Ik ben in de war...

Ik wil even van me af schrijven omdat ik me de laatste tijd helemaal niet goed voel... Heb nogal veel meegemaakt de laatste paar jaar... En wil het even kwijt... 

Toen ik 19 was ging ik uit huis, ik ging samenwonen met mijn vriend... Ik had mijn Havo diploma gehaald en een jaar PABO gestudeerd maar dat was niet mijn ding en wilde heel graag samenwonen... Thuis bij mijn ouders was ik het een beetje zat, heb opzich een goeie relatie maar dat heb je op die leeftijd gewoon denk ik... Het idee was dat ik bij mijn vriend zou gaan wonen (125km bij mijn ouders vandaan) en daar verder zou gaan zoeken naar welke studie bij mij paste... Ik had het super naar mijn zin bij mijn vriend en we deden leuke dingen... Maar op school heb ik het eigenlijk nooit leuk gehad... Ik heb een beetje een lastig karakter (ben vrij direct, vind het moeilijk me aan te passen) en ook nog altijd te zwaar geweest... Op de PABO ben ik wederom gepest en zag het dus helemaal niet zitten weer naar school te gaan en ben gaan werken... Ik wilde in plaats van naar school heel graag kindjes, ik wist niet wat ik wilde studeren en moeder had ik altijd al willen worden... Dus daar zijn we voor gegaan... Toen ik 20 was, was ik zwanger... Mijn ouders vonden het helemaal niet zo leuk als ik gedacht had, zij hadden de hoop dat ik zou gaan studeren... Daarna volgde er nogal een drukke tijd... We woonden in een tweekamer-appartement op het moment dat ik zwanger raakte (ik weet ook niet hoe ik heb kunnen denken dat, dat makkelijk zou kunnen met een baby erbij) maar zijn ons halverwege de zwangerschap gaan inschrijven bij de woningbouwvereniging... Nou, tegen de tijd dat ons kindje wat groter is hebben we misschien wel een huis was onze gedachte... Nou na 6 weken ingeschreven te zijn geweest ging de telefoon dat ze een huis voor ons hadden... Nou helemaal geweldig natuurlijk en met prachtig vrij uitzicht over de polder... Natuurlijk zeiden we ja! Mijn man kon niet klussen, dus ben de hele zwangerschap aan de klus geweest... In de 42ste week van mijn zwangerschap stond ik om 12 uur snachts nog te behangen om de boel maar af te krijgen... Met precies 42 weken bevallen van een zoon, dan zou je zeggen geweldig! Ik had een goede bevalling 4 uur in totaal en met ons allebei alles goed! Op het moment dat ze in het ziekenhuis zeiden: "nou jullie mogen naar huis" knapte er iets bij mij... Ik was doodsbang, ik wilde niet naar huis... Maar ja, ik dacht het zal wel zo horen en ben gegaan... Maar heb me echt wel anderhalf jaar vreselijk gevoeld... Ik deed het opzich allemaal goed... Een half jaar borstvoeding gegeven mijn zoontje deed het goed! Maar ik voelde me labiel... Ik had erg veel last van boosheid en angstgevoelens... Voelde me nutteloos... Maar ja ik modderde maar wat verder... Ik werd ook steeds zwaarder.. Het ging helemaal niet goed met me... En na een jaar in ons nieuwe huis gewoond te hebben kwam er een shock... Kreeg een brief van bank...  We hadden 10000 schuld, nou ja... Mijn vriend, en ik wist er niks van... Voelde de grond onder mijn voeten afbrokkelen, ik ben vreselijk in de war geweest... Ik snapte er niks van hoe dat nou kon, hoe kon ik dat nou niet geweten hebben... Dat soort dingen zie je alleen op tv... Ik kreeg vreselijke problemen met vertrouwen en nu nog (al is dat geldprobleem inmiddels weer opgelost) is dat niet over... Toen dit speelde voelde ik me steeds slechter... Ik heb een psycholoog bezocht... Had last van paniek, negatieve gevoelens en boosheid naar iedereen... Mijn vriend en mijn zoontje... Ik was zo gestrest! Uiteindelijk na daar een jaar te hebben gelopen weer mee gestopt want het hielp niet veel, had ondertussen wel de diagnose ADD gekregen... Maar wilde geen medicijnen en ze konden verder niet veel voor me doen...Dus dat was weer klaar... In die periode wilde ik ook graag weer zwanger worden, dus dat hebben we geprobeerd 2 jaar lang maar het wilde niet lukken... inmiddels woog in 160 kg, dus daar lag het aan waarschijnlijk... In het ziekenhuis gingen ze me dus duidelijk niet helpen met zwanger worden... Toen heb ik anderhalf jaar mijn best moeten doen om eindelijk een Gastric bypass te krijgen... Inmiddels heb ik die en ben ik 40 kg kwijt... Lichamelijk voel ik me goed maar van binnen voel ik me bar slecht... Ik ben boos, vreselijk boos op iedereen... En geen idee wat ik ermee aanmoet... Op spiritueel gebied ook heel veel veranderd de laatste twee jaar... Ik heb een alpha-cursus gevolgd omdat ik altijd al het idee had dat "er meer was" maar kon er niet achter komen wat... Tijdens de cursus heb ik God gevonden en ben er over uit dat het de waarheid is... Maar hoe ik het moet toepassen weet ik niet.... Ik voel me een slecht mens vanwege mijn gevoelens... Ik oordeel over anderen en kan me niet zorgzaam opstellen zo'n mens ben ik volgens mij gewoon niet... Al wil ik dat graag....  Ondertussen ook getrouwd met mijn vriend en heb zoveel om dankbaar voor te zijn... Ik hoef niet te werken, mijn man heeft een vast contract gekregen... We hebben het zo goed! Maar ik voel me niet goed! Nu zijn er weer plannen om ons huis te gaan kopen en de paniek slaat toe bij mij! Ik voel me helemaal niet volwassen en in staat om zulke verantwoordelijkheden aan te kunnen... Met de stress neemt bij mij de boosheid toe... Ik kook van binnen, maar waarom? Ik weet het niet... Ik reageer me af op iedereen! Ik wou dat er iemand was die me kon zeggen wat er mis is met me?! Dan kan ik het oplossen... Ik wil gewoon gelukkig zijn met alle dagelijkse dingetjes en leven... Ik ben onzeker over alles... Onze relatie... Ik mis mijn ouders... Wil graag nog een kindje maar mag nu niet ivm GBP en ik ben vreselijk in de war over mezelf... Wie ben ik? Ik zie mezelf nu echt als een boosaardig, ontevreden mens dat nergens goed in is... Hoe kom ik hier weer uit???

Quote Anne mv 3:

Ben je een 'boekenmens'? Ik heb hier het boek 'Je bent net je moeder' van Linda Mintle staan, wil ik met alle liefde naar je opsturen ( ook al voel je je juist niet 'net je moeder') Ik lees liever zelf en pas dat toe in de praktijk dan dat ik met een hulpverlener moet gaan praten. Misschien wel wat eigenwijs... maar mijn ervaring met hulpverlening is ook niet heel erg 'wauw'. Zelf lezen en toepassen, net als bijbellezen en bidden heeft mij in de loop der jaren wel ontzettend veel inzicht maar bovenal ook rust gegeven! De kern van jouw probleem lijkt te liggen in het feit dat je (veel) te weinig eigenwaarde hebt. Ook daarin kun je groeien! En als dat gebeurd dan heb je ook helemaal geen behoeft meer om te oordelen over anderen. Zoek in je bijbel Mattheüs 7 vers 1,2,3 maar eens op....en stóp met oordelen over anderen Zoals iemand anders hierboven schreef over perfectionisme van je zelf kun je ook op het oordelen toe passen. Als je merkt dat je oordeelt zeg dan tegen jezelf dat een ander z'n eigen keuzes mag maken... Misschien is dit forum voor jou de juiste 'hulpverlening'

Vind het erg lief, van dat boek! Ik lees ook wel graag, ik heb alleen wel een goeie relatie met mijn moeder... Vertel haar alles en overleg van alles met haar... Zij heeft ook nooit gezegd dat ze niet trots is... Wat ze wel heeft gezegd is dat het haar verdriet doet dat ik voor de moeilijke weg heb gekozen door zo vroeg aan kindjes te beginnen en dat ze me een makkelijkere weg had gegunt...

En dat ik te weinig eigenwaarde heb klopt helemaal! Daar moet ik aan werken... Zit momenteel echt in de knoop met mezelf.... Iets om over te denken en aan te werken...En zal die stukjes eens opzoeken in mijn bijbel..

Misschien is dat eten ook wel een beetje het probleem.. Ben pas een week of 14/15 geleden geopereerd en al 40 kg kwijt dus zal vast wel ergens tekort aan hebben... Ik slik wel elke dag dubbele dosis multivitamines en calciumtabetten volgens voorschrift... Eet ook elke dag fruit en doe waar ik kan een extra tomaatje of blaadje sla op mijn brood... Dus het zou goed moeten zijn...

Ik zou heel graag kinderkamerdecoratie en kraamcadeautjes willen maken... Maar ook kinderkleding maken lijkt me leuk... Verder kan ik goed haken, dat vind ik ook erg leuk om te doen... Kledingreparatie wil ik oook doen maar voor wat extra inkomsten niet als hoofdzaak... En ik wil ook nog leren breien... Dat lijkt me echt leuk! 

Nee expres geen pil... Ik wil niet nog meer troep in mijn lijf... En weer moeten ont-pillen als ik eindelijk wel mag proberen weer zwanger te worden... Ik moet 13 mrt naar het ziekenhuis terug en dan prikken ze standaard... Maar ik verwacht zelf niet dat daar het probleem ligt omdat dit alles al langer speelt...

@anne, hartstikke lief van je dat je dat doen wilt! waardeer ik echt heel erg!

Haak knuffeltjes en ben met een oneindig project bezig... Haha, ik haak een plaid van granny squares... Heel leuk maar duurt lang!

Nog geen kleertjes gemaakt... Ben nog niet zo heel lang op naailes maar kan het al best goed... Ik sta helemaal aan het begin van de opleiding nu leer ik patroontekenen.. ook erg leuk!

Quote nina1:

[...] creatief genoeg dus! oh lijkt me zo leuk om iets te kunnen haken...(dat kanik dan weer niet!) en je hebt al een hele lange weg bewandeld. bent pas geopereerd! en valt daarvan af! hartstikke goed. en je hebt voor jezelf gezegd tot  hier en nu wil ik hulp met afvallen. dat is mega veel moed voor nodig ( ik ben ook te zwaar maar dat wat jij hebt gedaan durf ik dus niet! heb nu wel zoiets van ze nemen me maar zoals ik ben, ik ben wie ik ben en niet anders) en je hebt er al 40 kg af! dat is hartstikke goed van je! en tuurlijk zegt je moeder ik had je zo anders gegund, maar ze is enorm trots op jou en hoe jij het doet! geloof in jezelf! hou van jezelf!! echt je bent het waard (ook al ken ik je eigenlijk helemaal niet haha )maar het is zo!

Nou meiden, ik voel me helemaal overspoeld met liefde... Straks wordt ik nog arrogant

Gek genoeg voel ik me een stuk beter dan vanmorgen! Heb weer een beetje frisse moed om er weer tegenaan te gaan!

Ik heb jullie berichtjes allemaal uitgebreid gelezen en bekeken... En er zijn heel veel goeie tips bij! Het ging ook even een paar weken echt een stuk beter... Maar voel me nu weer helemaal beroerd over een aantal dingen... 

Ik heb ongeveer 5 maanden geleden een gastric bypass gehad en ben 45 kg kwijt... Opzich heel goed maar nu heb ik wat last van pijntjes aan mijn buik... Niet echt in mijn buik maar meer beetje branderig littekenweefsel... Maar als ik wat voel krijg ik het zo benauwd! Ik ben gewoon bang dat er iets mis gaat en ik doodga... Gewoon vreselijke angst... Terwijl toen ik 160 kg woog ik waarschijnlijk meer kans had om dood te gaan... Maar ik voel me onzeker over mijn lichaam of het nog wel functioneert zoals het moet etc... En dan wordt ik gewoon bang...

Verder ben ik gewoon vreselijk moe en futloos op het moment... Ik heb nergens zin in en voel me down...

En met eten gaat het ook niet goed... Ik hou me netjes aan mijm dieet kwa brood eten en avondeten maar ik krijg weer trek in snoep en het jaagt me angst aan... Bang voor dat gevoel van zoeken naar eten in mijn hoofd wat er gewoon weer is... Ik weet niet wat dit gevoel veroorzaakt en waar het vandaan komt, maar het is terug... En ben er doodsbang voor!

Verder voer ik nogal een geestelijke strijd kwa geloof... Ik ben een alpha cursus aan het doen voor de tweede keer... En ik leer veel nieuwe dingen, en het brengt me dichter bij God.... Tegelijk heb ik het gevoel dat ik aangevallen wordt... Twee weken terug ging de cursus over het kwade en occulte zaken... Nou zit mijn zus daar heel erg midden in en het raakt me diep... Afgelopen weekend heb ik haar helpen verhuizen, en ik stond daar in haar nieuwe appartement en ik stond daar met knikkende knieen haar spreukenboeken en reiki-instructies in de kast te bergen... Ik zag trommels en toverstokken met rare veren voorbij komen... Het gaf me zo'n vreselijk rotgevoel... Ik voel me zo persoonlijk aangevallen door het kwade... Nu ik zoveel afval komen er ook steeds herinneringen terug van mijn oma die ik langzaam heb zien sterven aan een hersentumor toen ik ongeveer 12 was... Dingen die ik of verdrongen had omdat het te erg was en ik nu moet verwerken of het is echt een aanval... 

ik snap trouwens dat mensen die niet gelovig zijn hier misschien niks mee kunnen maar moet het toch kwijt... Ik voel me zo vreselijk slecht...