volgens de bijbel..

@Ellepee; pas op met wat je opschrijft!
Ik heb zelf mijn kind verloren en als dat een straf op de zonde is dan moet ik wel een heel erge zonde hebben gedaan!!!!!!!!!!!
Gelukkig geloof en weet ik dat God niet straft om ons te plagen maar om ons tot Hem te laten komen!
Ik ben blij en dankbaar dat mijn kindje geen zonde hoeft te doen en dat haar veel pijn en ellende is bespaard (hoe graag IK haar ook hier had willen hebben.

Enne een boete als je vloekt lijkt mij zwaar overdreven alhoewel het vloeken van mij wel verboden zou mogen worden ;-)

---

trotse mama van Arnoud, Berdine*, Lucas en Chris

mama van drie, kan nu pas reageren op je reactie, het is absoluut niet denigrerend bedoelt! zo wordt er hier in de volksmond over gepraat, en zelfs door de leden van deze kerk zelf!
dus geen negatieve bedoelingen!
mMocht dat op jou of anderen zo over zijn gekomen, dan spijt me dat.

mijn vriendin heeft ook haar kindje verloren, en door diverse familieleden waaronder haar eigen moeder werd het als straf gezien!
Zal vast niet bij alle kerkgangers zijn, gelukkig maar, maar bij velen wordt het blijkbaar wel op die manier gezien.

Ik wil er ook geen wel/niet verhaal van maken, vertelde alleen mijn eigen ervaringen.
Was niet mijn bedoeling om mensen te kwetsen, zo ben ik niet.

Er is inderdaad een verschil in wat de algemene leer van de kerk is en wat kerkleden zeggen.

Moeilijk is dat, want door hoe kerkmensen erover praten is toch vaak het beeld wat je er van krijgt, terwijl je eigenlijk terug zou moeten gaan naar wat die kerk leert...

 

Ach nee, eigenlijk ook niet. Gewoon enkel terug gaan naar wat de bijbel leert, nog veel handiger en directer 

ho wacht even, ik zeg niet dat dat een straf is hè!!! Ik zeg alleen dat er in sommige kerken/gezinnen wordt geleerd dat het een straf is, zelf geloof ik daar absoluut niet in!
Ik ken mensen in mijn directe omgeving die met dit sooet beweringen opgevoed zijn, en daar nu in het dagelijke levden veel problemen van ondervinden, dus niet via via gehoord.

En ja in Rijssen krijg je een boete als je in het openbaar vloekt.
dat het sowieso verboden mag worden ben ik met je eens.

Er werd bijv toen mijn zusje trouwde tijdens het bidden, gebeden voor de homo.s, dat het een grote zonde was, dat deze konden trouwen enz enz, en ik het daar totaaaaaal niet mee eens was/ben, en ik er hevig van onder de indruk was, dat er in deze tijd blijkbaar toch nog zo tegen aan word gekeken.

Weet je wat het moeilijke is Ellepellee,

Als iets door mensen als normaal wordt gezien betekend het niet dat God denkt: ach de mensen vinden het normaal dus vind ik dat ook.

Roddelen wordt tegenwoordig door veel mensen als normaal gezien. Daarom zegt God niet ineens: oke, de maatschappij verandernd, roddelen vind ik oke.

Al blijft het punt homoseksualiteit een heikel punt. Maar ik ga de bijbel niet aanpassen omdat tijden veranderen. Ook dan kies ik voor God, en niet wat de mensen vinden dat ik normaal moet vinden...

Martin Brand heeft altijd heel pakkende teksten, super!
Maar het is een waarheid als een koe ;-)

dat is een mooooi lied van Martin!

Over ziekte en geloof en God...volgens mij raken we daar nooit over uitgepraat omdat we het nooit zullen begrijpen.
Ik denk dat we het ook eigenlijk niet willen begrijpen dat God ons ziek laat zijn of lijden toe laat in ons leven.
En hoewel ik van mening ben dat God ons geen lijden geeft, laat Hij het wel toe.

Als ik naar mijn eigen leven kijk, dan is deze niet altijd rooskleurig geweest. 3 jaar lang gedwongen in de prostitutie gezeten, een moeder die alcoholist was en zelfmoord pleegt toen ik 11 was. 13 miskramen gehad en Noa haar tweelingbroertje is met 20 weken zwangerschap overleden. 2 prematuur geboren kindjes, en van de 13 jaar dat ik getrouwd ben met mijn man heb ik er ruim 3 van in het ziekenhuis gelegen door mijn darmen.
Dat kan leuker!
Maar toch juist door die diepten heb ik het leven enorm leren waarderen.
Ik geniet van alle dingen die ik kan, en juist in de diepte heb ik geleerd te groeien.
Ik zou er echt niet om vragen, maar het is wel om te buigen tot iets positiefs!

Vergeven...
TO ik denk dat je moeder erg verbitterd is....helaas.....en dat maakt haar dat ze niet kan vergeven, maar ik denk dat je moet vergeven wil je weer verder kunnen met leven, om die bitterheid er uit te werken, om zelf te genezen...
Is niet makkelijk, maar als Christen eigenlijk wel een opdracht.
Bij mij kun je hel ver gaan, ik kan echt oprecht vergeven, maar dat zeg ik dan wel. Het is wel een gesprek. Ik kan heel makkelijk vanachter mijn pc bijvoorbeeld mijn daders van de verkrachtingen vergeven, maar het liefst zou ik het er met hun over willen hebben.
Als mensen mij iets hebben aangedaan, ga ik eigenlijk altijd in gesprek. Dat hoewel ze er niet om vragen ik ze toch vergeef. En juist die gesprekken die leveren vrijheid op!
En verdwijnen bitterheid en kwaadspreken bijvoorbeeld.

Een jaar geleden was ik meer iemand die vooral tegen mijn vriendinnen moest zeggen hoe erg iemand me gekwetst had....maar ook daar van geleerd, dat is net zo goed een zonde....

er staat in de bijbel wel dat je niet mag scheiden  als mens zijnde
maar als je met je fouten bij god neer legt en je om vergeving vraagt dit ook kan krijgen
wij zijn zondige mensen die zondige dingen doen omdat adam en eva dat voor ons gedaan hebben 
maar wij moeten er voor zorgen dat we elke dag onze schulden belijden 

dus wat jou moeder zegt is niet zo als jou vader in god gelooft en hij zijn schulden heeft beleden dit elke dag doet dan is eht goed

---

kijk niet achterom kijk voor je anders val je

Weet je of je vader vergeving heeft gevraagd aan je moeder?
Ik kan me voorstellen dat vergeving vragen (persoonlijk of via brief) voor hem wel een manier kan zijn om zijn zonde te belijden en een nieuwe start kan maken.

Als we onze zonden beleden hebben aan God en/of 'onze naaste' dan mogen we dat ook achter ons laten, sterker nog: dat is onze opdracht!
Stel je voor dat je vader geld geleend heeft van een vriend, en jij hebt die schuld voor hem betaald. Als je vader vervolgens iedere dag met een euro bij je aankomt dan zou je op de duur waarschijnlijk boos worden: "pa, ik heb die schuld voor je afgelost - dat heb ik uit liefde voor je gedaan!! Ik wil niet meer over die schuld praten want voor mij bestaat die schuld helemaal niet meer!!"
Zo kan je vader zich ook gaan richten op àndere dingen, dat geld waarmee hij jou af zou willen betalen (= de tijd die hij nu gebruikt om zich schuldig te voelen) kan hij dan gebruiken om ànderen te helpen bijvoorbeeld. Hij zal dan ook merken dat het heel veel vreugde geeft om een ander te helpen i.p.v. altijd maar bezig zijn met zijn overspel!
Hij hoeft/kan niet vergeten dat hij vreemd is gegaan maar dat betekent niet dat hij de rest van zijn leven boette moet doen! Wat hij ook doet, het is nooit genoeg. Gelukkig voor hem is de liefde van Jezus zo groot dat Hij alles wil vergeven als hij alles aan Hem verteld.

Hoop voor je dat je moeder het ook achter zich kan laten, ook zij heeft er niets aan om zich bezig te houden met het leven van je vader. Ook voor haar is er hoop en herstel te vinden in het geloof. Al haar vedriet en pijn mag ze ook aan Jezus vertellen, misschien voelt ze zich ook schuldig over dingen - ook dat mag ze belijden en daarna verder gaan met haar leven!
Heel veel sterkte, het is lastig om zo tussen 2 mensen te staan waar je van houdt!