Gezin compleet?

Wij zijn beide klaar..geen kriebels verder en man heeft knoopie erin.

Baby's heeeeeeeeel leuk en lief...maar hier niet meer

---

mama van Amber 22-05-2006 en Stella 02-04-2009

verstandelijk zijn we klaar, gevoelsmatig zouden er nog een hele boel bij kunnen...kriebelt altijd de ene periode meer als de andere, maar langzaam aan wordt je weer wat ouder, je kids ook en geniet ik er ook erg van dat ik voldoende tijd en geld heb die ik aan mijn kids nu kan besteden en dat we relatief weer wat meer rust en vrijheid hebben en weer wat meer aan onszelf toe komen...nee hier is het goed zo en heb ik er vrede mee...

Ik zou er wel 10 willen, maar mijn verstand zegt dat 2 genoeg is, vooral mijn man wilde absoluut geen derde. Ik wilde het wel altijd voor we kinderen hadden en dan alledrie dicht op elkaar, maar ik ben thuisblijf moeder en het is allemaal duur genoeg. Nu hebben ze beide een eigen kamer en is het druk genoeg zo en vind ik het prima zo. Ze zijn nu 5 en 6 en vind het steeds makkelijker worden. Mijn man heeft zich 2 jaar geleden ook laten helpen. 

wij hebben 3 dochters 10 jaar 4 jaar en 1.5 jaar
en moet zeggen dat ik na mijn 2e al klaar was en absoluut nooit meer zwanger wou raken
had al een afspraak staan voor mijn sterrilisatie toen ik er achter kwam dat ik zwanger was
ik zat toen nog aan de pil
na de geboorte van me dochter heeft het nog een paar maanden geduurt voordat ik gesterriliseerd mocht worden nou moet zeggen dat ik constant bang was om weer zwanger te raken
nu dus gesteriliseerd en nog steeds geen spijt van
heb nu veel zwangeren om me heen maar geen seconden dat ik denk ohh ik wil ook
ik ga wel genieten van alle babys die om me heen geboren worden

Wij hebben een zoontje van 2 en ik heb altijd het gevoel gehad dat ik 2 kinderen wilde. Mijn man vond het heel spannend ook voor ons mannetje kwam, zou hij het allemaal kunnen? Het gaat prima, ze hebben het super samen, en ook met zijn drietjes. Bij mij kriebelt het zeker na een kraambezoek weer behoorlijk. Mijn leeftijd gaat ook meespelen.
Mijn man twijfelt, ook of ik het wel aankan, ik heb het gevoel niet compleet te zijn. Wij praten nog even verder samen...

wij hebben 4 en bij mij kan er altijd nog wel eentje bij al is het nu ook goed en merk ik dat ik nu ook wel echt ouder word. ben 39 en zag een oude lagere school vriendin met een kleinkind op facebook.. En ik zeul met een 4 maanden oude baby mijn man heeft een knoop laten leggen. Van mij hoefde het niet.. Maar ik denk dat als er eentje het gevoel heeft dat het klaar is.. Dat dat zwaarder weegt dan de wens voor nog eentje erbij. Een baby is lief en leuk, maar ook veel werk, je weet niet hoe je zwangerschap gaat, ik heb 3 makkelijke gehad en vond de laatste keer toch relatief veel zwaarder.  Je weet ook niet of het kindje gezond zal zijn.  Allemaal redenen waarom je er samen echt achter moet staan... geld noem ik bewust niet als reden, want tenzij je nu ook niet rond kunt komen, dan vind dat wel een weg.

kun je niet met hem afspreken dat jij bijv een mirena laat zetten nu? En hij nu nog geen grootse zaken laat doen.. Dat geeft dan een paar  jaar rust.. En dan zie je dan wel wat hij wil en wat jij wilt..  want soms verandert dat ook..

Ik wilde wel een derde, mijn man niet, vanwege idd het praktische aspect, maar ook het gevoel van, wat als de derde gehandicapt is, ik heb bi opgelopen, niet ernstig, maar wel blijvend, ik heb 2 keer 8 maanden bv gegeven en vond t werkelijk een hel, maar een derde wil ik ook wel die voorsprong meegeven...  Dus nee, t was klaar, ben nu 40, en dat vind ik echt te oud, mijn leeftijdgrens voor mezelf was 35 9en dat dat voor anderen hoger is vind ik prima...)

Wij wilden wel 4 kinderen "vroeger"
We zijn erg blij en dankbaar met 2 jongetjes nu.

Hier kan geen derde meer komen. Tenminste, kan wel, maar moet je gewoon niet willen.
Man is ziek, zou totaal onverantwoord zijn om nog een kindje toe te laten in ons leven.

De keuze wordt niet door mij of man gemaakt, maar door ons lot.
En dat is soms wel erg kut....echt kut gewoon. Want bij het zien van een mini baby kan ik wel janken.....
Wij waren zeker nog niet klaar, maar daar dacht het lot dus anders over

Maar ik mag ook niet zeuren, we hebben 2 hele leuke jochies. Maar ik maak zelf graag keuzes

Lastig als eentje wel/niet wil....niet uit te komen denk ik

Hier twee kinderen en verstandelijk gezien compleet.
Ik ben slecht in zwanger worden, zwanger zijn en bevallen. De babytijd was ook twee keer niet echt fantastisch.
Zou graag nog een of meer kindjes in mijn armen sluiten. Zou graag ook een keer een fijne kraamtijd mee willen maken en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Maar in het belang van ons gezin, van het welzijn van onze kinderen en onszelf, blijft het bij twee.

Vorige maand hebben we onze laatste cryo (overgebleven embryo na icsi) afgestaan aan de wetenschap. Hiermee is het ook voor mij definitief afgesloten. Hoe dubbel ik dat soms ook vind.
Mijn man is er wel echt klaar mee, hij zou het absoluut niet meer willen. En hierin vind ik een nee zwaarder dan een ja.

Anoniem, ik denk dat als het klaar is voor je man, dat het dan ook echt klaar is voor hem en dat hij niet van gedachten gaat veranderen. Doorgaans ben ik van het polderen, maar in het geval van wel of geen kind vind ik een "nee" zwaarder wegen dan een "ja." Een kind moet door beiden ouders gewenst zijn (gepland hoeft echt niet!) en je gaat het hem echt nadragen als hij toch onverstag gaat.

Ik heb vier kinderen en ze waren niet allemaal gepland. Eigenlijk vond ik het wel mooi geweest na de geboorte van mijn derde zoon, maar man en ik waren niet voorzichtig en ik bleek twee jaar geleden zwanger te zijn van mijn dochter. Ze was duidelijk niet gepland, maar wel erg gewenst. Na haar geboorte was het voor mijn man en mij zo klaar als een klontje: nu zijn we klaar en een vijfde komt er niet. Nooit. Het is misschien hard om te zeggen, maar een vijfde zou ook echt niet welkom zijn, terwijl de vierde dat wel was. Blijkbaar waren we toen niet klaar genoeg! 

Voor mij was het weten dat het gezin compleet (echt compleet) was hetzelfde gevoel als dat ik had toen ik heel graag kinderen wilde. Ik had geen argumenten om moeder te willen worden en vooral niet om moeder te willen worden op dat moment. Mijn enige argument: "Ik weet niet waarom en wat het zal zijn, maar ik wil NU heel graag kinderen." Gelukkig begreep mijn man het!  Hetzelfde heb ik nu met het compleet zijn: het is een gevoel waar je niet omheen kan.

Lastig. Ik moet zeggen dat ik een periode geen kinderen heb gewild, al was ik toen nog jong. Ik wilde ook niet naar mijn man luisteren toen, veegde zijn gevoel een beetje van tafel af. Tot hij zei: we moeten er eens goed over praten want als we zo verschillend denken over de toekomst hebben we wel een probleem. Maar goed, das anders want toen hadden we nog geen kinderen.
Maar toen pas befsefte ik me hoe belangrijk dit voor hem was en hebben we er in ieder geval vaak open over gepraat. En ben ik langzaam naar het idee toegegroeid.
Eerst bij 1 begonnen, maar daarna had ik wel het gevoel dat er nog wel ruimte was voor een 2e. Tijdens die zwangerschap was voor beiden duidelijk dat dit verstandelijk en gevoelsmatig ook de laatste was.

Ergens is het niet eerlijk, als je het niet eens bent dat de ander toch de beslissing kan maken. Er is geen compromis in te krijgen, het is of wel of niet. Maar als hij echt niet naar het idee toe kan groeien van een 3e, dan denk ik dat er helaas niks anders opzit en je zult moeten accepteren. Maar heb je al eens goed duidelijk kunnen maken wat het qua gevoel met je doet? Dus niet de praktische bezwaren...maar echt wat het voor je betekent?

Verstandelijk zijn we klaar maar gevoelsmatig heel ander verhaal. Nee maar ben wel gezegend met mijn 3 mannen.

De auto zit vol, maar in mijn hart passen er nog wel 10!
(en wat het helemaal moeilijk maakt: ook de slaapkamers zijn nog niet vol, we hebben er nog 1 over!)

helaas vindt mijn man het genoeg zo. Verstandelijk snap ik dat, maar gevoelsmatig ..... Zou ik willen dat ik zelf degene was die het genoeg vindt.... Ik weet dat het bij 3 blijft, maar heb dit nog niét helemaal geaccepteerd....

Ik wilde altijd graag een kindje erbij. Was altijd kriebel/kriebel

Sinds enkele weken ben ik volkomen genezen. En er helemaal klaar mee. Het is prima zo.