Overbeschermend?

Ik vind dat je gelijk hebt. Ik laat mijn zoontje die in juli 2 word ook niet alleen met neefjes en nichtjes. Nichtje is 7 en mijn dochter 8 die kan ik echt niet de verantwoording geven over mijn zoontje die ook graag van alles ondekt.

Nee vind je niet te beschermend. Ik ken die kindjes natuurlijk niet,maar als ik dan vanuit mijzelf denk, zou ik mn zoon wel daar laten spelen met de deur open maar wel regelmatig gaan kijken. Maar ik weet ook dat grote kindjes het leuk vinden te leuren met kleintjes, dus ze steeds oppakken enzo, enja twee jaar is nog wel klein. De verantwoordelijkheid moet je nooit bij kinderen neerleggen. Ik snap je dus wel.

---

Genieten van mijn grote gezin!

Ik vind ook dat je gelijk heb, maar of dat dat nu zo een goede maatstaaf is
Ze kennen je zoon verder niet goed en andersom en hij is nog zo klein.
Ik zou er ook niet lekker bij zitten, mijn nichtje is 9 en als ze de kans krijgt dan sleept ze mijn dochter constant overal heen op de arm.

ik zeg altijd zo, je moet een kind niet op een kind laten letten

aan de andere kant zou het hier wel kunnen, maar dat komt omdat de verhoudingen anders liggen

groot gelijk hoor, niet zonder toezicht!
2 jaar is nog zo klein, en zeker als hij zo ondernemend is zou ik m lekker in het oog houden zelf.

En trouwens... al was je overbeschermend, het is jouw kind en daarbij gelden jouw regels en grenzen toch

Maar lastig he als je moeder dat dan apart vindt, ga je toch twijfelen. Niet doen hoor!

---

Wees jezelf, er zijn al anderen genoeg!

ja dat bedoel ik met die van mij, en ze kennen neefjes en nichtjes heel goed

in jouw geval geef ik je gelijk

zou denk ik ook aan de ruimte liggen enz
zo was ik gister bij mijn moeder en die heeft een logeer/speelkamer
maar voor jayden is die kamer echt speelkamer dingen die erin staan laat hij met rust voor ryan is alles even boeiend en zit er toch her en der een gevaartje (lamp onder bed wat spullen van opa enz die hij overhoop kan halen enz )
dus geen groot gevaar maar toch
ik laat ze dan wel met zijn twee gaan maar kijk echt elke keer even om de hoek en luister ook goed maar geod zit dan zelf in de kamer ernaast

in een vreemd huis met meerdere obstakels zoasl beokenkast enz zou ik hem dus ook zeker niet alelen met andere kinderen laten
is het nou echt een speel kamer alles safe enz zelfde verdieping regelmatig kijken dan zou ik t weer wel overwegen (met leeftijd van 2 niet zoals ryan nu is )

jammer he dat ze die soms aan hun laars lappen. Laat je ze wel eens op je kinderen passen dan? Lijkt me wel heel lastig dan....

Ik zou het ook niet kunnen waarderen hoor, vooral niet als ze in het bijzijn van je kinderen opmerkingen maken als: 'ah joh, hij mag dit of dat toch wel van je?'

---

Wees jezelf, er zijn al anderen genoeg!

oo hier ook zulke opa en oma hoor
maar heb de regel als wij in huis zijn gelden mijn regels en en als ik er niet ben dan is het hun probleem als ik mijn kind maar heel terug krijg

stom voorbeeld gister eerste zegt oma dat mag niet hij gaat door ik zeg er wat van en ah joh is zo schattig
ja sorry ma dan moet je niet eerst nee zeggen en dan ineens ja nee is nee punt

Bij oma, gelden oma's regels en bij mij de mijne.

En als oma hem voor de tv wil planten vind ik het prima, met 2 jaar kijken ze er toch heus niet aan 1 stuk naar.

Wat betreft nichtjes en neefjes, dat ligt echt aan die kinderen.

Maar, dat ligt ook aan je zelf. Als je makkelijk bent vind je al snel iets goed, als je minder makkelijk bent niet.

Ik ben vrij gemakkelijk, heb ook mijn grenzen hoor, maar over het algemeen bekeken probeer ik in zulke situaties een gulden middenweg te zoeken

Ik zou het ook niet doen hoor! Bovendien, wat hebben die oudere kinderen te spelen met zo'n klein jongetje zou ik denken. Die spelen hun eigen spel en op je zoontje wordt niet gelet (zoals ik het me voorstel), en dat mag je natuurlijk ook niet verwachten van zulke jonge kinderen.

---

mv O 04-12-2006 , Q 04-07-2011 en V 05-05-2014

ik zou mijn kind ook niet alleen laten maar eerlijk als ik bij mijn moeder ben ga ik niet al mijn regeltjes opleggen als hij van mij geen tv mag kijken en oma vraagt en hij krijgt van haar ja dan heeft hij gewoon geluk.

zelfde met chipjes en koekjes maar goed nu heb ik een supergoed contact met mijn moeder (ouders) en ik zeg haar ook altijd dat ze zich gerust mag bemoeien met de opvoeding

Ligt aan de kinderen of het zou mogen. Bij miijn nichtjes zou het wel mogen bij een aantal van onze kennissen ook.. Als ik een ruimte verderop ben. Dan kijk ik geregeld nog even of het goed is. Maar die kinderen zijn hartstikke lief voor mijn jongens. Ik kijk dan eigenlijk nog meer om te zien of mijn jongens er geen zooitje van maken. Als ik in de buurt ben ,lees op hoor afstand..vind ik het ook geen oppassen of overdragen van verantwoordelijkheid. Ze genieten ervan en mijn jongens ook. Overbeschermend ben je trouwens niet. Jij bent moeder.. Jij maakt jouw keuzes zoals jij het wilt. Jij moet je comfortabel voelen met jouw keuzes

Ligt aan de kinderen of het zou mogen. Bij miijn nichtjes zou het wel mogen bij een aantal van onze kennissen ook.. Als ik een ruimte verderop ben. Dan kijk ik geregeld nog even of het goed is. Maar die kinderen zijn hartstikke lief voor mijn jongens. Ik kijk dan eigenlijk nog meer om te zien of mijn jongens er geen zooitje van maken. Als ik in de buurt ben ,lees op hoor afstand..vind ik het ook geen oppassen of overdragen van verantwoordelijkheid. Ze genieten ervan en mijn jongens ook. Overbeschermend ben je trouwens niet. Jij bent moeder.. Jij maakt jouw keuzes zoals jij het wilt. Jij moet je comfortabel voelen met jouw keuzes

Senna (2,5 jr) mag dat ook niet!

Geregeld vragen de nichtjes of ze haar mee mogen nemen naar de speeltuin (die pal tegenover ons huis is) maar dat doe ik echt niet.
Vind ik ze te jong en onverantwoordelijk voor.

Oeh moeilijk.... ik weet niet of ik het zou doen. Soms probeer ik Thiuri (oktober 4) in zijn kamertje te laten spelen, maar hij doet het gewoon echt niet. Dus ik denk dat hij hier er uberhaupt niet eens aan denkt om in een andere kamer te gaan spelen. Isaura (juli 2) doet het volgens mij ook niet. Ze zijn veel te veel aan mama/papa gehecht om in een andere kamer te gaan spelen.


Misschien als het speelgoed leuk is....

Hier geen problemen mee als neefjes nichtjes met mijn zoon willen spelen, zowel binnen als buiten. Mijn zoon is gek op zijn neven en nichten en speelde al met ze samen toen hij amper 2 jaar oud was en ik er niet bij was. Het is altijd heel erg goed gegaan. Hij is gek op zijn nicht van bijna 12. Ja ik laat mijn zoon nu ook alleen buiten spelen, want weet dat hij dit aankan. Hij is nu 6 jaar oud en heeft een groot verantwoordelijkheidsgevoel naar mij toe. Hij weet wat hij wel en niet mag en luisterd er ook goed naar. Bij mijn ex mocht hij al buiten spelen met 5 jaar.

Hangt van die andere kinderen af. Mijn kinderen zijn het gewend om met kleintjes om te gaan. Mijn jongste van 14 mnd. is regelmatig alleen met ze in 1 ruimte terwijl ik even met iets anders bezig ben. Zij gaan stukken beter en verantwoordelijker om met de kleintjes dan veel volwassenen die ik ken.

Alleen in huis, dat gebeurt niet, maar even in een andere ruimte wel.

Aan de andere kant zou ik mijn dochtertje niet makkelijk bij vreemde kinderen laten zitten en een ander huis vind ik ook weer anders.

Gewoon doen wat je gevoel je ingeeft. Als jij het niet prettig vindt, niet doen.

Monica, je kent m'n zoon niet haha. Als hij tv kijkt, zet hij zich lekker in de zetel en is ermee vertrokken. Maar na een tijdje is hij het beu en dan hoeft hij gewoon niet meer.
Ik wilde dat hij in de auto dvd zou kijken, omdat ik een heel eind moet rijden en een aantal drukke punten moet passeren. Ik heb mn concentratie nodig als ik rij en dat lukt niet met een schreeuwende peuter erbij.
Heb op zich geen moeite met tv kijken hoor, maar hij was gewoon leuk aan 't spelen, het was totaal niet nodig.
Ik had gewoon al nee gezegd tegen hem en dan gaat mijn moeder er zo overheen. Ik vind dat niet zo netjes. Ze heeft mij te respecteren, ook al is 't haar huis, 't is mijn kind.

Mn nichtjes en neefje zijn echt heel lief en ze zouden lief met hem spelen. Vooral de twee meiden. Maar ze kunnen niet anticiperen op hetgeen mijn zoontje van plan is, omdat ze kleine kindjes niet gewend zijn en niet weten tot wat hij in staat is.
Dan spelen in een ruimte waar ik ze niet kan zien, noch horen en waar allerlei breekbare spullen staan en een enorme boekenkast die niet aan de muur is vastgemaakt..
Dan zie ik 1000 gevaren.

---

Trotse mama van 2 prachtige kereltjes

Ik vind dit zo'n situatie die iedere keer totaal anders kan zijn.
Hoever bij jou vandaan is de andere ruimte?
Wat staat daar allemaal?
Hoe is je eigen kind?
Hoe zijn de andere kinderen?

Allemaal erg afhankelijk daarvan, maar als je je gevoel maar volgt, zit dat vast wel goed!

Helemaal met Myself eens.

En als het alleen de dure vazen waren die kapot konden vallen, zou ik denken: Mam, als jij het wilt: jouw keuze.
Maar dat je vindt dat je kind niet veilig is, is iets anders.

Wat betreft je moeder die jou moet respecteren... Dat gaat dan wel een beetje 2 kanten op. Ik probeer zelf ook mijn moeder te respecteren en haar oma te laten zijn. Alhoewel ik bij gevaarlijke situaties ook wel eens een grens trek, hoor.

Ja klopt ook wel.. mn moeder en ik liggen gewoon al een tijdje overhoop en ik denk niet dat dat nog goed komt. Gewoon te verschillend. Ook heel erg verschillend in de opvoeding.
Als alles koek en ei was tussen ons, had ik dat tv gebeuren wel goed gevonden misschien, weet ik niet.

---

Trotse mama van 2 prachtige kereltjes

Alice Ik begrijp je ook wel, hoor. Ik vind het ook altijd lastig met mijn moeder. Niet dat we heel erg overhoop liggen, maar zij houdt er ook nogal andere denkbeelden op na wat betreft opvoeding ;-)
Als we bij haar zijn voel ik me vaak niet eens moeder! Ik laat haar dan maar. Gun haar het genieten van het oma-zijn en wil haar dan ook niet kwetsen.

Toch vind ik het niet verkeerd dat je er de rem op zet als je niet voelt dat je kind veilig is. Dat zou ik ook doen. Zo lang je je beslissingen neemt vanwege je kind en niet omdat je je ergert aan je moeder, zit het vast goed.

Bij mijn broer zijn kinderen (die 3 dus) is mijn moeder heel erg de opvoeder. Ze komen daar vaak en mijn moeder voedt ze al mee op sinds dat ze geboren zijn. Dus die verhouding is heel anders als met mijn zoontje, die ze maar af en toe ziet en waarbij ik niet wil dat ze een rol heeft in de opvoeding.

Ik weet niet of ik daar heel gemeen in ben om haar dat niet te gunnen, ik vind het haar taak niet en sinds ik uit mn ogen kan kijken, wil ik al "zelf doen" Daarbij vind ik haar manier van opvoeden niets voor mijn kind.
Stom voorbeeld, hij was 1,5 en had mijn sleutelbos gepakt, die zit aan een lang koord, hij was ermee aan 't zwaaien, en sloeg zichzelf er mee in zijn gezicht. Zei zei "haha, dat krijg je er nu van, moet je maar niet zo wild doen"... Daar kan ik me dus totaal niet in vinden. Ik ben veel empatischer naar hem toe en ik hou er niet van hoe zij doet.
Ik kan het moeder zijn niet afgeven, misschien is dat mijn tekortkoming, dat kan, daar ben ik nog niet helemaal uit.
Zij heeft gewoon allerlei ideeen over hoe 't beter moet en daar kan ik mij totaal niet in vinden. Zou hem dus ook nooit daar laten zonder dat ik erbij ben.

---

Trotse mama van 2 prachtige kereltjes

Alice Als jij met heel je hart houdt van je kind en voor hem zorgt, is dat zeker nooit een tekortkoming, hoor!!!

De relatie tussen jou en je moeder ken ik verder niet, maar zoals jij dit beschrijft, zou ik ook wel 3x nadenken

Mijn moeder is over het algemeen gewoon heel lief voor de kinderen en let zelf juist altijd heel erg op. Verder verwent ze ze gruwelijk (en dat vind ik soms wel eens irritant) en neemt ze niet alles van me aan (toen ik zei dat mijn oudste dochter niet teveel zuivel mocht bijv. Kwam ze achter toen het kind tijdens een wandeling met haar in het bos acute diarree kreeg, daarna nam ze het serieuzer ;-)).

Het is altijd een kwestie van aftasten, denk ik. En jij zult het dan misschien anders doen dan je zus, dat is aan jou en hoeft niet verkeerd te zijn. Misschien liggen jouw zus en je moeder meer op 1 lijn.

Mijn moeder mag van mijn jongste zusje ook veel minder met haar kind (behalve oppassen dan als ze werkt en hier hoeft ze hoogst zelden op te passen).

Gewoon je gevoel volgen.