alleen buiten spelen

Wij hebben hier veel water in de wijk.... voor het huis langs al een brede vaart en op 100 m afstand meerdere vaarten en kanalen die elkaar kruisen.
Wil dan toch eerst dat hij zijn zwemdiploma haalt denk ik....

We wonen in een rustige straat maar een aantal mensen rijden hier zo vreselijk hard langs het huis! Dan hoor je echt: klabammm omdat ze de drempels overstuiteren. Eng hoor.

Verder zijn er weinig kinderen in de buurt hier. Alleen veel hangjeugd (vanaf 11/12 jaar) die met veel herrie en rommel op de bankjes zitten.

---

Wees jezelf, er zijn al anderen genoeg!

Grappig dat mensen denken dat t om de moeite gaat. Het kost mij minder moeite om daar lekker bij te zitten op t bankje dan elke paar minuten te gaan spieken. Ik wil dat mijn kinderen met gevaar om leren gaan, anders blijven ze altijd in gevaar, ze moeten leren risico's inschatten , en daar moet je stapsgewijs mee beginnen, anders moeten ze straks te snel in het diepe.. Nogmaals, mijn buurt leent zich daar ook voor!

Ja, er zijn slechte mensen en dat weten ze ook.. die rollenspelen blijf ik t meest ideaal vinden.
Uitkijken, dat leer ik ze al vanaf een jaar of 4, hoewel de ogen dan nog niet voldoende ontwikkeld zijn om zelf over te steken, maar oefenen deden we zeker wel!

Ja ik vind het ook apart als een 6 jarige nog niet alleen buiten mag of kan spelen.
Hier spelen ze ook allemaal al alleen buiten(6 jarige kinderen). wij wonen in een woonwijk waar wel auto's rijden. er zijn veel speeltuintjes maar ze moeten er wel vor oversteken.
misschien ligt ook aan waar je woont, maar denk ook dat het beetje persoon verschilt wanneer je dit doet.

en die gekken lopen overal. je kant ze niet binnen houden tot ze 18 zijn.Net wat Marion zegt zo heb je zelf ook geen leven meer. En idd gewoon vroeg leren bij een kind hoe uitkijkwerk gaat met oversteken. vertellen over meegaan met vreemde mensen. Blijven herhalen.

Kinderen moeten ook zellf lekker naar buiten kunnen met hun vriendjes en vriendinnetjes

En kijk al woon je nu bij water of bij gevaarlijk weg. Of je woont helemaal buitenaf dan zou ik er ook anders over denken. Maar in een woonwijk vind ik dat ze lecht wel met 6 jaar lekker buiten kunnen spelen. En als ik me dochter dan lekker zie spelen en genieten, dan denk ik dat is toch ook belangrijk. dat ze lekker zelf buiten kunnen spelen zonder dat hun moeder er continu er bovenop zit. Ik denk dat het ook goed is voor hun eigen ontwikkeling.

wij wonen in een vrij klein dorp, aan een straat waar hooguit 15 auto's per dag langsrijden. Ik heb de kinderen in de tuin gehouden tot ze naar groep 2 gingen. Dus met 5 jaar zeg maar mochten ze voor het huis op de stoep....van de ene hoek tot de andere hoek. dat ze in de straat moesten blijven heb ik zeker een jaar volgehouden en toen zijn we het langzaamaan gaan uitbreiden ( zowiezo kwamen ze toen op de leeftijd dat ze wilden gaan fietsen zonder zijwieltjes) ik denk dat ze met ongeveer 6,5 echt alleen buiten speelde....wel in de buurt van het huis..ik moest ze kunnen vinden in de buurt. ze zijn nu 10 jaar en gaan nu op de fiets naar vriendjes en ze gaan nu ook naar de andere kant van het dorp ( de grote straat over).

Ik woon in een woonerf. Dacht dat dat handig zou zijn als we kinderen kregen. Niet dus. We hebben geen stoepen, je mag stapvoets maar 75% rijdt met 30-40 door de straat. Levensgevaarlijk.

Hier een bijna 4-jarige en een bijna 2-jargie die NIET alleen buiten mogen spelen. We wonen bijna midden in Rotterdam. Dus best wel druk. Veel rare figuren. En geen echte speelplaats. Ze mogen voor de deur heen en weer fietsen op de stoep. Of krijten of wat dan ook. Als je bij mij de straat in rijdt, is ie doodlopend, maar als je de andere kant op slaat, dan rijdt je de hoofdweg op. En tsja, wil niet heel rot over komen, maar ik woon nou eenmaal in de buurt waar veel marrokkanen wonen en op de een of andere manier kunnen die jonge gozers niet normaal rijden... Dus ze komen altijd als een debiel aangereden om dan onze straat in te rijden, bij de paal er achter te komen dat deze straat doodlopend is en dan weer als een debiel achteruit te rijden. No way dat mijn kinderen dus alleen buiten spelen. Er zal maar een bal de straat op schieten of wat voor speeltje dan ook. Nee hoor echt niet.

Yenthe mag sinds deze week zelf naar het speeltuintje of de schommels om de hoek. Ze moet steeds komen zeggen wanneer ze iets anders gaat doen. Tot nu toe gaat het goed. Ze is april 4 geworden

Mijn zoontje is bijna vijf en mag sinds een maand of vier alleen naar buiten.
De eerste keer mocht hij tot het grasveldje bij ons achter. Doodeng en telkens gaan kijken. Kort erna wilde hij naar de speeltuin iets verder, wederom doodeng. Maar dat heet loslaten. Nu mag hij ook naar een vriendje nog iets verderop. Hij moet van te voren wel vertellen waar hij heengaat en als hij ergens anderheen gaat komt hij dat netjes vertellen.
Wij wonen in een buurt met heel veel kleine kinderen. Om bij de speeltuin en het grasveld te komen, kan hij tussen de huizen door, er kunnen geen auto's komen. Om bij zijn vriendje te komen, moet hij een straat oversteken.
De eerste keer dat ik hem niet kon vinden, was ik in alle staten! Hij was met een vriendje uit zijn klas mee een boomhut gaan bouwen, maar was even vergeten dat tegen mama te vertellen.
Loslaten is het moeilijkste wat er is, maar ik doe dat liever beetje bij beetje nu...

---

Je kunt tegenwoordig zoveel worden, dat ik maar gewoon blijf wie ik ben!

ik merk wel dat ik hem steeds beetje meer vrijheid geef maar echt helemaal alleen nee zou gek worden
ik ga dus altijd mee in de speeltuin zitten
hij si voor onze duur maar vanuit huis kan ik hem niet zien omdat we achter een huis zitten en een carpoort voor de deur hebben dan is er gelijk de straat zonder stoep dan een haagj met hek en daarachter speeltuintje
staat een hek omheen ene helft is veotbal veld andere helft speelveld met klimrek maar aan beide zijkanten een sloot
de ene sloot zit achter een struik gewas waar de kids in spelen de ander zit ana voetbalveld met ene pad ertussen
hij si voorzichtig maar laat zich snel opnaaien door andere
nu zit ik er dus bij en in begin mocht hij niet in de struiken dan zag ik hem niet
maar sinds kort mag hij ook daar hij mag dan achter de struiken niet op t gras (daar zit de sloot) en niet van de steopranden af
hij doet dat super netjes als een ander gaat staat hij daar beetje verloren bij van ja dat mag ik niet
dus ja luisteren kan hij wel maar hem helemaal alleen laten gana
weet zeker dat als iemand tegen hem zegt kom we doen dit of dat dan gaat ie zeker als ik er niet bij ben

ben ook bezig met verhaaltjes enz over niet met vreemde mee gaan ook als iemand die je kent bijv oma of vrienden of iemand die je neit kent komt vragen of je mee gaat altijd eerst aan mama komen vragen
nooit van andere iets aan pakken eerst aan mama vragen of dat mag en niet in auto stappen enz
voorals nog gaat dat goed als vrinedje snoepjes mee neemt dan vragat ieof het mag of komt op zijn minst even zeggen dat ie iets heeft dus erg netjes
maar ja dat loslaten is nog eng eerst nog maar ff paar maanden oefenen beter zeker voor het onzekere hoor

Hier mocht Kate met 3,5 jr in de speeltuin achter het huis spelen en daarna verhuisden we, toen mocht ze alleen nog in de steeg of de tuin.
Met 4 jaar mocht ze een rondje om het huizenblok, maar durfde het nog niet, met 5,5 jaar mag ze alleen naar de speeltuin, 2 straten verderop. Steeds komt ze zeggen of iets vragen, dus dat voelt goed (als ik de steeg uitloop dat kijk ik richting speeltuin en controleer haar).
Verder is het wel sneu dat ik haar heb moeten vertellen over 'slechte mensen' maar dat ging erg natuurlijk (een fragment van een tekenfilm heb ik even aangegrepen om haar te laten zien dat slechte mensen ook een gewoon uiterlijk hebben en dat als mensen hun poes/hond of snoepje willen laten zien ze heeeeeel hard naar huis moet rennen om het te vragen!!)

Hier mocht mijn zoontje met 5,5 jaar buiten spelen. Maar alleen als hij met zijn vriendje was en daar was dan altijd de grote zus van het vriendje bij.

Nu is mijn zoontje 7 jaar en speelt gewoon alleen buiten zonder toezicht.

Mijn dochtertje is nu 5,5 jaar. Maar haar durf ik nog niet alleen buiten te laten. Nadeel is ook dat er weinig klasgenootjes van mijn dochter aan deze kant wonen. Ze moet dus eerst een drukke weg over. Dus dat kijken we eerst nog even een half jaar aan.

Ze mag wel met haar broer naar buiten. Maar ik wil mijn zoontje niet de verantwoorlijkheid over zijn zusje geven.

---

Oxalis Deppei                       Hoop, vertrouwen, liefde en geluk

Mijn oudste dochter mocht buiten de poort toen ze net vier was. Een klein speeltuintje en een pleintje zijn bereikbaar via de stoep en ik heb er zicht op vanuit de keuken. Het is een kinderrijke buurt en ik weet dat er redelijk wat toezicht is van andere volwassenen. Nu (zes jaar) mag ze iets verder maar ze moet wel áltijd zeggen waar ze naar toe gaat. Een drukke weg mag ze uiteraard nog niet alleen oversteken. De jongste van drie wil ook wel alleen maar die vind ik nog te jong. Ze heeft wel eens met haar zus op het pleintje zitten stoepkrijten, terwijl ik in de keuken bezig was.

Ook mijn dochter is overigens heel vrij naar andere mensen toe. We hebben haar vaak verteld wat wel en niet mag, rollespelletjes gedaan etc. Maar dat vrije zit in haar karakter, dat heeft ze als ze 8 is waarschijnlijk nog wel in zekere mate. Ik kan en wil haar echter niet binnen houden. Ze heeft het ook nodig om met vriendinnen buiten te spelen zonder dat ik er bovenop zit.