Vrouw krijgt klap om jankend zoontje

Vind de titel wel apart. Jankend zoontje?

Wat een rare mensen heb je toch op de wereld. Kan me ook wel ergeren aan huilende kinderen, maar er is nou eenmaal weinig aan te doen. Hebben mijn kinderen ook weleens last van.

Tja... vanochtend ook zo'n aktie! Wij waren voor vaderdag lekker aan het brunchen bij een restaurant. En mijn zoon loopt voor me en zegt (misschien iets harder in zijn enthousiastme) chocomel chocomel! Lopen we langs een tafeltje, zegt die meneer die daar zit; stttttttttttttt. Dus ik; pardon hij is een beetje enthousiast, kreeg ik me een tirade dat ik mijn ik moest opvoeden (HUH?) etc.
Ik blijf dus kalm en ik zeg alleen maar; Dus hij mag niet zijn stem verheffen omdat hij blij is maar u wel omdat u de blijdschap van mijn zoon niet kan waarderen? Ik leg uw opmerkingen naast me neer.
Hij was woest (maar werd door vrouwlief even vermaand, die schaamde zich kapot).

Maar als bovenstaand was gebeurd, dat had ik waarschijnlijk die man aangevallen, niemand komt aan mijn kind!

Niet mijn ik, maar mijn zoon op moet voedden.

Oh Caithy..wat heb je toch rare mensen he..

De verdraagzaamheid is soms ver te zoeken

---

mama van Amber 22-05-2006 en Stella 02-04-2009

Jeetje, snap dat die man dat irritant vind maar je moet wel met je handen van andermans kind afblijven.

Caithy, ik erger me ook dood aan over enthousiaste luide kinderen, vind het wel knap dat die man er wat van durfde te zeggen, meeste mensen zouden alleen een scheef gezicht trekken.

Ik heb een zoontje die zich ook niet altijd netjes kan gedragen in een restaurant en ik ben wel keihard. Hij moet rustig blijven en niet schreeuwen en believe me, we hebben dagen dat we dat 100 keer moeten zeggen, niet alle mensen hebben kinderen en hebben geen zin aan kabaal aan hun oren. Normaal praten ok, normaal blij zijn ook maar schreeuwen of 10 keer hetzelfde herhalen word ook hier niet gewaardeerd.

Sorry, ik vind dus dat er voor beide wat te zeggen valt

Nou sorry hoor, maar dit is terecht?

Wie weet waarom dat kindje huilde, en dan nog.. Als een volwassen iemand mijn kindje daarom op de grond gooit, zoals beschreven, en mensen vinden het nog terecht ook, vraag ik me echt af waar het heen gaat met de wereld.
Kinderen zijn nu eenmaal nog puur, huilen als ze verdrietig zijn en praten luider als ze enthousiast zijn!

Ik hou van overenthousiaste kinderen die roepen als ze blij zijn, heel gezond. Ik hou van kinderen die gewoon mogen huilen, ben wel blij als ik het zelf niet hoef op te lossen haha. Ik hou van drukke kinderen die overal naartoe rennen, omdat dat heel gewoon is voor een kind enzovoort.

Ik wordt er eerder verdrietig van als kinderen zo ingeperkt worden in hun enthousiasme en emoties omdat de buitenwereld dat graag wil. Wat maken we er eigenlijk een nare plek van met z'n allen.

Ik ben gestopt met me aan te passen in die zin aan de ander. Is mijn kind enthousiast dan ben ik daar blij om, is hij verdrietig dan krijgt hij de mogelijkheid. En als anderen zich eraan ergeren? Tja... Dan heb ik ook medelijden met hen, want je maakt het je eigen leven verschrikkelijk moeilijk...

Ik vind het ook wel leuk om het enthousiasme van een kind af te zien stralen.

Maar ik kan me voorstellen dat je je er soms aan kan ergeren.

Hier bijvoorbeeld een buurmeisje dat het erg leuk vind op haar nieuwe trampoline. Maar ik vind het niet echt leuk om van 's morgens 8.00 uur tot 's avonds 20.00 uur één en al gegil te horen (ookal weet ik dat het van haar enthausiasme komt.

Ik vind ook dat je wel een beetje rekening mag houden met je mede mens. Een keer huilen of gillen doet mijn kind ook, maar als ze er in door blijven gaan krijgt ze van mij wel te horen dat ik het wel genoeg vind.

Maar om op het berichtje terug te komen.

Ik vind het wel ver gaan om een kind een zet te geven en de moeder een klap.

Ik mis nu het icoontje die met zijn hoofd tegen de muur aan stompt.

Quote DaniMvSenna:

Ik vind het ook wel leuk om het enthousiasme van een kind af te zien stralen. Maar ik kan me voorstellen dat je je er soms aan kan ergeren. Hier bijvoorbeeld een buurmeisje dat het erg leuk vind op haar nieuwe trampoline. Maar ik vind het niet echt leuk om van 's morgens 8.00 uur tot 's avonds 20.00 uur één en al gegil te horen (ookal weet ik dat het van haar enthausiasme komt. Ik vind ook dat je wel een beetje rekening mag houden met je mede mens. Een keer huilen of gillen doet mijn kind ook, maar als ze er in door blijven gaan krijgt ze van mij wel te horen dat ik het wel genoeg vind.

Nee oke, dat ben ik dan wel met je eens. maar ze mogen van mij in hun enthousiasme in een restaurant best wat roepen enzovoort. En dat mag bij het vlees en het toetje of de mooie wc of wat dan ook. Maar idd, de hele tijd roepen op de trampo is weer het andere uiterste, dan geef ik ze andere opties om hun enthousiamse te uiten.

Ik vind ook kinderen irritant die in een restaurant constant gillen of lawaai maken, maar dit was de eerste keer dat hij uberhaupt iets zei hahahahaha. Was onder de indruk van het restaurant.

Dit was wel het type restaurant waar ik ook verwacht dat mijn kids zich gedragen.

Over enthousiaste kinderen geen probleem maar weet dan wel waar je ze wel/niet mee naar toe neemt. Wij waren bij Ernst en Bobbie en er was 1 kind wat constant om de 5min door de show heen schreeuwde en moeder zei niks! Of idd in een restaurant of bioscoop, heel irritant!

Maar goed wat het nieuwsbericht betreft is natuurlijk belachelijk! Ik zou zelfs als omstander ingrijpen als iemand een kind van een ander op de grond gooit, kom nou!

---

mv O 04-12-2006 , Q 04-07-2011 en V 05-05-2014

Wat bedoel je met: door de show heen schreeuwde? Gewoon enthousiast meedoen? Daar is dan toch neits ergs aan? Ze willen toch vaak dat je reageert?
En als het gaat om irritant schreeuwen wat niets met de show te maken heeft, dat is wat anders dan enthousiasme...

I agree!!

ik vind jankende kids ook niet leuk in het open baar ook mijn eigen niet
maar vind niet dat iemand anders daar een dreun voor hoeft te geven
hoe goed ben je dan bij je hoofd ( welke psych wil hem hebbne)

---

kijk niet achterom kijk voor je anders val je

Je moet van hele dappere huizen komen wil je mijn kind een klap durven geven. Idioot!

Voor wat betreft restaurants vind ik als je weet dat je kind zich niet normaal kan gedragen, ga dan naar een pannekoekenhuis of blijf thuis.
En een irritant kind vind ik er een die gilt, onbeschoft is en een grote mond heeft, daar valt niet onder een kind dat enthousiast is omdat hij mee uit eten gaat.
100x liever een blij vrolijk kind dan opa piet die met zijn klep zo wijd open een stuk vlees zit te kauwen dat ik kan zien welke kleur onderbroek hij aan heeft.

hahahahaha maar daar zijn zijn kindjes die niet op hun mondje zijn gevallen weer errug handig voor.

Zo zaten wij een tijd terug in een chinees restaurant met 1 ander echtpaar van rond de 60. En die mevrouw liet ons meegenieten van haar kroepoek eten.

En toen, toen zei mijn zoon. Kijk mama, ik kan wel netjes kroepoek eten zonder dat IEDEREEN dat hoort

Soms irriteer ik me aan kinderen die erg zeuren en dan huilen...mar than again...dat heeft dan meer met mijn eigen stemming te maken achteraf. En die van mij doen het ook wel eens.

Natuurlijk moeten ze zich gedragen in een restaurant, maar ook hier moet je wat in huis hebben wil je mijn kind of mij aanspreken, laat staan vastpakken.
Het zijn nog altijd wel kinderen en geen robotjes.