waar is het feestje nou niet hier!

Ik klaag nooit, maar nu ga ik even flink klagen en zeuren. Dus als je dit wilt lezen dan ben je alvast voorbereid .
Aankomende vrijdag ben ik jarig en had ik gevraagd aan me man als verjaardagskado om samen uit eten te gaan. Dat had ik 4 jaar geleden ook gevraagd maar toen was ik nog ziek en kaal. Ik vroeg toen ik wil als ik weer haar heb en me goed voel samen uit eten. Dat is dus nooit meer gebeurt. . In de 8 jaar dat we getrouwd zijn zijn we nog nooit samen uit geweest. En voor ons zelf leek het me nu wel leuk en vooral goed voor het huwelijk om samen uit te gaan.
Maar goed ik dus aangegeven een maand geleden al. Ik vroeg als jij vraagt aan je ouders of zij willen oppassen op de jongens dan kunnen we samen een keer uit eten.
Komt hij gisteren mee aan dat hij nog aan zijn ouders moest vragen of ze konden oppassen. Nou toen zag ik de bui al hangen. Zijn ouders zitten bij verenigen en hebben een grote vriendekring. En ja hoor komt hij gisteren aan. Sorry ans maar me ouders hebben van don tot zondag al afspraken staan. Of het dan over een week kan. nee laat maar want dan komt het toch weer niet van. Dan gaat het net als de vorige keer 4 jaar duren voordat er iets komt. Andere oppas is er niet mijn moeder is ook jarig en die wil absoluut niet sávonds de deur uit. Ze past al veel op en om haar te vragen voor dit dan krijg ik alle verwijten naar me kop. Van waarom steeds ik zijn ouders zijn toch ook opa en oma? Een opas buitenaf hoeven we ook niet aan te denken aangezien onze oudste autistisch is en waardoor je niet zo maar een vreemd persoon in huis kan halen. Vrienden lieve schatten maar die hebben ook een gezin en wonen ook niet hier om de hoek. En verder hebben we echt geen sociaal leven. Mijn  heeft asperger en gaat werken en komt naar huis en gaat liever niet uit!
Dus zei hij dan nemen we de kids mee, he ja goed idee zeg 2 jongens van 8 en bijna 6 die super druk zijn en niet eens fatsoenlijk met een vork kunnen eten. Een lekkere dwarse peuter die na 5 min al van de tafel af gaat.
Dus dan feestje hier houden eens kijken wie er allemaal zullen komen schoonouders nee die hadden dus al plannen. Moeder nee die wil haar  verjaardag niet vieren. Vriendinnen de meeste moeten werken. Dus nu zit ik in het zelfde schuitje als 5 jaar geleden toen ik 30 werd en niemand voor mij verjaardag kwam.
Nou daar heb je kanker voor overwonnen zodat je geliefden op die bijzondere dagen bij je willen zijn..
sorry dit is normaal niet hoe ik ben maar ik voel me zoooo rot.

thanks mitch lief van je zit nu ook lekker te grienen achter me pc. Nou kan het he.

o wauw dat zijn opeens veel reacties.
Thanks voor de lieve woorden. idd wat jij zegt angel ik vroeg het al een maand geleden. Ik vraag wat dat betreft echt weinig voor mezelf. Maar dan geen moeite nemen om wat te regelen voor me op me verjaardag.
Idd myself het is voor mij een kroonjaar heb kanker overwonnen en ik heb de 7e nov de ct-scan gehad en moet nog 3 weken geduld hebben voor de uitslag. Ik heb gehoord dat me kinderwens niet door kan gaan mag niet adopteren vanwege de kanker. Eiceldonatie wilde ik wel doen maar door al die stijgende kosten is het maar de vraag wat wordt vergoed en wat niet. Dus dat gaat al weer uit de deur. Dan hoor je dat je moeder die ook jarig is op die dag niet thuis is en ook niet wil langskomen. Pff ik heb er gewoon een beetje erg veel verdriet ervan.

Weet je vorig jaar waren ze ook mijn verjaardag vergeten kwamen ze pas met kerst achter.( Me schoonouders). En nu wordt het weer vergeten.
Man die nog geen een keer moeite er voor wilt nemen om voor mij iets te regelen pas als ik er iets voor doe, ja sorry maar heb nu echt geen zin meer in om volgende week met hem uit te gaan. Dan voelt het meer als een 2 plaats uitje. Voor 1 keertje wilde ik dat hij gewoon iets bijzonder voor mij wilde doen dat hij de reseveringen zou doen en me zou verrassen. Het was gewoon stom van me om dat te hopen.

Ann mv 3 ja het blijft altijd spannend, maar dat niet alleen ik heb zoveel moeten slikken de laatste jaren. En heel stom hoor maar ik dacht echt dat fam en vrienden na de kanker. Vooral mijn moeder me zou zien staan en bij me zou willen zijn. En normaal kan ik het ook allemaal wel een plek geven en daar mee omgaan maar nu ik weet niet. het emmertje is vol. Zal er maar een flink stuk uit gieten (tranen)

Thanks Aniet maar een lange treinreis met 3 kids pfff dat zie ik niet zitten

thanks voor de lieve woorden allemaal

ik heb 1 broer en die woont in america dus dat gaat het ook niet worden. Ik sla het gewoon maar over en vergeet het maar gewoon. Moet geen probleem zijn je raakt er wel aan gewend.