Ben soms jaloers

  ik snap je wel. maar dan op een andere manier. Mijn moeder is overleden toen ik 8 was en mijn broer was 17 toen. Wij schelen 9 jaar. Wij zijn 2 handen op 1 buik. Kom niet aan mijn broer, want ik ben pissed. Maar andersom kom niet aan zijn zusje want hij is pislink. hihi. We spreken elkaar een aantal keer per week en zien elkaar iedere week. We zijn een aantal keer samen op vakantie geweest, ondanks het grote leeftijd verschil. Ook tussen zijn kinderen en die van mij. Maar ik ben vaak jaloers op mensen die zo'n hechte band met hun ouders hebben. Ik heb dat dan weer niet, mijn vader gaat ieder jaar een maand of 7/8 weg. We spreken elkaar dan wel met regelmaat. Maar hij is er nooit met mjn verjaardag en toen ik geopereerd ben was hij er ook niet. dat voelt soms of wij als kinderen niet belangrijk zijn.  Als ik dan zie hoe sommigen hun kindjes bij hun moeder kunnen brengen alszeweg gaan of als moeder en dochter en kleinkind samen iets leuks doen en oma loopt achter de kinderwagen, dan ben ik rete jaloers. 

Maar ik heb dan wel geukkig zon band met mijn broer, dus ik mag niet klagen   maar een hele dikke knuffel voor jou!!!!!!!!!

Dat herken ik wel, dat soort jaloers zijn

Hier ook wel beetje alles ver weg, dat maakt niet
Uit, ik rij wel
Maar zowel door schoonouders als zwager en
Schoonzus aan de kant gezet vanwege zieke man

Nu ook mijn broer met vrouw zich zo opstellen
Heb ik hard bedacht waar mijn fout dan ligt, maat
Tis hier onze situatie

Het is niet anders. Leg het naast me neer,
Ze voegen niks toe aan mn leven, dus...

Maar het KAN zo leuk zijn, tot paar jaar terug
Was het ook echt leuk.
In feesttijden heb je zat vrienden....
Maar ook de fam laat het afweten dus

ik herken het heel erg allen is het voor mijn geveol neit zo zeer jaloezie maar wel gemis
maar mijn situatie is wat anders
ik heb een zus en een broertje als ik wil kan ik contact krijgen met mijn broertje maar ik wil t niet hij is net als zijn vader fraudeurd hij heeft kans gehad en het voelt neit veilig
mijn zus is ziekelijk jaloers en leeft in haar eigen leugens heeft mede daardoor contact verbroken
zeker met de kids miste ik haar enorm de zwnagerschap delen d ekids samen spelen mijn oudste is half jaartje ouder als haar jongste enz
het doet zeer ik heb de keus niet gehad en mis ze nog steeds
alleen neit de zus die ze nu is maar wel van vroeger
en ja als we dan met schoon fam zitten die groots is dan voel ik wle pijn ben echt familie mens en gezelligheids mens maar he is er gewoon neit helaas
ik ka er mee omgaan maaar op sommige momenen moet ik wel ff traantje laten hoor kan er niets aan doen zal altijd blijven

Kan iedereen die dit gevoel heeft alleen maar een hele dikke  geven. Ken het bij mijn eigen familie dus totaal niet. Dat is inderdaad zoals het beschreven wordt; meerdere keren per week contact, winkelen, gezellig naar de Intratuin, zelfs regelmatig met elkaar een paar dagen weg.

Bij schoonzus ligt dat anders; dat is alleen een felicitatie met verjaardagen en een kaartje met kerst. Meer niet. Maar dat is goed zo. Heb daar heel veel jaren bergen energie ingepompt om steeds weer tot de conclusie te moeten komen dat we in tijden van nood goed genoeg waren om de sores aan te horen, mee te helpen oplossen of financieel en materieel te steunen. Voor mij is die tijd echt voorbij. Heb zelf weinig energie en die energie steek ik graag in die dingen waar ik ook weer energie van krijg.

---

Klagen is zinloos; Doe iets of vergeet!

Hier ook geen contact meer, maar ik mis het eigenlijk helemaal niet

---

Sommige  'vrienden' zijn als de schaduw je ziet ze alleen als de zon schijnt. Anderen zijn als de zon zelf ze komen op als het donker is.;-)

ik ken het meis...ik kan mijn vrienden op 1 hand tellen..en merendeel is dan ook nog familie. Hier ook kleine familie door het 1 en ander. Mijn broer moet voor de 3e keer op uitzending..weer half jaar weg..

Ben ook welus jaloers op grote families of mensen met een hecht vriendinnen clubje of een beste vriendin..hier heeft het niet zo mogen zijn..keer op keer ging ik op mijn b.k met 'vriendinnen'.

echt alleen ben ik nooit..en als ik mij zo voel, dan loop ik savonds naar boven en zie een prachtig meisje in diepe slaap..dan tel ik mijn zegeningen..en weet ik; ik ben eigenlijk nooit alleen

maar altijd makkelijk nee..had graag meer op mij heen gehad

heel herkenbaar ...helaas
in mijn familie ben ik echt de zwarte schaap. familie man,redelijk goed contact met schoonouders,rest matig.
erg eenzaampjes

Hier zijn we met z'n drieen, mijn man, zoontje van drie en ik. Wij zijn helemaal alleen. De rest van  de familie (mijn moeder, zus, de moeder en zus van mijn man, tantes, ooms, mijn oma...) wonen 1500km verder. Datbetekent een keer per jaar zien eventueel een van de moeders in de winter laten komen. Gelukkig is mijn man mijn beste vriend ook, met hem kan ik over alles praten, maar toch voel ik me soms eenzaam in de zin dat ik niet zomaar ff bij mijn zus kopje koffie kan gaan drinken, bij mijn moeder eten, iemand laten oppassen... Als je elke dag elke week elke maand dezelfde verplichtingen hebt, is "even wat anders". Meer dan nodig. End at heb ik niet, althans tot juli niet. En ik vind het zielig voor mijn zoon, hij heeft letterlijk niemand die regelmatig bij hem op bezoek komt, niemand om te verwachten, te missen... We hebben vrienden wel, maar dat is lang niet hetzelfde...

dus ik begrijp je...

Ik herken dat ook wel.
mn zus en ik waren water en vuur. Als je ons 5 minuten bijelkaar zrtte vlogen we elkaar in de haren. Altijd gekat onder elkaar. Ik heb er heel erg mee gezeten. Heel vaak om gehuild en was zooo jaloers op mensen die wel een band hadden met hun broer of zus.

uiteindelijk heb ik me erbij neergelegddat we te verschillend zijn en heb besloten me niet aan alles te ergeren en mn zus denk ik ook. Ik denk dat we door die acceptatie naar elkaar toegegroeid zijn. We hebben al paar jaar geen ruzie gemaakt, komen nu geregeld bij elkaar over de vloer en gaan vaak even leuke dingen doen met elkaar....Na dik 30 jaar heb ik eindelijk de zus die ik wou

---

The most dangerous place on earth is between a mother and her child

Quote Jo:

Azra 1500 km is natuurlijk helemaal ver weg! Zijn jullie naar een ander land verhuisd? Mijn schoonfamilie woont 200 km verderop en dat vind ik al ver

Ik heb mijn hart gevolgd en naar Nederland gekomen om met mijn man samen te zijn. Oorspronkelijk komen we allebei uit Bosnie-Hercegovina. Inderdaad, heel erg ver, maar vooral vind ik het jammer voor mijn zoontje, hij zal zijn familie nooit zo ervaren zoals het hoort. Zelf heb ik nog nooit last van heimwee gehad en ik voelde me heel snel hier thuis (ik woon pas vier jaar hier)

gelukkig heb ik dat niet met familie. Heb wel het gemis van vriendinnen. Had echt een hele goede vriendin alleen heeft ze me zo besodermietert door op mn bruiloft stomdronken te komen en alle mannen incl de mijne te bespringen 1 groot drama. Vind het dus wel moeilijk als ik lees of hoor van mensen ik ga dit en dat doen met vriendinnen. Dat ken ik ik helaas niet. 

Herken het wel.
Mijn 2 broers zijn helaas allebei jong overleden aan een erfelijke ziekte.
Mijn man heeft een broer en zus.
Zijn zus is verstandelijk en lichamelijk gehandicapt en heeft het niveau van een 3 jarige.Dan heb ik een schoonzus die met mijn zwager is getrouwd en die kan het alleen maar over zichzelf hebben.Dodelijk vermoeiend.Ik slik veel maar haar aanwezigheid zuigt zoveel energie en irritatie.Ivm de kinderen probeer ik het contact wel in stand te houden maar ik denk dat wanneer mijn schoonouders weg zouden vallen dat er helemaal geen contact meer zal zijn.Ze slijmen enorm bij mijn schoonouders maar ze azen vrnl op de erfenis die eens een keer zal vrijkomen.Treurig maar waar.
Ik mis echt een stukje eigen familie.Had altijd een goede band met mijn broers en weet zeker dat mijn man het ook goed met ze had kunnen vinden en bedenk hoe leuk het dan had kunnen zijn.Het is helaas niet het geval.Ik heb wel veel andere sociale contacten.Leuke en lieve moeders op school,leuke vriendinnen en leuke buren.Dit maakt een boel goed.Wij gaan trouwens op initatief van schoonouders ook weleens een weekend weg met zijn allen.Opzich is het dan wel gezellig maar veel is schone schijn en ik denk dat dit bij veel andere families ook zo is.Lijkt vaak ook mooier dan het werkelijk is.