Mama-life
| Miramare schreef op: 12-03-2014 21:48:33 |
mijn zoontje van 19 maanden heeft vorige week een koortsstuip gehad. ik ben me echt rotgeschrokken
zeg!! ik had een afspraak met de huisarts voor mijn zoontje gemaakt en we zitten in de wachtkamer.hij zit op mijn schoot en ineens voel ik hem slap worden,ik kijk hem aan en zie zijn ogen wegdraaien. ik stond op en riep keihard om hulp. de assistentes en huisarts kwamen gelijk en namen mijn zoontje over. alles werd uit de kast getrokken omdat hij niet ademde.112 werd gebeld, reanimatie koffer en zuustof werd gepakt,ik dacht echt dat ik mijn zoontje ging verliezen. gelukkig kwam hij weer bij en is naar het ziekenhuis gebracht, daar werden we opgewacht door een kinderarts die allen maar wat stond te grijnzen en zei oh een koortsstuip. even naar zijn longen geluisterd en we konden weer naar huis gaan.gelukkig wel een lieve verpleegkundige. het zat me heel de week al niet lekker, veel gehuild en de beelden bleven maar door mijn hoofd spoken. nu zei de verpleegkundige al wel dat een koorsstuip zowieso al heftig is om mee te maken,maar door het optreden en paniek bij de huisarts is het voor mij alleen nog maar een heftiger verhaal geworden.een traumatische ervaring volgens haar... toch maar een afspraak gemaakt met de huisarts en vandaag kon ik dan komen, ik heb het gewoon even nodig om alles nog eens door te nemen. volgens de huisarts heeft hij eerst nog even liggen schokken/stuipen. hij ademde nog wel, maar niet goed, zijn borstkastje zetten niet uit.na ong 45 sec werd hij blauw en dat was schijnbaar het moment dat ze 112 belden.na ong 2 minuten was hij weer bij,maar hij keek echt gewoon dwars door ons heen,.echt een rare blik in zijn ogen. maar ik wilde eigenlijk gewoon ook praten maar het gesprek liep gewoon echt rommelig,huisarts werd gebeld, assistente moest iets vragen en de wachtkamer zat ook nog vol. achteraf thuis merk ik dat het gesprek voor mij eigenlijk niet echt oplucht.voel me zón zeikerd als ik weer vanalles ga vragen. de huisarts zei: probeer te denken dat het alleen een koortsstuip was en dat het geen kwaad kan.maar ik kan het gewoon niet uit mijn hoofd zetten,aan de andere kant denk ik ook: wat draagt het bij als ik alles wil weten?het heeft echt een impact gehad. eigenlijk wil ik ook weten of dit een normalen koorsstuip was, ook ivm het blauw worden enzo. ze kunt de huisarts ook nog mailen met vragen over een eerder consult.wat vinden jullie? moet ik het laten rusten? weet het gewoon niet meer, voel me zo k.. op het moment. zijn er meer mensen die dit meegemaakt hebben? ook naar mijn zoontje toe, als ik eens moet mopperen omdat hij vervelend is ofzo, voel ik me gelijk schuldig en denk er weer aan terug,of als hij raar kijkt of doet schrik ik gelijk. pffff valt niet mee hoor! bedankt voor het lezen!! |
| Quote |
| Mitch schreef op: 12-03-2014 21:56:39 |
Ow jee wat een onwijs nare ervaring heb je gehad  Je vraagt om ervaring, die heb ik wel  Mijn dochter heeft in december 2012 een koortsstuip gehad (meerdere). Eerst in de auto voor school, rolde haar ogen weg en begon ze te schokken... ik was in de straat van de huisarts en de directrice van school heeft mij erheen gereden. Huisarts zei hoge koorts, koortsstuip niets aan de hand, en hup naar huis. Thuis bleef ze maar "ratelen" achteraf denk ik dat het een soort ijlen was. Tot ze stil viel, haar ademhaling viel weg en ze werd blauw, ik heb haar toen beademd en 112 gebeld, deze heeft mij aan de telefoon begeleid in het beademen en toen de ambulance er was kwam ook zij bij. Ze werd meegenomen naar het ziekenhuis waar ze haar net aan het controleren waren toen ze weer weg viel, ze heeft meerdere keren spierverslappers gehad en is weer beademd (stonden meerdere artsen en verplegers ineens aan haar bed) en na een uur en kwartier kwam ze pas weer bij. Ze hebben allerlei testen gedaan waaronder een ruggenmerg punctie maar kwam niets uit, ze kreeg wel een zware antibiotica kuur en na 24 uur knapte ze op, uiteindelijk heeft ze bijna een week in het ziekenhuis gelegen. Nu hebben we standaart stesolid 3 tubes thuis en als ze weer een koortsstuip krijgt moeten we meteen 112 bellen. Dus ik herken in zoverre je ervaring wel, ik denk dat dit moet slijten, de beelden zullen je nog wel even in je hoofd zitten en de angst ook. Ik heb nu nog als ze even ratelt of anders
reageerd dat mijn hart in mijn keel zit, bij verhoging moet ik mezelf rustig praten, laatst had ze
allemaal gekke vlekken, je kon mij bijna weg tillen.Zelfs als mijn zoon wit van de misselijkheid is dan moet ik even slikken.... het is gewoon niet niks wat je zo meemaakt met je ukkie. Als je er nu echt zo mee blijft zitten, ga dan gewoon eens praten met een maatschappelijk werker of iets, praten is echt de beste verwerker. Veel sterkte |
| Quote |
| Minou schreef op: 12-03-2014 21:59:28 |
Ach meisje, idd een trauma wat je hebt meegemaakt, die angst het uit handen moeten geven en hopen op
een wonder. vreselijk  ik heb het nooit meegemaakt, maar ik zou zeker nog willen praten, puur om het eventueel " af te sluiten" bij de ha en daarna ook gewoon blijven praten want deze angst zal niet van de ene op de andere dag weg zijn. Heeft tijd nodig die scherpe kantjes eraf haalt. De angst om je zoontje te verliezen, de beelden erbij.   |
| Quote |
| Nina1 schreef op: 12-03-2014 22:00:04 |
ach meid toch. allereerst een hele dikke knuffel! wat zul jij geschrokken zijn! en dit vergeet je als moeder helaas niet zo snel. hier hetzelfde meegemaakt met de oudste. was ziek, lag op de bank thuis. komt manlief thuis roept hij ineens: kom snel! hij reageert weinig en traag. ik huisartsenpost bellen, kom maar hierheen. ik zelf proberen te rijden (ja stom weet ik maar ja.... ik was heel kalm heel raar. maar omdat het zo druk was ivm omleiding ben ik uiteindelijk na 3 min(gelukkig) omgekeerd en weer naar huis gereden. thuis weer gebeld naar de huisarts. ineens hij ademt niet meer! manlief kon eigenlijk helemaal niets meer. bevroor. en ik, heel raar, ik wist zo maar wat ik moest doen. heb mijn zoon ook 1x beademt. toen kwam hij bij... kreunde en zakte steeds weg. intussen had ik de ambu ook gebeld en mijn vader. die kwamen er aan. vanaf dat moment is hij wel wakker geweest, kreunen. viel soms wel wat weg maar niet helemaal meer. ik naar buiten om te wachten op de ambu. ik kon niet meer naar binnen want dan klapte ik in... uiteindelijk was de ambu er nog snel. broeders waren erg lief. hebben hem meegenomen en mij ook in de ambu naar het ziekenhuis. omdat hij smiddags ook gevallen was op zijn hoofd hebben ze voor de zekerheid nog een mri gemaakt. niets op te zien gelukkig. maar hij had dus ook een koorts stuip. en sindsdien als ze koorts hebben ben ik best een beetje ongerust. het is inmiddels 8 jaar geleden maar toch.... ik kon er goed over praten in het ziekenhuis. hij moest 1 nacht blijven. ook bij mijn huisarts kon ik terecht. ga nogmaals naar je huisarts en maak een dubbele afspraak. praat erover. sterkte meid |
| Quote |
| Mafkees schreef op: 12-03-2014 22:50:49 |
Ja een stuip is vreselijk eng! Hier voor de zomer kreeg de jongste er eentje Ik was in de slaapkamer toen mijn moeder Schreeuwde. Ik zag mn zoon schokken, wegdraaien met Ogen, geen contact, trillen en blauwe lippen Ik dacht ook: daar gaat ie! Mn ma had em vast, ik riep zoon en belde 112 Ambu was er snel, zoon er weer uit, check Gehad maar moest toch mee vanwege zijn Achtergrond Ik kan een hoop hebben maar ben dagen van slag Geweest. Ik durfde niet te slapen, was mega alert Het isnog vers bij jou. Logisch. Laat de dokter voor wat het is Een stuip is onschuldig, maar je moet de schrik Nog verwerken. Neem de tijd Vertel je verhaal vaak, praat erover Mij heeft het geholpen ook om een brief aan Mn zoon te schrijven. Niemand kon er wat aan doen ws. Het is eng, je angst herken ik. Gooi het eruit, het slijt weer, geloof me |
| Quote |
| Mamami schreef op: 12-03-2014 22:58:28 |
Hier ook helaas ervaring en ik herken wel dat het echt traumatisch is want dat is het ook ! Onze zoon was 20 maanden en tijdens het eten draaiden zijn ogen weg, ging hij schokken en werd heel slap. We hebben hem toen op de bank gelegd en ik heb meteen 112 gebeld. Wist ik veel wat er aan de hand was. MEvrouw van 112 heeft ons toen heel goed begeleid, verteld wat we moesten doen en stelde ons gerust. Ambulance was er binnen 3 minuten, zoon heeft toen stesolid gekregen wat niet werkte en ook hij werd blauw. HIj is toen met loeiende sirenes weggebracht. BIj aankomst in het ziekenhuis was hij nog steeds niet bij. Pas toen iemand bij hem bloed kwam prikken werd hij wakker. Hij huilde meteen om zijn knuffel dus dat stelde ons wel gerust dat hij wel " normaal" regaeerde. Ook bij hem is niks gevonden wat de koorts van 41,2 verklaarde. Schrik niet, maar onze zoon heeft het daarna nog 7x gehad. Het blijft iedere keer schrikken maar op den duur weet je precies wat je moet doen. INmiddels is hij 10 jaar en al een aantal jaar geen stuip meer gehad bij koorts, dus ze overgroeien het echt. Al blijf ik superalert als hij ziek is, zal altijd zo blijven denk ik. Vanuit het ziekenhuis kregen we stesolid mee, als het weer gebeurde mochten we dat toedienen. Bij koorts altijd paracetamol geven, om de 4-6 uur dag en nacht !! Nooit met koorts in een (lauw) bad zetten. Dit is iets wat je moet verwerken het heeft ook tijd nodig. Sterkte meid en beterschap ! Vaak treden koortsstuipen op aan het begin van een koortsperiode, als ze net ziek zijn. Zelden treden ze op aan het einde of halverwege. Het is op zich een normale reactie van het lichaam, de vitale functies worden in stand gehouden, de rest is bijzaak en wordt uitgeschakeld. Het ziet er zo verschrikkelijk eng uit, ik dacht ook dat onze zoon dood ging de eerste keer. |
| Quote |
| Wanouk schreef op: 13-03-2014 07:27:30 |
Mijn zoontje heeft ook een koortsstuip gehad toen hij 1 was. Het rare was dat hij helemaal niet ziek
was, heeft voorafgaand geen koorts gehad. Wij hoorden door de babyfoon plots een raar geluid die we niet konden thuis brengen. Meteen naar boven gegaan en hij lag toen blauw in zijn bedje. Man heeft hem opgepakt en is naar de buurvrouw gerent ( zij heeft diploma's voor kinder EHBO en reanimatie) en er is 112 gebeld. Ambulance kwam meteen en hij is helemaal nagekeken en kwam na een poosje weer bij. Hij hoefde niet mee naar het ziekenhuis. Het rare was wel dat hij daarna nog 3 dagen lang ondertemperatuur had van 35,8. De huisarts vertelde dat dit een reaktie was op de koortsstuip. Ik kan me voorstellen dat je bent geschrokken. Het is zo eng om te zien, en het lijkt alsof je kind dood gaan. Zelf heb ik geen behoefte gehad om te praten, maar ik kan me voorstellen dat, wanneer je het niet kan loslaten, er graag met iemand over wil praten die er verstand van heeft. Jammer dat de huisarts niet goed de tijd voor je had/nam. Het is toch belangrijk om jou te geruststellen lijkt mij. |
| Quote |
| Mamaartje schreef op: 13-03-2014 08:47:32 |
| gelukkig
geen ervaring mee maar lijkt me zeer traumatisch.. Blijf erover praten!! |
| Quote |
| Zijlijn schreef op: 13-03-2014 08:57:35 |
hier hebben twee van de drie kinderen het gehad. je schrikt je te pletter. na de eerste keer bij de oudste heb ik haar twee weken naast me gehad. bij de dokter kom je meestal na de stuip, vandaar dat weinig dokters het zelf hebben meegemaakt en dus ook de impact onderschatten. ik heb zelf tussen mijn 6 weken oud en 5de jaar 20  koortsstuipen
gehad. Opgenomen, rugpunctie e.d.Het is gewoon goed gekomen met mij |
| Quote |
| Angelique schreef op: 13-03-2014 09:15:39 |
ook hier die ervaring maar neit mijn eigen kind maar die van een vriendin haar zoon was 3 kreeg een koortstsuip in het zwembad gelukkg niet in water ik hoorde paniek dus ik loop die kant op en zie dat ze een kind aan beademen zijn dus schrik me dood en de badmeester zit rustig op zijn post dus ik hem eruit gesleurd en erheen en toen bleek het dus zoon van vriendin te zijn je schrikt je dood achteraf bleek dus een koortstuip maar omdat mensen niet hebben gezien wat er precies gebeurd is dachten ze dat hij dus verdronken was en zijn gaan reanimeren omdat hij dus ook ogen draaide schokken en blauw aan liep maar juist door die reanimatie is het stuk heftiger dan eigenlijk was mensen hebben gehaneld en das goed maar ze waren niet heel kundug een conclusie getrokken die erg snel ging gelukkig was 10 min later alles goed is wel nog bij de hap geweest maar was weer ok t blijft me bij en in zwembaden ben ik dubbel voorzichtig zij was op dat moment alleen met 2 kids en das iets wat ik in subtropische baden niet doe 1 op 1 kortom het hakt er wel in (zon 2a3 jaar terug nu) als jij denkt dat nog een gesprek jou gaat helpen moet je dat zeker niet laten |
| Quote |
| Mentos schreef op: 13-03-2014 09:37:54 |
mijn zoon had ze ook (zeiden ze) maar die bleef er maar krijgen zelfs zonder koorts en uiteindelijk
werd na 3 jaar zeuren van onze kant vastgesteld dat hij geen koortsstuipen had gehad maar epeleptie
had.inmiddels zijn we al heel wat jaren verder en is hij weer aanval en medicijn vrij maar het zijn hele enge jaren geweest waarbij we met regelmaat van de klok in het ziekenhuis zaten |
| Quote |
| Eila-kristina schreef op: 10-06-2014 11:10:22 |
Ook ik heb hier de eerste koortsstuip gehad bij mijn dochter van 14 maanden. Ze was al niet helemaal lekker en was wel warm maar niet extreem. Ze lag lekker bij me en ineens draaien haar ogen helemaal weg en begint ze te schokken. Ze was niet aanspreekbaar en bleef maar vreemde geluidjes maken. We hebben gelijk 112 gebeld en kwamen ook gelijk. Was heel erg schrikken, na paar minuten kwam ze weer bij en begon ze heel erg te shaken van de schrik en te huilen. Nu een paar dagen later heeft ze weer koorts en durf haar eigenlijk niet alleen te laten. Kan me voorstellen dat je verhaal niet gehoord is en dat je er geen goed gevoel bij hebt. Gewoon nog eens naar de ha gaan en het duidelijk uit praten. Dan ben je maar een zeur maar het gaat om jezelf en niet om die ha. Anders blijf jij ermee zitten! groetjes Eila-Kristina |
| Quote |
| Deborah Mv Priscilla ,levi,stan schreef op: 10-06-2014 12:51:39 |
Een hele nare ervaring. Wij hebben het op 31 dec 2012 meegemaakt. Ik had 112 aan de lijn.
Mijn man is in paniek weggereden en heeft een ongeluk gehad waarbij een fietser was
betrokken... Iemand die mijn man van gezicht kende heeft ons zoontje toen verder vervoerd naar
de HA. De HA vertrouwde het ook niet en ons zoontje moest mee naar het ziekenhuis. Hij
heeft toen nog allerlei scans en echo's gehad. En uit eindelijk was het maar een koortsstuip... Maar
een hele pittige. |
| Quote |
| Samira schreef op: 10-06-2014 13:37:18 |
Hier ook 2x zo'n aanval mee gemaakt. Het is echt doodeng. Dochter (4) zei dat ze zich niet lekker
voelde, trok wit weg, daarna grauw, oogjes draaide weg en ze werd zo stijf als een plank en viel
om... Je denkt echt dat ze dood gaan op dat moment. Ik heb toen mijn vader gebeld, die zei bel 112
(trut er ook nog achteraan van schrik ), braaf
gebeld en dochter is echt ruim een kwartier echt weg geweest, gelukkig ademde ze wel. 2e keer maar half meegemaakt omdat ze bij haar vader was. Die ook 112 gebeld heeft ondanks dat we medicatie hadden ervoor. Nu achteraf, na een hoop onderzoeken blijkt ze epileptie te hebben en slikt ze, sinds 3 maanden, dagelijks medicijnen en gelukkig geen aanvallen meer gehad. |
| Quote |
| Roze schreef op: 10-06-2014 14:33:00 |
Oh meis... volgens mij weet iemand die een kind met een koortsstuip gehad heeft exact hoe je je
voelt Goed dat je nog een afspraak gemaakt hebt om er over te praten, wel jammer dat het zo rommelig verliep. Al blijf je waarschijnlijk voorlopig toch nog wel onrustig... Hier is het bij mijn zoontje (toen 14 mnd) nu 2 jaar geleden. De eerste tijd erna was af en toe best angstig, dit zakt wel, maar komt af en toe plotseling weer boven. Vorige week viel mijn zoontje opeens zomaar in slaap aan de keukentafel toen uit uit de psz kwam, ik begon te zweten en te trillen niet normaal, kennelijk ben ik mijn angst toch ook nog niet helemaal kwijt. Voor jou zeker heftig die paniek bij de HA, anderzijds is het denk ik als het thuis gebeurd en je bent alleen ook heel heftig. Ik herken ook wat je schrijft van die rare blik, ik had bijna het idee dat mijn zoontje al echt aan het 'wegglijden'was. Bij ons gebeurde het 2 jaar geleden toen we net een paar uur in ons vakantiehuis waren. Mijn zoontje was niet ziek, het kwam totaal onverwacht. Toen we de ambulance belden bleken ze Frans te spreken en nauwelijks iets anders te begrijpen. Hier ging het ook met de ademhaling niet goed en waren er wat complicaties bij. Hij is toen met de traumahelikopter naar het z'huis gebracht. Daar is hij een aantal dagen gebleven en heeft daar scans etc. gehad. Heel angstig omdat er ook een heftig taalprobleem was. Een dag voordat wij naar NL zouden vertrekken is hij uit het ziekenhuis gekomen. Meestal houden ze er niets aan over, maar het is zo'n enge ervaring! Sterkte en geef je zoontje maar een extra knuffel! |
| Quote |
| Miramare schreef op: 29-06-2014 21:57:08 |
Jeetje wat een heftige verhalen allemaal weer! Helaas heeft mijn zoontje met Pasen weer een
koortsstuip gehad, ik denk zelf 2 . Savonds werd hij huilend wakker en hij was niet te kalmeren.mee
naar beneden genomen en hij reageerde niet echt op . Ook haalde hij raar adem. Dit trok toch snel
bij en hij dronk wat en begon weer wat te kletsen. We hebben hem getempt en hij had 38,2. Toen het
weer normaal was toch maar in bed gelegd en we zijn gaan slapen. Smorgens werd ik wakker van een
raar geluid. Ik ben gelijk gaan kijken en hij lag helemaal wit en stijf in zijn bed en er kwam
allemaal schuim uit zijn mond en hij reageerde weer nergens op. Ik probeerde om het schuim weg te
halen maar zijn kaken waren ook helemaal stijf. Heb gelijk 112 gebeld en die hebben hem meegenomen
naar de EHBO. Ook daar reageerde hij amper op alles. Ook met bloed prikken geen reactie.hij heeft 2
dagen in het ziekenhuis gelegen. Aan hart monitor en zuurstof meter.hij had ook een lage saturatie
van 86 procent.even dacht de arts aan epilepsie.na 2 dagen mocht hij weer naar huis. Maar ik blijf
tot nu toe erg gespannen. Soms gaat het even wat beter.maar als hij even raar kijkt of een raar
geluid maakt schrik ik al. Poeh hopen dat het nu wegblijft maar je weet het nooit natuurlijk.
Gelukkig vind elke arts dat we 112 moeten bellen, we moeten ons niet bezwaard voelen. |
| Quote |
| Samira schreef op: 29-06-2014 22:31:05 |
Dat was dan flink heftig. Wel herkenbaar voor mij op het schuim na. Gaan ze nu testen op
epilepsie? Tenminste, het is niet te testen, maar bij mijn dochter zijn ze door middel van een eeg
gekeken of ze bepaalde activiteit konden meten. De gewone eeg vonden ze niets. De slaap eeg, na
onthouding van slaap, was het overduidelijk. Anders eens vragen aan de arts? |
| Quote |
