Loslaten versus egoisme

Ik lees het op de manier van, het heeft geen zin om dingen die je niet in eigen hand hebt, je leven te laten beheersen. Kijk meer naar jezelf iplv een ander, wat kan je er zelf aan doen om iets te veranderen? En wat ik er ook juithaal is dat mensen zelf moeten ontdekken, niet door de richting die jij hen opstuurt. Ik ontdek er geen egoisme in.

---

mv O 04-12-2006 , Q 04-07-2011 en V 05-05-2014

Het is je beweegreden van loslaten wat bepaald of het egoisme is of niet.

Ik zie alleen liefde en het vertrouwen dat die ander het ook wel zelf kan. Het gaat naar mijn idee over het loslaten van de controle. Dat betekent niet dat je niet de helpende hand moet toesteken.
Mijn ouders deden dit vooral toen ik opgroeide (vanaf een bepaalde leeftijd lieten ze steeds meer los), me zelf de fouten laten maken, maar ze waren altijd wel op de achtergrond aanwezig. Ze zouden me trouwens geen fouten laten maken die echt schadelijk zouden zijn; dan hadden ze echt wel ingegrepen.

Wij doen dit ook met onze meiden; we zijn begonnen met opvoeden vanaf het moment dat ze bij ons kwamen. Mijn motto is om deze twee mooie meiden de beste handvaten mee te geven om het zelf te redden in het leven. Om ze te begeleiden daar waar mogelijk. Maar deze twee dames zijn niet VAN MIJ. Ze zijn toevertrouwd aan ons. Wij begeleiden ze naar een zelfstandig leven. In het begin dichtbij ons (letterlijk en figuurlijk), maar naarmate ze ouder worden krijgen ze steeds meer vrijheden en mogelijkheden om te laten zien dat ze 'capable' zijn.

Controle wil je vaak houden als je zelf niet zeker bent over de weg die je volgt. Je weet niet waar je pad naar toe leidt en dat kan eng zijn, maar mijn eigen ervaring is dat als de basis goed is, je je weg wel vindt, dat je leert van je tegenslagen en je mooie momenten.

Maar goed; ik ben dus opgevoed met begeleiding, ik mocht fouten maken, mijn ouders waren er als het mis ging. Ik kon altijd bij ze terecht. Ik had een veilige basis.

Eens met boterbloem,

je kan iets of iemand loslaten uit gemakszucht, maar ook juist om een ander meer ruimte te geven.

idd eens met boterbloem je eigen instelling en waarom je iets doet bepaald wat het is 
maar dnek ook de situatie 

Waar zie jij in dat het leidt tot egoisme?

Er is een fijne lijn tussen zorgen voor en iemand betuttelen....
Als je je om iemand bekommert dan geef je om die persoon en dan kun je wel voor iemand zorgen als dat nodig is, maar zorg je er vooral voor dat die ander voor zichzelf kan zorgen.
Zorgen voor heeft ook iets heel ongelijkwaardigs. Kundig versus behoeftig. ALs je je om iemand bekommert kan dat heel gelijkwaardig zijn. We hebben allemaal met sommige dingen hulp nodig en dat maakt je ook niet ongelijkwaardig.

Quote Mirdepir:

[...] Helemaal mee eens.  Ik stoor me er gewoon aan dat zoveel mensen roepen "ik laat het los", en niet hun verantwoordelijkheid nemen of op z'n minst enige actiebereidheid. Beetje zwaar topic voor de vrijdagmiddag maar het houdt me nu even bezig.

Ik ben het ook met boterbloem eens.

Misschien roepen die mensen  die zeggen 'ik laat het los' dit wel uit zelfbescherming?
Omdat ze merken dat het niet helpt als ze zich 'ermee bemoeien' en ze het probleem van de ander niet hun probleem willen laten worden?
Zo zie ik zulke dingen meestal een beetje.
En zo probeer ik zelf ook met problemen van anderen om te gaan, ook al lukt dat niet altijd en is dat best heel moeilijk als je zo goed bedoelt wilt helpen, maar de ander pakt je hulp niet aan / staat niet open voor jouw ideeën.
Dan roep ik ook in mezelf, nu laat ik het los, want hun probleem moet niet het mijne worden.
Waarmee ik niet wil zeggen dat ik de deur dichtgooi voor de ander, maar er alsmaar verloren energie in stoppen vind ik zonde.

Ik laat het los... Houdt voor mij in dat je al vastgehouden hebt?! Snap je me.. Je hebt al geprobeerd maar het lukt niet. Of er moet meer ruimte komen.
ik probeer sommige mensen en sommige dingen ook " los te laten ' niet alles kun je in je greep hebben.

Ik roep het hier regelmatig.............als dochterlief weer eens thuis komt met een dikke onvoldoende ondanks al mijn gepreek 

---

mv M 30-04-2001 en J 02-01-2005


Men moet menselijke handelingen niet bespotten, niet betreuren, niet veroordelen, doch begrijpen.

Spinoza 1670

loslaten kan gewoon meerdere dingen betekenen..loslaten van: ik bekommer er mij niet meer om..heb het geprobeerd en wat ik ook doe (bijv) het helpt toch niet, ik laat het dus los. Loslaten dat iets je niet lukt of iemand iets niet wil zien/begrijpen dus je besluit je er geen zorgen etc meer om te maken.
Loslaten is voor mij ook iets inde zin van: ik loop tegen een muur op telkens weer, ik doe mijn best maar wat ik ook doe het dringt niet door of diegene wil het gewoon niet, dan laat ik het los...zodat ik zelf een stukje gemoedsrust krijg.

Loslaten in een andere zin is...woede loslaten. Of het loslaten van je kinderen. En tjee wat is dat moeilijk man..ze stapje voor stapje iets loslaten in de grote wereld zodat ze dingen leren en op eigen beentjes komen te staan.
En dan bedoel ik niet het loslaten van: je doet maar en het boeit mij niet..maar loslaten op een zorgzame manier.
Om kinderen tot volwassenen te maken moet je loslaten...en de manier waarop is voor iedereen weer anders, en ook voor elk kindje weer anders. Want geen mens is gelijk en geen kind is gelijk, we zijn allemaal anders en daarom ook allerlei andere manieren van omgaan met en loslaten door...