Mama-life
| Niempie schreef op: 31-08-2012 09:12:17 |
Eerst even dit; ik vind dit erg lastig om op het internet te gooien, maar ik wil het ergens annoniem
kwijt en wil graag tips; dus mocht iemand mij denken te herkennen, niet herkenbaar reageren Mijn man is al van kinds af aan depressief, kwam pas naar buiten toen wij al getrouwd waren en toen ons kindje overleed was het de bekende druppel. En zat hij diep in de put, ik heb het idee dat hij nu weer begint op te krabbelen. Thuis als kind hoefde hij nergens mee te helpen, zijn moeder stond altijd voor hem klaar en hielp hem overal bij. Kortom hij werdt in de watten gelegd. Nu zit hij 4 jaar thuis maar is sinds kort parttime aan het werk. Alleen hoorden we via geruchten dat dit werk ws per jan 2013 niet meer vergoed gaat worden heeft te maken met AWBZ. Dus zit hij dan opnieuw zonder werk. Maar hier thuis doet hij niks. Vraag ik hem te stofzuigen, heeft hij geen zin, is hij moe enz enz en dat is eigenlijk met alles. We zijn begonnen de kozijnen te schilderen (stond nog in de grondverf) maar meneer doet niks zonder dat hij geholpen wordt of ie,amd een voorzet gegeven heeft. De laatste paar dagen is het helemaal pet. Hij is moe zegt hij en gaat op bed liggen. En dan nog zeggen; jij bent toch thuis dus jij moet maar stofzuigen/tafel dekken enz Okey ik ben thuis, maar heb het druk zat. Ik werk in het weekend en doordeweeks heb ik oppaskindjes dus kom ook niet overal aan toe. Een kennis (die bijna elke week een bakkie komt doen, dus een hoop ziet en hoort) zei vandaag tegen me dat ik hem figuurlijk een schop onder zijn reet moest geven en hem in zijn sop moest laten gaar koken. Ik haal hem te veel uit handen. Maar ik heb nu eenmaal een zorgzame aard en wil ook geen ruzie thuis! HELP ME! ik weet het gewoon niet meer, wil eindelijk eens een normaal leven! Met een man die meehelpt, meedenkt en niet zodra het tegenzit in zijn bed gaat liggen!! |
| Quote |
| Fruitsalade schreef op: 31-08-2012 09:16:19 |
Zou hij niet gewoon opnieuw in een depressie zitten? Ik zou samen met hem naar de huiarts gaan en
het verhaal daar even doen. |
| Quote |
| Niempie schreef op: 31-08-2012 09:17:44 |
Hij zit nog steeds in die depressie en komt daar ws nooit vanaf aldus zijn psych We moeten er mee leren leven  |
| Quote |
| Niempie schreef op: 31-08-2012 09:18:36 |
Ik denk wel dat het hard aankomt dat zijn net gekregen baan nu al weer op de tocht staat, hij heeft
het er erg naar zijn zin en was de afgelopen weken zeer positief |
| Quote |
| Niempie schreef op: 31-08-2012 09:19:18 |
Maar ik loop nu onderhand ook op mn tenen en kan niet alles hebben. Speeld natuurlijk ook mee dat ik ongesteld ben, stomme hormonen  |
| Quote |
| Mafkees schreef op: 31-08-2012 09:21:37 |
als je depressief bent en er komt weer een trigger (weer baan kwijt raken dus in dit geval) kan dat
natuurlijk weer opnieuw opladen. is hij uitbehandeld dan? gebruikt hij medicatie? ik zou toch hulp zoeken, wellicht is er iets wat kan helpen. dit is voor hem niks maar voor jou zeker een zware dobber |
| Quote |
| Angelique schreef op: 31-08-2012 09:22:12 |
dit is heeeel herkenbaar ik hem me jaren zo gevoeld maaar waarom zou hij er nooit uit kunnen komen ik denk met de juiste begeleiding en medicatie dat hij er juist heeel goe mee zou kunnen leven zou dus toch gewoon is verder zoeken desnoos een alternatief pad kiezen je zult wel even sterk en heeel hard voor hem moeten zijn hij zit nu in zon bui dt ie alles best vind en waarschijjnlijk niet snel hup zou accpeteren |
| Quote |
| Baby2 schreef op: 31-08-2012 09:22:18 |
Het lijkt me heel moeilijk, maar krijgt je man wel hulp? Als dit al speelt van kinds af aan en
zijn moeder nam hem ook alles uit handen dan lijkt me dat een heel moeilijk te doorbreken patroon!!!
Je geeft zelf aan dat het pas op latere leeftijd ontdekt werd door het overlijden van jullie kindje.
|
| Quote |
| Niempie schreef op: 31-08-2012 09:26:09 |
dingen die ik kan bedenken dat hem dwars zitten momenteel zijn: - uitzicht op baanverlies - we willen graag een volgend kindje, maar als hij geen baan meer heeft is dat niet meer mogelijk en daarbij de spanning die dat toch weer gaat geven ivm overlijden van ons andere kindje Hij gaat elke 2-3 weken naar de psych, zou dat momenteel niet meer voldoende zijn? Huisarts doet weinig @Angelique; heb je tips voor alternatieve richtingen? Momenteel geen medicatie (werdt hij erg suf van en mag niet icm baan) wel 2x per maand naar psych Alhoewel ik daar mn twijfels bij heb, zij zegt tegen hem, je moet leuke dingen doen Ja, hij wel en ik dan? Moet ik de rotklusjes opknappen? |
| Quote |
| Kolibrie schreef op: 31-08-2012 09:27:26 |
Wat vervelend voor je meid... Maar kan ik je ook geen advies geven.... Ik voel me zelf regelmatig
zoals jouw man, en weet ook hoe vervelend dat is... Niks lijkt er toe te doen, je bent moe, je
vraagt je af wat de zin van het leven is, etc... En je wilt het liefste onder een warme deken
kruipen en de wereld om je heen vergeten... Maar bij mij duurt zo'n periode maximaal 2 dagen en het
gebeurd niet heel vaak.... Dan is ermee te leven... Maar ik weet wel dat het moeilijk is om eruit te
komen ls je zo'n bui hebt... Bij mij helpt het vaak als het huis opgeruimd is, er staat een
bloemetje op tafel en een lekker bakkie warme thee... Dat doet voor mij wonderen... Het enige advies
wat ik je kan geven is probeer te zorgen voor een opgewekte,positieve sfeer ook al is het moeilijk! |
| Quote |
| Mafkees schreef op: 31-08-2012 09:29:50 |
ik vind 2-3 weken tussen een afspraak vrij ruim als het niet lekker met hem gaat. hier ook een depressieve man maar in slechte periodes zit hij er 2 keer per week. hier wel volop aan de medicicatie anders hebben we hier allemaal geen leven. hij moet een combi gaan vinden tussen leuke en ontspannende dingen doen. 1 klusje per dag in huis en verder moet hij zelf kijken. er tegenin gaan ligt wel voor de hand, want voor jou is het ook moeilijk, maar een stukje begrip kweken bereik je misschien meer mee? |
| Quote |
| Niempie schreef op: 31-08-2012 09:30:03 |
Thanks Kolibrie; dat ga ik zo direct toepassen! Probeer altijd positief te blijven maar dat valt nu
wel zwaar |
| Quote |
| Sun schreef op: 31-08-2012 09:31:07 |
Allereerst een dikke knuffel voor jou. Het is niet mis, zo'n man thuis. Als tip kan ik je alleen geven: ik zou met hem gaan zitten en rustig met hem overleggen dat er gewoon veel gedaan moet worden in huis en je graag de taken wat wilt verdelen. Schrijf alle taken onder elkaar. Vraag aan hem welke vaste taken hij wilt doen (laat hem er eerst maar 3 kiezen en kan je altijd uitbreiden over een paar weken). Mijn man doet bijv: tafel afruimen en vaatwasser inruimen elke dag, om de dag koken, grote boodschappen aan de hand van een door mij gemaakte lijst, vuilniszakken, kinderen in bad doen om de dag (dus zonder mijn hulp). Hier werkt het goed om duidelijk te hebben wie wat doet. Dan hoef je het ook niet steeds te vragen en hij heeft wat structuur. Van geen structuur in de dag wordt hij ook hangerig. En probeer hem te laten sporten of wandelen elke dag. Succes! P.s. slikt hij antidepressiva? Bij de meeste mensen werkt dat goed! |
| Quote |
| Mafkees schreef op: 31-08-2012 09:32:24 |
als partner is niks moeilijker om overeind te blijven en altijd de zonnige kant in te blijven zien.
veel draait om je partner en jij moet je maar inschikken. dat is zwaar, heel zwaar.... probeer energie uit andere dingen te halen zodat je het thuis beter trekt! |
| Quote |
| Niempie schreef op: 31-08-2012 09:32:29 |
Bedankt voor je tips Sun; ik ga er direct mee aan de slag! Hij slik geen antidepressiva; daar wordt hij suf van en het mag niet icm zijn baan |
| Quote |
| Niempie schreef op: 31-08-2012 09:33:48 |
Zal een kijken voor iets homeopathisch qua medicatie Wandelen moet hij wel; we hebben een hond (zijn hond) en die moet uitgelaten worden. Maar met dit soort weer dan is hij met 5-10min weer terug. Hondje houdt niet van regen ;-) |
| Quote |
| Angelique schreef op: 31-08-2012 09:37:22 |
hij gaaat veeeel te weinig als hij zo vastgeroest zit is eens misschien zelfs 2 keer per week echt
nodig medicatie waar hij suf van word er zijn ook daar alternatieve er zijn zooo veel verschillende medicijnen voor depressie ook die verschillen in sterkte enz ik denk echt dat er ergen gewoon iets mis loopt ga is mee naar zijn psych verteld hij daar wle de waarheid of zegt ie maar wat om ervanaf te zijn ?? en jaaaa dat gebeurd deed iik zelf ook mijn moeder blij psych blij en ik tja had wat verteld boeide niemand en was van ghoop gezeur af alternatief das maar net hoe ver je wilt gaan een homeopaat zou een begin zijn die kan dingen uitsluiten sommige hebben aparte maniere van testjes uitvoeren en homeopatische medicatie is vooral baat het niet dan schaat het niet als je verder wilt kom je bij accupunctuur of evt bij iemna ddie reiki kan doen het moet bij je passen hoor maar zijn natuurlijk wle opties nogmaals ik denk dat hij echt letterlijk en figuurlijk schop onder zijn gat moet krijgen hij gaat hier zelf niet uit komen en blijkbaar gaat er in zijn huidige traject toch iets structureels mis want een depressie is doorgaans wel stabiel te krijgen je moet op letten voor nieuwe struikelblokken als hij nu al zo is zal hij nog dieper wegzakkena ls zijn baan idd echt verloren gaat hij wil ook graag een 2de nem ik aan dus samen met zijn baan gaat die wens er ook aan huppa nog iets erboven op niet 1 maar twee druppels en wie weet zijn er nog meer hoe verder hij afzakt hoe minder hij eruit zal kunnen komen dus beter nu aan de bel trekken dan dat ie nog verder gaat wil je niet bang maken staat er wellicht beetje hard maar weet gewoon hoe moeilijk een depressie is als omstander maar ook als depressieve zelf |
| Quote |
| Niempie schreef op: 31-08-2012 09:43:27 |
hij gaat al ruim 4 jaar naar deze psych, daarvoor bij een ander die hem niet verder kon helpen. Eerst elke week, daarna om de week, daarna 1x per maand en soms 2 maanden niet. Hij moet gelukkig maandag weer, zal kijken of ik dan mee kan (maar wordt zelf gek van die psych, al dat gevroet brr) en of hij niet vaker moet. |
| Quote |
| Mafkees schreef op: 31-08-2012 09:50:36 |
meegaan is inderdaad wel goed. kun je jouw zorgen ook uiten. als het hier slecht gaat ga ik mee, mijn man laat op zulke momenten toch weinig los en praat ik het uur wel vol voor jou helpt het ook en de psych is dan wel goed op de hoogte als ze het partner-verhaal horen. sterkte! |
| Quote |
| Mrtj schreef op: 31-08-2012 09:58:49 |
He wat een vervelende uitdaging krijg je voor je kiezen :-/ Ik ben wel een beetje sceptisch tegenover de uitspraak dat je man maar moet leren leven met zijn depressie. Heeft hij psychologen gehad, of psychiaters? En dat medicatie niet kan... Vaak zijn de medicijn-gerelateerde klachten na een paar weken weer weg. Heeft hij de medicatie lang genoeg geprobeerd? En er zijn vier groepen van antidepressiva om uit te proberen (met binnen iedere groep weer verschillende soorten die andere bijwerkingen kunnen hebben). Verder zijn er verschillende niet-medicamenteuze behandelingen mogelijk. Heeft hij cognitieve-gedragstherapie gehad? En interpersoonlijke therapie? En is er al eens een intensievere behandeling geprobeerd? (sorry voor mijn. Fanatisme hier; ik kom dit in mijn werk te vaak tegen) Verder zou ik inderdaad afspraken met hem maken rondom taken die hij toch gewoon gaat uit keren thuis. Misschien lastig in het begin, maar ook hij zal er op termijn voordeel bij hebben... |
| Quote |
| Angelique schreef op: 31-08-2012 10:10:51 |
mrtj je verwoord dingen beter maar is precies dus wat ik dacht er kan zoooo veel en er is zoveel meer mogenlijk ze kunnen mensen helpen die nog verder heen zijn dan een depressie dan moet dat toch anders kunnen ik heb zelf borderline daardoor eheeel depresief geweest en nog vele andere klachten heb jaar medciatie geslikt heb in totaal iets van 10 jaar intenieve threpaieen gehad aantal verschillende de laatse dag was ongveer 6 jaar terug en nog steeds gaat het erg goed ik ben en blijf vatbaar voor dingen maar door de dingen die ik geleerd heb het zelfinzicht enz ban ik heel goed stabiel kan ik klappen zelf goed opvangen en ik slik geen medicatie als ik me voel afgleiden dan herken ik dat pak ik de basis dingen weer op en red ik me mocht het verder gaan dan ben ik zo weer bij mijn ha je kan er echt goed en gelukkig mee leven de ene wat minder goed dan de andere maar het moet echt gewoon beter kunnen hoor meis |
| Quote |
| Babs schreef op: 31-08-2012 10:11:08 |
eerst mijn sterkte toewensingen, we zijn lotgenoten... het is enorm zwaar en het gevoel dat je er alleen voo staat is killing. men wil wel proberen om het te begrijpen, maar hoezeer ze het ook proberen, dat gaat niet. mijn man is 2x ziek geweest, 1x sucicidaal, er zal altijd een trigger blijven, mijn man zal wrs nooit meer van de medicatie af komen. heeft het geprobeerd,het stofje in zijn hersenen is er niet, zal nooit zelf aangemaakt worden, vandaar de medicatie. ik kreeg bij de laatste x ook een goede knauw, trok het niet meer, ook een lichte vorm gekregen, logisch, dit ga je niet alleen trekken. na een spannend jaar gaat het de goede kant weer op het is een enorme positieve verandering, hij is er bovenop gekomen en ik wil hem nog lang niet kwijt. inmiddels 2 mooie meisjes erbij, het leven straalt weer. |
| Quote |
| Bepje schreef op: 31-08-2012 11:36:42 |
Bij de ggz zijn er mogelijkheden voor partners van mensen met dergelijke problemen on eens
ervaringen uit te wisselen. Het kan natuurlijk zijn dat hij wat afzakt door de spanning rondom zijn baan maar toch mag je best verwachten dat hij je een beetje helpt. Zoeits als Sun beschrijft is een goed idee om er samen verder mee te komen. Bovendien kunnen mensen zich wat beter gaan voelen door beweging dus als hij wat actiever wordt kan het zijn dat hij zich naderhand ietsje beter voelt maar het is belangrijk om dat wel dagelijks te doen. |
| Quote |
| Bianca schreef op: 01-09-2012 08:48:09 |
Hier een man die ook aan de anti depressiva zit. Voor de partner is het echt heel zwaar iedereen vraagt naar je man, terwijl jij het gezin draaiende probeert te houden. Hier vroeg de psychiater van mijn man ook of ik een aantal malen mee kon komen omdat het ook voor mij heftig was en ik ook even mijn verhaal kwijt kon, moet zeggen dit was best wel fijn. Heb je zelf al eens contact gehad met de psychiater want vaak weet jij nog beter hoe het met je man gaat dan je man zelf. Zou toch zelf even met zijn psychiater bellen, vind ook wel dat zij er makkelijk over denkt, zou anders geneigd om een andere psychiater telefonisch om advies te vragen en de situatie uit te leggen Wat ik mij afvraag hebben ze ook onderzoeken gedaan bij je man misschien is er wel een lichamelijke oorzaak voor zijn depressiviteit. |
| Quote |
