stof tot nadenken orgaandonatie

En zo gaaf dat hij nu een donorhartje heeft. Natuurlijk wel triest voor de ouders van het andere kindje

---

Acteren is doen alsof terwijl je doet alsof je niet doet alsof.

ik heb altijd gezegd als mijn kinderen iets overkomt wil ik dat ze doneren indien mogelijk.
mijn kindje heeft er dan niks meer aan meer left een stukje voort in een ander kindje.

en daarnaast, ik zou zielsgelukkig zijn las mijn kind iets mankeert en andere ouders stellen de organen van hun kind beschikbaar zodat ze mijn kind kunnen helpen. waarvoor dan niet andersom?

Het is zeker een belangrijk iets om over na te denken, maar ik zou heel eerlijk zijn ik heb geen idee of ik het zou doen
als 1 van mijn kinderen zou overlijden. Ik hoop het ook nooit mee te hoeven maken natuurlijk.

Nu denk ik van wel, zoals iemand anders al zei je wilt zelf ook geholpen worden indien nodig en je kan andere kindjes helpen, maar of ik nog zo ruimdenkend zal zijn als me zo iets overkomt geen idee.

wel super dat milan een donor heeft gevonden wat inderdaad ook dubbel is omdat er een ander kindje overleden is

Ik hoop natuurlijk dat ik echt NOOIT voor die keus hoef te komen,
maar hierin ben ik zo stellig...JA DONEREN !!! Je kan iemands leven redden !
Hoe pijnlijk en verdrietig het allemaal is....dood is dood...wat heeft een dood kind nou aan een hart.
(klinkt heel makkelijk en ik snap best dat dat niet zo werkt)

Maar NU is het de tijd om daar over na te denken, want NU kan je nog helder nadenken.
Als je die beslissing nu met je volle verstand neemt, sta je er op dat moment achter, omdat je het al eens ter sprake hebt gehad en het al min of meer besloten heb.
Als je kind plots overlijd en je moet daar dan voor het eerst over na gaan denken...dan denk ik niet dat je daar helder in kan denken en eerder niet zou doen..
Dus idd denk er over na !!!!

---

** GELUK ** ~ het enige wat verdubbelt als je het deelt ~

Ik zeg volmondig ja mocht ik voor de keuze staan, als mijn zoon komt te overlijden, om zijn organen te doneren. Hoe moeilijk ook om er nu over na te denken, maar ik ben ook donor, dus waarom mijn kind dan niet. Hopelijk wordt mijn zoon heel oud en hoef ik die keuze niet te maken. Maar ik denk maar zo er zijn zoveel kinderen die een orgaan nodig hebben, maar komen te overlijden, omdat er niet op tijd een donororgaan beschikbaar is.

hier behoorlijk punt van discussie. ik wil doneren en als de kinderen overlijden wil ik ook doneren. terwijl mijn man geen donor is en dat ook niet wil voor de kinderen. pas nog hele discussie tot ik hem (heel gemeen misschien) wel gezegd heb stel dat ons kind een donororgaan nodig heeft om te leven dan wil je dat andere ouders wel kiezen voor doneren zodat jouw eigen kind kan blijven leven. dus het is belachelijk dat je het andersom niet doet. hoe hij er nu over denkt weet ik niet. was het discusieren hierover even zat. binnenkort wel weer over hebben want is wel belangrijk daar open over te blijven naar elkaar toe natuurlijk.

---

live is not about finding yourself, it's about creating yourself

absoluut ! Je moet wel echt op 1 lijn zitten en in dit geval is  NEE belangrijker....net als met kinderen krijgen...als 1 nee zegt, houdt het toch echt op...

---

** GELUK ** ~ het enige wat verdubbelt als je het deelt ~

ja ook eens met Son...

+1

---

mama van Amber 22-05-2006 en Stella 02-04-2009

Een oud topic, maar omdat ik het een en ander tegenkwam op internet, blijft het malen...

Ik had besloten, dat mijn man voor mij mocht kiezen en zo ook andersom. Maar na diverse documentaires gezien en stukken gelezen te hebben, zie ik ervan af. Nee, ik sta mijn organen niet af en ook die van mijn kinderen niet. Egoïstisch? Ja! Want ik zou wel een orgaan van iemand anders accepteren. 
Ik wil zeker weten of ik of mijn gezinsleden echt dood zijn voordat de organen eruit worden gehaald. Heb genoeg gelezen van mensen die hersendood werden verklaard, maar volledig zijn hersteld omdat ze gelukkig op tijd bijkwamen. En de slechte nazorg die je schijnt te krijgen als nabestaande, wanneer je wel kiest voor donatie...

Ik ben zelf donor, al jaren. Die keuze heb ik gemaakt toen ik nog jong was en niet veel had meegemaakt. Recent is de vader van mijn kinderen overleden. Kanker, dus geen orgaandonatie mogelijk. Ik zou ook heel graag geholpen willen worden als het nodig is, net als bij mijn kinderen. Daarom laat ik ook mijn keuze staan en sta nu alleen in de beslissingen over mijn kinderen. Toch wel een stemmetje in mijn achterhoofd. Na het overlijden hadden we een paar uur voor onszelf voordat de uitvaartonderneming kwam. Dit was zo dierbaar voor allen en, denk ik, goed voor de nverwerking. In alle rust afscheid nemen. Bij orgaandonatie kan dit niet, maar inderdaad dood is dood. Egoïstisch om iemand dan voor jezelf te houden? Wellicht...

---

Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning to dance in the rain...

Ik vind het sowieso belangrijk om hier over na te denken in 'normale toestand'. Ik vind dat deze keuze persoonlijk moet zijn en wil mijn nabestaanden daar niet mee opschepen. Kans dat ze op zo'n moment ja zeggen is inderdaad kleiner. Ben zelf dan ook al jaaaaren donor, geloof vanaf mn achttiende ofzo. Hier wordt er thuis ook over gepraat, ik vind het belangrijk dat mijn kinderen daar over nadenken en een weloverwogen keuze maken, wat dat dan ook mag zijn. De oudste twee hebben zich al geregistreerd en willen ook doneren. De rest heeft zich nog niet geregistreerd, maar zou wel willen doneren zoals ze er nu over denken.

Ik zeg nee, laatst een heel artikel gelezen over hoe dat in zn werk gaat en dat heeft er voor gezorgd dat ik er toch net even anders tegenaan ben gaan kijken.

Het blijkt namelijk dat op het moment dat ze organen verwijderen die persoon nog niet dood is, hersendood maar dat wil dus helemaal niet zeggen dat die persoon niks meer voelt, hij kan alleen niks meer aangeven.
Zonder narcose te geven ( persoon is immers hersendood en kan niks meer voelen/ervaren) worden organen verwijderd en pas dan is dat het moment van sterven.
Organen 9 misschien niet allemaal) kunnen ze alleen maar gebruiken uit een lichaam wat nog functioneert, al dan niet met hulp van medische toestanden.

Er zijn veel mensen die hun registratie ongedaan hebben laten maken, er zijn artsen die er op tegen zijn en er zijn verpleegkundigen die hun registratie wijzigen in een nee.

Het blijft voor mij lastig en voor nu zeg ik nee.

Mocht je meer willen lezen google dan eens op Annet Wood 'zwartboek over orgaandonatie'

Er zijn 2 dingen die je goed moet beseffen 1 je leeft nog als je organen verwijderd worden en 2 je krijgt geen narcose.

Werkelijk? Dit gaat eigenlijk tegen mijn geloof in dan... Goede topictitel voor mij.

---

Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning to dance in the rain...

Quote mama van drie:

Mocht je meer willen lezen google dan eens op Annet Wood 'zwartboek over orgaandonatie' Er zijn 2 dingen die je goed moet beseffen 1 je leeft nog als je organen verwijderd worden en 2 je krijgt geen narcose.

Duh...tuurlijk "leef" je nog als ze je organen eruit halen.....aan dode organen hebben ze niks. Maar je bent alleen in vegetatieve toestand, echt leven kun je nooit meer. ( denk aan Prins Friso destijds)
Narcose is daarom óók niet nodig. Aangezien er niks meer voorbij je hersenstam komt qua gevoel etc, voel je dus niks meer. Ja, je kunt wel reageren op prikkels...dat is namelijk anders geregeld
Máár er is dan zulke grote schade aan je hersenstam dat je écht niks meer merkt!!

Er zijn vast horror verhalen hoor, maar mw Annet Wood is in mijn ogen gewoon zo'n zweverige kunstenaar.....

Het is een keuze die iedereen zelf moet maken. En elke keuze moet je respecteren. Waar ik echter wel wat moeite mee heb is dat iemand wel wil ontvangen, maar niet wil geven. 

Quote duifje:

Het is een keuze die iedereen zelf moet maken. En elke keuze moet je respecteren. Waar ik echter wel wat moeite mee heb is dat iemand wel wil ontvangen, maar niet wil geven.

Dat weet je niet of dat zo is, ik ken geen mensen die tegen donor zijn en wel willen ontvangen.
Ook na het vele lezen van diverse verhalen, ervaringsverhalen van mensen die hersendood waren en nu afgestudeerd zijn aan de universiteit, maar ook verhalen over hoe de procedure gaat....ik weet niet of ik dan nog wil ontvangen.

Maar ik zit nu niet in die positie.....lastig blijft het dus wel.....toch is het voor mij nu in ieder geval een nee.

Even een kleine correctie. Je wordt wel gesedeert! Ook bij hersendode mensen spuiten ze narcose middel in, hetzij in lagere dosis. Dit is namleijk wettelijk verplicht...

Mij zou het iig niets uitmaken als iemand zou ontvangen die zelf niet afstaat

---

mama van Amber 22-05-2006 en Stella 02-04-2009

Oei..ik merk bij mezelf hoe egoïstisch ook of naïef,dat als ik er telang over nadenk ik snel over wat anders.wil.denken...

Vind het zo lastig...voor mezelf...voor mijn dochter...

Ik twijfel heel sterk of ik nee in zal vullen. Heb inderdaad de horrorverhalen ook gelezen.
Voor mijn kinderen zeg ik nu voluit nee.
Ons dochtertje is kort na haar geboorte overleden en toen vroegen ze of we obductie wilden doen om er achter te komen waaraan ze overleden was. Ze was op dat moment ook al langere tijd overleden. Daar hebben we geen seconde over na hoeven denken, geen gesnij in het lijfje van ons kind. Ook al doen ze het nog zo netjes (of soms ook niet) Wij wilde op een waardige manier afscheid van haar nemen.
Wel hebben we toen een  mri laten maken want dat wilde de artsen toch wel erg graag.

---

trotse mama van Arnoud, Berdine*, Lucas en Chris

Maar kun je de registratie voor je kinderen eigenlijk wel vast zetten? Kan er niet iets over terug vinden.
Ze zijn bij mij 9,6,2 jaar en hebben nog geen eigen digid ofzo.
Tis meer voor als mijn man en ik op dat moment door wat voor omstandigheden ook niet kunnen aangeven dat we het niet willen

---

trotse mama van Arnoud, Berdine*, Lucas en Chris

Quote Corine86:

Maar kun je de registratie voor je kinderen eigenlijk wel vast zetten? Kan er niet iets over terug vinden. Ze zijn bij mij 9,6,2 jaar en hebben nog geen eigen digid ofzo. Tis meer voor als mijn man en ik op dat moment door wat voor omstandigheden ook niet kunnen aangeven dat we het niet willen

Ik denk dat dat niet kan, je moet nl een beslissing maken voor jezelf en zij zijn dar nog te jong voor.
Mocht er iets met ze gebeuren dan zijn jullie als ouders degenen die daar over beslissen.

Sowieso ligt de uiteindelijke beslissing volgens mij bij de nabestaanden, óók als je zelf bij leven hebt besloten donor te zijn.