Huilen

Ik deed veel aan tafel met Yenthe, met Thomas op mijn arm. Ondanks zijn huilen had ze dan toch aandacht van mama. Knutselen, puzzelen enz. En als hij op mijn arm sliep, gingen we lekker samen een boekje lezen enz.
Regelmatig naar opa en oma, of anderen om een bakkie vond ze ook fijn

Het is vervelend voor je andere zoontje, maar het is even niet anders. Je kunt kwalijk de komende maanden met je kleintje boven gaan zitten. Hij zal er toch even aan moeten wennen denk ik. 

Je kunt ook net als Senna met de baby bij je, je andere zoontje aandacht geven. Maar het is natuurlijk best even heel lastig zo'n huilende baby. 

Wat ik zelf deed met Tim was: ik volgde een hele strakke structuur. Huilen of niet, we volgden dat. Daar deed hij het goed op na een paar weken, in combi met medicijnen voor zn reflux. Als wij gingen eten en Tim huilde maar, dan legde ik hem in de wagenbak en schommelde hem, of in de draagdoek. Maar soms ook gewoon even boven in zn bedje, om even dat gehuil op de achtergrond te hebben. 
Ook ik werd soms dol van het huilen, en omdat ik zelf erg ziek was kon ik het niet altijd goed handlen. Dus snachts ging de baby beneden slapen, en ik boven. 

 

veel succes en sterkte, tis hartstikke zwaar, zo'n huilend kleintje! Is er niks aan de hand waar ze medisch iets mee kunnen? 

---

Wees jezelf, er zijn al anderen genoeg!

Als al het medische is uitgesloten, kan het misschien zijn dat je baby jouw spanning aanvoelt. Als jij op je tenen loopt omdat je bang bent voor zijn huilen, bang voor wat het doet met je andere kindje, dan voelt de baby dat ook, hij snapt die spanning niet. Jij voelt dan anders aan als wat hij gewend is, je spieren staan gespannen waardoor je armen harder aanvoelen, je bewegingen zijn bruusker, je stem scheller.. dan wordt het heel moeilijk om je baby te troosten. 
Dus probeer.. ook al is dat supersupermoeilijk.. ontspannen te blijven. Doe je baby'tje lekker in een emmer met warm water. Laat hem het geluid van stromend water horen. 
Mijn baby werd altijd enorm rustig van de afzuigkap of van de stofzuiger / fohn. Alles wat maar een monotoom zoemgeluid maakte, vond hij zalig. 

---

Trotse mama van 2 prachtige kereltjes

Overdag liet ik de kinderen vaak in de woonkamer in de kinderwagen slapen. Zodra ik hoorde dat de baby wat onrustig werd in z'n slaap (teken van wakker worden) dan schommelde ik de wagen heen en weer en sliep de kleine door.
Ook het in slaap vallen ging overdag makkelijker in de kinderwagen, de wagenbak is toch kleiner dan een wieg en dat vonden de kinderen blijkbaar lekker.
Laten huilen kan ik echt niet en 's nachts ging het slapen goed dus dit was voor ons de ideale oplossing!

Als baby was mijn dochter ook ontroostbaar...Ze huilde ook erg hard...de nachten gingen prima, overdag redelijk en 's avonds van 6 tot 11 was het drama (ook op de arm). Mijn zoon kon er eerst  ook slecht tegen (wij op een gegeven moment ook). Wij hebbebnhaar op een gegeven moment in haar kamer neergelegd met de deur dicht...echt als we zeker wisten dat op de arm niet hielp en ze geen honger had etc...Zelf gingen we vaak stofzuigen zodat we a haar niet hoorde en b zij op een gegeven momnet in slaap viel...mijn zoon is toch redelijk snel aan het gehuil gewend. Inmiddels is het een heel lief bijdehand meisje van 3 jaar oud. Hard schreeuwen kan ze nog steeds, maar gelukkig geen uren meer achter elkaar....Bij haar werd geen medische oorzaak gevonden, maar ze bleek uiteindelijk slechte ogen te hebben. Met 2 jaar een brilletje gekregen en het ging stukken beter...

Ik zou het refluxprobleem zeker laten aanpakken! Als de medicatie niet binnen een paar dagen aanslaat dan moet het veranderen. Tim was ook refluxbaby, behoorlijk heftig had hij het. Ook de eerste weken veel, heel veel huilen. 
Mijn ritme was best strak, en ik heb dat op een gegeven moment ook zo gehouden als hij huilde. Hij werd heel onrustig als ik de hele dag bezig was met allerlei truckjes om hem stil te krijgen. Het werkte toch niet. 
Na het eten even knuffelen, daarna even 20 minuutjes in de box of op een kleedje en daarna weer naar bed. Echt in zijn wiegje leggen. 
En als hij dan bleef huilen dan maakte het niet uit of ik hem droeg of op schoot had, of op bed... huilen deed hij toch wel dan. Dus ging ik regelmatig naast de wieg zitten met mijn hand bij hem. Niks zeggen, of alleen zacht zingen/neurien. Hij hield altijd een keer op. 

Mensen zeggen: ik laat mijn baby niet huilen. Maar als je baby niet stil wordt, dan heb je geen keus. Ik sjouwde wat rond met hem, maar wat ik ook deed, huilen ging door en door. Dus dan kun je niet anders doen dan structuur aanbrengen, een vast ritme en dat volgen. 

Bij Tim is het gestopt nadat hij goede medicatie had voor reflux. 2 soorten. Nexium en Motilium. Hij was een week of 6/7 toen het langzaam beter ging. 
Het is atlijd een kind geweest dat moeilijk tegen veel prikkels kon. Dus nooit op andere plekken slapen, alleen in zijn bed. Anders bleef hij wakker. Ook niet bij tig mensen op schoot op een feestje, gewoon alleen bij oma of opa en dat was het. 

Heb je hem wel eens ingebakert? Dat was de oplossing voor Tim om te leren slapen. Officieel mogen refluxbaby's niet op hun rug liggen als ze gebakert zijn. Dus Tim had een zijligkussen waarin hij lekker lag. 

---

Wees jezelf, er zijn al anderen genoeg!

Zoals je weet ben ik het niet met je eens, Anna.

Jij zegt dat je structuur aan moet brengen, bij een huilende baby.
Ik vond het belangrijk dat mijn kinderen mij of een ander persoon voelden als ze huilden. Ook al stopte het huilen niet als ze op mijn arm lagen, ik kon ze op die manier wel laten voelen dat ik er voor ze was en ze geborgenheid geven.
Structuur kwam hier overdag pas na een maand of 10, na een ziekenhuisopname. Daarvoor sliep hij soms even op mijn arm, en verder droeg ik hem bij me. Ik was er voor hem tijdens zijn pijn, dat vond en vind ik enorm belangrijk.
Na die opname sliep hij overdag in zijn bed, de nachten naast en meestal op mij. Langzamerhand kwam er toen steeds wat meer structuur, zijn ritme volgend.

1 manier kiezen om hem te troosten, dus niet wisselen van manieren, want dat maakt hem dan weer onrustig. Op 1 bepaalde manier wiegen, of 1 liedje kiezen om te zingen/spelen. 

Mijn oudste was een refluxbaby, maar hij vond de draagdoek wel heel fijn. Hij ging er wel vaak huilend in en schreeuwde van vaak nog een 5-tal minuten. maar dan viel hij wel in slaap en echt diep. Wat hij ergens anders nooit deed. 
Als de nachten goed gaan, heb je dik kans dat de reflux snel voorbij is. Het maagklepje werkt de eerste 3/4 maanden niet zo goed, waardoor voeding omhoog komt, maar 's nachts blijft dat maagklepje sowieso dicht. Misschien is dat een lichtpuntje in deze duisternis. 

Het kan ook zijn dat de reflux in feite wel mee valt, maar dat hij erg moe is omdat hij zichzelf steeds wakker maakt. Als inbakeren voor jou een goede optie is, kun je dat altijd eens proberen. 

---

Trotse mama van 2 prachtige kereltjes

weet ik Senna

Bij Tim werkte dit het best. En mijn aanwezigheid was er, maar door meerdere (gezondheids)redenen moest het soms anders. 

Ik zou het bij een tweede ook anders doen, dat zeker. Maar mocht blijken dat de structuur ook bij die baby zou werken, dan zal ik dat weer aanbrengen naar gelang de kleine zich daar fijn bij voelt. Maar wel op een andere manier qua aanwezigheid als dat kan. 

TO: je zult je eigen weg moeten proberen te vinden. Tis ook maar net wat jij prettig vind, sommige mensen zweren bij structuur en regelmaat, anderen bij 24/7 bij zich dragen. En belangrijk is dat de medische problemen aangepakt worden, dat kan bepalend zijn voor het gedrag van je kleintje. Hoop dat je snel je weg gaat vinden samen 

---

Wees jezelf, er zijn al anderen genoeg!

Structuur heb ik trouwens nooit gedaan, ik zie dat ook niet als de enige mogelijkheid, maar wel als de enige mogelijkheid voor een bepaald persoon. In dit geval was dat voor Anna DE manier en misschien is het voor jou ook wel DE manier. 
Ik heb het nooit gedaan en dat werkte ook, maar je moet doen wat voor jou werkt

---

Trotse mama van 2 prachtige kereltjes

Anna

Je voelt dat je niet om het huilen heen kan, dat zegt genoeg niet doen dus.

Volg je gevoel! Die vertelt je hoe je dit het beste aan kan pakken, en voor de 1 is het dus het beste om strak ritme te creeëren en duidelijkheid daarmee te geven zodat het kindje het snelst weet wat er komen gaat en dat het snel vertrouwd voelt. En voor een ander is het daardoor het beste om het kindje bij zich te dragen, de behoefte van het kindje te vervullen en daar creatief mee worden zodat eventueel andere kindjes toch ook nog aan het contact met hun ouder(s) toekomt.

Er is geen slechte keuze, o ja wel tegen je gevoel in gaan. Want juist daar word je gespannen van, juist dat werkt niet, en juist dat gaat niet helpen.

Meningen verschillen en ieder doet het beste voor haar kind..

Mijn dochter werd rustig van het slapen in de puckababy,uren sliep ze erin!
Nou was ze geen huilbaby maar het maakte haar heel relaxed omdat ze zich er geborgen voelde.

Onze zoon was nog geeneens 2 toen.zij geboren werd,dus ik was met hem ook gewoon heel druk en had niet altijd tijd en de puf voor het in slaap wiegen van de kleine. In de puckababy sliep ze toen ook heerlijk op haar kamer want beneden kon ze de slaap écht niet vatten.

Quote Senna:

Anna

 

---

Wees jezelf, er zijn al anderen genoeg!

Ik heb het ook gehad bij Layla. Maar ik heb makkelijk praten, mijn toen 15 jarige andere kids gingen naar boven. Bij mij hielp alleen heen en weer lopen, de hele tijd. Ik denk dat ze onze spanning voelde. Met schisis geboren en voeding ging slecht! Dat maakte dat wij gespannen waren, zij zelf had er denk ik minder moeite mee. Lachen en alles tussendoor kon ze wel maar zodra ze moe werd en altijd maar 1 half uurtje slapen, 2 of 3 x per dag. Ze heeft het 1e jaar nauwelijks in de box alleen gelegen of in schommelstoeltje, altijd bij 1 van ons op de arm. In de box en schommelstoel huilde ze meteen. Na de operatie met 3 maanden ging ze beter drinken, viel onze spanning weg en was het over.
Mijn advies is toch echt naar je moeder gevoel luisteren. De 1 zegt, even in bed laten om zelf bij te komen, de ander zegt, hele dag op de arm. Kan je ook niks mee denk ik  Want je moet doen waar je zelf achter staat. Als jij erachter staat om even in bed te laten huilen dan moet je dat vooral doen. 
Weet je dat ze zelfs in het zhs zulke kindjes wel eens opnemen zodat de ouders even kunnen bijtanken? Ik kon dat niet, is wel aangeboden, maar ze lag al zo vaak in het zhs en daar kon ik haar al niet alleen laten. Is dat mijn vader aandrong maar achterlaten vond ik het ergste wat er was. Gelukkig sliep ze bij mij wel door tot ze 6 maanden was.

---

Mama van 2 pubers en een kleine peuterpuber

Ah meis! Wat vervelend! Wat jammer dat je zo ver weg woont, ik zou je graag ff ontlasten!
Voor nu iig

schiet me nog te binnen. Wat bij mijn dochter ook hielp was op haar buik slapen...ze was stukken stiller (nog veel huilen, maar minder). Maar goed ook hierover zijn de meningen verdeeld...Zij kon met 6 weken omrollen (echt), dus draaide ook steeds zelf op haar buik.

Ik vind dat echt knap dat mensen dat kunnen, een huilende baby nooit alleen laten. Ik meen het serieus. Ik kon het echt niet, werd er knettergek van...Ik was ook door slaapgebrek echt bang dat ik haar wat zou aandoen als ik haar niet in haar eigen kamer neer legde zo af en toe  met de deur dicht, gewoon om dat heguil ff niet te horen en op adem te komen....  Ik ben dan ook zo blij dat ze nu gelukkig een vrolijke ondernemende peuter is, goed slaapt en weinig meer huilt...anders had ik me nog schuldiger gevoeld.

Inderdaad, op de buik laten slapen als je in de buurt bent (dus overdag beneden). Geef je de borst? Dan kan het bij refluw fijn zijn om tussendoor af en toe een slokje te geven. Daarmee spoelt het zuur wat weg. En sowieso liever veel kleine voedingen dan een hele plas ineens. 
mijn kinderen huilden ook veel, maar nooit alleen. Was best pittig als alleenstaande, maar achteraf ben ik blij dat ik het zo gedaan heb.

ik herken het niet, beide kinderen gaven nooit een kik eigenlijk, maar ik zou proberen:
een speen idd
op zn buik neerleggen
dokter advies vragen, wellicht medicijnen ophogen?

verder dichtbij je houden, hij is er net! niet boven neerleggen hoor, gewoon in box of kinderwagen of op schoot

je oudste zal eraan moeten wennen, dat is wel sneu, maar betrek haar/hem (sorry effe kwijt) overal bij

enne...succes morgen, niet twijfelen, je kan het ook echt alleen!

Als je flesvoeding geeft kan je nutriton geven bij reflux. Dat hielp hier best goed icm bedje omhoog. Borstvoeding is te lang geleden om verstand van te hebben  maar aanleggen lijkt mij idd logisch om zuur weg te slikken (doe ik ook als ik maagzuur heb, slokje nemen bedoel ik dan hihihi) en geborgenheid lijkt mij logischerwijs.

---

Mama van 2 pubers en een kleine peuterpuber

Nutriton hielp hier helemaal niet, behalve dat hij zich minder snel verslikte door zijn gulzigheid. Hij raakte er juist verstopt van helaas. 

Structuur aanbrengen kan al best hoor vanaf piepklein. Je kunt zelfs geborgenheid prima samen hebben met structuur Structuur is ook: zo min mogelijk prikkels, niet van hand tot hand gaan, geen 5 verschillende voedsters op een dag (flesvoeding), steeds slapen op hetzelfde veilige plekje, steeds troosten met hetzelfde liedje of op dezelfde manier. Babytjes kunnen nog niet nadenken maar ze kunnen al wel goed associeren. Bepaalde ritmes zijn ook voor moeder fijn om het hoofd boven water te houden in moeilijke situaties. 

Buikligging hielp hier erg goed! Maar dat mag niet als hij ingebakerd is, dan kan hij slecht zijn hoofdje draaien. Verder sliep Tim vaak half rechtop en liep ik veel met een draagdoek met hem toen ik weer wat kon lopen. Dat vond hij heel fijn! Diep weggedoken tegen mama aan... 

---

Wees jezelf, er zijn al anderen genoeg!

Allereerst even een knuffel. Het is heel hectisch, een huilende baby en een jong kind erbij die er uiteraard ook gek van wordt.

ik neem aan dat jullie nog verder uitzoeken waarom hij zo huilt?
Dat zou ik in de eerste plaats doen.

Ondertussen hem bij je houden.
Je zoontje uitleggen dat zijn broertje zich niet fijn voelt en daarom zoveel huilt.

Ms opa en/of oma, oppas regelen en een dagje met je oudste zoon doorbrengen, kan je dit zeker aanraden!
en het is ook heel fijn voor je oudste ventje als ie ms een dagje naar opa en oma toe kan ofzo?
Even eruit..

maar no way dat ik mijn kind met pijn zou laten huilen.

Sterkte!

Heb alleen eerste paar berichtjes gelezen en ik zou je willen aanraden naar een osteopaat te gaan gespecialiseerd in kinderen te gaan. Dat is een gespecialiseerde fysio - eigenlijk fysiotherapie van de weke delen/organen.

Hier heb ik aantal weken op de bank gekampeerd met een baby die niet plat kon liggen en steeds kleine beetjes wilde drinken en duidelijk niet happy was. Gelukkig geen extreem lang huilen erbij, want dit  was al zwaar genoeg. 
Ik gebruikte ook een doomooseat in de box om haar goed ondersteund in te leggen, daar sliep ze gelukkig wel op en ook in de wipstoel die een mooi kuiltje had

Ze was zo anders dan mijn oudste dat ik direct aan de bel getrokken heb. De osteopaat constateerde een zeer gespannen middenrif met refluxklachten als gevolg + wat maag/darmprobleempjes. Ze was ook net een plankje, qua gespannen spieren en ze vond de draagzak helemaal niets.

Hier een link met meer info: http://www.osteopathie.nl/veel_voorkomende_klachten_bij_babys.html

En deze van de osteopaat waar wij zijn geweest in Dordrecht. http://www.osteopathie-nugteren.nl/baby-en-kinderen/

Maar hoe weet je zeker dat een kind pijn heeft??? Praten kunnen ze helaas niet...er kunnen zoveel redenen zijn. Ok baby is niet happy, maar waar wordt hij weer gelukkig van? Wat heeft hij nodig??? Ik voelde me wel schuldig als ik mijn dochtertje alleen liet, maar ze leek er wel van op te knappen...ze werd rustiger, niet slapen, maar ontspannen en tevredener liggen...Als er iemand binnen kwam begon ze weer heel hard te huilen...En ook nu (als ze boos is),loopt ze nog wel eens naar haar kamer, zegt dat ze even hard wil schreeuwen,doet een paar minuten later weer vrolijk de deur open en zegt dat ze weer blij is...Nog steeds is het een meisje dat gevoelig is voor prikkels, maar haar weg wel vindt als ze voldoende rust en ruimte krijgt.

Overigens zou ik een osteopaat niet doen,dit is echt wel iets anders dan een fysio. Onze KA raadde het af, tenminste ze zou er met haar eigen kind niet heen gaan....

Laura, je ziet het vaak toch ook wanneer een baby buikkrampen heeft? Pijn herken je vaak wel denk ik.
Voor mij was het, bij beide kinderen, iig duidelijk dat ze pijn hadden.

laura, huilen van de pijn herkent elke moeder, daar ben ik van overtuigd.

Het huiltje om in slaap tekomen bijvoorbeeld is totaal niet vergelijkbaar met het huilen van de pijn.