suiker ??? geprikt 16,8

als dat zo is, kan dat nog verdwijnen heb ik gehoord bij afvallen ( ben je te zwaar? )

Knuf lieverd!!!

---

mama van Amber 22-05-2006 en Stella 02-04-2009

Als het ineens zo definitief is, komt t toch hard aan.

Maar gaat goed komen! Echt!
Het is even veel info verwerken en heel hard werken, maar als alles stabiel is kan je er heel goed mee leven hoor!
Inclusief rosétjes, moorkopjes en andere lekkere dingen

Ik moet zeggen je HbA1c waarde vind ik niet alarmerend hoog. Dat zit rond nabij de 11. Ik heb wel eens hoger gezeten. Het is nu afwachten wat er gaat gebeuren en hoop dat je het met een dieet en tabletten af kan. Wil je heel veel sterkte wensen. Het is niet leuk om te horen dat je een chronische ziekte hebt. Maar er is goed mee te leven. En hopelijk kom je er vanaf mocht je fors overgewicht hebben.

oooh wat een schrik..
Mijn god wat drink je veel......
Ja dat drink ik op heel de dag. Ik heb nu 2 bekers op ....
Maar of het schadelijk is als je TEVEEL drinkt weet ik niet

Ja, teveel drinken kan zeker kwaad.

Zie hier

ja teveel drinken is niet goed voor de nieren, ook al is het maar water, een watervergiftiging bestaat

Jawel hoor staat een stukje terug op pagina 1, er staat ik heb wat overgewicht maar niet schrikbarend

Als het type 2 is kan het vaak idd genezen worden dmv afvallen en een gezond voedingspatroon ..heb dat in mijn omgeving al zo vaak gezien.

Nou dr is wel overgewicht en misschien dat de suiker weggaat als er gelijnd word, maar wij zijn geen dokters hé

Mijn vader was 1,80 en 60 kilo en had hoge waardes (type 2) dus het heeft niet altijd met overgewicht te maken.
Mijn broer hetzelde verhaal, totaal geen overgewicht, toen hij zijn waardes liet prikken zat hij over de 30 en heeft nu 2 jaar Metformine.
Vaak kan afvallen wel enorm helpen bij hoge waardes.
De kans is heel groot dat je Metformine pillen krijgt en naar een dietiste moet.
Mocht je zwanger zijn of worden mag je geen Metformine gebruiken, bij een eventuele zwangerschap zal je tijdelijk insuline moeten spuiten bij deze hoge waardes.

Quote Sismvnick&demi:

[...] Maar ook als het niet weggaat is diabetes geen ramp meer tegenwoordig. Er is zoveel voor. En na een paar maanden weet je niet beter en gaat alles automatisch.

Hahaha zo makkelijk als jij het omschrijft is het helaas niet altijd hoor.

Quote Sismvnick&demi:

[...] Maar ook als het niet weggaat is diabetes geen ramp meer tegenwoordig. Er is zoveel voor. En na een paar maanden weet je niet beter en gaat alles automatisch.

Nou, mijn ervaring is anders. Mijn broer heeft diabetes type 1 en heeft een zeer groot probleem met zijn ogen hierdoor. Misschien dat het bij type 2 al heel anders ligt.

Volgens mij hebben jullie het nu over 2 verschillende dingen...tuurlijk KAN diabetes medische problemen met zich meebrengen, vandaar ook dat de ogen jaarlijks gecontroleerd worden en dat er een speciaal opgeleide pedicure aan te pas moet komen en in zeer extreme gevallen komen zijn er nog wel ergere dingen te bedenken, maar volgens mij wil Sis alleen maar zeggen dat diabetes prima in te passen is in je normale leven. Zoals ik al schreef, mijn man weet niet meer beter. Zelfs niet met 4x spuiten op een dag!  Het is een zeer veel voorkomende ziekte en ik vermoed dat Sis dat bedoelde.....ik heb niemand horen zeggen dat het niets voorstelt, maar wel dat er ( in 99 % van de gevallen)  prima mee te leven is.
Maar goed, zo lees ik het.......

Dit klinkt heel heftig Jo en ik zal je eerlijk zeggen dat ik binnen mijn werk nog maar 1x iemand ben tegen gekomen die dit ook zo extreem had. En ik kom bij veel diabetespatienten........ik kan me nu heel goed voorstellen dat jij zegt het is helemaal niet makkelijk!  Dit is zeker niet makkelijk voor jou!   Bij iemand die erg veel problemen had met blauwe plekken ivm het prikken, zijn we overgestapt op een andere insulinepen en andere naaldjes...  hebben ze daar al eens naar gekeken?

Veel sterkte ermee, dit lijkt me behoorlijk zwaar als ik dit zo lees!

Quote Jo:

Hoe Sis het bedoelt snap ik, maar goed ik spuit nu 8 jaar en ik vind het soms niet meevallen. Zo heb ik heel veel schimmelinfecties en hele pijnlijke ontstekingen op de meest rotte plekken (lees schaamlippen) mijn tenen worden gevoelloos en vingertoppen, wonden raken vaak geinfecteerd, heb heel veel last van hypo's waar ik soms echt beroerd van ben. Ook wil je mijn buik niet zien na 11.680 spuiten in mijn buik, ik schaam me hier enorm voor, mega blauwe plekken, bulten, bobbels, hobbels en kuilen. Ga steeds slechter zien, dat vind ik nog het ergst. Natuurlijk is het gepiep en natuurlijk zijn er veeeeeeeeeeeel ergere ziektes en aandoeningen en dat hou ik mezelf ook steeds voor hoor, maar soms heel soms heb ik het er wel eens moeilijk mee, ben ook maar een (zwak) mens

Helemaal mee eens hoor.. er is mee te leven maar er zijn momenten dat het gewoon niet lekker gaat en dat zie je niet aan de buitenkant. Hypo's zijn funest voor je gestel. Je voelt je alsof er meerdere treinen over je heen gereden zijn. Je  moet altijd rekening houden met je dagprogramma. En natuurlijk is het in te passen in het dagelijks leven maar bij alles wat je doet denk je na. Zeker als je insuline spuit. Want die kan zomaar een keer verkeerd vallen met alle gevolgen van dien.

---

Op zoek naar een persoonlijke creatie? Een email sturen mag altijd!
NoTes-Fotocreaties / notesfotocreaties@gmail.com

Als je goed ingesteld bent is er goed mee te leven.
Als dat niet goed lukt zoals bij mij..is het best wel een rotziekte.

Ik heb ook allerlei cystes en ontstekingen. Elke 2 maanden een schimmelinfectie.
Zere plekken van de infuussjes (ik gebruik een pomp) eelt op mn vingertoppen van het meten.
Dagelijks het gevoel als ik de griep heb. Hypo's in de nacht waarbij ik kruipend over de trap naar beneden ga om siroop te pakken.
Tijdens een hypo zo prikkelbaar zijn dat je snauwt tegen de mensen om je heen...tijdens een hyper zo moe zijn dat je je ogen niet kan openhouden.
Elke 3 maanden naar het ziekenhuis voor controle. Elke 3 maanden bloed laten afnemen. Elk jaar naar de oogarts. Elke maand je curvers inleveren bij de diabetesverpleegkundige.

Continu je koolhydraten rekenen.
Hoeveel boterhammen ga ik eten en wat doe ik erop. Nog een beker melk erbij?
Als je eerder vol zit heb je pech...want je moet t opeten want je hebt inmiddels je insuline al binnen

Moet ik werken? Ben ik vrij? Schijnt de zon? Vriest t buiten? Heb ik een ontsteking? Heb ik stress? Ben ik ongesteld?
Allemaal dingen waar ik rekening mee moet houden qua insuline.
Want als de zon schijnt heb ik minder nodig. Ben ik ongesteld? Moet heb ik meer insuline nodig.

Wondjes genezen vreselijk langzaam en de pedicure is duur omdat ze een diabetes certificaat moeten hebben.

Nee het is best een rotziekte.
Maar dit geld niet voor iedereen!
Ik ben moeilijk instelbaar en dat is balen.
Maar er zijn miljoenen mensen die er gemakkelijk mee leven omdat het gewon goed gaat.
Als je stabiel bent...is er goed mee te leven.

Dus lieve Mama2..
Zet alles op alles om t allemaal onder de knie te krijgen!
Probeer stabiel te worden en vooral te blijven. Dan zal je er weinig last van hebben
Dan komt alles goed!!!

Heel mooi verwoord Claudje.. en zo is het maar net..!

---

Op zoek naar een persoonlijke creatie? Een email sturen mag altijd!
NoTes-Fotocreaties / notesfotocreaties@gmail.com

nou inderdaad, te luchtig zou ik er zeker niet over praten nee!

je hebt het dag en nacht. zoveel regelmaat moet je inbouwen in je leven.
aan wat je wel/niet mag eten, wen je zeker aan.

hier bij man , na 6 jaar nog steeds niet juist in te stellen....paar keer gevreesd door zn leven. hypo's heeft hij zelden, wel heel vaak hyper, maar deze voelt hij zelf niet.

zijn werk als beveiliger werd wel bemoeilijkt in eerste instantie. met regelmaat eten is best lastig als je van die wisselende diensten draait.

je bent dan chronisch ziek, bent de hele dag druk met prikken, spuiten en medicatie en je eten afwegen.

als je het onder controle hebt, is het nog een toestand, maar wel mee te leven dan weer.

Het kan inderdaad een rotziekte zijn. Mijn tante heeft er een hoop ellende van gehad.
En wie zijn wij om te bepalen wat voor iemand erg is. Voor de 1 is een griepje erg en voor een ander is het pas erg als je half dood ligt te gaan.

---

Groetjes Bloemblaadje

Mooi verwoord Claudje, ik herken helemaal wat je schrijft.

Mama2, natuurlijk komt dat hard aan, ik was 6 weken zwanger toen ik het te horen kreeg en ik heb na dat ik bij de internist was geweest in de lift een potje staan janken, was behoorlijk van de kaart.
Ik mocht even naar huis wat spullen ophalen en toen werd ik opgenomen om mijn waardes onder de 7 te krijgen.
Voor het eerst van mijn leven in het ziekenhuis, tussen de zwangere vrouwen en nieuwe moeders, met 2 keer per dag bezoek.
Maar er komt zoveel op je af, vond het spuiten doodeng, was bang te baby te raken,  was al emotioneel natuurlijk.

Het voordeel van dat je het nu weet is dat ze je gaan helpen met medicijnen, welke dan ook, en je zal merken dat je je snel beter voelt.
Probeer niet te streng voor jezelf te zijn, je mag je rot voelen en bang.

Sorry Sis, diabetes hebben is geen gepiep!
Misschien kun je dat tegen mijn opa zeggen die inmiddels 2 benen kwijt is door de diabetes, of tegen mijn vader die door de schommeleingen al twee keer een hart infarct gehad heeft en het hele bloedvatenstelsel is aangepast.
Misschien kun je dat ook tegen de verzekering zeggen, want een huis kopen kan al vaak niet meer, of je betaald je scheel aan verzekering.

Toen ik een opleiding van de verpleging deed, hoorde je bij alle ziektebeelden dat een diabeet er een vergrote kans op heeft, en daarnaast dat als je diabeet bent, de genezing vertraagt.

Tja wat een piepers die diabeten...

Ik ben zelf erg goed ingesteld en toch vind ik het lastig op sommige momenten, en vooral in het begin. op het moment dat je het hoort hoor je zoveel informatie en ook zoveel wat fout kan gaan. De controles zijn niet voor niets zo streng.

ik neem aan dat de TO goed begeleid wordt hierin door de internist en de diabetesverpleegkundige.

het kan alle kanten op TO, je leest hier milde kanten   maar ook heftige kanten.
want tja...dát kan allemaal wel namelijk. helaas maar waar.

je wordt echt goed begeleid en schroom niet om vragen te stellen in het ziekenhuis!

Mijn intrenist zegt me altijd dat diabetes 2 (want daar hebben we het neem ik aan over in het geval van to) prima onder controle te houden is en dat de grote gevaren meer mijn bloeddruk en cholesterol zijn. We zijn er inmiddels achter dat iedereen anders reageert op medicijnen, dieten en andere behandelingen. Let op ik heb het nog steeds over type 2. In shock raken daarmee heb ik ook nog nooit van gehoord, evemin van benen kwijrt raken of andere enge complicaties. Ja je moet je eetgewoontes veranderen, goed om de koolhydraten denken en kleine porties verdeeld over de dag eten, bewegen want ook dat is goed voor je bloedspiegel. Type 1 is denk ik een heel ander verhaal maar volgens mij zal het bij to om type 2 gaan, niet leuk maar echt niet het eind van de wereld. Meestal goed onder controle te houden met pillen en anders zijn er tegenwoordig nieuwe medicijnen die iets met je darmen doen waardoor de waardes zakken. Maar laten we to nu niet bang gaan maken met al die verhalen daar heeft ze niets aan.

Quote Sismvnick&demi:

Het lijkt mij dat het om 2 gaat.. Maar ja je leest het hier.. Voor je het weet valt je been eraf of ga je dood. Ik heb jaren met super veel mensen gewerkt met diabetes, en werkelijk nog nooit mee gemaakt dat er hele gekke dingen gebeuren. Maar ja de specialiste hier zeggen het he, dus het zal wel kloppen.

ik ben 1 van de specialisten ja. leef elke dag in angst omdat manlief een wandelende tijdbom is inderdaad.
maar goed, zullen wij het mis hebben?

TO krijgt een diagnose, het gaat nergens over om te zeggen "joh, valt heel erg mee joh"
tis geen griep iig!

Sis ik reageer puur op jouw "gepiep" daar kan ik echt niet tegen.
Jij kunt niet voor een ander bepalen wat een ander erg vind, of niet erg vind.
Jij hebt geen diabetes ( je hebt genoeg andere dingen...) dus wie ben jij om daar nu een oordeel over te vellen.

TO krijgt net een diagnose die veel voor haar leven gaat betekenen, en jij zegt gewoon dat diabeten piepen...nee dat is vriendelijk!
Het valt niet mee, zeker niet als je het net gehoord hebt, dan moet je dat echt even verwerken.

En ja ik heb in de verpleging gewerkt en echt heel veel ellende er om heen gezien en in de familie ook, en kan gerust zeggen dat diabetes hebben geen gepiep is.

ik vind jou hier heel vervelend in over komen.
Je doet net of er niets aan de hand is, nou dat is voor vele mensen niet zo, en zelfs als het alleen maar een dieet is en gebruik van medicatie dan nog, als iemand dat heel moeilijk vind dan vind iemand dat heel moeilijk.
Jij kan niet kijken hoe moeilijk iemand iets vind, of hoe pijnlijk iets is voor iemand anders.

Jij hebt jou pakkie en dat is heel wat dat besef ik maar al te goed, en daardoor kijk je misschien verkleurd  naar andere ziektes, maar het is maar hoe je een ziekte beleeft.

als ik kijk naar mijn eigen kinderen kijk, kan de een met gemak tegen prikken, de andere word panisch.
Is het dan onzin dat mijn tweede dochter panisch wordt, omdat de eerste ook niet panisch is?
Iedereen beleeft ziek en ziekte op een andere manier, en dat heeft niets met piepen te maken, maar met de dingen die je mee maakt in je leven.

Sis, benaderd het gewoon positief. Als mijn kind heel hard valt op grindtegels dan roep ik heel hard: Oh is niet erg, valt wel mee! Als ik ga zeggen oh wat erg en nog wel op grindtegels, dat doet zeker heel veel pijn, dan voelen ze zich niet beter

Bij de pakken neer gaan zitten is wel wat anders dan even tijd nodig hebben om de diagnose te verwerken he sis