Ik ben zo bang!!!

Balen zeg! En erg herkenbaar ook helaas...

Ik liep met mijn 2e vanaf de 36 weken al met uren aanhoudende weeen.. (denk aan.. 14 uur stevige weeen die gewoon niks deden) Uiteindelijk met 40 weken ben ik ook gebroken, ik kon niet meer... wilde bevallen, al was het middenin die parkeergarage, dat kind moest eruit!

Helaas ging dat feestje niet door.. mn eerste was licht van gewicht en de 2e zou dat ook zijn, pas bij 41+4 hebben ze me na veel smeken ingeleid.. 
Ik vond het echt onmenselijk. Ik snap je dus helaas helemaal!

Heel veel sterkte en hopelijk mag je je kindje gauw in je armen sluiten!

Bah wat naar voor je! Ik kan me het gevoel niet indenken alleen... Ik ben met 42 weken bevallen en wilde niet ingeleid worden... Ik wilde zelf bevallen en op de dag dat ik ingeleid zou worden en om half 8 in het ziekenhuis moest zijn begon het om 6 uur toch vanzelf... Ben dus ook niet meer ingeleid... Maar ja, ik liep ook niet de hele tijd met weeen dus niet te vergelijken denk ik!

afwachten en toch proberen wat rustiger te worden, je spanning zal de bevalling tegenhouden, binnen 17 dagen ben je mama van je zoontje, komop, ik weet heb makkelijk praten, maar heb bij de jongste in een rolstoel gezeten, was er ook helemaal klaar mee, kreeg ook huilbuien tot en met, maar meid je kunt de natuur niet forceren, dus even doorzetten

Dan is de keus snel gemaakt. Geen risico nemen en afwachten. al snap ik helemaal hoe je je voelt. Ben 35 weken zwanger en vanwege lichamelijke klachten kan ik bijna niets meer en zou ik ook willen dat de kleine man er al was. Sterkte

btw ik zou afwachten he, jij moet doen wat jou goed dunkt, wat zegt je man?

Ik weet niet waarom je hiervoor een keizersnee gehad hebt en heb daar dus geen verstand van, maar kan je niet "kiezen" voor nog een keizersnee?
Heel erg veel sterkte meid

---

Brenda, mv Erykah, Gaby en Imre

dan heb je weinig keus.. ik zou, maar dat ben ik, toch mijn tanden op elkaar zetten en nog even door gaan...
is niet leuk, dat is waar. maar de risico's zijn groter.

probeer te ontspannen. klinkt gek. maar jebent nu zo gespannn dat je eigenlijk het proces vertraagt.
bij beide was ikk misselijk en echt beroerd voor de bevalling zou beginnen. en binnen 24 uur waren ze er oook.

succes en een hele dikke knuffel

---

een sterke vrouw kan, ONDANKS haar eigen verdriet en struggles, met tranen in haar ogen zeggen..........Ja hoor het gaat goed!

Ik heb bij mijn eerste een ks gehad en ben bij mijn 2e en 3e bij 40 en 41 weken normaal bevallen. Maar tegen mij hebben ze destijds gezegd dat er 2 manieren zijn van inleiden, waarbij de eerste uitgesloten was na een ks maar die andere manier eventueel wel zou kunnen. Gelukkig was het niet nodig. Hoe dat nou precies zat weet ik niet meer. Maar als er iets mis gaat heb je eeuwig spijt dat je niet hebt gewacht.

Maar ik zou dus ook afwachten en geen risico's nemen. Kennelijk gebeurt er al vanalles en je had toch al ontsluiting? Dan lijkt me de kans dat je nog 2 weken zo door moet klein. En wat Nina zegt: probeer je te ontspannen en het te laten gaan. Als die weeën echt vol en regelmatig komen herken je ze vast en zeker. 

Wat ik me verder nog afvroeg is of het niet misschien mogelijk is dat je een blaasontsteking hebt? Dat was bij mij bij 20 weken oorzaak van harde buiken en kramp in mijn baarmoeder die aanvoelden als ween. Ik werd toen van het kastje naar de muur gestuurd. Huisarts verwees me naar de verloskundige, verloskundige naar de huisarts. Volgens mij geloofden ze me niet. Tot de huisartsassistente aan de arts vroeg of het misschien blaasontsteking kon zijn. En jawel. 

Hoe dan ook: sterkte! Jammer dat je zwangerschap zo'moeizaam eind heeft!

Mijn Gyn leid niet in na een keizersnede of je moet echt de 42 weken halen en dan nog op blijf het een punt dat je litteken zou kunnen open scheuren..

Dus ben bang dat je gewoon moet wachten.... 

Een gewone vaginale bevalling is wel mogelijk maar inleiden niet? Waar zit dan het verschil?
Bestaat dat risico op scheuren van het litteken dan niet als de bevalling spontaan op gang komt?
Het klinkt mij in de oren dat ze je bang hebben zitten maken om van je af te komen, maar ik ben geen expert en kan het hier dus flink fout mee hebben.

als je nu weeen heb ,dan ga je nu onder de douche zitten.
en de straal van de douchekop ,op je onderbuik vlak bij je schaambot,lekker warm 
en een beetje heen en weer bewegen.
en probeer te ontspannen,af en toe even een flinken zucht en even je derpri gedachten van je afzetten.
beide keren ,heeft het mijn geholpen ,en waren de weeen heftig toen ik er onderuit stapte een paar uur later had ik mijn kids

Hoe gaat het met je ??

Ik heb bij Richard in het ziekenhuis gelegen met 34 weken, voorweeën waardoor ik al ontsluiting kreeg, toch zakte het weer af. Ik heb voorweeën gehad van 34 weken tot 41 + 3 en toen het doorzette wist ik het zeker maar geloofde mijn vk het niet, daardoor was de vk nog maar net op tijd, ze stapte s'ochtends kwart voor 5 binnen en 10 voor 5 is Richard geboren. 

Dus mijn ervaring is, jij voelt echt wel wanneer het doorzet, mijn ervaring was dat voorweeën constant van pijn waren en de echte weeën steeds heftiger werden. Daarbij vertrouw op je lichaam, dit voorwerk scheelt enorm voor als je echt gaat starten. Ik had alvast 4 cm voor het echte werk.

Neem je rust, ik probeerde zoveel mogelijk te slapen (dat ging bij voorweeën nog net, bij mijn echte weeën niet meer) of lekker in de douche/bad om uitgerust te blijven.

En maak je niet gek, alles komt goed, als het niet linskom gaat dan wel rechtsom, het komt wel goed!

Sterkte, ik herken je gevoel maar om het vol te houden is het erg belangrijk dit lekker los te laten, dat scheelt al zoveel energie.

Zoals Petrine te ervaren heeft, zo heb ik t ook ervaren....

Succes!

Ik heb hier weken lopen klagen over mijn voorween. Aldoor de hele nacht en dan had ik nog drie kleintjes. En ik dacht hetzelfde als jij..wat als ik het nou niet herken als het wel zover is.
toen het wel zover was herkende ik het echt wel oef.. Dan merk je het verschil weer met het echte werk. Bij mij ook tot de laatste controle maar 2cm ontsluiting.. Dus al die voorweeen hadden ook niks gedaan. Maar in 2 uur en een kwartier was het uiteindelijk gepiept. Grappig was dat de buurvrouw me zag.. En ik nog zei.. Wie weet zijN het nog weer voorweeen en vergis ik me?.ik denk nu echt wel van wel, maar wie weet?  Ze komen niet kort genoeg op elkaar.. Mijn man en buurvrouw in koor... Nee hoor.. Je bent wel bezig.. 6 cm toen we in het ziekenhuis kwamen. En  anderhalf uur later dus het kindje.

kopop. Ik weet hoe zwaar het is. dit gaat voorbij. Ik zeg weleens dat de zwangerschap eerst goed zat van moet zijn om dan de bevalling in te willen gaan..

Sterkte meid! 

Hoe was het bij de vk???

Hoe is het gegaan?