Mama-life
| Anoniem schreef op: 07-02-2013 08:49:11 |
Heel even ano vandaag. Mocht je mij herkennen, niet erg, maar even zo ivm eventuele meelezers. Even inleidend, mijn dochter is 3 jaar en 5 maanden. Het zindelijk worden wil nog niet. Ik vraag mijn dochter regelmatig of ze moet plassen en dan doet ze het wel eens op het potje, maar over het algemeen in de luier. Poepen gaat haar absoluut niet makkelijk af en doet vaak pijn. Gisteravond kwam mijn dochter uit bed omdat ze dorst had. Toen ze wat gedronken had moest ze poepen. Ik laat haar dan even rustig zitten en meestal lukt het dan wel. Nu wilde mijn man dat ze perse op het potje zou poepen. Resultaat, dochter in paniek en niet meer kunnen poepen. Man over de zeik, echt volledig over de zeik! Hij heeft ruim een uur tegen haar geschreeuwd en gezegd dat ze dan maar zonder luier naar bed ging. Kind nog meer in paniek en niet meer rustig te krijgen. Hij heeft haar meegenomen naar haar kamertje en haar (echt met moeite) een onderbroekje aangedaan. Ze spartelde vreselijk tegen, heeft gehuild, gegild om mama en was vreselijk in paniek. Zo heb ik haar echt nog nooit gehoord en mijn man ook niet. Die bleef tegen haar schreeuwen. Ik heb mijn man gezegd dat ik dit nooit meer wil zien van hem en dit niet de manier is. Nu luisterde ze niet, dus boos worden terecht, maar zo erg... Ik heb er (nog steeds) buikpijn van en was er echt misselijk door! Het ging me zo vreselijk aan mijn hart! Met man geprobeerd te praten en tegen mij zei hij gewoon ze moet luisteren, geen discussie, KLAAR! Dat deed hij op dezelfde toon als dat hij tegen mijn dochter deed. Heb hem gezegd dat hij nooit meer zo tegen mij hoeft te reageren, ik ben volwassen en zijn vrouw! Nu hebben we vaker flinke discussies over het opvoeden. Hij vind dat ik te soft ben en ik vind hem veel te streng. Wanneer de kinderen erbij zijn zeg ik niets, maar achteraf wel. Hij vind dat ze eens wat discipline bij gebracht moet worden en vaker gestraft moet worden. Wanneer ik met de kinderen samen ben gaat het prima, ieder kind heeft wel eens zijn bui en dat hoort er gewoon bij. Zodra man uit zijn werk thuis komt merk ik dat de sfeer omslaat naar negatief. Dochter loopt op haar tenen om maar niets fout te doen. Ik wil dit niet meer. Zelf werk ik sinds kort en is hij 2 dagen met de kinderen alleen. Ik wil er niet aan denken hoe hij dan soms kan reageren... Compromissen sluiten lukt trouwens niet, hij vind dat hij niet fout is... Wat ik met dit verhaal wil? Geen idee, maar heb in ieder geval even van me af kunnen schrijven. |
| Quote |
| Diedoes schreef op: 07-02-2013 10:53:33 |
Ik vind de reacties niet echt hard. Als ik dit lees schrik ik ervan. Enja ik schrik ook van het feit
dat je als moeder blijkbaar zo dicht kan slaan dat je je kind niet helpt. Ik heb nooit in die situatie gezeten, maar mezelf kennende had ik anders gereageerd. Ik heb zo'n hekel aan woede en agressiviteit. Als je je 30 seconden inleeft in hoe dat meisje zich gevoeld moet hebben, dan snapt iedereen dat dit nooit meer mag gebeuren. En ik geloof zeker dat TO dit ook ziet. De harde reacties zijn (wat mijn betreft) ook niet om TO af te branden maar een reactie op wat er gebeurd is. En Anna, nee ik heb geen partner die weleens uit zijn dak gaat. Zelf ook niet. We hebben samen de afspraak dat als je het niet eens bent met hoe de ander reageert op het kind, bv onredelijk zijn (mopperen om niks) dat de ander het over neemt. Ik moet er niet aan denken dat ik me zorgen maak om hoe papa tegen mijn kinderen is als ik werk. Er speelt meer dan dit voorval, anders zou dat meisje niet op haar tenen lopen. |
| Quote |
| Chloe schreef op: 07-02-2013 10:54:24 |
Anna28, wat je zegt raakt me. Hier zeer vergelijkbaar. Een enorm lieve man, die zoveel van mij en
zijn kinderen houdt, maar met een explosief karakter. Zal ons echt met geen vinger aanraken oid,
niet op die manier. Maar als hij boos is, dan is hij ook goed boos zeg maar. Ik zie dat niet als
onvoorspelbaar, het is wel voorspelbaar. Maar het is iemand die vroeger niet geleerd heeft om met
emoties om te gaan. WAt jij zegt voel ik ook zo, 90% liefde en geluk en 10% boosheid. Heel mooi
omschreven. En ook al zou hij nooit zo hevig als hier omschreven wordt tegen de kinderen tekeer
gaan: ik heb volledig schijt aan ' 1 lijn trekken' of elkaar niet afvallen als ouders. Als hij
onredelijk reageert, dan wijs ik hem terecht met of zonder kinderen. Ook daar leren kinderen van : "
papa heeft gelijk, wat je deed dat mag niet. Maar papa moet dat anders zeggen" bv. |
| Quote |
| Anna28 schreef op: 07-02-2013 10:58:01 |
Helemaal mee eens Chloe, ben wel blij dat je het herkent. Het is echt een superkerel, zorgzaam,
lief, een topvader gewoon! Maar explosief... Hij zal ons ook niet wat aandoen ofzo, maar kan zo
onredelijk zijn vaak. Hij is ook wel voorspelbaar inderdaad, op zijn unieke manier. En als je dat
weet dan kun je prima naast elkaar leven zonder problemen. Hij kan soms erg onredelijk zijn, maar zal niet zo doen als de man van TO. En inderdaad... ik spring soms in als hij iets doet qua opvoeding en ik ben het er niet mee eens. Hij laat mij trouwens ook toe als ik het overneem. Ik stuur hem regelmatig bij hoe hij het beste kan reageren, Tim is nogal aan het uitdagen naar hem toe op het moment. En inderdaad: papa had het anders moeten zeggen. Hij maakt het ook ltlijd weer goed trouwens, kus, knuffel, praten. |
| Quote |
| Anoniem schreef op: 07-02-2013 10:59:15 |
Didoes, j zegt zelf nooit in zo'n situatie gezeten te hebben, dan kun je nooit zeggen dat je anders
zou reageren! Ik zou dat ook van mezelf gedacht hebben, maar blijkbaar dus niet... Ik kan er nu helaas niets meer aan veranderen! Over hulp vragen bij de ha, gaat hij nooit doen en niet mee accoord. Voor zover geloof ik dat hij inmiddels begint in te zien dat hij fout gezeten heeft. Nu nog samen uitvinden hoe we dit gaan voorkomen in de toekomst! We praten, via mail weliswaar, maar we praten en da's ook nieuw... |
| Quote |
| Mamajenti schreef op: 07-02-2013 11:00:03 | ||
En daar heb je iets heel belangrijkst te pakken. Hij laat jou toe, je kan het overnemen of bijsturen en hij praat het uit en maakt het goed. Dat maakt een heel groot verschil in hoe een kind het beleefd! | ||
| Quote |
| Anoniem schreef op: 07-02-2013 11:01:02 |
Hoe Anna het omschrijft is idd mooi. En vooral ook herkenbaar. Meestal spring ik ook in als ik het
merk, alleen zag ik het gister niet aankomen en werd ook ik overspoelt blijkbaar. |
| Quote |
| Diedoes schreef op: 07-02-2013 11:04:35 | ||
Nee dat klopt, dat kan ik ook niet weten, dat denk ik. Daarom vind ik het ook schokkend dat je als moeder blijkbaar zo dicht kan slaan op het moment dat het je gebeurt. Ik neem het je ook niet kwalijk, je weet zelf dat een andere reactie beter was geweest en daar kan je idd niets meer aan doen. Ik moet opeens denken daan een vriendin van vroeger. Als haar zoontje iets gebeurde, bv hard vallen, rende ze met hem naar mij toe en ik hielp hem dan. Zelf sloeg ze dicht. Ik reageer in een paniek situatie altijd heel snel en correct en "schrik" daarna heel erg en ga alsnog huilen. Misschien was dit wel vergelijkbaar met een paniek reactie. Je verwacht het niet en schrikt en reageert anders dan je verwacht had. Ik vind het zorgelijk dat je meisje zich blijkbaar niet veilig voelt bij papa en jij ze ook niet met een gerust hart achter laat, dus denk ik echt dat er wel wat moet veranderen. | ||
| Quote |
| Mamajenti schreef op: 07-02-2013 11:06:35 |
Wees een mens en leer van je fouten. Volgens mij ben jij er flink van geschrokken, terecht, maar
laat het een leerschool zijn. En als jullie praten, maak hem duidelijk dat als het nog een x gebeurd, hij hulp zal moeten zoeken, want dat dit niet oke is. Als je nu een opening hebt, moet je hem gebruiken om herhaling voor te zijn. |
| Quote |
| Anna28 schreef op: 07-02-2013 11:06:55 |
Als hij echt boos is dan laat hij me niet toe he, dan kan ik een duw krijgen: wegwezen! Maar dat is 1x gebeurd. Mijn man wilde ook echt geen hulp, totdat hij dus echt te ver was gegaan (1x fysiek) Toen heb ik hem voor de keuze gesteld: óf je gaat hulp zoeken, óf ik ben binnen een paar weken vertrokken met mn kind. Want zo wil ik niet verder leven. Hij ging toen echt inzien dat het moest. Een paar weken later zat hij bij de psych. TO: logisch dat het je overspoelde, het is me nogal niet wat! |
| Quote |
| Anoniem schreef op: 07-02-2013 11:08:42 |
Dat er wat moet veranderen zijn we het allemaal over eens en is geen twijfel over mogelijk. Wel
zullen we samen uit moeten vinden hoe we dat gaan doen. We zijn nu een beetje aan het kijken over
hoe en wat via mail, dan praat hij wat beter. Ik heb nu voorgesteld om het van de ander over te
laten nemen omdat die dan kalmer is en de kinderen ook beter kalmeren. Daarna er samen over praten
op een rustige manier. En vooral het ook toestaan om de ander te laten ingrijpen |
| Quote |
| Diedoes schreef op: 07-02-2013 11:12:26 |
Misschien een soort code woord afspreken, dat als jij het niet oke vind je een bepaald woord zegt en
dat hij het los laat en jij het overneemt? Of hij dat terecht vindt in die situatie kan hij dan
later met jou bespreken. Jij kan dan aangeven waarom je ingrijpt en daar samen over praten. |
| Quote |
| Eefje schreef op: 07-02-2013 11:18:01 |
Maar als jij dan aan het werk bent, dan kun je toch niet ingrijpen? |
| Quote |
| Jo schreef op: 07-02-2013 11:18:46 |
To, ik heb geen tips, maar wil je wel even een hart onder de riem steken. Mijn man en dochter van 7 botsen ook heel erg vaak, zijn dol op elkaar maar op 1 of andere manier snapt hij zijn meisje niet altijd. Gelukkig nooit geen geschreeuw van een uur maar soms wel een heftige mondelinge woordwisseling. 
|
| Quote |
| Belske schreef op: 07-02-2013 11:24:42 | ||
Veel succes, fijn dat jullie communiceren. Het gebeuren van gisteren heeft een wond geslagen, nu moeten jullie die netjes zien te genezen en ervoor zorgen dat het niet gaat etteren. Dat is een behoorlijke opdracht. Sterkte daarbij. | ||
| Quote |
| Anoniem schreef op: 07-02-2013 11:28:49 |
Eefje, dat kan ook niet. Wil met hem afspreken dat als het niet gaat hij dan mijn ouders belt of ze
haar komen halen. Ze wonen vlakbij en hij heeft dat al een keer eerder uit zichzelf gedaan, dus die
wil ik er graag inhouden! Verder ga ik vanmiddag even naar mijn moeder om voor de zekerheid mezelf in te schrijven bij de woningbouw op hun adres zodat man er geen weet van heeft. Mocht het nog een keer gebeuren dat ik in ieder geval makkelijker stappen kan nemen. Mijn ouders staan zelf ook ingeschreven bij de woningbouw, kan ik mijzelf dan ook onder hun adres inschrijven? Weet iemand dat? |
| Quote |
| Anoniem schreef op: 07-02-2013 11:31:13 |
Belske, daar gaan we ook voor! Houden van is niet ineens over... En als je bij ieder 'probleem' gelijk de handdoek in de ring gooit, wat is de belofte als je trouwt dan nog waard? Neemt niet weg dat dit nu voorbij is en we het er niet meer over hebben natuurlijk! |
| Quote |
| Dicha schreef op: 07-02-2013 11:36:48 |
Gaat je echtgenoot ook nog tegen zijn dochter van 3 vertellen dat papa niet zo boos had mogen worden
en niet zo had moeten schreeuwen tegen haar.. Dat papa zijn best gaan doen om dat te voorkomen.. denk dat je dochtertje daar ook veel aan heeft.. als papa ook sorry kan zeggen.. |
| Quote |
| Anoniem schreef op: 07-02-2013 11:39:47 |
dicha, ik heb gisteravond nog even gepraat met mijn meisje, maar ze was te moe om er echt op te
reageren dus vanmorgen ook nog. Papa gaat dat vanavond doen! |
| Quote |
| Mvi schreef op: 07-02-2013 11:39:55 |
ik wil toch even de andere kant belichten zonder kritiek naar niemand want opvoeden is
verschrikkelijk moeilijk dat vooropgesteld! Ik vindt wel, en dat lees je steeds ook vaker in de media dat er eerlijk is eerlijk in deze tijd echt te soft wordt opgevoed! kinderen krijg teveel discussieruimte en dat zorgt voor ongewenst gedrag. Heel vaak zie je ook dat de moeders teveel toegeven (ik ook hoor!) en dat vaders dat heel lang met lede ogen aanzien en dan ineens er helemaal klaar mee zijn! En terecht! alleen die uitbarsting is helemaal fout, maar wel eentje waar natuurlijk opgekropte frustratie achter zit. Nu is hij ineens de mishandelende vader bijna en moeder en kind het slachtoffer. Dat is heel oneerlijk. Dat een kind ziet dat zijn vader of moeder een keer uit zijn plaat gaat zal echt niet traumatiserend zijn, wel lijkt het me belangrijk (hebben wij hier ook gedaan nadat mijn dochter van 7 steeds vaker echt botste met met mijn man) om samen hele duidelijk regels op te stellen wat wel en niet mag, hoe je straft, etc.dat heeft hie heel erg geholpen. |
| Quote |
| Caithy schreef op: 07-02-2013 11:45:59 |
Mvi wat kan jij dat goed toelichten! In het andere topic vond ik de moeders ook een beetje soft, ja
want ze weten allemaal hoe het moet. Soms heeft een kind ff niets te willen. Maar ik kan het niet zo goed verwoorden als jij! Afspraken maken is idd heel belangrijk! |
| Quote |
| Alice schreef op: 07-02-2013 11:54:47 |
Nee, soms heeft een kind niets te willen, maar olie op het vuur gooien hoeft ook niet. En het maakt
een groot verschil hoe oud een kind is en wat het aankan. Een puberende peuter pak je anders aan dan bvb een kind van 7 dat al een stuk meer begrijpt. Als wij ergens zijn waar mijn zoontje het leuk vindt, is het moeilijk om met hem daar te vertrekken. Het vergt wat voorbereiding en uitleg. Natuurlijk kan ik het kind ook schreeuwend meesleuren omdat het nu eenmaal moet luisteren, maar wat bereik je daar dan mee? Heeft in mijn ogen niets te maken met soft zijn, het doel blijft hetzelfde, het kind heeft geen zeggenschap, maar krijgt enkel even de tijd om de situatie te begrijpen. |
| Quote |
| Caithy schreef op: 07-02-2013 12:09:02 |
Sommige kinderen (waaronder die van mij) begrijpen het prima en blijven nee zeggen. Moet ik dan erop
inblijven praten? Ik zeg altijd over 5 minuten gaan we naar huis en dan over 1 minuut gaan we naar huis, ik ga alvast de spullen pakken en vraag dan aan de kinderen of ze hun schoenen, spullen, jas willen pakken want we gaan. Nou dan gaan we dus ook en begin ik niet het hele ritueel opnieuw. (ik ga ook niet schreeuwen of uit mijn dak, maar kordaat reageren). |
| Quote |
| Alice schreef op: 07-02-2013 12:13:43 |
Wel, mijn man gaat dan dus schreeuwen en dat vind ik niet nodig en het heeft gewoon geen zin, werkt
enkel averrechts. Mijn zoontje is behoorlijk koppig en gooit dan juist zijn kont tegen de
krib. Ik laat hem zeker niet over mij lopen, maar als ik gewoon 1 minuut wacht, zonder iets te zeggen, komt hij uit zichzelf. Hij heeft het wel gehoord en begrepen, maar heeft zijn tijd nodig. Vind dat niets met softheid te maken hebben. |
| Quote |
| Anna28 schreef op: 07-02-2013 12:25:18 |
Precies Alice.... Het gaat om de manier waarop je iets voor elkaar krijgt bij je kind. Als ik iets rustig vraag aan Tim: Tim, raap dat maar even op voor mama, en daarna een afspraak maak: aankijken, ja mama zeggen... rustig maar streng zeggen: pas op hoor, dat mag niet! dan is het conflict rustig en goed afgesloten. Tim raapt op wat hij heeft weggegooid en het punt is duidelijk. Of: papa ziet dat Tim iets op de grond gooit: NU OPRAPEN TIM! Ben je mal, je mag niet gooien!! Tja, dan heb je een krijsend kind die weigert om het op te rapen en het conflict kan een half uur duren. Je bereikt dus hetzelfde maar pakt het anders aan. Dat heeft niks met soft te maken, want ik pak hem wel degelijk aan. En ja, soms ook bij kop en kont als hij te ver gaat. Maar ik schreeuw niet, immers: het kind is al van slag, als je gaat schreeuwen en jouw emoties erbij gooit: daar kan het kind niks mee! Jij bent op dat moment de veilige houvast, de regels en de grenzen. Die maak je op een rustige en consequente manier duidelijk, niet door een onbeheersbare schreeuwpartij of driftbui als ouders zijnde. |
| Quote |
| Sabje Mv Jm En ?? schreef op: 07-02-2013 12:38:33 |
Mvi je hebt een punt ,maar de andere kant tegenwoordig is. Dat de druk en de stress waar we allemaal mee te maken hebben,soms zo hoog kan zijn. Dat de druppel vaak het kind is,want soms kan je gewoon niet meer en dan ineens is daar het kind Die niet meewerkt om wat voorreden dan ook en die krijgt dan de volle laag en alles komt eruit. En bij de een is dat heel mild ,maar in sommige gevallen best heftig. En ik denk dat de man van TO dat gisteravond ook had ,ineens was het zwart en kwam alles eruit. En ik denk dat hij na afloop heus wel heeft gedacht oh mijj god wat heb ik nu gedaan. En to had gisteravond daar gewoon tussen moeten springen en zowel vader als dochter hierin moeten beschermen. Soms zijn ervan die dagen dat je zowel vader als moeder niks meer kan hebben Geld ,stress afspraken enz enz. Als je als partner merk dat iemand het gehad heeft,dan moet je de taak overnemen en zorgen dat partner tot rust(zichzelf) Kan komen en dat de kinderen de partner even met rust laten. Ik denk dat je als gezin ,zo veel minder stress heb en veel kan verkomen. |
| Quote |
| Anoniem schreef op: 07-02-2013 13:27:03 |
Sabje, ik denk ook dat dat het is geweest, is geen excuus maar wel een aanleiding. Ik weet ook dat hij niet lekker in zijn vel zit, omdat het op zijn werk niet helemaal gaat zoals het hoort en dus niet lekker loopt. Hij is geen beest, gedroeg zich alleen even zo. Vanmorgen begreep hij het beter dan gisteravond gelukkig en hij was ook weer enigszins voor rede vatbaar. |
| Quote |
| Blauwtje schreef op: 07-02-2013 13:50:52 |
Ik snap ook best dat iemand de controle over zichzelf even verliest, opgekropte ergernissen,
frustraties, stress..het tis menselijk. Wat mij zorgen baart is dat het een uur door ging. Vind de reacties ook niet hard, ondanks dat ik een softie ben. Maar als het om kinderen gaat, word ik een leeuwin. Ik hoop dat je man inziet dat dit nooit weer mag gebeuren en wens jullie het allerbeste |
| Quote |
| Sabje Mv Jm En ?? schreef op: 07-02-2013 13:56:08 |
Een uur is belachelijk lang,maar dat zegt een hoop. Misschien speelt er wel meer ,dat wij niet weten of TO zelf niet. Mannen praten over het algemeen niet. Dus wie weet wat eraan de hand is met de man van TO. Want als je zo doordraait en zolang moet er meer aan de hand wezen lijkt mijn. Het is dus aan to omdit uit te zoeken,want misschien is er wel wat. Wat hij niet druft te vertellen??? |
| Quote |
| Mvi schreef op: 07-02-2013 14:21:13 |
o, maar het is zeker bewezen dat huiselijk geweld (in alle vormen) stijgt ten tijde van bijvoorbeeld
de crisis. En dat is zeker niet goed te praten. Maarrrr, we zijn en blijven toch echt mensen en als
ik een slechte dag heb zal ik waarschijnlijk ook wat kort aan de kar zijn. Maar so what? Juist mijn
eigen kinderen mogen ook weten dat mama niet altijd als met zalvende piepstem eeuwig meegaat in wat
zij willen, zij mogen ook weten dat ik NET ALS ZIJ me weleens wat minder voel, of moe ben. En als ik
NU naar huis wil dan gaan we NU naar huis, als de tv uit moet omdat we gaan eten dan gaat ie NU uit.
Ik roep wel over 5 min. aan tafel maar dan is het ook klaar. En ik heb mijn peuters destijds echt
wel met kop en kont naar buiten gedragen met een rode boei en tranen in mij ogen. Maar alles
beter dan de treurige strijd te zien van een schulbewuste moeder die alles uit de kar trekt om haar
kind maar vooral niet boos te krijgen uit angst voor die driftaanval. Nee schatje mammie vindt het
niet zo leuk als je mama schopt heb ik toch iets te vaak gezien en gehoord en dat kan echt niet. |
| Quote |
