Mama-life
| Alice schreef op: 24-07-2012 11:35:08 |
Weet niet wat ik met dit topic wil hoor, gewoon even van me afschrijven denk ik. Ben zwanger en sowieso veel emotioneler dan anders, veel onverwerkt verdriet dat steeds boven komt. Iets wat me heel erg bezig houdt is mijn omaatje. Deze week is het 2 jaar geleden dat ze overleed, ze was 92. Maar nog helemaal bij de tijd, enorm actief, behalve de laatste twee maanden, ze bleek kanker te hebben, in een vergevorderd stadium. Kanker in de lever, in haar botten, overal eigenlijk. Ze had heel veel pijn en hield het niet meer uit. 7 weken voor de geboorte van mijn zoontje hebben we haar laten gaan. Ze wilde hem enorm graag zien, maar kon die 7 weken niet meer aan. Mijn moeder en mijn oma hebben 't nooit kunnen vinden. Mijn moeder heeft ons vanaf een bepaalde leeftijd (tienerjaren) daarover veel verteld, al het onrecht dat haar werd aangedaan door mn oma, hoe gemeen ze wel niet was. Ik ben er in mee gegaan, heb mijn moeders woord voor waar aangezien en heb mijn oma naar de achtergrond verplaatst. We woonden ver uit elkaar en ze kwam af en toe logeren. Maar verder zochten we weinig contact. Hoewel zij dit wel erg graag wilde, ze stuurde kaartjes, vroeg altijd naar ons aan de telefoon. Ik vond haar stiekem altijd wel lief, maar durfde dat niet te zeggen tegen mn moeder. Ook toen ik het huis uit ging, heb ik weinig naar haar omgekeken. Ik weet wel dat ze heel eenzaam geweest moet zijn. Ze had maar 3 kleinkinderen, we keken niet naar haar om, door wat onze moeder ons verteld had. Op een gegeven moment kwam bij mij de omslag. Ik zag mijn moeder door andere ogen en zo is langzaam 't besef gaan komen dat 't toch echt van twee kanten kwam, die vete tussen hen. Vanaf toen ben ik heel veel met mn oma gaan bellen (we woonden 4 uur uit elkaar), zeker 2x per week. Toen ik zwanger werd van mijn zoontje, heb ik haar dat meteen verteld, ze vond het zo geweldig! Ze leefde ontzettend mee. We bespraken vanalles, ze stuurde lieve dingetjes, kleertjes die ze haar zoontjes 60 jaar geleden had aangedaan, alle kostbare dingetjes die ze had bewaard al die tijd. Ongeveer 7 maanden lang hadden we dus intens contact. Toen ze ziek werd ben ik er veel geweest. Maar was niet zo makkelijk doordat ik best ernstig BI had tijdens mn zwangerschap. 8 uur rijden op een dag was erg pijnlijk. Op haar laatste dag was ik er jammergenoeg niet bij, het is toen heel snel gegaan eigenlijk. Een paar dagen eerder was ik er geweest en had toen niet verwacht dat het de laatste keer zou zijn. Wel had ik de dag ervoor de laatste echo foto opgestuurd, die heeft ze nog gezien, ze had 'm in haar handen toen ze stierf. Mijn zoontje lijkt op haar.. wit haar met blauwe ogen. (mijn man en ik hebben beiden donker haar, man wel blauwe ogen, ik groene) Ook hoe hij soms kijkt, zie ik haar blik. Ben nu dus weer zwanger, als het een meisje is, krijgt ze haar naam. Maar ik heb haar bijna 20 jaar in de steek gelaten. Vind het zo erg! Droom vaak over haar de laatste tijd. Voel me gewoon enorm schuldig. Mijn moeder heeft wel 's gezegd dat 't eigenlijk niet eerlijk van haar was dat ze die dingen verteld heeft, dat ze ons daarmee een oma heeft afgenomen. Klopt.. maar eigenlijk is 't nog veel erger. Ze heeft mijn oma 3 kleinkinderen afgenomen terwijl ze dat niet verdiende en heeft een oude vrouw 20 jaar lang eenzaam laten zijn. En nu.. door dit en andere voorvallen, heb ik een soort hekel aan mn eigen moeder gekregen.. Maar wil mijn zoontje niet hetzelfde aandoen en hem zijn oma afnemen. Vind het erg moeilijk om mee om te gaan, stomme hormonen maken 't ook alleen maar erger. |
| Quote |
| Mitch schreef op: 24-07-2012 11:43:13 |
Je hoeft je niet schuldig te voelen, je heb gedaan wat ieder kind zou doen en dat is loyaal zijn
naar hun ouders. Wat ouders zeggen nemen kinderen voor waar aan, tot ze oud genoeg zijn om zelf dingen te zien en te onderkennen. Je moet het denk ik anders zien, je heb je oma die laatste maanden intens gelukkig gemaakt door haar oma te laten zijn. Dat je zelf een hekel aan je eigen moeder heb is heel jammer, je zal er best je goede redenen voor hebben, maar wanneer ze je kinderen niet belasten hiermee en een goede oma is voor je kids, dan zou ik dat contact wel proberen actief te houden. Knuffie voor je hormoontjes en jouzelf  |
| Quote |
| Alice schreef op: 24-07-2012 12:22:09 |
Thanks Mitch! Tis spijt hebben om tijd die je niet meer kunt inhalen. Ben heel erg blij met die laatste maanden, dat wel. Maar ze verdiende eigenlijk veel meer. Voel me rot om de keren dat ik haar heb laten stikken. Ze had bvb eens een lieve brief gestuurd, met een geadresseerde en gefrankeerde retourenvelop erbij, zodat ik een brief zou terug sturen. Heb 't nooit gedaan. Mn moeder zei toen dat mn oma dat niet op die manier mocht afdwingen. Mijn moeder en ik... tjah.. zo moeilijk vind ik dat. Ze doet heel veel alsof, ze is niet oprecht aardig. Ik krijg veel onderhuidse sneren van 'r. Ze wilt dat ik denk en doe zoals zij, maar ik ben ik en ik heb er voor moeten vechten om mezelf te kunnen zijn. Ik bescherm dat nu ook heel hard. En dat geeft wrijving. Mijn zoontje merkt het nu al. Hij is heel anders als zij er is of wij daar, zelfs al probeer ik echt mijn best te doen. Zijn veel dingen die mij ergeren aan wat ze dan zegt bvb en mijn zoontje is dan gespannen. Ze gaat op een andere manier met kinderen om dan ik en ik kan haar manier niet altijd waarderen (weinig respect naar 't kind toe, uitlachen, voor gek zetten) Bovenop de strijd die er al is, is dat moeilijk om je overheen te zetten. Maar misschien is dat een kwestie van loslaten. Beseffen dat mn zoontje er misschien niet heel veel slechter van wordt als dat af en toe gebeurd (hoewel ik het verschrikkelijk vind) |
| Quote |
| Missivy schreef op: 24-07-2012 12:34:21 |
 Ik ongeveer wel hoe je je voelt. Bij mij is het andersom gegaan. Vanaf het moment dat ik (17jaar) voor me moeder koos. Heeft me vader er alles aan gedaan om alles kapot te maken. Waaronder de band met me grootmoeder. Helaas is zij 3.5 jaar terug overleden. Verder zal ik er niks over zeggen want dat is te pijnlijk (nog steeds) voor mij. Ik wil ook dat ons kindje contact heeft met opa (me vader) Maar zit ook erg in de knel en emotioneel erg zwaar om het onder 'ogen' te zien en iets voor te vinden wat wel werkt. ik hoop dat je je gedachten de komende tijd even van je af kan zetten en kan genieten van de mooie dingen om je heen. en het komt wel goed maar gun jezelf daar ook de tijd in. |
| Quote |
| Angelique schreef op: 24-07-2012 12:42:17 |
meis je oma is je zo dankbaar voor die laatste maandjes ze is zoo ontiegelijk torts op jou en je 2
kleintjes en hoe je het doet je moeder blijft je moeder je kan daar niets aan veranderen laat t los en laat t gaan als jij t belangrijk vind voor kindjes kan je dat er wel bij hebben en komt het goed vergeet niet dat jij momenteel nu even een emo bom bent (nav gesprekje van de week chat) er gebeurd veel je bet met alles terglijk bezig en mede door die heeerlijke hormoontjes neem van mij aan je oma neemt je niets kwalijk je oma vond het super dat je het in zag en je de laatste maanden zo veel voor haar bent geweest ze zal waken over je twee kindjes en ze wil alles van ze zien en mee beleven e daar al ze voor zorgen ook laat t schuld gevoel los is nergens voor nodig ze is alleen maar heeeeel erg trots meer trots kan een mens niet zijn en oko je tweede wonder niet twijvelen alles komt goed na de geboorte komt er rust ook in je kop en ga je lekker op e gat op een mega wolk zitten |
| Quote |
| Mamaloes schreef op: 24-07-2012 13:38:02 |
Heb gewoon tranen in mijn ogen... Tis alsof het mijn verhaal is alleen ging het bij mij om mijn
vader ipv mijn oma. Mijn ouders gingen scheiden en hij was de boeman natuurlijk. Na jaren geen
contact te hebben gehad werden veel dingen mij ineens duidelijk en heb ik het contact hersteld. 7
Maanden later overleed hij aan een acute hartstilstand... Net toen onze band weer sterk begon te
worden. Het is volgende maand alweer 8 jaar geleden, maar ik ben er nog dagelijks mee bezig. De band met mijn moeder is net zoals jij het beschrijft. Ik neem het haar ook kwalijk dat er jaren lang geen contact is geweest... Ik was een kind en vertrouwde mijn moeder, maar dit bleek dus onterecht. Ik kan je verder geen tips geven, maar alleen maar sterkte wensen en ik hoop dat je het ooit een plekje kunt geven. Dat is verdomde moeilijk! |
| Quote |
| Alice schreef op: 24-07-2012 14:00:46 |
Angelique.. wat ontzettend lief! Dankjewel!  Hoop echt dat oma naar beneden kan kijken, m'n kleintjes kan zien en ook kan merken hoeveel ik aan 'r denk. Ze was een heel sterke vrouw, echt bewonderenswaardig. Als ze er ook maar iets over te zeggen heeft gehad, is dit kindje in mn buik een meisje haha! Mamaloes en Missivy.. jullie ook veel sterkte. Het doet mij wel heel erg beseffen hoe voorzichtig je moet zijn met de informatie naar je kind toe. Heel dubbel is 't ook. |
| Quote |
| Ivy schreef op: 24-07-2012 14:51:22 |
Ben het zo met Angelique eens! Jouw oma zal het zo fijn hebben gevonden, die maanden met jou! Niet schuldig voelen, hoor. Jij kunt er niet echt iets aan doen. Een kind kiest meestal voor de eigen ouders (vandaar dat een vechtscheiding zo vreselijk is voor kinderen). Het is niet jouw schuld dat je die jaren met je oma gemist hebt. Al kan ik me heel goed voorstellen dat het je verdriet doet eraan te denken. Mijn ouders hebben ook altijd mijn oma van mijn vaders kant heel afstandelijk benaderd. Zelden gingen wij er op bezoek en we hadden er niet of nauwelijks contact mee. Ik kende mijn oma niet echt. Toen ik 19 was, woonde ik definitief niet meer bij mijn ouders en toen nam ze contact met me op. Wekelijks belden we, soms wel meer dan 3 uur  En ik ging er toen ook
veel vaker naartoe. Heb erg geboft, want ze heeft nog zo'n 10 jaar geleefd. Toen ik zwanger was
van mijn 3e, overleed ze 3 weken voor hij geboren werd. Nu nog mis ik haar. Zij had 7 kinderen en wat zou ze genoten hebben om mijn 6-tal te zien! Soms denk ik wel eens dat als wij gezegend worden met een 7e kindje, dat dat dan echt naar haar vernoemd zou moeten worden, maar ze had wel vreselijke namen Mijn oma heeft mij veel geleerd. Veel over omgaan met mensen, juist daar waar mijn ouders faalden. Zonder haar had ik zeker niet zo'n goede relatie met mijn schoonmoeder gehad (lang verhaal, kom uit een nogal vreemde familie ;-)). Ik vind het zo sneu voor je dat je maar zo korte tijd met je oma hebt mogen doorbrengen! Toch hoop ik dat je juist in deze emotionele tijd, met heel veel blijdschap zult kunnen terugdenken aan de tijd die je wel had met haar. Sterkte!! |
| Quote |
| Angelique schreef op: 24-07-2012 16:51:43 | ||
ze is nog steeds een sterke oersoonlijkheid een mooie vrouw enne wilde je niet te blij maken maar eerste wat ik wilde schrijven is dat je op een grote rze wolk zal gaan zitten maar ja ben beetje vooorzichtig met zulke uitspraken maar ze weet het en ziet hetgeloof me ze is trots zeker naar je houding tegenover je moeder chapeu (of hoe je dat schrijft) en je bent een mooi mens geworden omdat jij dat zo wilde en daar is ze het meeste trots op het komt echt goed | ||
| Quote |
| Angelique schreef op: 24-07-2012 16:52:52 |
oooo en de titel vvan je topic is zoo niet waar je hebt niets goed te maken dat heb je al dubbel en dwars gedaan omdat jij er wel was |
| Quote |
| Alice schreef op: 24-07-2012 18:29:25 |
Ivy.. wij zaten ook echt uren en uren aan de telefoon. Was zo heerlijk! Zelfs nu, na 2 jaar, wil ik
haar nog wel 's bellen. Vannacht gedroomd dat ik 'r aan de telefoon had, meteen gezegd dat ik
zwanger was! Toch wel fijn zulke dromen. Als je haar aan de telefoon had, dacht je dat je iemand van misschien 30 aan de lijn had. Haar stem klonk nog zo jong en ze was ook gewoon echt jong van geest. Hoop dat ik op dezelfde manier oud mag worden. Ze was enorm geliefd door de mensen om zich heen. Angelique.. ik vind het echt heel waardevol om te lezen wat je schrijft. Super bedankt daarvoor, doet me echt goed! |
| Quote |
| Mamav2zoons schreef op: 24-07-2012 18:53:54 |
| |
| Quote |
| Bepje schreef op: 24-07-2012 19:41:19 |
Je moet wel bij de feiten blijven en niet rond gaan malen in je hoofd. Waarschijnlijk komt het door
al die rondvliegende hormonen, dat herken ik wel net als bijna iedereen op dit forum
waarschijnlijk. Je hebt destijds gedaan wat je doen moest omdat dat toen het beste leek. Wat je nu weet wist je toen niet en daar kon je niets aan doen. Je had geen redenen om je moeder niet te vertrouwen en had geen idee dat je op een verkeerd been bent gezet. Je oma heeft dat wel begrepen waarschijnlijk. Terugdraaien kun je het uiteraard niet meer maar de laatste periode hebben jullie goed contact gehad en dat is wat telt. Zij heeft in vrede kunnen overlijden wat jouw stuk aangaat en dat is veel waard, voor haar was het goed zo. Het is jammer dat het contact maar kort is geweest maar voor hetzelfde geld was het bij langere duur minder intensief. Nu kun je aan je kinderen vertellen dat jij zo`n fijne oma hebt gehad en dat gevoel mag je de rest van je leven bij je houden. |
| Quote |
| Angelique schreef op: 24-07-2012 21:01:45 |
idd bepje helmaaal waar en alice ben blij om dat te horen en koester de dromen dromen zijn niet altijd bedrog |
| Quote |
| Mama_anja schreef op: 24-07-2012 21:39:14 |
ik vind dat je des ondanks je later pas zelf contact heb gezocht je oma goed heb gedaan ze heeft er
van genoten dat ze met je mee kon leven ze had de echo in haar handen van jullie kleine toen ze
stierf dat zegt al genoeg ik heb het zelfde tussen mijn vader en oma mijn vader wil niet hebben dat ik bij mijn oma kom toen ik thuis woonde heb ik dat geaccepteerd nu ik getrouwd ben en zelf kinderen heb ben ik al 2 keer bij haar geweest ( moet er in de buurt zijn wil ik langs wippen) maar ze krijgt elk jaar met kerst als het ons lukt een foto of van ons alleen of van de kids mijn vader heeft de dood van mijn opa ana haar verwijt hij weet dat ik contact met haar heb en van uit daar jij bent een volwassen vrouw met je eigen dingen dus ook dingen die je moeder niet leuk vind of heeft gevonden so what tis je eigen leven maar je kunt je kinderen in die zin niet hun oma ontnemen denk dat je die kwestie tussne haar en jou oma achter je moet laten als dat lukt ( jij heb immers nog wel goed herinneringen aan haar en laat dat zo) liefs |
| Quote |
| Alice schreef op: 24-07-2012 21:58:44 |
Jullie zijn lieverds.. ben blij dat ik dit topic heb geopend. Denk inderdaad nu dat mijn oma wel heeft geweten hoe het zat, misschien heeft ze dat wel meer geweten dan dat ik dat beseft heb. Ze heeft een van de laatste keren dat ze mijn moeder zag tegen haar gezegd dat ik haar heel trouw was. Heb ook nooit mijn moeder naar beneden gehaald bij mijn oma. Het was meer onuitgesproken. Het is overigens de moeder van mijn vader, dus het was niet mijn moeders eigen moeder. |
| Quote |
| Suus schreef op: 24-07-2012 22:07:49 |
Ik begrijp je gevoel en kan mij wat dat betreft alleen maar aansluiten bij mijn voorgangsters. Toch wil ik graag tegen je zeggen dat je je mama dit niet moet verwijten. Zij vertelde toen haar verhaal, misschien wel ook op vragen van jou, dat kan je niet terug draaien. Jij was toen kind en als je moeder dan geen band heeft met je oma wordt het gewoon heel lastig. Je mama zal dat niet gedaan hebben om jou je oma te ontnemen of andersom denk ik? |
| Quote |
| Alice schreef op: 25-07-2012 09:09:54 |
Nee, niet expliciet met voorbedachte rade. Denk ik. Maar wel om haar gram te halen tov mn oma. Mijn moeder had 't gevoel dat haar onrecht werd aangedaan, ze heeft veel van haar eigen beweegredenen/aannames bij mijn oma neergelegd. Terwijl die waarschijnlijk helemaal niet klopten. Op 't moment dat ze ons is beginnen te vertellen erover, waren de meeste feiten al 15 tot 20 jaar geleden. Het gekke is dat zij zelf heel erg lijkt op het beeld dat ze van mijn oma geschetst heeft. En waar ze zich zo aan ergerde. Ik probeer voor m'n zoontje, voor mezelf, voor haar en voor de rest van de familie, dingen los te laten en open te staan voor een goede relatie. Het is niet enkel dit waardoor 't misgelopen is, hoewel dit heel typisch is voor mijn moeder en zij elk conflict zo benadert (de ander bij een ieder die het maar horen wilt, volledig zwart te maken) Maar er zijn de afgelopen jaren wat dingen gebeurd (maar dan moet ik nog 5 topics openen), waardoor het vertrouwen ook helemaal weg is. Ik zie er ook gewoon tegenop om haar te zien steeds. Maar ja.. 't is natuurlijk ook wel mn moeder, heb er maar 1'tje. Ze heeft jarenlang goed voor mij gezorgd.. Zet je ook niet zomaar aan de kant. Ze mailt me dagelijks, maar 't contact is eigenlijk helemaal niet leuk. Ze is altijd negatief. En de wereld draait om haar. Ik zeg er nooit iets van.. misschien moet ik dat maar 's doen. |
| Quote |
| Mama_anja schreef op: 25-07-2012 13:20:13 |
is er niet iemand die je kunt vragen hoe je dit moet aanpakken ik bedoel je zit er al langer mee er
is veel gebeurd ed soms kan iemand anders die er verstand van heeft er met een nuchter verstand naar kijken want wat je nu schrijft vind ik lastig vooral omdat het is dat je moeder negatief is |
| Quote |
| Alice schreef op: 25-07-2012 22:26:50 |
Mijn vader zou het kunnen denk ik.. maar ik heb een groot vermoeden dat hij zich hier niet in wilt
mengen. Hij is altijd "zwitserland" zeg maar. Mn jongste broer denkt er hetzelfde over als ik. Hij had het ook eerder door dan ik. De oudste is er blind voor en die zal 't nooit doorhebben. Ik zie mn moeder veranderen, ik weet niet of dat enkel komt omdat mijn visie verandert of omdat ze echt verandert. Ik zie nu een vrouw die star is, die egoistisch is, die niet open staat voor gevoelens van anderen, die denkt dat mensen dingen doen vanwege haar (goed en slecht) terwijl het totaal niet zo is. Die manipuleert en verwacht dat iedereen om haar heen ook manipuleert. Dat maakt 't heel moeilijk om een gesprek te hebben, je krijgt je punt gewoon totaal niet over. En zelfs al geeft ze je een keer gelijk, dan verandert het in haar hoofd weer compleet in de dagen erna. Ze bedenkt gewoon haar eigen verhaal, gebaseerd op haar eigen karakter en gelooft dat. Ik kan niet inschatten of dat vroeger ook al (zo erg) was of dat het komt omdat ze ouder wordt. |
| Quote |
| Nina_mv_owen_en_quin n schreef op: 25-07-2012 22:49:36 |
Wat fijn dat je je oma nog een paar mooie laatste jaren hebt gegeven. Ze is gestorven zoals iedere
oudere zou willen gaan, namelijk met mensen om je heen die je liefhebben. Ik denk dat zij dubbel en
dwars van die laatste tijd heeft genoten. Wat je moeder allemaal heeft verteld is idd niet goed. Dat zij jou vertelt hoe zij dingen als kind heeft beleefd is prima, maar dat betekent niet dat jij je oma ook op dezelfde manier moet ervaren. Je oma verdiende een tweede kans en die heeft ze gelukkig ook gekregen. Jammer dat je moeder zich er niet van bewust is dat het nooit te laat is om je tweede kans te verdienen. Ik hoop niet dat zij de rest van haar leven de kont in de krib gaat gooien en hoop dat zij zich ervan bewust wordt dat ze in het hier en nu leeft met de mensen die er op dit moment zijn. Het leven is veel te kort om te lang in het verleden te blijven hangen. |
| Quote |
