mijn dochter vraagt zoveel aandacht

Ik vraag me soms af of het wel normaal is.  Soms vraagt mijn dochter zo verschrikkelijk veel negatieve aandacht.  Ik kan jullie tal van voorbeelden geven.  

Hier komen er enkele :

als er iemand op bezoek komt doet ze meestal zo gek en onnozel mogelijk.. als het maar opvalt.  Nooit eens dat lieve meisje uithangen, gewoon doen, rustig wat kleuren, nee, steeds opvallen

Als ik met iemand sta te praten net hetzelfde verhaal.  

Is er iemand aan de telefoon, net hetzelfde.

Laatst vertelde ze dat een meisje van haar klas haar gebeten had.  Bleek achteraf niet waar te zijn.  Gaat ze zelfs liegen

Als ze moet gaan slapen doet ze druk druk druk.  In de badkamer houdt het 'broertje pest' niet op.  Ze doet heel de tijd gek om aandacht te krijgen.  Die krijgt ze dan ook helaas, want ik moet haar steeds berispen.

Als ze dan in bed ligt roept ze sowieso nog voor iets onbenulligs.  Daar reageer ik al niet meer op.

Het is niet dat ze te weinig aandacht krijgt hoor, ik denk eerder te veel.  We zijn best ook positief naar haar toe, praten vaak met haar over dingen die niet kunnen (bijvoorbeeld het liegen).  
We werken met haar soms met een beloningssysteem, ook omdat ze soms brutaal uit de hoek komt.  Dat helpt.  Maar nu wil ik dus ook een oplossing hier voor.  Het kan toch niet dat ze altijd maar aandacht vraagt.  Mijn vraag is natuurlijk waarom ze dat doet?  En.. wat doe je eraan?  Zelf zijn we de eerder bescheiden van aard.  

O ja, ze is 5 jaar.

Herkennen jullie dit en wat doen jullie eraan?  Tips zijn zo mega welkom!

Maar toch lang niet alle kinderen zijn zo.  Ik schaam me soms. Het lijkt dan alsof ik mijn eigen kind niet de baas kan.  Alsof ik haar niet opvoedt.  Wat een etter zou ik denken moest ik 'de gast' zijn.

Ze gaat ook opzettelijk zo'n babytaaltje uitkramen.  Helemaal gek word ik daarvan.  Doe normaal zeg, je bent 5.  Geen 2.  

Soms kan ze zo lief zijn, zo 5 jaar, en dan verknoeit ze het de volgende dag weer helemaal.

Het gaat ook de hele tijd van .. mama?  Mama?  mama!  Mama, kijk.  kijk dan mama.  Mooi hè?  Goed hè? Ze vist gewoon naar complimenten terwijl ik het echt wel zeg als ze iets goed doet.  Maar ik kan niet de hele tijd naar haar staan kijken hoor.  Als ik bezig ben doet ze het vooral.  Bijvoorbeeld als ik de vaatwasser uitlaad.  Dan ziet ze toch dat ik bezig ben?  Of hebben kinderen dat niet door?? 

Quote m&J:

[...] Ze is dus gewoon 5 en niet 50

je hebt gelijk   maar toch.. ze kan praten hoor, en normaal en goed ook.  Dat hoeft ze echt niet meer zoals haar broertje te doen.  Maar ik snap het wel, het is zo schattig als hij wat zegt, en ze wil ook die aandacht natuurlijk.  Heb haar al tig keer uitgelegd dat we haar even leuk vinden en dat ze zo'n flinke meid kan zijn.  Maar dat we gewoon willen dat ze zich gedraagt als een 5 jarige.  

soms lijkt het wel of ze doet het uit onzekerheid.  Bijvoorbeeld als we met de fiets ergens naartoe rijden en ziet iemand van haar klas dan roept ze voor heel de straat : hé X.  Zo van, heb je mij gezien, ik ben ook met de fiets.. 

of morgen ook weer.. ik kan het me al voorstellen.  Ze gaat met haar klas naar een voorstelling.  Ik ben een van de ouders die me opgegeven heeft om de kinderen weg te brengen.  Dan gaat ze zich ook weer geen houding weten geven.  Dan gaat ze wellicht weer gek zitten doen zo van / kijk, mijn mama is er ..  

maar nu loop ik wel vooruit op de feiten..

denk dat we hier een streng plan van aanpak gaan inroepen.