Kun je dingen verdringen?

Geen ervaring mee. Maar wil je toch wel sterkte wensen. Klinkt alemaal niet zo normaal en gezond wat hij deed.

Ik wil je even zeggen wat er ook gebeurt is , je moet niet denken dat het niks was. Op die leeftijd was het vreselijk voor je en je kon er niet overpraten. Dus wat er ook gebeurt is je heb wel wat weg gestopt, en hoe je hier mee om moet gaan kan ik je niet zeggen. Ik heb wel een soort gelijke ervaring , ik kon er wel over praten alleen er werd niks mee gedaan. Ik heb er juist op later leeftijd problemen mee gekregen. Ik kan er nu langzaam weer wel mee omgaan. Maar  weg gaan zal het niet denk ik. Maar ik herken je gevoel ik was een jaar of 13 denk. Ik weet wel dat er geen sexueel contact is geweest. Maar ik heb ook een tijd gehad dat ik er aan begon te twijfelen of het echt gbeurt was, maar door ik er vroeger wel met iemand over gepraat heb, heeft die mijn weerr laten zien dat ik dit alles niet verzonnen heb. Ja voor de rest weet ik het ook niet heb ook nog niet DE oplossing er voor gevonden. Wens je wel veel succes. 

Eerlijk antwoord ,JA je kan dingen verdringen.

ik heb het ook gehad,een jaar of 4 werd er bewust een deur opslot gedraait 
en dat geluid van de sleutel die omdraaide in het slot,liet mijn helemaal doordraaien,
dat geluid ging op dat moment door merg en been,
ik zat later tegen een familielid het te vertellen,dat het zo raar was dat ik zo doordraaide van dat geluid.
toen zei ze sab,dat is toch niet raar,jaren lang als je lastig werd ,werd je in een kast opgesloten.
Ik wist dat echt niet meer,later zijn er wel dingen terug gekomen van een aantal mishandelingen.
en zo kwam ik er ook achter ,dat ik niet van school af moest ,om dat de meester mijn mishandelde 
maar dat mijn moeder me bont en blauw sloeg.
maar de beelden van de kast,die komen niet boven,nog steeds niet.
en ik denk ook zeker dat ik dat het ook nu nog verdring,ik heb zoiets 
van laat dat kastje maar dicht,ik weet genoeg en die dingen zijn al erg zat.

Het kan dus best ,dat er wat is gebeurd ,
dat je daarom ook afstand bewaard na mannen toe.
het heeft wel invloed ,hoe je bent in het dageljkse leven 
sterkte 

nee natuurlijk overdrijf je niet,
dingen die je in je jeugd meemaakt neem je mee naar je volwassen leven.
daarom is de jeugd van een kind zo belangrijk,want dat is de belangrijkste basis in het leven.

Ik ben ook gevormd,
Zo moest ik vanaf mjn 4de ,al voor mezelf zorgen 
aankleden ,spullen voor school en zorgen dat ik zelf op school kwam.
vanaf me 13de voor me eigen geld zorgen,voor lekkere dingen en verzorgings spullen enz
want ik kreeg 1 zakje snoep en 1 fles drinken per week,voor de rest zat alles achter het slot.
daarom wil ik ook niks hebben,als ik vandaag een nieuwe auto krijg van mijn man,dan kan ik er niks mee
want die moet ik zelf betalen en zelf voor zorgen.
hier mogen mijn kinderen dan ook gewoon snoep pakken of drinken pakken ,zonder te vragen.
en ze krijgen alles 

pasgeleden gaf mijn man mijn zoontje een tik op zijn vingers,
nou dat heeft hij geweten,niemand raakt mijn kinderen met 1 vinger aan ,want ik hak je kop er af.

Ik moet ook altijd mensen helpen en voor ze klaar staan,
en ik kan nooit nee zeggen,
want ik moet goed zijn voor mijn medemens,ik moet lief zijn(want vroeger was ik dat blijkbaar niet?!)
al gaat het ten kosten van mezelf.

en zo heb ik de afgelopen jaren ook dingen meegemaakt
dat mijn heeft mijn ook weer gevromd,

Ik zou het zeker bespreken met je psycholoog... het is zeker wel te achterhalen of er toendertijd iets gebeurd is...

Jazeker kan je dingen verdringen, wegduwen, minimaliseren, ... uit zelfbescherming, om verder te kunnen met je leven.
Maar bijna altijd komen die dingen toch weer bovendrijven.
Als ik jouw relaas zo lees, kan ik je ook alleen maar adviseren om het nu ter sprake te brengen met je psycholoog.
Veel sterkte.

Aller eerst  ook voor jou Sabje! 

Ook ik heb een ervaring op vierjarige leeftijd verdrongen. Jaren heeft het niet gespeeld tot ik een dochter kreeg en heel beschermend was, na haar geboorte heb ik een pnd gehad. Toen ik daarvoor hulp kreeg kreeg ik flashbacks over de inrichting van het huis waar het gebeurde, een bed enz.

Ik heb mijn ouders gevraagd of zij meer wisten en ja toen kwam het verhaal eruit en vielen er veel dingen op zijn plek. Zoals waarom ik op een bepaalde manier reageer. Ik zet het hele verhaal liever niet hier neer. 

Dus mijn ervaring is dat je dingen kan verdringen. 

Misschien dat men met hypnose iets meer los krijgt..

Je kunt heel goed dingen verdringen, maar wat je nu beschrijft wat je weet wat er gebeurd is, geeft eigenlijk al genoeg reden om te reageren zoals je reageert met knuffelen en dergelijke.
Dat was namelijk al te dichtbij en dat was binnen je veilige zone!
Ik zou inderdaad eens kijken of je er iets mee kunt doen, want dat kun je wel verbreken!
Succes

100% zeker ja dat kan zeker zulke dingen
ik heb exact zelfde gehad kon niet intiem zijn enz had met veel lichamelijke dingen veel moeite
ik was toende tijd in therpie voor andere dingen en steeds belven er dingen knagen
ik was heel bang dat mijn biopa dingen gedaan zou hebben en mijn moeder en zus en broertje hebben me ook vaker gevraagt heeft hij ....
ik heb toen heeel erg aan regressie therpie gedacht (onder hypnose) maar met de therpie die ik al volgde mocht ik geen regressie erbij doen anders had ik dat zeker gedaan
toch is naar mate mijn therpie volgde en ik meer ben gana praten over die vermoedens mijn geheugen terug gekomen
ik weet nu dat niet mijn biopa het was maar wel 2 mannen die erg nouw met hem werkte ik ben welliwaar niet verkracht maar wel aangerand
of mijn biopa er van geweten heeft weet ik niet ik kan me inmiddels exact herinneren wat er gebeurd is en hoe ik me toen voelde maar kan het ook loslaten
maar goed jaren en jaren is dit verdrongen tot ik dus in mijn therapie ging en ik dus bepaalde dingen gewoon neit kon plaatsen
praten kan goed helpen maar het hoeft niet
je lichaam en ggeest hebben het niet voor niest geblokt

ook regressie therapie kan je overwegen maaar ik ben er toen naar op onderzoek geweest en uiteindllijk heb ik t laten gaan
ik had al genoeg op mijn bordje toen en wilde ik wel weten wat er echt gebeurd was en wat voor een impact zou het hebben op hoe ik me toen al voelde
mijn biopa was een enorme viespeuk en als iemand mij nu verteld  hij heeft dit of dat bij je gedaan dan zou ik daar absoluut niet aan twijfelen maar ik weet er niets van en hoef ik ook neit te weten het heeft geen toegevoegde waarde en zou mijn leven alleen maar meer op zijn kop zetten dus nee ik ehb de verklaring in de andere gebeurtenis gevonden en ga ook niet verder graven het is goed zo

Ja, dat kan.. En ook al zou je niks verdrongen hebben, dan nog is die directeur verkeerd bezig geweest...

Quote :

Ja, dat kan.. En ook al zou je niks verdrongen hebben, dan nog is die directeur verkeerd bezig geweest...

Nou inderdaad

---

Droom niet je leven, leef je dromen!

tuurlijk kan je verdringen..

---

Sommige  'vrienden' zijn als de schaduw je ziet ze alleen als de zon schijnt. Anderen zijn als de zon zelf ze komen op als het donker is.;-)

Ja, je kunt dingen verdringen. Dit is het zeker waard om met je psycholoog te bespreken. En misschien is er niet meer gebeurd dan knuffelen maar je voelde je daar toen niet goed bij en dat geeft aan dat er al een grens is overschreden.
Zeker bespreken, succes !

Ja dat kan!

---

www.haarroosjes.nl - handgemaakte baby- en kinderaccessoires.
Moeder van R.owin (april 2009) en L.ynn (juli 2011)

Quote Jen9:

Ja, dat kan.. En ook al zou je niks verdrongen hebben, dan nog is die directeur verkeerd bezig geweest...

helemaal mee eens.
dit alleen is al voldoende om ongezond te zijn.

Fijn jullie begripvolle reacties. Onder hypnose zou ik niet willen, ik ben iemand die altijd en overal controle over wil hebben  ik heb het er met mijn man over proberen te hebben dat het mij niet helemaal lekker zit, maar hij lacht het een beetje weg, het is vast niks en ik zal het wel verkeerd opvatten. Ik heb alleen over het knuffelen verteld, niet over het flauwvallen en dat ik er alles aan deed om maar niet naar de directeur te hoeven. Heel stom maar als ik het zo schrijf en er aan denk is het net alsof het niet over mij gaat, dat het iemand anders is. Ik was echt zijn lievelingetjes, mocht mee met een speciaal uitje, ik moest altijd bij hem zitten, naar het koffiekamertje, en het knuffelen, ik weet nog dat andere kinderen jaloers ee op waren. Van mij hadden ze zo mogen ruilen. Aankomende week moet ik weer naar de psycholoog, ben er pas gestart, ik weet niet of het lukt om er over te praten, ik vindt het best wel moeilijk, hoe stom dat dat ook klinkt, grote kans dat er niks is gebeurd, en schaam me er ook wel voor. 

Fijn jullie begripvolle reacties. Onder hypnose zou ik niet willen, ik ben iemand die altijd en overal controle over wil hebben  ik heb het er met mijn man over proberen te hebben dat het mij niet helemaal lekker zit, maar hij lacht het een beetje weg, het is vast niks en ik zal het wel verkeerd opvatten. Ik heb alleen over het knuffelen verteld, niet over het flauwvallen en dat ik er alles aan deed om maar niet naar de directeur te hoeven. Heel stom maar als ik het zo schrijf en er aan denk is het net alsof het niet over mij gaat, dat het iemand anders is. Ik was echt zijn lievelingetjes, mocht mee met een speciaal uitje, ik moest altijd bij hem zitten, naar het koffiekamertje, en het knuffelen, ik weet nog dat andere kinderen jaloers ee op waren. Van mij hadden ze zo mogen ruilen. Aankomende week moet ik weer naar de psycholoog, ben er pas gestart, ik weet niet of het lukt om er over te praten, ik vindt het best wel moeilijk, hoe stom dat dat ook klinkt, grote kans dat er niks is gebeurd, en schaam me er ook wel voor. 

Fijn jullie begripvolle reacties. Onder hypnose zou ik niet willen, ik ben iemand die altijd en overal controle over wil hebben  ik heb het er met mijn man over proberen te hebben dat het mij niet helemaal lekker zit, maar hij lacht het een beetje weg, het is vast niks en ik zal het wel verkeerd opvatten. Ik heb alleen over het knuffelen verteld, niet over het flauwvallen en dat ik er alles aan deed om maar niet naar de directeur te hoeven. Heel stom maar als ik het zo schrijf en er aan denk is het net alsof het niet over mij gaat, dat het iemand anders is. Ik was echt zijn lievelingetjes, mocht mee met een speciaal uitje, ik moest altijd bij hem zitten, naar het koffiekamertje, en het knuffelen, ik weet nog dat andere kinderen jaloers ee op waren. Van mij hadden ze zo mogen ruilen. Aankomende week moet ik weer naar de psycholoog, ben er pas gestart, ik weet niet of het lukt om er over te praten, ik vindt het best wel moeilijk, hoe stom dat dat ook klinkt, grote kans dat er niks is gebeurd, en schaam me er ook wel voor. 

Nou 3 x is ook wat overdreven... Sorry. Sabje, Saskia en angelique, knap dat jullie je verhaal zo durven neer te zetten. 

weetje het gevoel van onveiligheid wat je nu hebt zegt genoeg, er hoeft echt niets meer gebeurd te zijn, dit was al over een grens heen, en dat veroorzaakt jouw gevoel nu!
Je hoeft niet dieper te graven, ik denk altijd maar dat wat je aankan komt boven, ik weet een heleboel niet meer uit een misbruik tijd, en dat vind ik nu prima. Ik ga er niet meer naar opz oek, het helpt me niet verder.
Wat me wel verder heeft geholpen is dat ik sanpte waar mijn gevoel vandaan kwam, en er anders mee leren omgaan. Mijn man was mijn steun trouwens! Die heeft me weer laten leven. Sex is hier nog steeds moeilijk, maar intimiteit hebben we genoeg!
We proberen een balans te vinden, niet over mijn grenzen gaan, maar hij verdient natuurlijk ook gewoon wat

Misschien moet je tegen je man vertellen ,wat je hier ook doet.
gewoon open en alles,want een man is een man

en waarom je schamen ,iets in jou laat dit omhoog komen,
dit verzin je niet zomaar ,dit komt niet zomaar opzetten,
er is iets geweest,en dat hoef niet meteen het ergste te wezen.
praat ervan de week gewoon over.
en misschien komen er dingen langzaam naar boven,dat ging bij mijn ook stapje voor stapje.
en het is aan jou,hoe je hiermee omgaat.

en ik zeg het zelfde als mamsie,soms hoef je niet alles te weten.
als je er uiteindelijk maar rust mee kan hebben,en verder kan met je leven

Wat er precies gebeurd is, doet er nu, op dit exacte moment misschien heel even minder toe? Het gaat erom dat jij iets niet wilde, het geknuffel en dat je er niet onderuit kwam en daar alles aan deed om dat wel te kunnen.  Eem leraar heeft ook een zeker overwicht.
Dat alleen is al een enorm gevoel van onmacht. Misschien komen er meer herinneringen, misschien ook niet. Ik zou niet actief opzoek gaan naar herinneringen. Als jij zover bent, komt het plaatje vanzelf meer compleet.. en misschien ook niet.

Neem het stapje voor stapje

Dank je wel ff Ano, dat is lief van je  Maar ik weet ook niet helemaal wat er precies gebeurt is, maar dat iemand over je grens is gegaan is genoeg! En dat weglachen van je man, kan het niet zijn dat hij niet weet hoe hij hier mee om kan gaan? Een soort onmacht? Jou willen helpen maar niet weten hoe? 

Dat hadden mijn ouders toen naar mij toe ook. Er is niet veel over gepraat. Ze vroegen me of ze het verkeerd hadden gedaan maar nee, ze hadden gedaan wat hen op dat moment het beste leek. Uit liefde voor mij. 

Ook van de anderen vind ik het ook erg knap dat ze hun verhaal vertellen. 

Jullie hebben gelijk stapje voor stapje. Ik wil altijd controle overak en weten waar ik aan toe ben, al wil ik dat nu ook ergens ook weer niet. Ik ga het van de week proberen te bespreken, kijken of dat lukt, ik ben pas bij een psycholoog en vindt het moeilijk om alles ter sprake te brengen, ik heb door de jaren heen een behoorlijke muur om mij heen gebouwd. Ik heb vaak een masker op, alles gaat altijd goed bij mij en iedereen kan bij mij terecht.