Mijn arme grote vent

Om elf uur ging mijn telefoon: school o,o

De oudste was tijdens gym lelijk gevallen en ze dachten dat er wel even een foto gemaakt moest worden.

Direct naar school, onderweg huisarts gebeld en we konden direct komen gelukkig.

Arme kind verging van de pijn. Mijn moederhart brak, want wat zijn ze dan ineens weer klein.

Hele molen door, twee x foto's maken, nog een arts nog een onderzoek.

Mijnheer heeft een breuk in de kop van zijn spaakbeen, precies nasst de groeischijf. Arm kind.

Nu voor drie weken gips, direct rondom vanwege de linke locatie van de breuk. En absoluut niet hard stoten of vallen, want als hij nog maar iets verder scheurt, moet hij geopereerd

Pfff

Dank jullie wel en moossie jij ook beterschap voor je dochter.

Ik verwen hem zeker en och, hij is zooo moe van alle pijn die hij heeft gehad.

En morgen zou papa komen voor een kennismakingsgesprek op school. Wat doet die $>|#}^], zegt af

Echt niet normaal. Oudste ging er goed mee om, maar de reactie was wel pijnlijk. Volgens mij is het een smoesje, volgens mij wil hij niet komen, zei hij. 

Hij ligt nu lekker op bed met twee sinasprillen en zijn arm op een kussen. Hopelijk slaapt hij een beetje 

Haha, hoe afhankelijk hij tot een paar maanden terug was, zo zelfstandig is hij nu. Hij vindt het maar raar dat ik hem zo maar overal bij help, de schat.

Gelukkig mag hij wel naar school, want buiten spelen en gymen en fietsen mag hij niet....

Ik wilde hem meteen knuffelen en niet meer loslaten, maar hij had zo'n pijn dat onze echte dikke knuffel echt niet mogelijk was. Ik schoot gewoon vol toen ik hem zo zielig zag zitten en hij niet eens meteen naar me toe kwam, maar bleef zitten snikken op de stoel.

Maar hij heeft zich zo goed gehouden vandaag. Het is iets bijzonders tussen mij en hem, want ook al doet een dokter hem pijn, als ik hem goed uitleg waarvoor het is, doet hij het beter als menig volwassene, zolang ik maar in de buurt blijf. 

Ben zo trots op mijn kleine grote man!

Nou, een redelijke nacht gehad. Om vijf uur werd hij wakker en had hij pijn. Hij kon echter zijn arm niet optillen, dus kon naar me toekomen. Tja, dat werd veel verdriet. Met sinaspril bij mij in bed gekropen en allebei nog een uurtje geslapen.

Hij wil graag naar school, dus dat mag. Wel met een joggingbroek aan, want je riem vast maken met een hand is wel heel lastig

O, meiden, dit gaat helemaal niet goed! We hebben vannacht amper geslapen, want het doet zoveel pijn. Waar het de eerste nacht redelijk oke was, gebeurde er gisteren aan het eind van de dag iets waardoor de pijn toenam. Niet heel veel en als hij zich rustig hield, ging het wel. Ik weet het aan teveel gedaan en heel moe, maar de nacht was een drama.

Dus er komt nog geen einde aan, want ik ga zo de SEH maar bellen er moet even naar het gips gekeken worden...