Helemaal klaar mee

Sorry, even spuien!

Ben er helemaal klaar mee.

Zonder er al teveel over uit te wijden. Hebben wij de afgelopen jaren 'a truckload off shit' over ons heen gehad.
Na jaren van bikkelen en door blijven rennen. Heb ik aan het begin van de zomervakantie, eindelijk aan de bel getrokken en aangegeven dat het niet meer gaat. Veel te laat en veel te lang doorgelopen (maar, goed dat is mijn eigen schuld)

Met de huisarts gesproken en uiteindelijk gekozen voor gesprekken met een hulpverlener. Totaal geen zin in.
Maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit.... en wat schetst mijn verbazing. Blijkt het een heel tof en positief mens te zijn.
Had ook meteen door, wat er aan de hand was. En heb echt het idee, dat zij mij een heel eind op weg kan helpen.

Ze verbaasde zich erover, dat we in zo'n korte tijd zoveel hebben meegemaakt. En daar gaan we dus aan werken.
Alles een plekje geven en verwerken. 

Maar, volgens haar was ik ook een pleaser. En moet ik assertief worden. Ook iets waar we aan gaan werken.

So far so good.



Maar, jeeminee.... nooit geweten dat er zulke horken op de aardbol rondlopen.
Vandaag een gesprek op mijn werk gehad. Werk tijdelijk op arbeids therapeutische basis, omdat het helaas echt even niet meer ging. Vandaar ook het gesprek. Heb tijdens het gesprek aangegeven dat ik me niet meer op het gemak voelde in het team.

En wat schetst mijn verbazing. Ze vinden dat ze niet op me kunnen bouwen?! What the fuck!!!!
Echt ik had het liefst terplekke van de aardbodem verdwenen.

Ja, er is zoveel gebeurd (en natuurlijk, kun je er niets aan doen. Het is je allemaal overkomen, blablablabla)
Maar, je belde afgelopen vrijdag af. En het was superdruk.

Klopt idd dat ik afgelopen vrijdag heb afgebeld. Dit op aanraden van de psycholoog omdat het echt niet meer ging.
Moet, ik er wel eerlijk bij vertellen. Dat ik de rest van de week wel gewoon ben geweest. En vrijdag pas genoeg moed had verzameld om aan te geven, dat het echt niet ging.

Blijkbaar, vergeten ze dus dat ik op arbeidstherapeutische basis aan het werk ben. En dus boventallig hoor te staan en ze uberhaüpt niet op me mogen rekenen.

Blijkbaar, willen ze het allemaal heel negatief benaderen.

Vind het alleen heel moeilijk om hier mee om te gaan. Meteen een goede les volgens de psycholoog.
Want ik moet hier mee leren omgaan. Maar vind het zooooo moeilijk.


Heb altijd net, dat stapje extra gezet. Is trouwens ook nog benoemd in mijn jaar gesprek (is altijd heel, positief, zet net dat stapje extra, aanwinst voor het team. Blablablablabla)

Alleen zodra je iets mankeert, stelt het allemaal geen ene ruk meer voor.
Dat ik er meteen een week na het overlijden van mijn vader weer stond. 
Dat ik er was terwijl mijn man notabene in het ziekenhuis lag.
Dat ik me nooit een dag heb afgemeld ivm mijn hernia.
Daar wordt allemaal zo makkelijk overheen gestapt.

Bah, vindt het zo onterecht en kortzichtig!
Het doet me echt verdriet!

Maar, weer een les geleerd. Ga me dus nooit meer zo verliezen in een baan en in mensen die het totaal niet verdienen.
Ga me vanaf nu richten op wat belangrijk is en de mensen die mijn liefde en inzet verdienen en waarderen.

Dat is misschien ook wel mijn valkuil. Ik zeg altijd maar ja en doe altijd mijn best. In de hoop er krediet mee op te bouwen en de verwachting dat iedereen dat voor elkaar over zou hebben. Helaas, een illusie rijker.

Sorry, voor mijn geklaag. Maar heb voor mijn gevoel zo veel gegeven en voel me nu gewoon in de kou staan.

Hahaha, ja hè Senna. Ben nooit zo van dat soort posts, maar ben er nu zo klaar mee.
En lief van je, thanks!

Ik moet gewoon leren om harder te worden en vaker nee te zeggen. En vooral mijn verwachtingen bij te stellen.

Bedankt meiden! En Son, lekker oprecht idd.
Balen zulk soort mensen, tot ze zelf wat overkomt. Bah!

Je hebt helemaal gelijk Senna.
Vind het alleen heel moeilijk om dat toe te passen.

Zag vandaag bijv. ook dat er op de lijst voor kraamvisite voor een collega, nog maar 2 namen stonden.
Dat vind ik dan weer sneu en hoewel ik totaal niets met deze collega heb. En ze niet eens is wezen condoleren.
Denk ik dan toch, ik zet mezelf ook maar op. Anders vind ik het weer zielig voor haar.

Thanks meiden!

Jullie hebben ook gelijk. Moet gewoon harder worden.
Zou soms wel eens een hele dag, schijt aan iedereen willen hebben.
Gewoon een dagje bot en eerlijk zijn en iedereen zijn vet geven

Maar, ja dat zal bij dromen blijven.
Hoop dat ik ooit wat assertiever word.
Heb nu alweer spijt van mijn post op fb

Hahaha, Sis. Je hebt ook helemaal gelijk.
Is alleen zo moeilijk om te veranderen.

Maar ben echt van plan om het anders te gaan doen.

Senna, weet ik. Maar maak me dan weer druk, over wat iedereen denkt
Niemand durft, geloof ik te liken. Volgens mij voelen ze zich aangesproken 

Hahaha, Senna.... en wat voor verhaal zit erachter
Zit ik jullie daar weer mee te vermoeien

Dan parkeer je haast bij mij in de straat Senna.
Welk badje zit ze?

Sis, ik ben ook een eneorme piepdoos (volgens mijn man dan)

Thanks, Mama-anja nee dat gelukkig niet heb een contract voor onbepaalde tijd.

Wilgenlaan is de straat voor ons.
Oei, jammer dat het even stagneert. Maar komt vast wel goed.