Mama-life
| Even Zo schreef op: 14-08-2012 07:50:52 |
Ik ben erg benieuwd wie jullie op de hoogte hebben gebracht van een diagnose bij jullie kindjes en
hoe je dat heb gedaan? Mijn zoontje is naar speciaal onderwijs gegaan en hebben voorlopig moeten stoppen bij logopedie. Deze mensen geven bijv. aan graag te willen weten wat er uit het onderzoek is gekomen. Bij de huisarts verloopt het alles behalve soepel als mijn kindje daar eens heen moet. Ook zijn nieuwe school wil weten of er iets uit de onderzoeken is gekomen. Om me heen hoor ik veel verhalen van het achter volgt je hele leven een diagnose, en vraag me dus af vertel je het wel of niet? En zou het bijv. Raar zijn als ik ze niet de papieren stukken zou geven of ze alleen zou laten lezen in mijn bijzijn zodat er geen kopieën van gemaakt worden? Ben benieuwd hoe jullie hiermee zijn omgegaan. |
| Quote |
| Mrtj schreef op: 15-08-2012 09:18:46 |
Dat de oude school graag wil weten wat er met hem aan de hand is, dat vind ik eigenlijk wel netjes.
Althans... ik ga ervan uit dat ze erg met jullie hebben meegeleefd, en dat ze graag meer willen
leren over wat er nu aan de hand was (ook voor een evt volgend kindje). Als ik een goed contact met de oude school had, zou ik inderdaad mondeling de diagnose vertellen, maar ook aangeven welke handelingsadviezen je hebt gekregen. Want daar kan school een boel van leren voor een volgend kindje. Maar goed, dat is wel een persoonlijk keuze. |
| Quote |
| Even Zo schreef op: 15-08-2012 13:33:44 |
Inderdaad de school heeft dit nog nooit mee gemaakt en het was na 8 weken al duidelijk dat mijn
kindje daar niet kon blijven toch heeft hij tot 3 weken voor de zomervakantie daar gezeten en zijn
ze zo lief voor mijn kind geweest en hebben we veel overleg gehad en ben ik bij alle bijzondere
dingen mee geweest of was ik aanwezig. De logo is een ander verhaal en die vraagt juist steeds om
allerlei verslagen. Het ging me dus niet om het vertellen maar echt om de papieren..ik hoef er
absoluut geen geheim van te maken, misschien kwam dat zo over en had ik het beter moeten
omschrijven. |
| Quote |
| Lauw schreef op: 15-08-2012 13:41:49 |
Mijn dochter En ik hebben beide ADHD. We vertellen het alleen aan de mensen waar ik van denk dat het logisch is. De school weet ervan en mijn werk, uiteraard de artse . En familie en vriende die dichtbij staan, derest vertel ik het niet, of ze moeten erom vragen waarom we soms stuiteren  |
| Quote |
| Harleysmama schreef op: 15-08-2012 13:45:16 |
Ik zou dan de logo niks vertellen, aangezien je daar niet meer naar toe gaat. School heeft jullie
altijd goed geholpen, dus ik zou daar dan even persoonlijk naar binnen lopen om het mondeling
allemaal even toe te lichten. Voor de rest ja een stempel kan je je hele leven blijven achtervolgen,
maar we zijn er zelf bij hoe en wat met ons kind. Ik word nu enorm geholpen door zowel het
behandelcentrum waar hij nu naar toe gaat en de school waar hij tot voor kort op heeft gezeten. |
| Quote |
| K. schreef op: 15-08-2012 18:05:56 |
@ Marie8 Naast moeder van een kind waar niet altijd alles even makkelijk gaat ben ik ook hulpverlener. Helaas heb ik vanuit beide kanten ervaren dat het vertrouwelijk omgaan met info in de praktijk soms lastiger blijkt dan op papier waar het allemaal zo logisch is. En gelukkig gaan kennis en praktische tips voor mij behoorlijk hand in hand en dat is wel prettig. Je voorbeeld over een kind waar geheimzinnig wordt gedaan is overigens wel heel sneu. Daarmee creeer je juist een "ding" en ik ben met je eens dat het voor het kind heel lastig is dan. Naar ouders van kindjes waar de mijne over de vloer komt geef ik makkelijk tips en trucs en aandachtspunten. Want het samen spelen is natuurlijk iets dat ik mijn kind gun zonder dat hier bij problemen ontstaan die voorkomen hadden kunnen worden. |
| Quote |
| Lisje schreef op: 15-08-2012 18:59:53 |
De logo kun je het dan toch mondeling doorgeven. Voor de hulpverleners van eerder toch wel prettig
om te weten wat het nou was, leren hun ook van voor hun werk. De huidige school heeft er veel aan om het hele verslag te hebben, moet je niet negatief zien. Er veranderde bij ons in positieve zin zoveel toen mijn zoon een diagnose had. Eerder was het waarom doet hij dit en waarom dat, zo raar allemaal, tig gesprekken in een jaar enz. Maar nu met een diagnose is er niets meer aan de hand, zijn gedrag wordt nu geaccepteerd, echt zo fijn! |
| Quote |
| Marie8 schreef op: 15-08-2012 19:39:49 |
Schrik er wel van dat er dus blijkbaar door professionals niet met vertrouwelijke info omgegaan
wordt zoals t hoort. Binnen mijn organisatie zijn daar duidelijke richtlijnen voor en ik zie er op
toe dat mijn team deze ook hanteert. Bij externe contacten heb ik ook niet de ervaring dat er van
alles wordt doorgegeven. Bij een ondertoezichtstelling kan het anders zijn, dan kan een gezinsvoogd beslissen wie welke info krijgt. Maar ook dan heb ik wel de indruk dat hier besluiten in het belang van het kind worden genomen. Maar goed, misschien is het toch erg persoonsafhankelijk...al vind ik dat iedere professional bezig moet zijn met privacy. |
| Quote |
