Dilemma (niet doorslapen)

Mijn dochter is ietsje ouder en heeft af en toe ook van die nachten.

Wij laten haar gewoon tussen ons in slapen, dat kost voor iedereen de minste energie.

Meestal is het na een aantal nachten weer over, heeft ze weer genoeg warmte van ons gehad. Nu is z e2,5 en sinds vorige week erg aan het dromen, dus ligt ze weer gezellig bij ons. Ik ga s nachts de strijd niet meer aan, heb mijn nachtrust veel te hard nodig.  En hier ben ik ook vaak degene die er uit gaat/ging. Doe ik dus niet meer.

De keuze om even te blijven zitten lijkt mij voor iedereen het beste. Hij gaat gewoon lekker slapen waardoor jij ook weer kunt, dat is een hoop waard. Uiteindelijk leert hij het heus wel  en het belangrijkste is dat hij ook leert dat je hem "niet in de steek laat " door te verdwijnen en hem voor zijn gevoel alleen laat. Hij houdt zijn veilige gevoel. 

Thomas is 26 maanden en ook bijna elke nacht wakker. Ik blijf er meestal een poosje bij, fluister tegen hem en wrijf over zijn ruggetje. Als hij slaapt ga ik weer naar bed. Ik maak er geen strijd van, als hij niet in zijn ledikant wil/kan blijven neem ik hem mee naar mijn bed en slapen we allemaal lekker verder.

Dit gebeurt minimaal 4x per nacht.
Ben allang blij dat hij de meeste nachten maar zo weinig komt en in zijn eigen bed slaapt!

Hier laat ik ze gewoon liggen.
Ze kruipen 's nachts regelmatig tussen ons in.
Soms leg ik ze terug zodra ze slapen, en soms breng ik ze terug naar hun eigen bed.
Maar ik ga geen drama's aan 's nachts.

Mijn zoontje was ook 2 toen hij overging naar een peuterbed. De keren dat hij 's nachts bij mij is gekomen, kan ik op 1 hand tellen, maar ze hadden altijd een reden (ziek, net een nieuw broertje, net naar school..) Ik heb er nooit een strijd van gemaakt. Altijd gewoon lief een gezellig geknuffeld of nog een verhaaltje verteld. 
Denk dat het nu toch wel al zeker een half jaar geleden is dat hij zijn bed nog uitgekomen is. 

Hij zoekt gewoon veiligheid. Lijkt me een verkeerde beslissing om die juist niet te geven. 

---

Trotse mama van 2 prachtige kereltjes

Fijn om te lezen dat jullie mijn gevoel bevestigen. Juist omdat mijn man en ik het over bijna alles eens ging ik nu twijfelen. We zijn dit weekend ook begonnen met hem niet meer naar bed te doen smiddags en dat lijkt ook geen probleem te wezen.

@Alice, bij een 'goede reden' mag hij naturlijk altijd bij ons komen liggen!
@Kmvs&m, het terugleggen als hij slaapt zal niet gaan. Hij wordt altijd wakker...
@Bepje, dat vind ik ook. Ik heb idd het gevoel dat hij zijn gevoel voor veiligheid dan kwijt is/raakt
@Senna pff 4x! Ik vind 3x al veel en dan is het niet eens elke nacht dat hij zo vaak komt.

---

Trotse mama van E.liah, S.amuel en een meisje op komst!

geen last van bij de jongste maar sinds de oudste van het peuter naar het grote bed is gegaan is het drama blijft minstens tot 9 uur rond spoken en smorgens om half 6 is ze er weer

---

kijk niet achterom kijk voor je anders val je

Tim is nu 28 maanden en wordt nog minimaal 3x per nacht wakker. Hij is nu zover dat hij het accepteerd als ik even mn gezicht laat zien en weltrusten zegt. Af en toe wil hij wat drinken en regelmatig wil hij niet slapen maar spelen, mama nie moe zegt hij dan. 
Ik verlang echt naar een ongestoorde nacht inmiddels.... maar dat zit er gewoon niet in. 
Tim ligt trouwens al vanaf een maand of 18 in een peuterbed. Heeft niet geholpen qua wakker worden. Moet zeggen dat hij nu wel meestal in zijn bed blijft liggen! Zijn papa is een paar keer heel erg streng geweest (in mijn ogen te streng, maar ik ben dan ook een softie als hij gaat huilen haha) Hij heeft hem streng toegesproken. En dat hielp toen goed. Hij bleef wel jengelen maar kwam zn bed niet meer uit. 

Ik vind het lastig voor je... kan je niet echt hele wijze raad geven. Erbij blijven zitten werkte voor Tim juist niet, dan ging hij nog veel harder krijsen. Bij hem hielp het wel om vol te houden. Tig keer terugleggen zonder iets te zeggen (alleen weltrusten, slaap lekker) Geen discussie aangaan. 
En op die leeftijd is het ook lastig... hebben ze je nodig? Of zitten ze tijd te rekken? Is het gewoon zeuren (kan tim heeel goed!) of is het echt iets als verlatingsangst? 
Toch maar steeds terugleggen dan... maar dat kun je ook niet oneindig doen. Lastig hoor! En op een matrasje of campingbedje naast jullie bed? Dat hij toch bij jullie in de buurt is? 

---

Wees jezelf, er zijn al anderen genoeg!

Ik denk dat het voor een kind eigenlijk altijd wel een goede reden is. 
Mijn zoontje heeft trouwens de eerste 22 maanden ook niet doorgeslapen hoor.. 3,4,5x pn wakker. En toen dus ineens wel, alle nachten. Uitzonderingen op 1 hand te tellen. 

---

Trotse mama van 2 prachtige kereltjes

@Anna, dank je! Mijn man wil hem ook het liefst streng toespreken haha! Maar ook dat hebben we geprobeerd totdat we het allemaal zo beu waren dat E.liah uiteindelijk weer bij ons in bed lag. Ik vind het belangrijk dat hij leert om in zijn eigen bed te slapen, maar hij moet zich ook veilig voelen.

@Alice. De enige reden die ik nu heb is dat hij in paniek wakker word en naar ons komt.

Ik heb mer er inmiddels bij neergelegd dat het gewoon nog even zo moet, nu mijn man nog haha!

---

Trotse mama van E.liah, S.amuel en een meisje op komst!

Wij gaan helemaal geen strijd aan 's nachts. Komt ie bij ons in bed, prima.. we willen alleaal graag goed slapen. Maar hij slaapt meestal gewoon door gelukkig. Als het elke nacht zou zijn.....
Succes!

Ik vind trouwens dat veel mannen zo zeuren over de nachten enzo, maar ze gaan er zelf vaak niet eens uit, wat zeg ik hóren de kinderen niet eens!

Hier ook een peuter die het afgelopen jaar regelmatig wakker is geweest ook tot 3x per nacht. Nu meestal 1 x per nacht de helft van de week.

Inmiddels hebben we het middagslaapje er tussenuit gehaald en na een gewenningsperiode gaat dat ook echt beter.
Ook het flesje melk waar ze standaard om ging roepen bij mij is inmiddels afgewend door heel consequent te zeggen je kunt een slokje water krijgen. Dat wilde ze dan weer niet. En ook door haar toch regelmatig even bij ons te leggen (waarbij ik dan dus geen oog dicht doe eigenlijk, want ze ligt op mijn helft en echt niet bij papa), waarbij ik duidelijk vertel dat ze even bij mama mag knuffelen en dan toch echt weer terug gaat. Ook haar knuffels helpen om zich veilig te voelen.

Eigenlijk blijft het lastig, maar wat het minste hielp bij ons is geirriteerd raken - ons ukkie voelde zich dan totaal onbegrepen en raakte nog meer overstuur - en zelf raakte ik er ook gestressed en boos van. Stevig/duidelijk toespreken ok - maar in ons geval wel met een aai over de bol en liefdevol weer instoppen

Succes met jullie weg vinden.

@nellevmv2, ja he mannen! Kreeg er vanavond geen kans voor maar morgen gaan we zeker even in gesprek er over!
@Mam van twee, daar zijn we nu ook mee bezig. Hopelijk helpt dat ook met gaan doorslapen. Hij krijgt ook altijd een aai en knuffel voordat ik hem weer terugleg. Ik merk ook idd dat als wij boos/geirriteerd worden dat hij daar ook last van heeft en slechter in slaap komt.

---

Trotse mama van E.liah, S.amuel en een meisje op komst!