Menu
Topic:
hoort dit bij de leeftijd?
Melissa
Lid
  
| Maak me toch een beetje zorgen om D ominiek. Hij is altijd een jongen van de woorden geweest, alles
werd uitgelegt en hij heeft nog nooit driftbuien gehad en is nog nooit echt boos geworden. Maar sinds de tweede helft van de zomervakantie is hij steeds ongeduldiger, Al vanaf dat hij 1
jaar is en hem iets niets lukt komt hij kalm en rustig vragen of je hem wil helpen. Maar nu? Hij
krijgt zijn rits niet dicht en gaat dan onder luid geschreeuw met zijn jas gooien, hij krijgt zijn
schoenen niet aan het gaat als een spast staan te springen en stampen en gooit zijn schoenen weg, en
als je dan ook maar wat tegen hem zegt loopt hij boos en schreeuwend bij je weg, troosten mag je
niet. Kusjes en knuffeltjes weigert hij grotendeels overdag en als hij weer rustig is kun je er wel
met hem over praten, maar veel helpen doet het niet, de eerst volgende situatie doet hij het
weer. Ergens hoop ik dat het beter word nu hij weer naar school gaat, hij heeft
natuurlijk 6 weken vakantie gehad, 6 weken uit zijn ritme, maar ook nog extra spannend want na de
vakantie begon hij op een nieuwe school, dus nieuwe juf, nieuwe kinderen, afscheid van zijn oude
klas, broertje of zusje op komst, op vakantie geweest, allemaal dingen die anders zijn. Ik probeer nu extra positieve aandacht 1 op 1 aan hem te geven, en dat lijkt wel wat positieve
invloed te hebben, ik hoop alleen dat hij weet terug gaat naar de rustige en kalme manier van omgaan
met tegenslagen ipv steeds zo boos te worden. En lijkt positieve dingen zo snel te
vergeten, gaan we (bijvoorbeeld) naar de dierentuin omdat hij dat zo leuk vind, gaan we lekker
spinazie eten omdat dat zijn lievelingseten is, krijgt hij nog extra baanonderdelen bij de plus,
gewoon een goede dag, mag hij wat langer opblijven, ligt hij in bed wil hij een koek, zeg ik nee en
dan word hij heel verdrietig want hij mag ook NOOOOOOIT wat en het is de stomste rotdag van zijn
leven .... Herkent iemand er iets in? PS, ik lees nu terug en het
lijkt nu alsof hij heel verwent word, maar bij schreeuwen en gooien mag hij gewoon eerst even op de
gang staan, en hij krijgt ook niet dagelijks verwendaagjes en overal zijn zin in, dit zijn gewoon
even de extreemste voorbeelden.
Moeder van Dominiek(2006),Valentijn(2010), Olivier(2013) en Lidewei (2016) |
| Datum: 25-09-2012 09:48:39 | Quote |
Melissa schreef op: 25-09-2012 09:48:39
|
Maak me toch een beetje zorgen om D ominiek. Hij is altijd een jongen van de woorden geweest, alles
werd uitgelegt en hij heeft nog nooit driftbuien gehad en is nog nooit echt boos geworden.
Maar sinds de tweede helft van de zomervakantie is hij steeds ongeduldiger, Al vanaf dat hij 1
jaar is en hem iets niets lukt komt hij kalm en rustig vragen of je hem wil helpen. Maar nu? Hij
krijgt zijn rits niet dicht en gaat dan onder luid geschreeuw met zijn jas gooien, hij krijgt zijn
schoenen niet aan het gaat als een spast staan te springen en stampen en gooit zijn schoenen weg, en
als je dan ook maar wat tegen hem zegt loopt hij boos en schreeuwend bij je weg, troosten mag je
niet. Kusjes en knuffeltjes weigert hij grotendeels overdag en als hij weer rustig is kun je er wel
met hem over praten, maar veel helpen doet het niet, de eerst volgende situatie doet hij het
weer.
Ergens hoop ik dat het beter word nu hij weer naar school gaat, hij heeft
natuurlijk 6 weken vakantie gehad, 6 weken uit zijn ritme, maar ook nog extra spannend want na de
vakantie begon hij op een nieuwe school, dus nieuwe juf, nieuwe kinderen, afscheid van zijn oude
klas, broertje of zusje op komst, op vakantie geweest, allemaal dingen die anders zijn.
Ik probeer nu extra positieve aandacht 1 op 1 aan hem te geven, en dat lijkt wel wat positieve
invloed te hebben, ik hoop alleen dat hij weet terug gaat naar de rustige en kalme manier van omgaan
met tegenslagen ipv steeds zo boos te worden.
En lijkt positieve dingen zo snel te
vergeten, gaan we (bijvoorbeeld) naar de dierentuin omdat hij dat zo leuk vind, gaan we lekker
spinazie eten omdat dat zijn lievelingseten is, krijgt hij nog extra baanonderdelen bij de plus,
gewoon een goede dag, mag hij wat langer opblijven, ligt hij in bed wil hij een koek, zeg ik nee en
dan word hij heel verdrietig want hij mag ook NOOOOOOIT wat en het is de stomste rotdag van zijn
leven ....
Herkent iemand er iets in?
PS, ik lees nu terug en het
lijkt nu alsof hij heel verwent word, maar bij schreeuwen en gooien mag hij gewoon eerst even op de
gang staan, en hij krijgt ook niet dagelijks verwendaagjes en overal zijn zin in, dit zijn gewoon
even de extreemste voorbeelden. |
| |
| Quote |
Navigatie
RE: hoort dit bij de leeftijd?
Mama_anja schreef op: 25-09-2012 09:51:07
|
weet niet is er iets buiten dit alles nog anders gebeurd |
| |
| Quote |
RE: hoort dit bij de leeftijd?
Melissa schreef op: 25-09-2012 09:52:25
|
ja de vakantie, de baby op komst en de nieuwe school |
| |
| Quote |
RE: hoort dit bij de leeftijd?
Mamajenti schreef op: 25-09-2012 09:55:58
|
Gabriel doet dit verongelijkte gedrag ook ineens. Ik mag ook NOOIT nieuw speelgoed! Ik mag ook nooit
dit of dat.
Het hoort denk ik ook een beetje bij de leeftijd.... |
| |
| Quote |
RE: hoort dit bij de leeftijd?
Kyla schreef op: 25-09-2012 10:10:59
|
Ik denk dat de veranderingen wel meespelen, maar ik denk dat er ook een stukje leeftijd meespeelt.
P. is nu 5,5 en begint ook driftiger te worden. Naar mij schreeuwen en als ik zeg dat hij naar de
trap moet, dan nog oke, oke schreeuwen en met de deur slaan. Niks leuk  |
| |
| Quote |
RE: hoort dit bij de leeftijd?
Melissa
Lid
| Familie zegt eigenlijk dat dit redelijk normaal is, dat juist het altijd lieve en redelijke
eigenlijk niet hoort bij een opgroeiend jongetje. Dat de meeste jongens van 6 niet meer bij hun
moeder willen slapen, niet meer tegen mama aan willen hangen op de bank etc, dat hij zich los maakt
van mij door dit gedrag. Maar Dominiek is altijd 'anders' geweest in zijn gedrag, ook met 2 jaar
geen peuterpubertijd, waar zijn vriendje op de zelfde leeftijd zich op de grond liet vallen en
gillen om zijn zin te krijgen zei Dominiek gewoon "mama ik vind het niet fijn dat je mij nu geen
ranja wil geven want daar heb ik trek in, maar zou ik dan een glaasje water mogen tegen de dorst" ja
hij kletste echt zulke zinnen)
EN al die vaardigheden die hij aangeboren leek te hebben
verdwijnen nu, boosheid en frustratie laat hij zien bij tegenslagen, en vooral uiterste, hij heeft
een goede band met zijn broertje en ze kunnen uren echt leuk spelen, en dan doet V alentijn iets wat
hij niet leuk vind en dan barst hij ineens, staat echt te schreeuwen tegen V alentijn helemaal
buiten zinnen, en dan is V alentijn het stomste broertje van de hele wereld en hij verpest altijd
alles, en hij is de grootste verpester en D ominiek wil NOOIT meer met hem spelen (en 5 minuten
later heeft hij weer een spelletje bedacht en hobbelt V er wel weer achter aan)
En het
ene moment is hij de voorbeeldige D ominiek die we kennen, helpt mee waar hij kan, luistert goed, is
redelijk en kletst lekker, en dan hoeft er maar 1 klein dingetje niet goed te gaan en dan word hij
weer boos.
Moeder van Dominiek(2006),Valentijn(2010), Olivier(2013) en Lidewei (2016) |
| Datum: 25-09-2012 10:14:52 | Quote |
Melissa schreef op: 25-09-2012 10:14:52
|
Familie zegt eigenlijk dat dit redelijk normaal is, dat juist het altijd lieve en redelijke
eigenlijk niet hoort bij een opgroeiend jongetje. Dat de meeste jongens van 6 niet meer bij hun
moeder willen slapen, niet meer tegen mama aan willen hangen op de bank etc, dat hij zich los maakt
van mij door dit gedrag. Maar Dominiek is altijd 'anders' geweest in zijn gedrag, ook met 2 jaar
geen peuterpubertijd, waar zijn vriendje op de zelfde leeftijd zich op de grond liet vallen en
gillen om zijn zin te krijgen zei Dominiek gewoon "mama ik vind het niet fijn dat je mij nu geen
ranja wil geven want daar heb ik trek in, maar zou ik dan een glaasje water mogen tegen de dorst" ja
hij kletste echt zulke zinnen)
EN al die vaardigheden die hij aangeboren leek te hebben
verdwijnen nu, boosheid en frustratie laat hij zien bij tegenslagen, en vooral uiterste, hij heeft
een goede band met zijn broertje en ze kunnen uren echt leuk spelen, en dan doet V alentijn iets wat
hij niet leuk vind en dan barst hij ineens, staat echt te schreeuwen tegen V alentijn helemaal
buiten zinnen, en dan is V alentijn het stomste broertje van de hele wereld en hij verpest altijd
alles, en hij is de grootste verpester en D ominiek wil NOOIT meer met hem spelen (en 5 minuten
later heeft hij weer een spelletje bedacht en hobbelt V er wel weer achter aan)
En het
ene moment is hij de voorbeeldige D ominiek die we kennen, helpt mee waar hij kan, luistert goed, is
redelijk en kletst lekker, en dan hoeft er maar 1 klein dingetje niet goed te gaan en dan word hij
weer boos. |
| |
| Quote |
RE: hoort dit bij de leeftijd?
Sennamvyent
Lid
| Het kan idd de leeftijd zijn, heel goed zelfs. Mijn neefje was ook altijd heel lief,
zachtaardig en rustig. Kon zich uren vermaken, werd zelden boos en was gewoon een schatje. Wij
zeiden wel eens gekscherend over hem dat ie vast homo zou worden  Vanaf groep 3
ging het steeds slechter met hem, dat begon met wat minder in zijn vel zitten en niet meer zo
zachtaardig. In groep 5 ging het volledig mis. Woede uitbarstingen, suicideneigingen, zich zelf
straffen en zo kan ik wel doorgaan. Uiteindelijk is de diagnose PDD-NOS en depressie bij hem
gesteld en heeft hij een jaar intern gezeten. Hij is nu weer thuis, we hopen dat het zo
redelijk blijft gaan als het nu gaat. Ik wil je met dit verhaal niet bang maken, maar dit kan
dus ook. En echt, mijn neefje was het liefste peutertje en kleutertje wat je je maar kon
bedenken! Ik hoop dat het bij D. de leeftijd in combinatie met de veranderingen is!
|
| Datum: 25-09-2012 10:19:32 | Quote |
Sennamvyent schreef op: 25-09-2012 10:19:32
|
Het kan idd de leeftijd zijn, heel goed zelfs. Mijn neefje was ook altijd heel lief,
zachtaardig en rustig. Kon zich uren vermaken, werd zelden boos en was gewoon een schatje. Wij
zeiden wel eens gekscherend over hem dat ie vast homo zou worden Vanaf groep 3
ging het steeds slechter met hem, dat begon met wat minder in zijn vel zitten en niet meer zo
zachtaardig. In groep 5 ging het volledig mis. Woede uitbarstingen, suicideneigingen, zich zelf
straffen en zo kan ik wel doorgaan. Uiteindelijk is de diagnose PDD-NOS en depressie bij hem
gesteld en heeft hij een jaar intern gezeten. Hij is nu weer thuis, we hopen dat het zo
redelijk blijft gaan als het nu gaat. Ik wil je met dit verhaal niet bang maken, maar dit kan
dus ook. En echt, mijn neefje was het liefste peutertje en kleutertje wat je je maar kon
bedenken! Ik hoop dat het bij D. de leeftijd in combinatie met de veranderingen is! |
| |
| Quote |
RE: hoort dit bij de leeftijd?
Anna28
Lid
| Weet je, als ik jouw verhaal lees dan denk ik eigenlijk: he, het wordt/is een normale jongen van
6!
Kijk, die driftbuien enzo mogen natuurlijk niet, maar als hij dat nooit heeft gehad
voor die tijd, moet hij misschien nog leren om boosheid en woede onder controle te krijgen?
Normaal gesproken heeft een kind in de leeftijd van 2-3 jaar zulke buien, en je zegt dat hij dat
niet heeft gehad toen. Misschien dat hij nu zijn emotionele kant beter gaat ontwikkelen?
Geen idee hoor, maar kwam in me op.
Daarnaast zijn er best veel veranderingen
voor hem (op komst)
Een andere school, een baby op komst, vakantie geweest enz.
Daar
kan een kind ook best een tijdje van slag door zijn.
Ik denk dat je het heel goed
doet door zijn gedrag niet te accepteren en er met hem over te praten achteraf.
Maar het
feit dat hij dan roept: stomme rot dag, ik mag noooooit wat! Dat is echt kind-eigen. Kinderen roepen
dat vaak, maar menen er nog niks van. Ja, op dat moment wel, want zo beleven hun het. Maar het is
nooit persoonlijk bedoeld. Kinderen roepen soms: je bent de stomste moeder, de stomste papa, ik mag
nooooit wat!
Maar dat menen ze natuurlijk niet echt. Het is een emotie wat ze voelen en
een boosheid waar ze nog niet mee kunnen omgaan.
Ik zou daar niet te diep op ingaan,
hecht er geen betekenis aan voor hem.
Oke D.ominiek, als jij dat vind: weltrusten jongen,
slaap lekker.
Maak afspraken over hoe je samen er voor kunt zorgen dat hij die
woedebuien onder controle krijgt. Vraag wat hij nodig heeft, en welke plek voor hem fijn za zijn om
even tot rust te komen.
Maar jij bent zijn moeder en beslist uiteindelijk wat het beste
voor hem is.
Het is een fase waar jullie even doorheen moeten en binnenkort heb je weer
een vrolijk mannetje in huis, vast!
Opstandigheid, boosheid, ruziemaken... het
hoort echt bij jonge kinderen.
Wees jezelf, er zijn al anderen genoeg! |
| Datum: 25-09-2012 10:23:04 | Quote |
Anna28 schreef op: 25-09-2012 10:23:04
|
Weet je, als ik jouw verhaal lees dan denk ik eigenlijk: he, het wordt/is een normale jongen van
6!
Kijk, die driftbuien enzo mogen natuurlijk niet, maar als hij dat nooit heeft gehad
voor die tijd, moet hij misschien nog leren om boosheid en woede onder controle te krijgen?
Normaal gesproken heeft een kind in de leeftijd van 2-3 jaar zulke buien, en je zegt dat hij dat
niet heeft gehad toen. Misschien dat hij nu zijn emotionele kant beter gaat ontwikkelen?
Geen idee hoor, maar kwam in me op.
Daarnaast zijn er best veel veranderingen
voor hem (op komst)
Een andere school, een baby op komst, vakantie geweest enz.
Daar
kan een kind ook best een tijdje van slag door zijn.
Ik denk dat je het heel goed
doet door zijn gedrag niet te accepteren en er met hem over te praten achteraf.
Maar het
feit dat hij dan roept: stomme rot dag, ik mag noooooit wat! Dat is echt kind-eigen. Kinderen roepen
dat vaak, maar menen er nog niks van. Ja, op dat moment wel, want zo beleven hun het. Maar het is
nooit persoonlijk bedoeld. Kinderen roepen soms: je bent de stomste moeder, de stomste papa, ik mag
nooooit wat!
Maar dat menen ze natuurlijk niet echt. Het is een emotie wat ze voelen en
een boosheid waar ze nog niet mee kunnen omgaan.
Ik zou daar niet te diep op ingaan,
hecht er geen betekenis aan voor hem.
Oke D.ominiek, als jij dat vind: weltrusten jongen,
slaap lekker.
Maak afspraken over hoe je samen er voor kunt zorgen dat hij die
woedebuien onder controle krijgt. Vraag wat hij nodig heeft, en welke plek voor hem fijn za zijn om
even tot rust te komen.
Maar jij bent zijn moeder en beslist uiteindelijk wat het beste
voor hem is.
Het is een fase waar jullie even doorheen moeten en binnenkort heb je weer
een vrolijk mannetje in huis, vast!
Opstandigheid, boosheid, ruziemaken... het
hoort echt bij jonge kinderen. |
| |
| Quote |
RE: hoort dit bij de leeftijd?
Suus schreef op: 25-09-2012 10:27:33
|
Ik denk eigenlijk dat het heel positief is maar dat je hem wel moet helpen. Er zijn een aantal basis
emoties die mensen hebben en daar moet je mee om leren gaan.
Mijn dochter bijvoorbeeld
laat bij verdriet enorme woede zien. Wij hebben haar moeten leren dat je bij verdriet emotie toont
en bij boosheid woede.
|
| |
| Quote |
RE: hoort dit bij de leeftijd?
Melissa
Lid
| D ominiek is erg intelligent. Dus ik heb hem gisteren uitgelegt dat zijn brein nog groeit en nog
van alles leert. En dat hij nu nog een keuze heeft te leren om te gaan met emoties en tegenslagen,
maar dat als hij altijd kiest om boos te worden dat dat een patroon gaat worden waar hij als
volwassene niet meer uit kan komen en dan altijd op die manier met een situatie om zal gaan.
Verder werken de 'kindermethodes' niet, tot tien tellen voordat je boos word, of hij vergeet
het, en als je hem herrinnert dan schreeuwt hij snel en boos
EENTWEEDRIEVIERVIJFZESEVENACHTNEGENTIEN-IK-BEN-NOG-STEEDS-BOOS!! .
pdd-nos en depri
denk ik echt niet. Dominiek staat er goed in verbinding met zijn gevoel en met anderen, hij heeft
echt geen autischtische trekjes, hij lijkt meer op mij, erg flexibel, kan goed tegen rommel, tegen
onverwachte dingen en weinig structuur. Alleen hij heeft dan wel de gave dat hij rommel kan opruimen
en overzicht heeft in situaties waar ik het kwijt ben.
Aan de ene kant hoop ik dat het
niet normaal is en dat hij over een maandje of wat weer de oude Dominiek word, die alles met mij
deelt ,elke gedachte tegen mij verteld die in zijn hoofdje opkomt. Maar ergens zegt mijn gevoel ook
dat dat niet gaat gebeuren, hij is 6, hij zal zich uiteindelijk toch wat moeten losmaken.
Maar hij heeft nog steeds heel veel van zijn goede kanten, in het weekend kruipt hij lekker
bij mij in bed en knuffelen we wel een uur voordat we in slaap vallen, en dan zegt hij weer allerlei
lieve dingen tegen mij (en ik tegen hem), en hij wil echt zo graag helpen, zo ruimt hij uit eigen
intiatief de tafel af na het eten, is hij teleurgesteld als hij niet mag afdrogen en ruimt hij
zonder morren zijn rommel op en dat van zijn kleine broertje erbij. Hij maakt leuke grapjes en is
gewoon erg sociaal. En het is gewoon mijn lieve knulletje (en dat zei ik van de week tegen hem en
toen liep hij boos weg, toen ik later vroeg wat er was "Ik ben geen knulletje meer mama, ik ben
zelfs al bijna geen kleuter meer hoor! PUH!"
Moeder van Dominiek(2006),Valentijn(2010), Olivier(2013) en Lidewei (2016) |
| Datum: 25-09-2012 10:39:24 | Quote |
Melissa schreef op: 25-09-2012 10:39:24
|
D ominiek is erg intelligent. Dus ik heb hem gisteren uitgelegt dat zijn brein nog groeit en nog
van alles leert. En dat hij nu nog een keuze heeft te leren om te gaan met emoties en tegenslagen,
maar dat als hij altijd kiest om boos te worden dat dat een patroon gaat worden waar hij als
volwassene niet meer uit kan komen en dan altijd op die manier met een situatie om zal gaan.
Verder werken de 'kindermethodes' niet, tot tien tellen voordat je boos word, of hij vergeet
het, en als je hem herrinnert dan schreeuwt hij snel en boos
EENTWEEDRIEVIERVIJFZESEVENACHTNEGENTIEN-IK-BEN-NOG-STEEDS-BOOS!! .
pdd-nos en depri
denk ik echt niet. Dominiek staat er goed in verbinding met zijn gevoel en met anderen, hij heeft
echt geen autischtische trekjes, hij lijkt meer op mij, erg flexibel, kan goed tegen rommel, tegen
onverwachte dingen en weinig structuur. Alleen hij heeft dan wel de gave dat hij rommel kan opruimen
en overzicht heeft in situaties waar ik het kwijt ben.
Aan de ene kant hoop ik dat het
niet normaal is en dat hij over een maandje of wat weer de oude Dominiek word, die alles met mij
deelt ,elke gedachte tegen mij verteld die in zijn hoofdje opkomt. Maar ergens zegt mijn gevoel ook
dat dat niet gaat gebeuren, hij is 6, hij zal zich uiteindelijk toch wat moeten losmaken.
Maar hij heeft nog steeds heel veel van zijn goede kanten, in het weekend kruipt hij lekker
bij mij in bed en knuffelen we wel een uur voordat we in slaap vallen, en dan zegt hij weer allerlei
lieve dingen tegen mij (en ik tegen hem), en hij wil echt zo graag helpen, zo ruimt hij uit eigen
intiatief de tafel af na het eten, is hij teleurgesteld als hij niet mag afdrogen en ruimt hij
zonder morren zijn rommel op en dat van zijn kleine broertje erbij. Hij maakt leuke grapjes en is
gewoon erg sociaal. En het is gewoon mijn lieve knulletje (en dat zei ik van de week tegen hem en
toen liep hij boos weg, toen ik later vroeg wat er was "Ik ben geen knulletje meer mama, ik ben
zelfs al bijna geen kleuter meer hoor! PUH!" |
| |
| Quote |
RE: hoort dit bij de leeftijd?
Sennamvyent schreef op: 25-09-2012 10:40:53
|
Ik bedoel ook niet dan D hetzelfde heeft als mijn neefje hoor. Maar ik wilde zeggen dat het meer kan
zijn dan alleen de leeftijd en de omstandigheden.
|
| |
| Quote |
RE: hoort dit bij de leeftijd?
Melissa schreef op: 25-09-2012 10:42:17
|
dat snap ik Senna, maar wilde er toch even op reageren, vind het ook zo onbeleefd om niets te zeggen
|
| |
| Quote |
RE: hoort dit bij de leeftijd?
Suus schreef op: 25-09-2012 10:43:22
|
Ik vind je eerste stukje toch wel een beetje ingewikkeld. Want..hoe intelligent ook.... hij reageert
op gevoel en weet niet wat de keuzes zijn. Als hij afgekoeld is... leg hem dan uit dat jij ook
weleens gefrustreerd raakta als iets niet lukt of tegen zit, dat dat prima is maar dat boos worden
dan niet helpt. Ik vertelde mijn dochter dat ze dan naar haar kamer liep om in een kussen te slaan
of een keer goed hard te gillen.... leer hem de emotie die hij voelt t euiten en niet een andere
emotie (dus niet boos worden bij frustratie of boos worden bij verdriet) |
| |
| Quote |
RE: hoort dit bij de leeftijd?
Mama2 schreef op: 25-09-2012 10:47:28
|
Hij wordt groot , hoort er allemaal bij heeft robin ook.
Zitten nu in groep 3 , voelen zich groot en stoer en niet meer het knulletje van mama maar een grote
stoere jongen .
Hij gaat nu steeds meer ontdekken en kijken hoe ver hij kan gaan . Hoort bij het opgroeien. |
| |
| Quote |
RE: hoort dit bij de leeftijd?
Anna28
Lid
| | Quote
melissa: |
D ominiek is erg intelligent. Dus ik heb hem gisteren uitgelegt dat zijn brein nog groeit en nog
van alles leert. En dat hij nu nog een keuze heeft te leren om te gaan met emoties en tegenslagen,
maar dat als hij altijd kiest om boos te worden dat dat een patroon gaat worden waar hij als
volwassene niet meer uit kan komen en dan altijd op die manier met een situatie om zal gaan.
|
Intelligentie en emotionele intelligentie liggen ver uit elkaar.
Een kind kan nog zo knap zijn: emoties kunnen ineens omhoog komen, en daar mee leren omgaan kost
tijd. En sommige mensen leren het nooit, zelfs als volwassenen zijn ze nog driftig en
onredelijk. Om leren gaan met emoties: leer hem dat hij emoties wel altijd mag uiten,
maar wel op een aanvaardbare manier. dus zoek samen een andere manier om zijn boosheid kwijt te
raken. Heel hard schreeuwen in zijn kussen, een boksbal waar hij tegen aan mag rammen, een rondje
hardlopen om het huis enz. Emoties mogen niet worden tegengehouden. Boos worden mag. Maar
reageer op een goede manier en niet op een vervelende manier. Dat moet hij leren. Naast het feit dat het een heel knap knulletje is mag hij ook soms lekker dwars zijn en een grote
mond hebben. Hoort allemaal bij zijn ontwikkeling.
Wees jezelf, er zijn al anderen genoeg! |
| Datum: 25-09-2012 10:49:16 | Quote |
Anna28 schreef op: 25-09-2012 10:49:16
|
| Quote
melissa: |
D ominiek is erg intelligent. Dus ik heb hem gisteren uitgelegt dat zijn brein nog groeit en nog
van alles leert. En dat hij nu nog een keuze heeft te leren om te gaan met emoties en tegenslagen,
maar dat als hij altijd kiest om boos te worden dat dat een patroon gaat worden waar hij als
volwassene niet meer uit kan komen en dan altijd op die manier met een situatie om zal gaan.
|
Intelligentie en emotionele intelligentie liggen ver uit elkaar.
Een kind kan nog zo knap zijn: emoties kunnen ineens omhoog komen, en daar mee leren omgaan kost
tijd. En sommige mensen leren het nooit, zelfs als volwassenen zijn ze nog driftig en
onredelijk. Om leren gaan met emoties: leer hem dat hij emoties wel altijd mag uiten,
maar wel op een aanvaardbare manier. dus zoek samen een andere manier om zijn boosheid kwijt te
raken. Heel hard schreeuwen in zijn kussen, een boksbal waar hij tegen aan mag rammen, een rondje
hardlopen om het huis enz. Emoties mogen niet worden tegengehouden. Boos worden mag. Maar
reageer op een goede manier en niet op een vervelende manier. Dat moet hij leren. Naast het feit dat het een heel knap knulletje is mag hij ook soms lekker dwars zijn en een grote
mond hebben. Hoort allemaal bij zijn ontwikkeling. |
| |
| Quote |
RE: hoort dit bij de leeftijd?
Melissa
Lid
| bah een heel stuk getypt, heb ik alleen op voorbeeld gedrukt.
Dominiek heeft een hele
hoge emotionele intelligentie, valt ons niet alleen op, maar ook al zijn juffen tot nu toe hebben
het opgemerkt, hij weet heel goed wat hij zelf voelt en kan dat onder woorden brengen, maar hij kan
andere heel goed lezen, en weet hoe daarop in te springen, hij is erg empatisch en kan alles in
goede woorden overbrengen.
Mijn man heeft trouwens wel een lage emotionele intelligentie
(sorry schat, zegt niet over hoe slim je bent), kan andere slecht lezen, word erg onhandig in
sociale aangelegenheden en kan ook slecht met eigen emoties omgaan. En hij doet het ook, dus niet om
hulp vragen als er iets mis gaat, maar echt helemaal flippen en springen en gooien met dingen (niet
op mensen gericht hoor, maar in zijn uppie) , dus misschien wel wat kopieer gedrag van Dominiek.
Misschien moet ik de heren met elkaar laten praten.
Moeder van Dominiek(2006),Valentijn(2010), Olivier(2013) en Lidewei (2016) |
| Datum: 25-09-2012 10:59:25 | Quote |
Melissa schreef op: 25-09-2012 10:59:25
|
bah een heel stuk getypt, heb ik alleen op voorbeeld gedrukt.
Dominiek heeft een hele
hoge emotionele intelligentie, valt ons niet alleen op, maar ook al zijn juffen tot nu toe hebben
het opgemerkt, hij weet heel goed wat hij zelf voelt en kan dat onder woorden brengen, maar hij kan
andere heel goed lezen, en weet hoe daarop in te springen, hij is erg empatisch en kan alles in
goede woorden overbrengen.
Mijn man heeft trouwens wel een lage emotionele intelligentie
(sorry schat, zegt niet over hoe slim je bent), kan andere slecht lezen, word erg onhandig in
sociale aangelegenheden en kan ook slecht met eigen emoties omgaan. En hij doet het ook, dus niet om
hulp vragen als er iets mis gaat, maar echt helemaal flippen en springen en gooien met dingen (niet
op mensen gericht hoor, maar in zijn uppie) , dus misschien wel wat kopieer gedrag van Dominiek.
Misschien moet ik de heren met elkaar laten praten. |
| |
| Quote |
RE: hoort dit bij de leeftijd?
Alice schreef op: 25-09-2012 11:02:26
|
Hmmm.. misschien pikt D teveel van andere mensen op en zit hem dat dwars.. zou dat kunnen?
Het
gevoel wat je van anderen krijgt, is soms heel moeilijk onder woorden te brengen/te plaatsen |
| |
| Quote |
RE: hoort dit bij de leeftijd?
Mamavonn schreef op: 25-09-2012 11:04:14
|
Misschien heeft hij nu wel duidelijke grenzen nodig. |
| |
| Quote |
RE: hoort dit bij de leeftijd?
Melissa schreef op: 25-09-2012 11:07:32
|
Dat is mogelijk Alice, Zijn beste vriendje heeft pdd-nos en adhd en dat wat Suus beschrijft, dus dat
zijn uiting van de emotie niet overeen komen met de emotie. En die is de laatste tijd zo
onuitstaanbaar dat we ze zelfs minder vaak met elkaar laten spelen (want vriendje doet niets anders
dan Dominiek kwetsen, als Dominiek niet wi ldoen wat hij wil dat zegt hij dat Dominiek niet meer
zijn vriend is en dat hij nooit meer met hem wil spelen en dat hij wel met piet gaat spelen (de
buurjongen) en dat piet zijn nieuwe beste vriend is. het sneue is dat Dominiek zijn enige vriendje
is omdat er verder geen kinderen met hem willen spelen vanwege zijn wangedrag. Moeder zegt dat kind
er weinig aan kan doen omdat hij niet weet om te gaan met een situatie waarin een ander niet wil
doen wat hij wil en het dan op deze manier aanpakt). Ik heb Dominiek regelmatig sneu weer thuis
gekregen en nu is hij er zelf ook klaar mee, als X zo naar doet, gaat hij maar lekker alleen
spelen. (En X vertoont dit gedrag dus ook, het boos worden en niet met zijn emoties om kunnen
gaan)
Zijn vader doet het dus
En op de nieuwe school zit een jongentje die het
ook doet (en in een klas van 6 kinderen valt dat erg op) |
| |
| Quote |
RE: hoort dit bij de leeftijd?
Suus schreef op: 25-09-2012 11:07:37
|
Maar anderen goed kunnen lezen wil niet zeggen dat je ook weet wat je moet doen als je ineens
gevoelens van frustratie ervaart. |
| |
| Quote |
RE: hoort dit bij de leeftijd?
Melissa
Lid
| | Quote
MamaVonn: | Misschien heeft hij nu wel
duidelijke grenzen nodig. |
Er zijn hier echt hele duidelijk grenzen, en daar is
bij hem ook geen twijfel aan. Ik ben heel consequent (100% zelfs)
Moeder van Dominiek(2006),Valentijn(2010), Olivier(2013) en Lidewei (2016) |
| Datum: 25-09-2012 11:08:34 | Quote |
Melissa schreef op: 25-09-2012 11:08:34
|
| Quote
MamaVonn: | Misschien heeft hij nu wel
duidelijke grenzen nodig. |
Er zijn hier echt hele duidelijk grenzen, en daar is
bij hem ook geen twijfel aan. Ik ben heel consequent (100% zelfs) |
| |
| Quote |
RE: hoort dit bij de leeftijd?
Melissa
Lid
| | Quote
Suus: | Maar anderen goed kunnen lezen
wil niet zeggen dat je ook weet wat je moet doen als je ineens gevoelens van frustratie
ervaart. |
Maar tot 8 weken geleden wist hij dat perfect, dat verleer je toch
niet na een nachtje slapen?
Moeder van Dominiek(2006),Valentijn(2010), Olivier(2013) en Lidewei (2016) |
| Datum: 25-09-2012 11:09:09 | Quote |
Melissa schreef op: 25-09-2012 11:09:09
|
| Quote
Suus: | Maar anderen goed kunnen lezen
wil niet zeggen dat je ook weet wat je moet doen als je ineens gevoelens van frustratie
ervaart. |
Maar tot 8 weken geleden wist hij dat perfect, dat verleer je toch
niet na een nachtje slapen? |
| |
| Quote |
RE: hoort dit bij de leeftijd?
Mamavonn schreef op: 25-09-2012 11:12:35
|
Melissa, jouw zoon heeft altijd uitzonderlijk gereageerd. Zo zijn niet veel kinderen. Ik denk dat
hij nu gedrag gaat laten zien dat bij zijn leeftijd past (want heel eerlijk, het gedrag dat jij
beschrijft heb ik bij geen enkel kind gezien).
|
| |
| Quote |
RE: hoort dit bij de leeftijd?
Suus schreef op: 25-09-2012 11:13:37
|
Nee je verleerd het niet. Maar als je in groep 3 zit en ineens kleuter af bent kan frustratie zomaar
ineens anders voelen dan toen je een kleuter was bij wijze van spreken.
Wat je
schrijft over een vriendje herken ik hier ook maar dan bij mijn zoon. Heb er met F over gesproken en
hij zegt nu idd tegen dat jongetje dat hij dan maar niet meer zijn vriend is als het zo
moet...jammer maar helaas.
Toch denk ik echt dat D normaal gezond gedrag laat
zien. Hij kan wel een pakket emotie en inlevingsvermogen meegekregen hebben... de wereld om hem heen
veranderd en hij zal dat pakketje steeds moeten leren toepassen.
|
| |
| Quote |
RE: hoort dit bij de leeftijd?
Alice schreef op: 25-09-2012 11:17:23
|
Ik zie daar wel een rode draad. D behandelt V net zoals hij zelf behandeld wordt door dat
vriendje. Ik denk dat hij er niet mee om kan gaan, of dat het hem meer kwetst dan dat hij laat zien.
Misschien mist hij zijn vriendje ook wel. Misschien bekijkt hij V's reactie om te zien wat hij zelf
moet doen. En jouw reactie met roepen dat hij nooit iets mag/grootste rotdag van zn leven etc.
Misschien voelt D zich schuldig dat hij niet meer met het jongetje wilt spelen. Omdat hij weet dat
't mannetje er toch wel verdrietig om is..
Maar denk dat daar een beetje het euvel ligt.
Denk niet dat je harder/strenger oid moet zijn. Denk dat je 't goed doet. |
| |
| Quote |
RE: hoort dit bij de leeftijd?
Melissa
Lid
| Dankjulliewel voor het meedenken trouwens We
zien wel hoe het uitspeeld, ik zal eigenlijk zo veel mogelijk onverandert blijven, dus duidelijk
mijn grenzen aan blijven geven, de regels zijn duidelijk. En verder vertrouwen erin hebben dat hij
zelf zijn weg vind. Ik kan niet voelen wat hij voelt, dus dan mag ik hem ook niet vertellen hoe hij
zijn gevoel moet uiten, zolang hij maar geen dingen vernielt en niemand zeer doet moet hij wel de
ruimte krijgen om boos of verdrietig te zijn. Verder lijkt het mij geen verkeerd idee om
papa met hem te laten praten, aangezien het gedrag aardig overeenkomt. Misschien dat papa zich dan
ook beter in de emotie in kan leven. misschien kunnen ze wat van elkaar leren. Verder
lijkt het mij verstandig om toch wat afstand tussen hem en dat vriendje te creëren, want dat
gaat op het moment ook niet lekker (al is het moeilijk want zijn moeder en ik zijn hele goede
vriendinnen).
Moeder van Dominiek(2006),Valentijn(2010), Olivier(2013) en Lidewei (2016) |
| Datum: 25-09-2012 11:22:20 | Quote |
Melissa schreef op: 25-09-2012 11:22:20
|
Dankjulliewel voor het meedenken trouwens We
zien wel hoe het uitspeeld, ik zal eigenlijk zo veel mogelijk onverandert blijven, dus duidelijk
mijn grenzen aan blijven geven, de regels zijn duidelijk. En verder vertrouwen erin hebben dat hij
zelf zijn weg vind. Ik kan niet voelen wat hij voelt, dus dan mag ik hem ook niet vertellen hoe hij
zijn gevoel moet uiten, zolang hij maar geen dingen vernielt en niemand zeer doet moet hij wel de
ruimte krijgen om boos of verdrietig te zijn. Verder lijkt het mij geen verkeerd idee om
papa met hem te laten praten, aangezien het gedrag aardig overeenkomt. Misschien dat papa zich dan
ook beter in de emotie in kan leven. misschien kunnen ze wat van elkaar leren. Verder
lijkt het mij verstandig om toch wat afstand tussen hem en dat vriendje te creëren, want dat
gaat op het moment ook niet lekker (al is het moeilijk want zijn moeder en ik zijn hele goede
vriendinnen). |
| |
| Quote |
RE: hoort dit bij de leeftijd?
Melissa
Lid
| | Quote
Alice: |
Ik zie daar wel een rode draad. D behandelt V net zoals hij zelf behandeld wordt door dat
vriendje. Ik denk dat hij er niet mee om kan gaan, of dat het hem meer kwetst dan dat hij laat zien.
Misschien mist hij zijn vriendje ook wel. Misschien bekijkt hij V's reactie om te zien wat hij zelf
moet doen. En jouw reactie met roepen dat hij nooit iets mag/grootste rotdag van zn leven etc.
Misschien voelt D zich schuldig dat hij niet meer met het jongetje wilt spelen. Omdat hij weet dat
't mannetje er toch wel verdrietig om is..
Maar denk dat daar een beetje het euvel ligt.
Denk niet dat je harder/strenger oid moet zijn. Denk dat je 't goed doet.
|
Zo had ik het nog niet bekeken, ik vind het wel een goede theorie eigenlijk.
Moeder van Dominiek(2006),Valentijn(2010), Olivier(2013) en Lidewei (2016) |
| Datum: 25-09-2012 11:24:00 | Quote |
Melissa schreef op: 25-09-2012 11:24:00
|
| Quote
Alice: |
Ik zie daar wel een rode draad. D behandelt V net zoals hij zelf behandeld wordt door dat
vriendje. Ik denk dat hij er niet mee om kan gaan, of dat het hem meer kwetst dan dat hij laat zien.
Misschien mist hij zijn vriendje ook wel. Misschien bekijkt hij V's reactie om te zien wat hij zelf
moet doen. En jouw reactie met roepen dat hij nooit iets mag/grootste rotdag van zn leven etc.
Misschien voelt D zich schuldig dat hij niet meer met het jongetje wilt spelen. Omdat hij weet dat
't mannetje er toch wel verdrietig om is..
Maar denk dat daar een beetje het euvel ligt.
Denk niet dat je harder/strenger oid moet zijn. Denk dat je 't goed doet.
|
Zo had ik het nog niet bekeken, ik vind het wel een goede theorie eigenlijk. |
| |
| Quote |
RE: hoort dit bij de leeftijd?
Suus schreef op: 25-09-2012 11:31:01
|
Nee, je voelt niet wat hij voelt. Maar als hij boosheid laat zien kan je daar daarna wel praten
daarover en hem uitleggen hoe je dat "gezond" kan ventileren. Dat moet hij leren, je wilt niet dat
hij als volwassene met spullen gaat gooien denkik dus is het aan jou hem te begeleiden daarin.
Ik denk echt dat het gewoon gezond gedrag is hoor, het hoort bij het ontwikkelen van emoties
etc
|
| |
| Quote |
RE: hoort dit bij de leeftijd?
Anne Mv 3 schreef op: 25-09-2012 11:31:04
|
Als een kind geen peuterpubertijd heeft gehad dan komt die fase meestal later alsnog.
Ik
herken dat ook van onze zoon!
Mijn tip: laat het los!
Het is goed om de emoties die je op
dat moment bij hem ziet te benoemen, maar leg er niet teveel nadruk op. Grenzen aangeven is prima,
emoties uitgebreid bespreken zou ik zeker niet doen. Daar is altijd al genoeg ruimte voor
geweest tussen jullie en je gaat veel te veel nadruk leggen op dit gedrag.
Het komt
wel weer goed! |
| |
| Quote |
RE: hoort dit bij de leeftijd?
Melissa
Lid
| Soms denk ik trouwens wel eens dat het mijn fout is. 'vroeger' waren we altijd bij elkaar, 24/7
en we wisten gewoon wat de ander dacht en voelde, en toen kwam Valentijn en moest hij een plekje
opschuiven, mijn man ging steeds meer hameren op het huishouden waardoor ik daar ook meer mee bezig
ging en hij moest ook ineens 4 dagen naar school, dus veel minder aandacht van mij, en voor de
zomervakantie keek ik weer even met de ogen van 3 jaar geleden. Dus van toen ik altijd bij mijn
mannetje was en hij zo genoot van onze band. Smorgens opstaan, eten en naar school, tussen de middag
snel eten en weer terug naar school en dan om 15:30 thuis, wat drinken en dan had hij een uurtje
voordat ik eten moest gaan koken, dan eten en ondertussen ook nog met V bezig en dan al naar bed,
een taak die ik met mijn man moest gaan delen want elke avond Dominiek naar bed brengen en Valentijn
in slaap voeden kwam ik tijd tekort.
En naar mijn idee heeft hij het daar nog wel moeilijk mee. Dus ik laat nu Valentijn weer een
stapje terugdoen, met 2,5 kan dat wel. Niet alleen Valentijn mag in mijn armen slapen, nu in het
weekend mag Dominiek dat weer, niet alleen Valentijn hoeft op mijn schoot tv te kijken, ook Dominiek
heeft daar recht op, en ook waren de regels nog scheef, als Dominiek iets deed kreeg hij op zijn
kop, 5 minuten later meld hij dat V hetzelfde doet en dan zeiden we "Ja maar V is ng zo klein, die
weet dat echt nog niet" , niet eerlijk dus
Dus nu gelijke regels voor beide heren, en ik merk daar ook wel dat hij er goed op reageert
trouwens. Maar had gehoopt dat de driftbuien zo goed als weg zouden zijn, het neemt wel ietsjes af,
maar is nog steeds niet helemaal weg. Net als de "ik mag ook nooooit wat en de het is de stomste
rotdag van mijn leven" uitspraken.
Verder is hij nu elke middag vrij (lang leven het
continuerooster van de vrije school) en ik wil de middag nu reserveren voor de kinderen en ook
'dominiek-mama' tijd maken. dus dat Valentijn dan bij oma is ofzo. Want daar heeft hij grote
behoefte aan. En dan niet elke dag echt op pad of wat bijzonders, maar dat ik er gewoon voor ze ben
smiddags en niet bezig ben met de was, de afwas of de pc oid, maar er gewoon ben!
Moeder van Dominiek(2006),Valentijn(2010), Olivier(2013) en Lidewei (2016) |
| Datum: 25-09-2012 11:35:42 | Quote |
Melissa schreef op: 25-09-2012 11:35:42
|
Soms denk ik trouwens wel eens dat het mijn fout is. 'vroeger' waren we altijd bij elkaar, 24/7
en we wisten gewoon wat de ander dacht en voelde, en toen kwam Valentijn en moest hij een plekje
opschuiven, mijn man ging steeds meer hameren op het huishouden waardoor ik daar ook meer mee bezig
ging en hij moest ook ineens 4 dagen naar school, dus veel minder aandacht van mij, en voor de
zomervakantie keek ik weer even met de ogen van 3 jaar geleden. Dus van toen ik altijd bij mijn
mannetje was en hij zo genoot van onze band. Smorgens opstaan, eten en naar school, tussen de middag
snel eten en weer terug naar school en dan om 15:30 thuis, wat drinken en dan had hij een uurtje
voordat ik eten moest gaan koken, dan eten en ondertussen ook nog met V bezig en dan al naar bed,
een taak die ik met mijn man moest gaan delen want elke avond Dominiek naar bed brengen en Valentijn
in slaap voeden kwam ik tijd tekort.
En naar mijn idee heeft hij het daar nog wel moeilijk mee. Dus ik laat nu Valentijn weer een
stapje terugdoen, met 2,5 kan dat wel. Niet alleen Valentijn mag in mijn armen slapen, nu in het
weekend mag Dominiek dat weer, niet alleen Valentijn hoeft op mijn schoot tv te kijken, ook Dominiek
heeft daar recht op, en ook waren de regels nog scheef, als Dominiek iets deed kreeg hij op zijn
kop, 5 minuten later meld hij dat V hetzelfde doet en dan zeiden we "Ja maar V is ng zo klein, die
weet dat echt nog niet" , niet eerlijk dus
Dus nu gelijke regels voor beide heren, en ik merk daar ook wel dat hij er goed op reageert
trouwens. Maar had gehoopt dat de driftbuien zo goed als weg zouden zijn, het neemt wel ietsjes af,
maar is nog steeds niet helemaal weg. Net als de "ik mag ook nooooit wat en de het is de stomste
rotdag van mijn leven" uitspraken.
Verder is hij nu elke middag vrij (lang leven het
continuerooster van de vrije school) en ik wil de middag nu reserveren voor de kinderen en ook
'dominiek-mama' tijd maken. dus dat Valentijn dan bij oma is ofzo. Want daar heeft hij grote
behoefte aan. En dan niet elke dag echt op pad of wat bijzonders, maar dat ik er gewoon voor ze ben
smiddags en niet bezig ben met de was, de afwas of de pc oid, maar er gewoon ben! |
| |
| Quote |
RE: hoort dit bij de leeftijd?
Mus
Gast
| Ik denk dat het heel erg normaal gedrag is voor een kind van zijn leeftijd! Wees blij, het betekend
dat hij zich ontwikkeld! Hij leert, probeerd uit, en dat heeft een kind nodig, net als hij nu ook
een grens nodig heeft. Mijn dochter was heel erg lang, stil, terughoudend, te sociaal, en ik was
echt blij toen ze wat gas begon te geven! Bekijk het van een positieve kant! En probeer niet overal
een reden achter te zoeken, niet alles op een weegschaal te leggen, accepteer de situatie zoals die
nu is. En probeer het denkpatroon niet met dat van jou te vergelijken, want we kunnen ons proberen
in te denken en mee te denken maar het brein van een 6 jarige is toch wel heel erg anders. Succes
ermee!
|
| Datum: 25-09-2012 11:48:28 | Quote |
Mus schreef op: 25-09-2012 11:48:28
|
Ik denk dat het heel erg normaal gedrag is voor een kind van zijn leeftijd! Wees blij, het betekend
dat hij zich ontwikkeld! Hij leert, probeerd uit, en dat heeft een kind nodig, net als hij nu ook
een grens nodig heeft. Mijn dochter was heel erg lang, stil, terughoudend, te sociaal, en ik was
echt blij toen ze wat gas begon te geven! Bekijk het van een positieve kant! En probeer niet overal
een reden achter te zoeken, niet alles op een weegschaal te leggen, accepteer de situatie zoals die
nu is. En probeer het denkpatroon niet met dat van jou te vergelijken, want we kunnen ons proberen
in te denken en mee te denken maar het brein van een 6 jarige is toch wel heel erg anders. Succes
ermee! |
| |
| Quote |
Navigatie
Reageren op hoort dit bij de leeftijd?
