Gezin compleet?

Ons gezin is momenteel compleet op verstand en minder qua gevoel (voor ons beiden).

Gelukkig denken we allebei hier hetzelfde over. Mochten we ooit de jackpot winnen kan alles weer veranderen. (maar misschien ook niet...)

voor mijn is echt compleet,en zal het echt ook nooit meer willen.
we hebben over de 2de 6 jaar gedaan en 4 mk tussendoor gehad.
ik kan en wil dat gewoon nooit meer.

maar vanaf dag 1 dat ons zoontje er is zegt papa 
zullen we er nog 1 nemen/krijgen.
zo af en toe gooit hij het er wel eens uit.
dus denk dat er vanuit hem echt nog wel een wens zit.

Wij hebben 4 kinderen waarvan de jongste 3 is. Na zijn geboorte wisten we eigenlijk meteen dat het compleet was. Het was een verstandelijke overweging op dat moment: huis vol, geld op, auto vol, 3 kinderen (waaronder hij) die mijn (op zich goed draagbare) ziekte geerfd hebben.
Emotioneel was ik er toen niet klaar mee, wilde best nog een vijfde.
Nu moet ik er niet meer aan denken, vind het echt genoeg zo. ik heb het megadruk, ben net weer begonnen met werken (na 8 jaar) en heb gewoon geen zin meer in flessen, borsten, babygehuil, luiers, onregelmatig leven, slapeloze nachten. 

Wij denken er hetzelfde over. Lijkt me heel lastig als je er allebei anders over denkt. Ik ben zelf geneigd om de vrouw haar zin te geven. een man kan niet bevatten hoe heerlijk het voor een vrouw is een kindje te krijgen, dat moet hij haar eigenlijk wel gunnen. maar goed,je moet het wel beide willen natuurlijk..

---

mv 4 kinderen

Wij wisten allebei van te voren dat we graag 2 kinderen wilde mocht het ons gegund zijn. Dat ik zwanger was van de jongste waren wij al bezig met sterrilisatie van mijn man. Die is 6 weken na de geboorte geholpen.
Voor ons was het allebei zo klaar als een klontje. Heb ook geen kriebels als ik een zwangere vrouw zie of een pas geboren baby. Ik denk dan alleen.. jullie beginnen nog.. 

---

Op zoek naar een persoonlijke creatie? Een email sturen mag altijd!
NoTes-Fotocreaties / notesfotocreaties@gmail.com

Toen ik zwanger was van de tweede, wisten we dat het de laatste zou zijn. 
Het is een beslissing die we met ons verstand en ons gevoel hebben gemaakt.
En het is helemaal goed zo. Moet ook zeggen dat ik daarna nooit last heb gehad van rammelende eierstokken. 
Ik vind dat kleine grut natuurlijk nog steeds mooi en heerlijk om te knuffelen, maar niet meer voor ons.

Ze zijn nu 5 en 9, zitten op school, en ik geniet ervan dat ik de handen weer wat meer vrij heb. Ik zie op school nu veel dat alle kinderen uit een gezin naar school gaan, en dat moeders dan nog een keer zwanger wordt. Nee, moet er nu niet meer aan denken...word dit jaar 40! 
Wat ook mee heeft gespeeld is dat ik 4 miskramen heb gehad. Nog een keer al die spanning, nee, dat wilden we ook niet meer.

Voordat wij 1 kind hadden, zeiden wij dat we graag 2 kinderen zouden willen (indien dat zou lukken etc.). Toen hij er eenmaal was, zeiden wij dat nog (maar dan graag zonder bevalling in mijn geval......). Toen hij tussen de 1 en 2 jaar was zeiden wij allebei dat 1 ook prima was. Tot op vandaag (hij is nu 7 jaar) hebben wij daar geen moment spijt van gehad. Ons gezin is compleet met 1 kind. Die telt trouwens voor 2 hoor......

Ik ben klaar dat wist ik zeker maar nu niet meer zo we zien wel als er nog een kindje komt moet het in ieder geval niet te lang duren.

---

Mama van een Koningskoppel Zoon 2007 en Dochter 2012

Wij voelen ons ook nog niet compleet (man niet bio vader van dochter)
Willen al jaren heel graag samen een kindje, heel traject vanaf 2007 doorlopen in de mmm, vanwege mijn man verleden,helaas nu moeten beeindigen ivm de financieen, terwijl we net op de juiste plek beland waren kwa behandeling.
Wij hopen dat we na de schuldhulpverlening nog terecht kunnen bij het amc, grote angst op dit moment, stap om te bellen durven we nog niet te zetten, straks zeggen ze nee ivm leeftijd (ben nu bijna 32) of wachtlijst of wat dan ook???

---

Droom niet je leven, leef je dromen!

Hier geen duidelijke wens/ verwachting. Nu hebben wij 2 kinderen en voor mij is het prima zo. Toen onze oudste 3 was, begon het hier weer te kriebelen. nu is onze jongste 3,5 en dat gevoel heb ik nog niet....
maar...... we staan er wel open voor, we weten wel dat het gewoon leuk is om meerdere broertjes/zusjes te hebben. Dus voor ons geen duidelijk standpunt, zoals het komt is het goed.

Hier voelt het compleet; 2 gezonde kinderen, de jongste is bijna anderhalf en het wordt weer een.stukje makkelijker. Het zwanger zijn vond ik 100% genieten, bevallen ging me makkelijk af en na de eerste wist ik zeker dat ik het nog eens wilde, wilde sowieso 2 kindjes. Maar na de 2e had ik gelijk ook wel zoiets van 'het is goed zo'
Mijn man is het daar volkomen mee eens.

Wij wilden er graag 3, maar bij beide zwangerschappen bekkenklachten gehad, de eerste is Een ks geworden, de tweede prematuur geboren. Dus wij durven het niet meer aan, man heeft zich al laten steriliseren.

ik heb vroeger altijd al geroepen dat ik er 4 wilde. En nu met mijn 4-tal ook echt een heel compleet gevoel. Voor mij is het gezin compleet zo. 4 kinderen. 2 jongens en 2 meiden. alle 4 gezond. wat wil een mens nog meer. Mijn 4 kindjes zijn allen nog erg klein. De oudste is 5 jaar de jongste is nog een baby, het is voor mij druk zat zo. En het huis is vol. Ik hoop straks als de kindjes wat ouder zijn weer te gaan werken, dan zullen we het weer wat ruimer hebben. ik ben soms best bang dat als ze straks alle 4 willen studeren. en sport ernaast. Het kost allemaal zo veel. Ik wil ze dat wel kunnen bieden. Mijn hart wil wel 10 kindjes. Maar mijn verstand zegt, nee het is goed zo. En dat voelt ook zo. Ik voel me gezegend met mijn 4 kids en wij zijn compleet.

Hier precies hetzelfde als bij jou anno.
Mijn man ziet overal leeuwen en beren, financieel, psychisch
Ik ben al bijna 2jr klaar voor de volgende.......
Maar mijn grootste probleem is dat mijn wens naast een gezond kind, een meisje, niet gegarandeerd kan worden..... Wat als het nu weer een jongen blijkt te zijn? Wat als het kind nu weer niet gezond is? Kunnen we dat aan? we hebben 2 kids waarvoor we de verantwoording hebben, die hebben regt op een psychisch gezonde pa &ma

---

trotse mama van Arnoud, Berdine*, Lucas en Chris

ik heb altijd gezegd ik wil er 5 hebben.

manlief vind 2 genoeg.

nu hoeft het voor mij ook niet mee zozeer, maar goed deze zwangerschap loopt mij ook erg zwaar.

ik denk dat ik er vrede mee kan hebben om er 2 te hebben... voel me gezegend. maar weet dus niet wat in de toekomst gaat gebeuren aangezien ik altijd meerdere wil

Wij hebben altijd 1 kindje willen hebben.
Helaas na 13 jaar proberen en vele jaren MMM zat dat er niet in.

Nu hebben we 1 pleegkindje langdurig, 2 kindjes weekend/vakantiepleegzorg, en na de zomervakantie gaan we weer beginnen met crisisopvang voor babies.

Misschien pleegzorg iets voor jullie?

---

Kijk voor mijn creaties op www.freubelheukske.blogspot.com

Bij mij was het gevoel er toen de jongste twee was. Ik heb drie kinderen. Toen de jongste twee was, was ze zindelijk en werd het allemaal wat makkelijker. De kriebel stopte op de camping, toen zag ik ouders met luiers, buggy's, flesjes enz enz en ik had zoiets van : Die tijd is geweest, nu komt er ook een andere, ook leuke tijd aan. 

Leuk te lezen hoe dat bij anderen is. 

toen de 3de werd geboren was het voor mij ook klaar...ik vond 3 een mooie aantal en het voelde voor mij echt compleet..als ik zwangere vrouwen zag dan had ik echt iets van...jeetje jij moet nog beginnen....dit gevoel heeft 5enhalf jaar geduurt en toen ineens uit het niets leek het me heerlijk om er nog een kleine bij te hebben en nu heb ik dus 4 kinderen.... Nu pas realiseer ik me dat het echt goed is, dat mijn gezin compleet is......( tenmiste dat hoop ik dan maar )

---

Weet wat je zegt maar zeg niet alles wat je weet.."

Mijn ervaring is dat ondanks dat we samen weten dat het zo goed is, om allerlei redenen zoals mijn lichaam (BI gehad), de woonruimte, financiëel voor als ze klein zijn, maar ook als ze groter zijn en verder leren ed, het toch bij mij blijft kriebelen.
Ik zeg altijd : met mijn hoofd weet ik dat we nu compleet zijn, maar in mijn hart zal er altijd plek zijn voor nog een kindje.

Wij wilden 2 maar kregen er 3

Ik heb altijd drie kinderen gewild (kom zelf uit een gezin van 3), mijn man vond twee ook prima. Toch is die derde er uiteindelijk wel gekomen en het voelt zo compleet nu
Bij mij is die kriebel nu wel weg, vind baby's geweldig en mijn hart maakt nog altijd een sprongetje als ik zo'n pasgeboren baby zie, maar ik zou het zelf niet meer willen.

Ik heb 6 kindjes en het voelt voor mij nog steeds niet alsof ons gezin compleet is.

Mijn man zegt na elk kind dat hij het zo goed vindt, maar na verloop van tijd vindt hij het dan toch weer goed om voor een volgend kind te gaan.  Daar ziet hij dan tijdens de zwangerschap een beetje tegenop, maar als het kind dan weer geboren is, vindt hij het hartstikke leuk

Ik vraag mij dat ook af anoniem. Ik heb nu 3 jongens, de jongste is bijna 7 maanden en ik heb niet het gevoel dat het compleet is. Ik betwijfel of dat gevoel er ook gaat komen. 

Wij wilden er altijd graag 4 en die zijn er dan ook gekomen.  Een tijdje na de geboorte van de 4e had ik wel even moeite dat hij de laatste zou zijn maar nu zijn we alweer een paar jaar verder en ik vind het wel best zo. Ik heb hele zware zwangerschappen gehad met name die van de laatste, ik heb hem bijna moeten verliezen dus alleen al daarom durf ik geen zwangerschap meer aan. Plus ook het financiële plaatje, hoe meer kinderen hoe duurder het wordt. En hoe ouder ze worden hoe meer ze gaan kosten,dat merk ik nu dat er 2 pubers zijn.   En qua aandacht geven is het natuurlijk ook zo hoe meer kinderen je hebt hoe moeilijker het te verdelen is en ik wil geen één kind tekort doen.
Tuurlijk blijft het altijd even kriebelen als ik bij iemand weer zo'n kleintje zie maar nee ik begin er niet meer aan.

Ik heb mijn kindjes dmv icsi gekregen en bij de behandeling waar Kyan uit geboren is hadden wij embryo's over die goed genoeg waren om in te vriezen. Uit zo een cryobehandeling is Amy geboren en we hebben nog een rietje in de vriezer. 
Dat maakt het voor ons moeilijk, want op zich zijn we heel blij met onze 3 kinderen. Maar we vinden het zo zielig dat die laatste de kans niet krijgt. Hadden we niets meer over, dan was het simpel. Dan was onze kinderwens vervuld. 
Verstandelijk gezien moeten we er ook niet meer aan beginnen.. leeftijd, al 4 keizersnedes gehad, veel klachten tijdens de zwangerschappen (trombose) en we hebben ook 2 kindjes verloren. Aan de andere kant hebben we wel 2 maanden geleden bijgetekend om de embryo langer te bewaren. Gevoelsmatig is het gewoon heel lastig, ik zou er zelf meer vrede mee kunnen hebben als we die behandeling wel doen en er komt geen zwangerschap uit. Dan hoef ik die beslissing niet te nemen. 
Dus ik pieker gewoon nog even door 

---

You are the result of 4 billion years of evolutionary success. Act like it!

Wij hebben 2 kinderen en hebben hierna een mk gehad, waardoor de twijfel toesloeg, wel of niet! 
In ons hart en financieel zal er altijd ruimte zijn! Voor nu wil ik even genieten van mijn bijna 4 jarige en 6 jarige!

shit berichtje weg. Maar goed, in het kort. Wij hebben er 2 en daar blijft het bij, hier geen rammelende eierstokken als ik een baby zie gelukkig

---

Sarcasm: The ability to insult idiots without them realizing it.

Volgens mij blijf ik zolang ik geen 100 ben twijfelen. We hebben 3 meer dan prachtige kinderen. 3 drie sukkelen ze met de gezondheid en hebben we onze zorgen. Huis is vol, auto is vol, zwangerschappen zijn waardeloos. Nachten zijn nog steeds hel, heerlijk dat ze groter worden, maar toch.......blijf ik verlangend kijken naar die mooie hoogzwangere buiken!

Ik zou er nog wel een kindje bij willen.
Ooit! 
Ik ben gek op m'n meiden, en vind het leuk dat ze zo dicht op elkaar zitten. 
Maar ben ook wel even toe aan wat meer 'rust'.
Het is voor nu even goed zo. 
En natuurlijk, als ik een baby zie of een zwangere buik krijg ik direct de kriebels.
Maar het zwanger zijn is niet echt voor mij weg gelegd.
Ik baal er ergens ook van dat mijn zwangerschappen gewoon zo kut verlopen. 
En wil het voor mijn gevoel gewoon nog een keer doen, maar dan goed. 
Zowel de zwangerschap als de kraamtijd! 
En ik moet ook bekennen dat ik stiekem nog wel een jongetje wil 

wij hebben er 4 en na de laatste waren we er beiden 'klaar mee '.

zowel de eerste als laatste zwangerschap en bevalling waren een HEL !
nu 8 maanden na de geboorte van onze jongste kamp ik nog met vreselijk BI .

dus verstandelijk is het goed zo ! in mijn hart heb ik nog wel plek voor 2 kinderen, maar dan eerst de lotto winnen oja en de garantie dat ik geen klachten meer krijg hahaha

ik denk dat je het wel weet als het klaar is