jonge kinderen met autisme

met ongeveer 6 mnd.ondanks hij ons eerste kindje was.
vonden dat hij veel te rustig was en niet speelde en ook zo zelde geluid maaktw of huilde.
klopte niet hadde we het idee.
pas kunnen/mogen teste met 4, na een eerste gesprek kwam pdd nos al op de tafel
en dat was ook de uiteindelijk diagnose

Quote Ils33:

Dankjewel meiden  Morgen heb ik de afspraak met mijn huisarts, daar ga ik mijn verhaal doen. Ik ga luisteren naar wat hij me verteld, en dan kan ik alsnog een besluit nemen.

---

Sommige  'vrienden' zijn als de schaduw je ziet ze alleen als de zon schijnt. Anderen zijn als de zon zelf ze komen op als het donker is.;-)

Mitch, ik deeel jou mening wel hoor. Mijn zoon is niet voorniets pas getest toen hij in groep 3 zat. Wij wisten allang dat hij anders was, maar hij was niet ongelukkig, zat goed in zijn vel over het algrmeen. Pas in groep 3 liep hij op school echt vast. Toen zijn wij gaan testen zodat hij gericht geholpen kon worden op school. 

Maar als mijn zoon zichzelf structureel in de weg had gezeten dan hadden wij wel eerder hulp ingeroepen. Ik denk dat dat een afweging is die alleen ouders kunnen maken.

---

Neem het zelf op je schouders voordat je zegt dat het niet zwaar is.

Quote Mitch:

Het gaat niet alleen om het "auti"  onderwijs, het gaat ook over het benaderen van zo een kind, of we het nu willen of niet sommige mensen hebben een rare manier van denken over een kind met autisme.Wanneer je kind eenmaal de stempel heeft dan kom je er niet zomaar vanaf, zelfde geld is het iets anders, dan moet je weer de hele molen in met je kind om je diagnose aangepast te krijgen. Maar goed dit is mijn visie erop, en mijn ervaring hierin... voel niet de behoefte deze te verdedigen ik wil alleen antwoord geven op de vraag van Ils. Als anderen een andere mening hebben, ook prima, hoe meer visies hoe beter je een keuze kan maken dunkt mij.

Ja, ik snap wat je bedoelt. Jouw ervaring en jouw visie en vooral jouw mannetje, bepaalt de stategie
Maar als ik kijk naar mijn neefje, die eigenlijk onhandelbaar was, is nu meegaand, kletst, speelt.. alles dankzij zijn stempel. Hij is nu net 4. Hadden ze afgewacht in deze situatie, was het waarschijnlijk geescaleerd

---

Trotse mama van 2 prachtige kereltjes

Gaat je zoontje alleen naar een KDV? Ik werk op een psz en bij zorgen van ouders en mij kunnen wij in overleg met de wijkverpleegkundige iemand van 'vroeg erbij' een observatie laten doen. Nav de observatie volgt een gesprek met ouders, wijkverpleegkundige en psz en komen er praktische tips maar ouders wordt ook gevraagd of ze verder hulp willen. 

---

Gaat het niet zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat!

Ik wou er nog aan toevoegen dat het KDV ws ook wel zoiets kan. 

---

Gaat het niet zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat!

Mijn neefje deed echt vanaf het begin dingen anders. laat met veel ontwikkelingen en echt de typische aanwijzingen van het gefladder met de handjes, teentjes lopen enzo, gil geluidjes. Ik meen dat ze op die leeftijd bij vroeghulp zijn beland.
 Sterkte!

Ik herken je gevoel
Ik heb 3 kinderen en zie echt verschil in het doen en laten van alledaagse dingen.

Mijn zoontje was ook een ''huilbaby''
Hij had van alles, kma of iig een intollerantie. Reflux en Kiss syndroom vanwege navelstrengomstrengeling en getrek aan zijn nekje.
Al vrij snel had ik het gevoel; hij zal toch niet autistisch zijn?
Ik schrok van mijn eigen gedachten, het was ook nergens op gebaseerd. Ik heb het wel altijd onthouden.

Paar jaar later (hij was vanaf een half jaar oud een hele blije en vrolijke baby) toen hij een dreumes was werd het lastiger.
Zelf spelen kon hij niet.
Ik moest hem altijd vermaken. Teminste, dat wilde hij het liefst.
Als ik met een ander kind bezig was kwam ie zich altijd opdringen.
Driftbuien om niks. Altijd maar bozig en nukkig.
Precies doen wat hij wilde anders was het weer mis.
Met spelen ging hij de dingen in rijtjes leggen en op kleur, ipv te bouwen oid.

Hij is nu 5 en kan zichzelf eigenlijk alleen maar vermaken met de ipad ed.
Nog steeds heeft hij periodes dat het allemaal maar moeizaam verloopt.
Vaak rond deze tijd, rond de feestdagen. Allemaal prikkels.

Hij is veel druk, rent en springt veel in huis.
Als hij langs je heen rent kun je maar zo een klap verwachten. Dat hij met uitgestrekte arm langs je rent bedoel ik. En zo ook langs de andere kinderen.
Het is dus vaak heibel hier helaas. Vooral in combinatie met zijn zus.
Hij is sociaal wat onhandig. Weet soms niet of hij moet huilen of juist moet lachen.
Kan beslist niet tegen onrecht.
Kan spel niet van echt onderscheiden en als hij stoeit met papa dan is hij ook al heel snel boos.
Kort lontje dus.

Hij is heel open en public, als het vanuit HEM komt.
Als de aandacht op hem wordt gevestigd doordat iemand dat doet, dan neemt hij een houding aan van gek doen of verstopt zich achter mij.
Hij is heel netjes. Veel dingen moeten ook volgens de regeltjes verlopen, zo niet dan komt hij terug en zal het alsog uitvoeren.

Toen hij 3 jaar was is hij geobserveerd geweest door Accare. Ze verdachten hem van pddnos, of asperger.
Ik heb wat handvatten meegekregen en het dossier is toen gesloten. Omdat ze geen officiele diagnose konden stellen omdat hij nog zo jong was. In overleg hebben we gezegd; we wachten eerst af wat hij gaat doen op de basisschool.
Op school gaat het overigens prima. Hij is een pientere jongen en gaat goed om met andere kinderen. En thuis ontlaadt hij..

Hij heeft een lief en zacht karakter,en ergens is hij ook heel sociaal juist. Bijv met uitdelen zal hij ervoor zorgen dat iedereen iets krijgt. Daar let hij heel goed op. Ik probeer er goed op te letten wat hem triggert als hij boos wordt. Want er is altijd wel een aanleiding voor en soms krijg je dat mee en soms ook niet. Hij reageert gewoon heel primair, kan niet ''gewoon'' reageren op situaties die hij niet  leuk vindt maar wordt dan boos of geeft een tik oid. Ondanks zijn nukken en uitspattingen zie ik zijn true colors. En die zijn schitterend

Maar het is wel waar vind ik 
ze zijn eerlijker in hun gevoelens , ze zijn écht heel boos maar ook echt heel puur in hun liefde

---

Sommige  'vrienden' zijn als de schaduw je ziet ze alleen als de zon schijnt. Anderen zijn als de zon zelf ze komen op als het donker is.;-)

Hoi hoi Hier ook een mama met een ass-kindje.....

we hebben op het forum een lopend topic voor mama's met ass-kindjes

onder zorgenkindjes kindjes met autisme ..even voorstellen heet het topic....

misschien vind je het fijn daar ook mee te kletsen...dat geld trouwens voor iedereen die wil meepraten hoor


Ik wist al met 4 mnd dat er wat was met onze knul.......hij wilde niet in mijn armenliggen deed zelfs zijn fles vast houden  keek je niet aan ... of hij krijste het uit of deed niks...en dan ook echt niks...
hij is inmiddels 5 en zit in gr 2/3 heeft een fikse spraaktaalbeperking en zit op een speciale school hiervoor.
hij schrijft.....leest ....kan tellen in het nederlands en engels..
is autodidact.. wat inhoud dat hij zichzelf dingen kan aanleren...wat er bijzonder is.. heeft daar bij extreme hms, verminderde spierkracht over zijn hele lijfje ook in zijn mondje.
heeft een zeer hoge pijngrens.... en is oppervlakking hypergevoelig....

verders is het een heeeeeerlijk kereltje en zijn we superrrrrtrots op wat hij al bereikt heeft..want tot 2jr terug schreeuwde hij alleen maar Nu kan je steeds beter praten met hem enkrijg je ook juiste antwoorden ipv alleen Ja

Vanaf dat onze oudste een jaar of 2 was werd het wel duidelijk dat er iets met hem aan de hand was, maar wat ? Hij keek niet om naar andere kinderen op de speelzaal, speelde alleen met dezelfde dingen (niet met speelgoed), had een fascinatie voor bepaalde dingen (ballonnen), was motorisch niet sterk, apart taalgebruik. Verder niet echt klassieke autistische trekken.

We hebben er niet echt wat mee gedaan omdat wij en hij er er geen last van hadden. In groep 4 hebben we hem laten onderzoeken omdat hij ging vastlopen op school en gedragsproblemen ging krijgen. Hier kwam toen Asperger uit. Inmiddels zijn  we tig oudercursussen en trainingen voor zoon verder. We zijn met de diganose geen bal opgeschoten, alleen dat we weten waar zijn gedrag vandaan komt en hoe we er mee om moeten gaan.

Hij is te goed voor speciaal onderwijs (is hoogbegaafd en verbergt bij anderen, dus ook op school, zijn beperkingen) maar te slecht voor gewoon onderwijs. Cluster 4 school is afgewezen. Met een rugzak is hij niet geholpen. Kortom we lopen thuis tegen de problemen aan (gedrag)omdat hij zich de rest van de dag op school moet inhouden en aanpassen. Hij heeft geen leerprobleem dus geen indicatie voor speciaal onderwijs.

Nog niet alle reacties gelezen, maar hier ging het zo:

Bij Q.uinn (14 j) kreeg hij op 7 jaar de diagnose. Hij werd toen al 3 jaar behandeld in een revalidatie centrum met als eerdere diagnoses ADHD en lichte mentale achterstand, en ik wist eigenlijk niet dat hij daar ook op getest werd. Het heeft toen nog twee jaar geduurd voor ik het geloofde (aarvaarde?)

H.élène ( 11 j.) kreeg op haar negende haar diagnose Ze had toen al drie jaar Reva met als eerdere diagnoses ADHD en DCD. Er waren al een 3 tal jaren voor de testen op ASS vermoedens bij de hulpverleners dat ze het ook had, maar ik heb zo lang de boot afgehouden omdat ik het niet kon geloven.

N.athalie (17 j.) Heeft nog geen officiele diagnose Van ASS maar we weten sinds een 3 tal jaar zeker dat ze het eigenlijk wel heeft. Ze heeft wel een diagnose ADD.

R.hune, (7 j) Ik wist het eigenlijk al toen hij 1 dag (!!!!) jong was. Bij de controle de eerste dag na de geboorte heb ik het aan de kinderarts gezegd en ze lachte het een beetje weg dat je het echt zo vroeg niet kon weten. Maar ik was het zo zeker! Op anderhalf jaar zijn we bij zijn neurologe terecht gekomen , en voor haar was het meteen duidelijk , maar ze moest natuurlijk de testen van het cos afwachten om zeker te zijn. Een beetje voor zijn vierde verjaardag was hij aan de beurt (lange wachtlijst) en het was heel duidelijk: ASS, ADHD en DCD

S.eth (6 jaar) voorbije zomer zijn diagnose ASS gekregen. Liep als een jaar reva e had al een diagnose ADHD en zware taalachterstand. Zijn juf (goede vriendin van mij) had op 3 jarige leeftijd al een vermoeden, ik kon het toen (nog) niet zien.


Heel verschillend hier dus, maar ik geloof echt dat je het als mama soms heel snel kan weten (en dat dit helaas dan ook vaak zo is)

---

Blijf niet zoeken in je verdriet.
Je vindt het in je herinneringen.

oooh Lilly ik heb wel eens vaker wat van je gelezen maar meid, 5 kindjes met autisme/adhd.
Respect voor jou. Het lijkt me ongelofelijk zwaar.
En dat doet helemaal niets aan het feit af dat ze stuk voor stuk jouw lieverds zijn natuurlijk, nouja, dat hoef ik jou al helemaal niet uit te leggen.

Kun je je redden, of heb je hulp erbij?
Het lijkt me ook best lastig omdat al je kindjes iets hebben, hoe ze dan met elkaar omgaan. Kunnen ze begrip opbrengen voor de ander?

Wij wisten toen hij 5 was dat hij anders was, hij is namelijk behoorlijk pienter en heeft groep 2 overgeslagen. Zijn gedrag was toen nog verklaarbaar vanuit zijn hoogbegaafdheid. Toen hij bijna 7 was is er ook een gedrags vragenlijst afgenomen vanuit school, omdat hij veel negatief gedrag vertoonde. De orthopedagoog vond toen nog niet duidelijk dat er een andere oorzaak was voor zijn gedrag dan hb. Omdat er problemen bleven en thuis zich dat ook steeds meer uitte zijn we verder gaan kijken en is er de diagnose Asperger uit gekomen, toen was hij 8. Eigenlijk is het zo dat naarmate hij ouder wordt het verschil met andere kinderen steeds groter wordt. Op de PSZ vonden ze hem een heel sociaal mannetje, omdat hij zoveel contact met de leidsters maakte. Dat is nog steeds heel typisch voor hem, hij gaat het liefst met volwassenen om.

Kyla wat grappig het is net of ik over mijn zoon lees.
Alleen hebben ze hem pddnos gegeven omdat zijn verbale iq 87 is (performaal 117) en dat schijnt a-typisch voor Asperger te zijn.
Dat hij tot zijn derde doo is geweest was dan wel weer een lastig punt voor ze.
Maar onze zoon heeft ook groep 2 overgeslagen, ook ontzettend sociaal, alleen slaat hij er enorm in door ten koste van zichzelf.
Hij snapt niets van kinderen en kinderen snappen ook niets van hem werd mij laatst in een tien minuten gesprek verteld.

Hij begint kinderen nu steeds meer te snappen en omgekeerd ook, haha. Dit is ook een leerdoel dat voor hem is opgesteld en waaraan hij werkt tijdens activiteiten en logeerweekenden. Hij maakt heel graag contact met kinderen, maar slaat meestal de plank mis omdat hij de grens van een ander niet aanvoelt. Met leerkrachten kan hij juist een heel bijzondere band krijgen, zo gaat hij nog regelmatig langs zijn vorige school om "zijn" juf gedag te zeggen en een knuffel te geven.

Quote Kyla:

Wij wisten toen hij 5 was dat hij anders was, hij is namelijk behoorlijk pienter en heeft groep 2 overgeslagen. Zijn gedrag was toen nog verklaarbaar vanuit zijn hoogbegaafdheid. Toen hij bijna 7 was is er ook een gedrags vragenlijst afgenomen vanuit school, omdat hij veel negatief gedrag vertoonde. De orthopedagoog vond toen nog niet duidelijk dat er een andere oorzaak was voor zijn gedrag dan hb. Omdat er problemen bleven en thuis zich dat ook steeds meer uitte zijn we verder gaan kijken en is er de diagnose Asperger uit gekomen, toen was hij 8. Eigenlijk is het zo dat naarmate hij ouder wordt het verschil met andere kinderen steeds groter wordt. Op de PSZ vonden ze hem een heel sociaal mannetje, omdat hij zoveel contact met de leidsters maakte. Dat is nog steeds heel typisch voor hem, hij gaat het liefst met volwassenen om.

Dit is heel herkenbaar voor mij ! Het verschil lijkt met de dag groter te worden, waar andere kinderen van zijn leeftijd eenvoudige dingen aanleren zijn wij weken bezig om relatief eenvoudige dingen te leren. Hij kan zijn beperkingen erg goed verbergen en is verbaal ontzettend sterk waardoor volwassenen vaak op het verkeerde been worden gezet. Hij gaat ook liever om met volwassenen dan met kinderen (die zijn niet zo onder de indruk van zijn verbale sterkte)

Hier trouwens verbaal 122, performaal 86
Wij krijgen dus niks voor elkaar ondanks een diagnose, geen PGB, geen zorgboerderij, geen cluster 4 indicatie, geen rugzak.

HIj gedraagt zich perfect bij anderen (en dus ook op school en bij zorgverleners) waardoor het heel lastig wordt om dingen hard te maken. School kan niet aangeven dat ze handelingsonbekwaam zijn want hij heeft enorm goede cijfers, heeft nog nooit straf gehad (is de perfecte leerling staat op ieder rapport).  Erg frustrerend als hij thuis iedere dag een paar keer ontploft en onhandelbaar is omdat hij zich op school inhoudt.

De instantie die de diagnose heeft gesteld is al thuis geweest, voor hun geen twijfel mogelijk. Maar het hebben van een diagnose wil nog niet zeggen dat je dingen voor elkaar krijgt. Je moet heel goed kunnen formuleren wat de zorgvraag is. Hoe kan ik aantonen dat zijn gedrag thuis veroorzaakt wordt door overvraging op school. Hij heeft een topo toets, volgens hem hoeft hij dat niet te leren want hij weet alles. (hij haalt zonder te leren wel altijd een voldoende omdat hij stof wat in de klas verteld wordt meteen opslaat). Maar ik vind dat hij thuis ook moet leren leren, dat is een strijd wil je niet weten. Uiteindelijk leert hij wel en komt met minstens een 9 thuis. De leerkracht ziet alleen die 9 en heeft geen idee wat er aan vooraf gegaan is, zo heeft zoon ook rekenwerk van groep 8 (de verrijking groep 6 was niet voldoende). Dus school heeft weinig omkijken naar hem.

Hij kan echter niet leren, hij heeft geen idee hoe je een planning maakt, waar je begint, hij doet maar wat als ik hem zijn gang laat gaan. Ik zou het dus erg fijn vinden als daar vanuit school hulp of ondersteuning voor is. Maar daar is geen tijd/geld/mankracht voor. Zonder rugzak kom je niet ver, de aanvraag is ook afgewezen want uit zijn cijfers/gedrag op school blijkt niet dat hij het lastig vindt. Zo zwaar frustrerend

@ mamami: klinkt als niet zo goed ontwikkelde executieve functies. Op inzicht en verstand zich redden, maar slechts beperkt vaardigheden om dingen uit te voeren. Slimme kids en autististische kids kunnen hier beide echt last van hebben.

Op hb-kind-forum wordt altijd gewezen op 2 boekjes over dit onderwerp met de nodige praktische handvatten.

Gedrag in uitvoering

en

Slim maar.... van Peg Dawson.

Peg Dawson heeft ook een boekje gemaakt met ook aandacht voor ADHD en ASS/Autisme namelijk
http://www.bol.com/nl/p/executieve-functies-bij-kinderen-en-adolescenten/1001004008171599/

En er is ook een derde boek dat volgens de recensie erg praktijkgericht is met werkbladen etc dat heet coaching van kinderen met zwakke executieve functies.

Ik heb de boeken zelf nog niet ingekeken, krijg ze bij de bieb nog niet te pakken.