wat moet ik ermee

liefdevol hoor

ik zou niet alleen verdrietig zijn maar ook pislink!

Quote MaFKeeS:

liefdevol hoor ik zou niet alleen verdrietig zijn maar ook pislink!

Ik ook!

---

May all your dreams come true....

Poehee.  Verplichte sterilisatie geloof ik.. ik xou inderdaad ook boos en verdrietig zijn. Geen idee wat je er mee moet.  Je schrijft  mannen. .
 Maar vind dit niet manwaardig. 

Ik hou dus meer van eerlijkheid... Ik zou zelf niet boos worden als dit het gevoel van mijn man is en zou willen weten waarom hij zich zo voelt. 

Ik weet dat mijn man het ook heel zwaar vind. Hij heeft al 2 keer een burn out gehad en een drukke oudste werkt daar niet echt aan mee ;-) Door er juist over te praten begrijp ik hem meer als dat ik boos zou worden en hij het op moet kroppen.

Pas wanneer iemand eerlijk iets uit kun je er over praten en eraan werken. Heeft hij voor een zwangerschap ook nooit iets aangegeven dan?

Maar er niet zoveel mee kunnen,  omdat t eenmeisje is. Daar snap ik niets van.  Dat t je teveel wordt.  Ok. Kan... maar er niks mee kunnen omdat t eenmeisje is.
 Sorry.  Dat is niet willen.. en niet niet kunnen. 

Oei, hier zou ik dan toch wel heel boos om geworden zijn. Welke voorstelling had hij zich gemaakt dan toen jullie besloten eerst een en later twee kinderen te krijgen ? Vallen de kinderen hem zo tegen of alleen de drukte ? Hoe komt het dat hij zo rondhangt, komt hij uit zichzelf er niet toe of heeft hij, onbewust de indruk dat jij het beter kan ?
Die dingen hoef je hier niet te beantwoorden maar jullie zullen hier wel verder over moeten praten om tot een andere situatie te moeten komen voor het hele gezin.

Dat ik boos zou zijn zou mijn eigen reactie zijn, dat weet ik zeker, maar het is waarschijnlijk ook beter dat jij het zo niet hebt. De overgang naar 2 kinderen heb ik ook groter ervaren maar misschien komt dat ook omdat die zo huilde continu. Maar wat ik mee wilde geven is dat je er nog veel over zult moeten praten samen om er uit te komen. Mogelijk wordt het ook wat makkelijker als de jongste ouder is en je man kan zien dat 2 kinderen heel verschillens kunnen zijn en dan maakt het geslacht niet eens uit. Succes.  

Misschien is t zo als hij t van te voren had geweten hoe druk t zou zijn met nog een kindje dat hij dan anders besloten had.

Maar wat hij ook voelt of denkt het is zijn aller aller belangrijkste taak om een goede vader te zijn voor allebei de kinderen

---

Mama van een Koningskoppel Zoon 2007 en Dochter 2012

Aan de ene kant moeilijk om zo'n boodschap te horen; aan de andere kant fijn omdat het een opening geeft om het erover te hebben en een oplossing te zoeken.

Mijn jongste van 2,5 jr (ook een meisje) is nu pas sinds een half jaar ofzo knuffeliger. Daarvoor wilde ze ook niet op schoot, niet lekker bij je liggen op de bank etc. Het is 1 en al energiebom en beweegdrift. Had de pest aan de buggy en in winkels loopt ze het liefst rondjes te rennen om de rekken of trekt aan van alles. 

Ikzelf heb daar ook wel moeite mee af en toe. Het is echt zoeken naar de juiste activiteiten die bij ons allebei passen. 

Misschien kun je samen met je man uitzoeken welke activiteiten ze allebei leuk vinden. Bijvoorbeeld eens 's ochtends gaan zwemmen. Haar in bad doen, en lekker laten spelen terwijl hij erbij zit en met haar kletst. 
Rondje fietsen, met haar voorop waarbij hij vertelt wat hij ziet. Gewoon het zoeken in de dagelijkse dingen - haar naar bed brengen en verhaaltje lezen, samen ontbijten.

Succes

Tja, ik heb er 3 en denk ook weleens goh wat een gekkenhuis hier. Als er eentje spelen is, dat is het meteen veel rustiger.
Ik denk dan weleens hmm lekker relaxed zo. Maar ik kan de derde echt niet missen hoor en ben altijd blij als ze er allemaal weer zijn.

Maar ik snap je man (gedeeltelijk) dus best en misschien heeft hij hetzelfde, dat hij het erg druk vind, maar ze voor geen goud kan missen? Misschien heeft hij het niet helemaal met de juiste nuance verteld?

Hoe oud is je jongste? Veel mannen hebben ook weinig met de babyfase.

Ik zou hier dus echt niet boos om worden, misschien wel wat verdritig.
Maar waarschijnlijk wil jou man met jou een gesprek hierover en begint hij er op deze manier over.
Ik zou er eerder een goed gesprek aan wijden met de vraag wat, hoe en waarom.

---

Leef je leven!! Trotse mama van 2 jongens (dec 2007 en mrt 2010)

Haha, hier zijn het er 4 en mijn man durft zich ook luidop afvragen hoe dat is kunnen komen! Kan me er niet boos om maken, verdrietig ook niet. Het is druk ja, drukker dan met 1. Wen er maar aan, ze zijn er, ze blijven!

een oplossing?

uhm....wilde je er eentje verkopen dan?

tuurlijk, eerlijk zijn is goed. maar je bereikt er alleen niks mee he?
iedereen zegt wel eens: poeh wat druk of iets in die strekking, maar ik ben misschien wat fel, maar ik vind het niet geinig ofzo.

volgens mij heeft hij bijgedragen toch aan de 2e? als het dan effe pittig is....het zal idd nog wel pittiger worden.
succes daar dan!

soms kan ik niks met eerlijkheid....

Tuurlijk bereik je wel wat met eerlijk zijn, eerlijk zijn geeft een opening tot een gesprek en tot een oplossing.
Het voor jezelf houden geeft enkel meer frustratie omdat je er op den duur naar gaatl even zonder dat de ander je gevoel weet en je dus ook niet kan helpen er overheen tek omen.

Eerlijkheid is wat mij betreft het allerbelangrijkste in een relatie. Op dit vlak, maar ook als je verliefd wordt op een ander of iets anders. Zeg het gewoon, dan kun je samen ergens aan werken,

Want dat is het huwelijk: niet alleen je problemen oplossen of ermee rond blijven lopen, maar samen er tegen vechten, een oplossing zoeken enzovoort.

Als er binnen een relatie over dit soort dingen al geen eerlijkheid kan zijn, waar is het dan op gebouwd?

Dat je verdrietig bent snap ik heel goed TO, het is ook wel moeilijk. Hoop dat jullie er  achter komen waarom hij dat gevoel heeft en een oplossing vinden hoe het wel anders kan?

Mijn man heeft ook meer moeite met deo udste, ook om dingen te verzinnen wat te doen. Daar help ik dan gewoon wat bij door dingen te verzinnen waarbij de oudste kan helpen bijvoorbeeld, en pluk hem op den duur ook weer weg. Succeservaringen creeeren waardoor de band later weer komt. 

oke man van TO is eerlijk. voor hem had een 2e kind niet gehoeven.

lekkere boodschap.

maar fijn dat ie eerlijk is?

maar nu?

om leuk een blokje te gaan fietsen vindt hij het ineens wel leuk?
hij heeft toch zelf, mede, voor nummer 2 gezorgd?

dit is zo'n mededeling waar je zooo niks mee kan.

lullig naar je kinderen toe....poeh

Tja, het is inderdaad nogal lomp gezegd en ik kan me voorstellen dat TO hier een verdrietig gevoel aan heeft overgehouden. Maar ik vind de reacties ook wat hard hoor, mannen kunnen nu eenmaal ontzettend lomp overkomen. Natuurlijk is hij ook voor nummer twee gegaan maar mag hij dan niet eerlijk zeggen dat de drukte hem misschien ook wat tegen valt? Met een baby/peuter van 1 jaar zit je nu eenmaal ook in de drukke tijd, vaak met nog gebroken nachten. Ik weet zeker dat als je het je man opnieuw vraagt, dat hij het dan wat genuanceerder brengt en dat het echt niet zo zwart/wit is als hij nu weergeeft.
Ik vind dat Boterbloem het prima verwoordt, praat met elkaar en wees eerlijk.

Ik moet eerlijk zeggen dat mijn man in het begin ook niet zo veel met de tweede had, een jongen.
Nu is de tweede 3 jaar en vind hij het een geweldig kind !!
Misschien kan hij er ook nog niet zo veel mee omdat ze nog klein is ?

Praat met elkaar en geef het de tijd.
Mijn man had heel veel moeite om een band op te bouwen met onze tweede, ze zijn behoorlijk tegen gesteld qua karakter.
In de loop der jaren gaat het steeds beter! Natuurlijk heb ik best wel eens hints gegeven hoe hij met een situatie om moest gaan of wat hij kon doen met hem. Aan elkaar wennen moet soms echt van twee kanten komen, bij het ene kind gaat dat wat makkelijker dan bij het andere kind.

Zou het niet gewoon de periode zijn? Ik ben gek op de jongste maar, ze maakt me soms ook knettergek en dan denk ik ook soms wel eens het had er beter bij 2 kunnen blijven. De oudste 2 worden zelfstandiger en zij klimt op de tafel, zodra ik me omdraai klimt ze de trap op, doet echt alles wat niet mag. Ik ren me kapot met haar en natuurlijk wil ik haar niet kwijt maar, soms denk ik ook wat was het makkelijk zonder haar. 

Vaak als de kinderen ouder worden gaan mannen er meer mee doen. Er zijn natuurlijk uitzonderingen .

Ik snap je man wel hoor. Je oudste is waarschijnlijk ook nog klein. Toen die van ons 3 en 1 waren, toen dacht ik ook weleens pfff wat hebben we gedaan. (terwijl we een heel icsi traject door zijn gegaan om kinderen te mogen krijgen)
Ik zou er niet te zwaar aan tillen aan die opmerking. Het is het gewoon even teveel. Komt vanzelf goed.
Vrouwen hebben vaak verwachtingen wat de man "moet" doen met de kinderen. Leuke dingen en van ze genieten. Ja natuurlijk, maar dat kan je niet dwingen.
Wanneer ze ouder worden dan gaat dat vanzelf is mijn ervaring. Hij moet zelf een band opbouwen met de jongste. Op die leeftijd is een kind voor een man vaak enorm vermoeiend.
Mijn man was ook niet zo´n doe vader. Maar nu ze 9 en 7 zijn doet hij leuke dingen met ze,  helpt met het huiswerk en geniet ervan om met zijn allen op de bank te hangen en de smurfen te kijken.
Misschien is je man momenteel erg moe.
Ik zou er maar niet te boos om zijn en ook niet te verdrietig. Laat je verrassen door wat de tijd zal brengen. Het is zijn dochter en daar zijn vaders dan opeens heel erg zuinig en trots op.