Down syndroom op de 20-weken echo?

Laatste off topic reactie dan...

Nee, we hebben de zwangerschap niet moeten afbreken, alles was ok met ons meisje.

Wij hebben geen onderzoeken laten doen, en zouden geen zwangerschap afbreken, mits het kindje levensvatbaar is. Ik wil daar zelf niet ingrijpen en voor mij is het een beetje voor god spelen, en daar sta ik niet achter. Een kind te mogen krijgen is voor ons zo bijzonder, ongeacht een handicap. Het is altijd welkom, want het is immers wel je kindje! En ookal is het nog niet geboren, of is het kindje niet helemaal gezond je houdt toch al zielsveel van het kleine mensje in je buik. Mijn dochter heeft een hersenbloeding gehad tijdens de geboorte en is daar super goed uitgekomen. We hebben daar erg veel geluk mee gehad. En het heeft nogmaals mijn ogen geopend, dat een handicap geen reden is om een kindje "af te stoten". Ik accepteer andermans meningen wel, kan ze alleen niet begrijpen als ik naar mijn eigen moederhart en gevoel kijk, sorry!

Als zoveel moeders zeggen het kindje te houden waarom doen ze dan de punctie/vlokkentest etc. Ik heb geen van allen gedaan, ten eerste wil ik me niet onnodig ongerust maken en ten tweede zien we bij de geboorte wel wat voor mooi mensje het dit keer zal zijn

Het voorbereiden ben ik het niet echt mee eens persoonlijk. Want waar bereid je je op voor als je niet weet hoe het zal zijn? Ouders met een kindje waar iets pas bij de geboorte is ontdekt redden het toch ook? Wat voor voorbereiding tref je dan daar ben ik wel benieuwd naar..

---

mv O 04-12-2006 , Q 04-07-2011 en V 05-05-2014

Dat snap ik maar kindjes met down zijn toch niet allemaal hetzelfde? Dus je weet nooit hoe "erg" het zal zijn, dat lijkt me verschrikkelijk, de hele zwangerschap te bedenken hoe erg het zal zijn, of niet. Dan weet ik het liever niet. Maar goed ieder zijn keus.

---

mv O 04-12-2006 , Q 04-07-2011 en V 05-05-2014

Bij mijn eerste 3 kindjes heb ik geen combitesten laten doen.
Ze zijn gelukkig allemaal gezond (ach wat het gezond).

Bij mijn 4de zwangerschap hebben we heel goed nagedacht over wel of geen combitest en uiteindelijk hebben we het wel gedaan. Puur uit voorzorg om op de hoogte te zijn of wij een zorgekindje zouden krijgen en ter voorbereiding op onze andere 3 kindjes. Gelukkig is mijn 4de kindje ook gezond.

Maar down zou nooit een reden zijn geweest om het kindje weg te halen.

Maar testen zeggen niet veel.
Een paar voorbeelden:

Een vriendin van mij en mijn man was tegelijk zwanger met mij. Ik had met de combitest een score van 1:5000. Zij had een score van 1:87. Zij had een enorm groot risico op een down kindje. Ook heeft ze vele extra echo's gehad en uiteindelijk een vruchtwaterpunctie laten doen.
Haar Kindje is geboren de dag nadat ik ben bevallen. Kerngezond; terwijl de combitest anders deed vermoeden.

Collega van mij heeft ook diverse testen laten doen. Er was niks aan de hand (volgens de testen). Kindje is met Down geboren.

Mijn buurvrouw had ook alle testen laten doen. Ook bij haar was er niks aan de hand. Toen haar kindje werd geboren bleek ook hij het Down syndroom te hebben.

Mijn buurvrouw spreek ik dagelijks. En ze hebben toen in het begin opstartproblemen gehad met hem (hartproblemen, slechthorend etc.) Maar ohhh wat is het een heerlijk vrolijk ventje die het verder enorm goed doet.

---

Oxalis Deppei                       Hoop, vertrouwen, liefde en geluk

Ik heb, toen ik zwanger was van bryannah, nekplooimeting gedaan, en er is bloed afgenomen bij mij, zo konden ze zien hoeveel risico ik had voor down syndroom. Hadden we die risco wel, had we een vlokkentest mogen doen op kosten van de verzekering, hadden we geen risico, en wilden het wel een vlokken test, was het zelf betalen.

Er was niks aan de hand in ieder geval.

Noodzakelijk is niet nodig bloed van de navelstreng, ze kunnen gewoon bloed afnemen, dit hebben ze bij mijn oudste dochter gedaan. Zij is geboren met een schisis, en ze zeiden tegen ons, dat dit samen ging met down syndroom, nu weten we wel beter dat dat niet altijd samen gaat.

Zelf heb ik een nichtje gehad die down had, lief meisje, veel te vroeg afscheid moeten nemen. Bij haar zijn heel veel fouten gemaakt.

alice wat mooie wat je zegt

een gezond kind kan veel leren van een kind met Down

Ben nu zwanger van nummer 3 en heb wel de combitest en nekplooi laten doen.Ik ben 37 jaar en val daardoor vanzelf binnen de verhoogde risico's.
De uitslagen waren allemaal heel positief.Het is natuurlijk geen garantie maar het zegt wel veel.Wanneer de uitslag minder gunstig was geweest hadden wij wel degelijk een vlokkentest laten doen en bij een ongunstig resultaat hadden we de zwangerschap laten afbreken.Klinkt hard maar ikzelf en mijn man zijn beiden opgegroeid binnen een gezin waarvan 1 of meedere kinderen een ernstige beperking hebben/hadden en daardoor hebben we allebei de ervaring hoe het is om hier als kind middenin op te groeien en dat is gewoon geen ideaal plaatje.Het ideale plaatje bestaat niet maar we hebben nu 2 gezonde kinderen en ik zou het oneerlijk vinden om hun min of meer op te zadelen met een zorgbehoevend kind alleen omdat wij zo nodig er nog een kind bij willen hebben.Natuurlijk kan een kind ook een handicap oplopen tijdens de geboorte of in zijn verdere leven iets gaan makeren maar dat heeft niets te maken van wel/niet van het kind te houden maar een beetje sturen kun je het natuurlijk wel door weloverwogen onderzoeken te laten doen in de vroege zwangerschap om ieder geval het eea uit te sluiten.
Ik respecteer dan ook ieders mening hierin en een ieder moet doen wat bij hem/haar past en wat voor zichzelf acceptabel is en dat kan een ander niet voor je invullen.

heb bij beide niet hoeven nadenken ook erwin niet beide zijden is niet nodig die testen
20 wk echo wel gedaan en gewoon omdat ik in zh lieep eigenlijk elke controle een echo gehad als daaruit wat gebeleken dat er zeer ernsitige afwijkingen zouden zijn dat t niet levens vat baar zou zijn ja dan zou t weggehaald zijn maar ja dan had het waarchijnlijk sowieso niet overleefd
verder zouden we wel zien weghalen zouden we niet doen om down ofzo ook dat zijn kindjes en meer dan welkom al zou dat wel ff heftig en zwaar zijn om omteschakelen maar uiteindlijk zou dat ook goed komen

waarom denk je dat je kindje down heeft? ik kan het niet uit jou vraag halen

maar een hartafwijking kan als ie grof is met 20 weken pas worden gezien en als je pech heb niet ( bij esmee zo teminste en ze hebben uit gelegd dat heefl veel hartafwijkinge niet met 20 weken word gezien maar pas met 32 weken)

ik hoop voor je dat het gezond mag zijn ik heb bij beide kids behalve 20 weken echo nog nooit iets anders gedaan ook al mag dat ivm medische reden
elk kind is inprincipe welkom

---

kijk niet achterom kijk voor je anders val je

Ik heb er bij deze zwangerschap zeker over nagedacht wat te doen als blijkt (bij de 20 weken echo) dat er iets goed mis is met het kindje en als het erg zou zijn was er een grote kans geweest dat ik het zou afbreken ook omdat ik ons eerste kind daar niet meer op wil zadelen, en veel van kan leren ik weet niet of ik zou willen dat hij op deze leeftijd die dingen zou moeten leren.

Hier is alles gezond dus het is ook niet meer aan de orde en ik zal ook nooit zeker weten of ik het daadwerkelijk door zou hebben gezet....

---

Mama van een Koningskoppel Zoon 2007 en Dochter 2012

Ik heb toen ik zwanger was ook de combinatietest uit laten voeren. Niet ivm syndroom van Down, maar ivm syndroom van Patau en Edwards. Beide syndromen zijn in mijn omgeving voorgekomen bij baby's en in beide gevallen zijn de baby's voor hun 1e verjaardag overleden.

Overigens werk ik in de VG sector en zie toch ook wel mensen voorbij komen waarbij de ouders/familie niet om kunnen gaan met de handicap van hun kind. Ouders die het te confronterend vinden, er letterlijk een lijdensweg aan hebben. Of broers/zussen die vinden dat ze teveel beperkt zijn in hun jeugd, teveel hebben moeten inleveren. De stempel van de zorg is bij deze mensen te groot gebleken. Gelukkig is dit bij lang alle gevallen niet het geval. Maar ik heb wel geleerd dat nobelheid een mooi streven is, maar geen doel op zich.

Ach ja, tegenwoordig wordt uit puur egoisme (belasting voor ouders/broers/zussen? begin dan niet aan een kind) mogelijk gehandicapte kinderen dood gemaakt en bepaalde gezonde kinderen gehandicapt gemaakt.

Waar gaan we met z'n allen naar toe?

sorry uit puur egoisme een zwangerschap afbreken...dat je het er zo neer moet zetten snap ik niet.

net of het even iets is wat je zomaar besluit, net of zon besluit makkelijk is en uit puur egoisme maak je die echt niet!

---

Mama van een Koningskoppel Zoon 2007 en Dochter 2012

sorry an, je bent pas egoistisch als je weet dat je kind zwaar gehandicapt is en je besluit om het toch te komen omdat je het zo graag wilt. De mensen die de zwangerschap af laten breken denken vaak aan het kind zelf, ook een down kindje kan zwaar gehandicapt zijn.

Ik heb een kind wat gehandicapt is en ik zie ook wat het met hem doet en wat hij mee moet maken

Moedervan5, daar zit al een groot deel van het probleem. Je weet nooit van te voren hoe zwaar gehandicapt je kind zal zijn (soms zelfs dus helemaal niet gehandicapt). Ook weet je niet hoe gelukkig je kind zal zijn. Een zwaar gehandicapt kind kan veel gelukkiger zijn dan een kind zonder handicap.

Mijn reactie was op het feit dat mensen hier schrijven dat ze het hun andere kinderen niet aan willen doen dat ze eventueel een gehandicapt broertje of zusje krijgen. Want we moeten eerlijk zijn, ze zitten er misschien wel vaker dan je denkt naast. De meeste mensen laten hun kind niet leven als de artsen zeggen dat hun kind een bepaalde handicap heeft. We weten allemaal dat het regelmatig voorkomt dat mensen die wel hun kind laten leven en dat dan blijkt dat hun kind helemaal niet gehandicapt is.

Trouwens, ook ik heb een kind dat gehandicapt is. Dus ik weet wel waar ik over praat.

Omdat je een kind hebt wat gehandicapt is betekend het niet dat je weet dat mensen die ervoor kiezen een zwangerschap af te breken dat jij weet waarover je praat.

En ieder zijn eigen keuze toch, maar het als het hierom gaat wordt een keuze nooit uit egoisme gemaakt...

---

Mama van een Koningskoppel Zoon 2007 en Dochter 2012

Maar het betekent ook zeker niet dat mensen die geen gehandicapt kind hebben en hun kind niet laten leven weten waar ze over praten als ze het over een gehandicapt kind hebben. Bovendien ken je je ongeboren kind nog helemaal niet en heb je geen garantie op de handicap die de artsen vermoeden en je hebt al zeker helemaal geen zicht op hoe je kind zich zal voelen met zijn/haar eventuele handicap. En hoe het het leven van de broers en zussen zal beïnvloeden.

Ieder zijn eigen keuze. Helaas is het toegestaan om het leven van je kind te beëindigen als de artsen vermoeden dat het kind een bepaalde handicap heeft. En ik vind dat een enge ontwikkeling, want wat wordt het vervolg?

Bovendien komt het bij mij egoïstisch over als iemand zegt dat hij/zij geen gehandicapt kind wil i.v.m. het "welzijn" van de al geboren broers en/of zussen.

nou ik snap An haar reactie wel.
We "proberen" van alles om maar een gezond kindje te krijgen, breken zelfs zwangerschappen af als het misschien anders is, maar de meeste risico's loop je met de bevalling.

daarnaast heb ik doordat ik in het ziekenhuis al zo vaak gezien dat ze het zo mis hadden.
Dat men eigenlijk voorspeld hadden dat het niet levensvatbaar was en er toch gewoon een gezond kind uit kwam rollen.
Dat risico zou ik niet willen lopen.....

Wanneer je kiest voor kinderen dan zit daar een risico aan vast en dat kunnen we niet uitvlakken.
Overigens zijn de grootste klappen van handicaps door de bevalling, moeten we die dan ook maar gaan overslaan?

En nee een kind met een handicap is niet makkelijk, een kind met een autisme syndroom wat aan de buitenkant niet te zien is is ook niet makkelijk... een kind met een hoog iq is ook niet makkelijk.... een kind met een verstoord zelfbeeld door de dingen die het meemaakt zijn ook niet makkelijk.

Kortom een kind opvoeden is niet makkelijk, misschien moeten we daar al eens naar kijken, en dan eerder beslissen om dan geen kinderen te nemen....

Maar als we dan "kiezen" ( zover er te kiezen valt) voor kinderen kies er dan ook voor!
Mijn mening, en soms begrijp ik het ook wel binnen situaties, maar meestal niet

wij wisten pas met 32 weken dat we een kindje zouden krijgen met een aangeboren hartafwijking en de afwijking was ook bekend
wij hebben gevraagd waarom dit niet met 20 weken gezien is

antwoord
niet alle afwijkingen en handicaps zijn te zien op een 20 weken echo ( vraag me af waarom een 20 weken echo er dan is)
er moet worden gepleit voor 2 structurele echo s met 20 en 32 weken

en wat mamsie ook zegt kinderen kies je voor met wat ze ook mee brengen het is niet altijd makkelijk elke leeftijd heeft zijn charme en elke handicap hoe zwaar hij ook is heeft zijn mooie momenten

ik heb zelf bij zware lichamelijke en verstandelijke gehandicapten gewerkt
daar woonde een meisje ik was 18 zij was 16 zij was doof, blind, kon niet praten hield niet van aanraken en had epelepsi en daarbij zwaar verstandelijk en lichamelijk gehandicapt ik had het zo te doen met haar

ik heb altijd geroepen hier zijn alle kinderen welkom (omdat we het als gods geschenk zien) maar we zijn aan het na denken we hebben nu 2 relatief gezonde kinderen ik weet dat ik een gehandicapte 3e kind niet aan zal kunnen dus ja wat doe je dan als het wel zo is ?? ik weet het niet

---

kijk niet achterom kijk voor je anders val je