Mama-life
| Even Anoniem schreef op: 28-11-2012 14:30:43 |
hallo, even anoniem want is best wel moeilijk. 5 jaar geleden was ik zwanger en deed ik aan zwangerschapzwemmen. samen met nog wat andere waren tegelijk uitgerekend. bij iedereen ging het goed, ze kregen allemaal een jongen en ik een meisje. na 4 maanden allemaal tegelijk begonnen met babyzwemmen. elke week kwamen wij samen in het zwembad en de ochtend was gevuld. zwemmen, koffiedrinken en kletsen. super gezellig en we zijn echt vriendinnen geworden. een van de meiden had een moeilijke relatie, was een moeilijke man met veel bagage zoals je dat zo noemt, aan uit aan uit en dus dat zoontje. dat ventje was meteen verschrikkelijk moeilijk en vervelend. nou ja ineens na twee jaar was ze weer zwanger van die zelfde vent. ontzettend moeilijke zwangerschap emotioneel dan, hij steeds weg en weer terug enzo.....nou ja de tweede zoon werd geboren en was ook moeilijk. als de oudste een auto heeft en een ander kind kijkt er naar is het gillen. jas aan doen , het is gillen , alleen maar gillen. en zij doet dus niets. op een zachte toon niet doen....... jochie hysterisch om iets, gaat ze op de grond zitten en hem een soort van cocoonen, hij nog gekker worden. mijn handen jeuken dan om te zeggen doe even normaal je bent niet alleen op de wereld tegen dat ventje. maar ja ik ben zn moeder niet. (ze heeft echt supernanny nodig zeg maar) maar ja nu is het niet eens leuk meer om met haar af te spreken omdat die kinderen zulke draken zijn. vader is trouwens nu helemaal uit beeld. maar ja ik kan toch niet zeggen nou sorry maar ik vindt je kinderen gewoon niet leuk???? jammer want zij is wel aardig........... of kan ik dat wel zeggen? ze is geen allerbeste vriendin en wrs raak ik haar dus gewoon kwijt door die kinderen die ik dus gewoon niet leuk vindt. mmmmm moest het even kwijt . iemand nog tips? |
| Quote |
| Mama-van-aimy schreef op: 28-11-2012 14:50:32 |
Poeh moeilijk. Het ene kind is het andere kind niet. De een doet zijn opvoeding zus en de ander weer zo. Ik vind het nogal wat om te zeggen dat je haar kwijtraakt door de kinderen. In plaats van sorry ik vind je kinderen niet leuk, kan je ook vragen of je haar misschien wat tips mag geven die het haar makkelijker kunnen maken. |
| Quote |
| Tanja Mv J.m.n schreef op: 28-11-2012 14:51:07 |
Ik zou dan afspreken met haar als de kinderen op school zijn , of sávonds als ze op bed
liggen . |
| Quote |
| Chloe schreef op: 28-11-2012 14:55:25 |
moeilijk over te oordelen. Inderdaad afspreken op een tijdstip dat de kinderen slapen. Maar ja, mijn
zoontje kan ook gigantisch boos en driftig zijn bij buien en misschien zou een ander het heel
logisch vinden om hem dan een tik te verkopen oid. Maar dat is dus niet de manier waarop ik opvoed
en misschien zou een ander mij ook soft vinden reageren. Ieder kind is anders en iedere opvoeder is
anders. En storend gedrag bij een kind kan ook nog eens een oorzaak hebben waar je niets van weet. |
| Quote |
| Mama Van Drie schreef op: 28-11-2012 15:10:42 |
Lastig hoor want ik kan me dus heel goed voorstellen dat het contact minder gaat worden omdat de
kids als storend worden ervaren door jou. Nu zijn het al kinderen met een rugzak ook als ik het zo lees, sneu voor die kinderen hoor! |
| Quote |
| Jessiemv3 schreef op: 28-11-2012 15:13:05 |
Als ik je verhaal zo lees groeien die jongetjes niet echt in een stabiele omgeving op. Misschien
heeft het gedrag van de oudste daar wel mee te maken? Persoonlijk vind ik wel dat je iets meer
begrip zou kunnen opbrengen in plaats van de vriendschap meteen af te schrijven. |
| Quote |
| Alice schreef op: 28-11-2012 16:22:12 |
Mjah.. ieder heeft zijn eigen manier van opvoeden en elk kind is anders. Ik weet wel dat het hier niet werkt als ik boos terug doe tegen mijn zoontje als hij een bui heeft. Juist op rustige toon tegen hem praten, maakt hem ook weer rustig. Het is een peuter, met af en toe buien die erbij horen. Ik weet niet hoe oud haar zoontje is? |
| Quote |
| Anna28 schreef op: 28-11-2012 16:26:52 |
Ik zou niet zeggen: sorry ik vind je kinderen niet leuk. Want die kids kunnen er denk ik niet zoveel aan doen dat ze op die manier opgevoed worden en daardoor probleemgedrag geven? Ik zou eerder het gesprek met haar aangaan, zoiets van: joh ik zie dat jouw kinderen zoveel gillen/problemen geven. Hoe zie je dat zelf? Lukt het allemaal met de opvoeding? Misschien kan ik wat tips geven? Misschien is het een idee om een opvoedkundige te raadplegen? Ik zou gewoon eerlijk zijn en je zorgen uitspreken. Niet veroordelend, want dan raak je haar inderdaad wel kwijt. Wel bezorgd en betrokken. |
| Quote |
| Heleenmv2 schreef op: 28-11-2012 16:43:35 |
Jammer dat je hierdoor de vriendschap op wilt zeggen, het klinkt alsof ze juist veel steun kan
gebruiken. Vrienden horen er toch ook voor elkaar te zijn in mindere tijden? |
| Quote |
| Mafkees schreef op: 28-11-2012 16:47:21 |
moeilijk hoor. het kan dat bepaalde kinderen je niet aantrekken natuurlijk. en daar mag je wat van vinden. maar nooit uitspreken! zou toch wat zijn? jij vindt jouw kinderen toch ook de mooiste en de leukste? wat als iemand tegen jou zegt: wat een stomme kinderen heb je! dat is toch intens verdrietig. je kunt bij jezelf afvragen wat JIJ er aan kan doen om het kind wat lekkerder in zijn vel te laten zitten en idd eens voorzichtig een balletje opgooien bij je vriendin. |
| Quote |
| Cassandra schreef op: 28-11-2012 16:53:45 |
Je kunt het gevoel hebben dat ze niets doet, maar jij ziet alleen de momenten dat jij er bij bent.
En zelfs dan doet ze iets (cocoonen). Probeer anderen niet te be/veroordelen op hun manier van
opvoeden en aanpakken van problemen. Iedereen doet het weer anders en het een is niet altijd beter
dan het ander. Probeer eens te vragen naar hoe het gaat, of ze het nog wel trekt. Want in je eentje kinderen opvoeden is echt pittig. Misschien vind ze het juist wel fijn als een ander haar dan niet om de driftbuien van haar kind veroordeelt maar probeert te helpen en gewoon toch vriendin wil blijven. Iemand afwijzen vanwege een kind dat het moeilijk heeft, vind ik zelf best hard. Maar ik snap ook wel dat het moment dat je afspreekt je het gewoon leuk wilt hebben. Als je altijd een leuk vriendschappelijk contact hebt gehad dan kun je proberen op andere momenten af te spreken. Of probeer ergens af te spreken waarvan je weet dat de kinderen het ook leuk vinden: speeltuin, samen het bos in en een eind wandelen, binnenspeeltuin, kinderboerderij etc. En dan niet te lang, hou het bij een uurtje of anderhalf uur, zodat het voor de kinderen ook niet te lang duurt. |
| Quote |
| Stefke schreef op: 28-11-2012 16:56:32 |
Als je haar zegt dat je haar kinderen stom vindt heb je in ieder geval de garantie dat je niet meer
met haar af hoeft te spreken. Nu niet-nooit niet! Het wordt dus óf zonder kinderen afspreken, óf accepteren dat deze kinderen bij haar horen... Misschien eens vragen hoe ze het allemaal redt in haar eentje. Of er dingen zijn waar janhagel mee kan helpen (gesprekrichting opvoeden sturen)... |
| Quote |
| Mieps01 schreef op: 28-11-2012 18:56:26 |
Tja mijn eigen ervaring.. als kinderen heel jong al lastig zijn.. dan is het waarschijnlijk op zijN
minst net zoveel karakter als opvoeding:-0 mijn oudste was met een jaar een draak :-( ook niet
leuk om dat van je oudste te zeggen.. Hij kan er nog wat van hoor.. Maar is een heel end bijgedraaid
. Mijn andere 2 zijn een stuk makkelijker.. Maar waren dat echt meteen uit de baarmoeder
al. Als je het idee hebt dat ze opvoedkundig hulp nodig hebt zou je haar gewoon kunnen vragen wat zij lastig vindt en kunnen aandragen wat jij dan doet.. Anderzijds als haar knul helemaal overprikkelt is en dolgedraaid reageerd vind ik het helemaal niet zo gel dat ze probeert hem tot rust te brengen door hem vast te houden ipv dat ze boos wordt en ze waarschijnlijk uit ervaring weet dat het bij haar kind daar alleen erger van wordt.. ik ben Moeder van 3 bijna 4 en als er iets is wat ik geleerd heb.. Is het dat elk kind een andere opvoedstijll nodig heeft. Er is geen one-size-fits-all. als jij haar kind/ opvoedstijl niet kunt pruimen.. Kun je eigenlijk alleen nog zonder kinderen afspreken. M |
| Quote |
| Mama_anja schreef op: 28-11-2012 19:20:12 |
ik denk dat het gedrag komt uit een onstabiele situatie die kinderen worden van hot naar haar
gestuurd wel papa er bij papa er niet bij daarnaast is karakter en opvoeding ook en punt onze oudste kan soms ook echt vervelend zijn we hebben opvoed hulp gehad en moet zeggen ze is nog wel een ondeugd maar het is alles in afgezwakte vorm ja als jij het er moeilijk mee hebt of bespreek het of spreek af zonder kinderen anders zou ik het niet weten wat je moet |
| Quote |
| Blauwtje schreef op: 28-11-2012 21:07:05 | ||
Dit is precies wat ik er over wilde zeggen. Volgens mij zou supernanny zeggen dat je JUIST nooit tegen een kind moet zeggen dat ie ''even normaal moet doen''........ | ||
| Quote |
| Suus schreef op: 28-11-2012 21:10:46 |
Het is geen allerbeste vriendin. Sommige vriendinnen horen bij fases in je leven. Ik heb genoeg
vriendinnen gehad die ik nu niet meer echt zie omdat onze levens veranderen. Een vriendin die haar
kinderen opvoed op een manier haaks op de mijne zal denk ik voor mij verwateren omdat het niet meer
matcht. Komen vast weer anderen voorbij. Voor echte hele goede vriendinnen ligt dat wel anders
natuurlijk. |
| Quote |
| Harleysmama schreef op: 29-11-2012 10:30:24 |
Hoe kunnen nu 2 baby's al meteen moeilijk zijn? En iedereen voedt zijn kinderen op, zo
als zij/hij denkt dat het beste is. Leven en laten leven en misschien eens je hulp
aanbieden dan haar meteen veroordelen om haar kids. Is er misschien meer aan de hand, dat je de
vriendschap niet meer ziet zitten, want alleen maar om de kids een vriendschap verbreken, nee daar
kan ik met mijn pet niet bij. Heb 1 hele goede vriendin en ja haar kids zijn ook totaal anders dan mijn zoon. Vooral de jongste is een echte kenau af en toe. Maar daar praten we over en geef haar tips hoe ze het beter kan aanpakken. Dat is altijd nog beter dan, iemand niet meer te willen zien met kids. |
| Quote |
