van alles rondom mijn zwangerschap

Aangezien de hoofdlijn in het volgende verhaal zwangerschap is plaats ik het in dat onderwerp, ik hoop dat het goed staat!


Ik merk dat mijn keuzes wat vragen opwekken en op mijn mobiel heb ik niet de mogelijkheid om uitgebreid te reageren. Dus nu even een kleine (hoop ik) uitleg over hoe ik in de zwangerschap en aankomende bevalling sta. Ik ben bang dat je eerst nu een kop koffie of thee kan pakken en voor het komende kwartier onder de pannen bent, hahahaha (oh en ik open dit om mensen te informeren, niet om een fikse discussie te beginnen, vragen mag altijd, maar ik zou het fijn vinden als het topic niet uitloopt op een felle discussie)


Zoals de meesten nu wel weten ben ik zwanger van ons derde kindje. Bij elke zwangerschap een duidelijker beeld gekregen van wat ik vind wat belangrijk is en hoe ik denk dat het 'hoort' Even een samenvatting

Eerste bevalling, een ziekenhuis bevalling, (in mijn mening) door het vele getoucheer, machines die piepen en elk kwartier een ander op de zaal ben ik gaan verkrampen, ik werd steeds uit mijn oermodus gehaald, na 10 uur weeënstorm had ik net 1a2cm ontsluiting, toen ruggeprik gekregen en ik zou wee-opwekkers krijgen, maar na de ruggeprik zat ik binnen 20 minuten op 10cm en floepte Dominiek er na 1 perswee eruit. Geen fijne bevalling waarin regeltjes en protocollen belangrijker waren dan mijn persoonlijke behoeftes.

Tweede bevalling, thuis, werd niet serieus genomen door verloskundige, weeën waren niet krachtig genoeg, wilde ook niet komen kijken toen ik zei dat de baby er bijna was, is gekomen nadat mijn boze moeder met haar gesproken had, alleen toen MOEST er vanalles gebeuren van haar, ik MOEST het bad uit (waarom?) , ik MOEST getoucheerd worden, er MOEST een randje weg gemasseerd worden (in 3 uur van 0 naar 9,5 , was het niet snel genoeg?) en nadat ik een keer of twee vriendelijk had gezegd dat ze moest stoppen heb ik het demonisch geschreeuwd dat ze haar vingers uit mij moest halen en toen werd ze boos. Toen voelde ik dat de ontsluitingswee omsloeg in een perswee en ik kon het niet eens meer zeggen, zonder te persen floepte Valentijn eruit. Die werd op mijn buik gelegd, navelstreng direct doorgeknipt, prik voor de placenta in mijn been en tijdens de eerste voeding werd ik even lekker gehecht (een hechting). Ondertussen liep iedereen als kip zonder kop rond en mij van alles te vragen terwijl ik gewoon rust wilde om van mijn kind te genieten. Bij beide bevallingen trouwens minimaal bloed verloren!  Wel een betere bevalling, maar nog steeds veel puntjes waar ik het niet mee eens ben, oh en zonder vragen is er ook nog een lepel vitamine K in Valentijn gegoten, nogvoor de eerste borstvoeding!


Na de kraamtijd van Valentijn heb ik meerdere longembolieën gehad, de theorie achteraf was dat ik te weinig heb bewogen in de kraamtijd. ik heb een half jaar hierdoor bloedverdunners moeten spuiten.

Vorig jaar was ik zwanger van ons derde kindje. Ik had me aangemeld bij de verloskundige hier in de buurt (een andere dat van de vorige twee), alles leek goed te gaan, maar ineens mocht ik niet thuis bevallen ivm mijn gewicht. Maar ik was niet zwaarder dan de vorige keer. Maakte niet uit, de regels waren strenger geworden en ik was 2kg zwaarder dan toegestaan voor een thuisbevalling. Nog aangegegeven dat overgewicht meer risico zou geven op fluxus en schouderdystocie, en ik heb nu toch wel twee keer bewezen dat ik daar zeer weinig kans op heb (een vorige bevalling verteld meer over een komende bevalling dan landelijke statistieken), deed er niet toe, dit waren de regels, ook aangegeven dat ik echt niet in het ziekenhuis kan bevallen, dat ik daar in de stress raak en de ontsluiting tegenhoud. Maar het mocht niet baten, regionale regels waren belangrjiker dan mijn persoonlijke welzijn.

Ook moest ik ineens in het ziekenhuis bevallen omdat ik de longembolies heb gehad. Daar was ik het dus mooi niet mee eens. ZE kunnen er toch niets aan doen, als je het hebt tja dan is het echt dikke vette pech, maar er bestaan geen behandeling voor een embolie, alleen verdunners om volgende embolieën te voorkomen. Ik heb gesprekken gehad met de gynaecoloog en met de longarts en na veel vasthoudendheid heeft de gyn toegegeven dat het geen meerwaarde heeft om bij haar onder controle te komen en/of te bevallen en dat het meer een gevoelskwestie was.

Inmiddels had ik een verloskundige gevonden die helemaal aansloot op mijn visie over bevallen. En mij ook steunde in mijn visie. Ik denk dat ik het beste thuis beval, terwijl iedereen van mij af blijft, het liefst laat mij lekker in bad zitten tot je een baby hoort huilen en wacht dan het liefst nog even tot ik je roep. Helemaal haar idee. Enige probleem, de praktijk is meer dan 100km hier vandaan. Toch besloten we dat we het gingen proberen.

En toen kwam de 12 weken echo, waarop bleek dat het kindje met 9 weken gestopt was met leven .....

  (tijd voor een tweede bakkie koffie? Ga ik even naar het toilet, tot zo ... )


Nu dus voor de vierde keer zwanger, Eerst eigenlijk niets gedaan, ik mocht met 8 weken een echo om te kijken of het hartje klopte, tot die tijd me ook niet te blij gemaakt na wat er vorig jaar gebeurd was, het hartje klopte met 8 weken, toch nog niet blij, want een kindje wat met 9 weken overlijdt heeft met 8 weken ook een kloppend hartje gehad (toch?) , wel na de 8 weken echo contact gehad met de verloskundige die zo ver weg zit, een heel fijn gesprek waarin ik me gesterkt voelde in mijn visie op bevallen! Alleen die afstand (ik heb geen rijbewijs), dus gevraagd of ze een collega wist in de buurt met een soortgelijke visie. Echt veel waren er niet, maar ze had gehoord van een praktijk 6km verderop die misschien wel zou bevallen. Ik was erg sceptisch maar toen ik 12 weken was toch maar gebeld. Ik mocht direct dezelfde avond langskomen en we hebben een dikke anderhalf uur zitten praten. Het was een zeer fijn gesprek en ik heb uitgelegd hoe ik in het leven sta, hoe ik vind dat ik het beste beval en ook over mijn jongens en hoe 'geitenwollesokken' we soms kunnen zijn (Valentijn die bv krijgt, beide jongens die regelmatig bij ons in bed slapen, dat de baby straks 24/7 bij mij in lichamelijk contact blijft) En het sloot aan, ze was gewoon enthousiast dat ik er zo in stond als dat ik deed. En mijn 'eisenpakket' vond ze niets meer dan normaal. Heerlijk!!! Mijn eisenpakket (even bevalplan erbij pakken)

Ik vat het samen, het alles op papier veel vriendelijker staan

Ontsluiting
*ik wil dat de vk de tien top tips bij bevallen heeft gelezen
*Ik wil zelf mij posities bepalen
* Ik wil alleen op eigen verzoek getocheerd worden
* ik wil de ontsluiting in een bevalbad opvangen
* Ik wil dat er actief naar mij geluisterd word en dat wat ik aanvoel niet weg gewuift word

Na de geboorte
Direct na de uitdrijving iedereen weg, alleen ik, mijn man en de baby en de rest mag terugkomen wanneer wij dat verzoeken. In deze tijd word er kennis gemaakt met elkaar en uitgebreid de eerste voeding gegeven, in deze tijd wil ik ook NIET gehecht worden
* geen oxytocine voor placenta
* navelstreng helemaal uit laten kloppen (zo laat mogelijk doorknippen)
* Niet trekken aan navelstreng of duwen op buik om placenta geboren te laten worden
* Geen bemoeienis met borstvoeding (geef nu 4 jaar bv in totaal, ik weet wat ik doe)
* Geen vitK voor de baby
* Verdoven als er gehecht moet worden

Kraamtijd
* baby slaapt altijd bij mij
* bv komt moeilijk op gang, toch word er geen kv bij gegeven tenzij geadviseerd door een ibclc lactatiekundige
* (voor mezelf voornamelijk) ivm met eerdere embolies, dagelijks voldoende beweging krijgen.


Dat heb ik nu op papier

Verder heeft de praktijk zelf een bevalbad die ik mag huren voor een prikkie, dus dat ik helemaal mooi. Ik mag gewoon in dat bad blijven zitten en al wil ik getoucheerd worden dan kan dat ik bad zelf. En heel kort samengevat wil ik het gewoon 'alleen' doen en baas zijn over mijn eigen bevalling en alleen voor noodgevallen een verloskundige aanwezig.

En ja, het plan is er voor als alles goed loopt, in nood moet je er altijd vanaf wijken. En ik ben een apart plan aan het schrijven voor het geval ik naar het ziekenhuis zou moeten.


En nu sprak ik van de week iemand hierover, ook dat ik ook een beetje tegen de kraamzorg opzag, iedere keer voel ik gewoon dat ze me vreemd vinden, geen fles willen geven terwijl het zo moeilijk loopt, kinderen die bij me in bed slapen, draagdoeken ... En die adviseerde me een kraamverzorgster die net zo in het leven stond, ik heb gebeld en ook zei was echt enthousiast, het leek haar erg leuk om te kramen in een gezin waarin en familiebed is , waarin peuters borstvoeding krijgen en er getandemt gaat worden, waarin kindjes echt de hele tijd bij hun mama mogen zijn. De 26e komt ze praten en kijken we of het klikt.


Tja dat was toch wel het grootste gedeelte. Hoop dat er mensen zijn die het uit kunnen lezen hahahaha