar ik ben er nooit bij gebleven, de oudrs zouden me zien aankomen dat ik de hele tijd bij hun op de bank kom zitten, het werd hier door niemand gedaan. Stel dat je dat soort ouders waar je het in je verhaal over hebt er de hele middag bij blijven zitten als hun kind bij jou zou spelen......ben je dan lekker mee....ze zeggen niks en zitten bij je in de weg......dat de kinderen vriendjes zijn en/of willen spelen wil nog niet zeggen dat ik dan ook met hun ouders opgescheept moet zitten. Maar het klinkt allemaal wel wat vaag, nu vind ik het eigenlijk wel goed dat je zoontje daar is wezen spelen ( ze vreten hem echt niet zomaar op) want nu heeft hij zelf ervaren dat het eigenlijk helemaal niet zo heel erg leuk was, weinig speelgoed en er werd gegooid met appel etc....hij zal er nu misschien minder of helemaal niet meer om vragen, het nieuwtje is eraf en klaar, ideaal toch? Zo ervaren en ontdekken ze zelf dat het niet altijd zo leuk is als dat het lijkt. Ook ervaren ze dat het er in ieder huishouden anders aan toegaat, vind ik ook wel belangrijk voor ze. Wat betreft het tweede geval, ik zou het een tweede kans geven, wat is er nou eigenlijk helemaal gebeurd, moeder reageerde wat boos op haar kind, dat kan gebeuren toch? Wil nog niet zeggen dat ze dan ook zo zou doen tegen jou kind, ook hier zou ik je zoon het laten ervaren hoe dat is om daar te spelen, misschien wel hartstikke leuk. Wel zou ik hem zelf daarheen brengen en ophalen.... hebben jullie trouwens geen telefoonlijst van de klas? Dat hebben wij al sinds jaar en dag, staan alle telefoonnummers op vaan de kinderen tenzij de ouders een geheim nummer hebben dan loopt het via school.

zo zie je maar dat jij het wel goed vind, en idd het nieuwe is eraf hij vond het niet erg maar ook zeker niet leuk en hij vraagt er idd nooit meer om, maargoed dat was ook een meisje en dit is een heel druk jongetje en denk dat hij dat leuker gaat vinden. Ze pakte overigens niet haar eigen kind aan maar een kindje wat met haar mee reed... Aan de arm en het meisje was echt bang. Ze reageerde enorm onvriendelijk op feit dat de juf haar nummer had gegeven. Ik zou het niet erg vinden als een moeder mijn nummer had gevraagd. M

we hebben een klassenlijst vanaf de kenningsmakings avond maar dit jongetje is er pas later bij gekomen, dus nog geen nummer van. Denk omdat het schooljaar bijna om is de juf denkt maak volgend jaar wel nieuwe lijst..

watis de tip dan mafkees? de meeste weten wat mijn kindje heeft, maar andere ouders houden het liever geheim. Wat is de tip dan dan ik brieven moet sturen om te vragen hoe hun situatie is? Ik vind dat mensen vrij zijn om het wel te vertellen maar ook zelf mogen beslissen als ze liever niet melden wat hun kindje heeft/mankeerd...

Ik reken haar er niet op af, ik zei ook misschien had ze gewoon haast en deed het meisje iets heel naars in de auto. Dus waarom zou ik geen begrip hebben?? Ik kwam hier juist om te vragen wat jullie zouden doen! Ik heb ook niet gezegd dat ik hem daar nooit laten spelen, maar ouders zijn gescheiden dat weet ik dan wel van een moeder uit de kleuters, maar als je moeder nooit ziet kan je er niet zoveel mee. Dus dacht ik bel haar gewoon, helaas nam ze dus niet op en toen kwam ik haar tegen en kreeg ik gewoon niet zo een fijn gevoel bij. Zeker ook omdat ik zag hoe ze andermans kind beet pakt, dat zou mijn zoontje echt niet fijn vinden! En de vorige keer heb ik mijn zoontje dus ook bij dat meisje laten spelen, maar had er wel een naar gevoel aan pver gehouden. Beetje jammer dat je dat allemaal niet leest!