Hulptraject eetstoornis

Goed dat je hulp gezocht heb!
Het ligt er denk ik aan wat voor een eetstoornis je heb en in welke mate wat ze met je willen gaan doen.
Hier moest ik iedere keer opschrijven wat ik eet, waarom ik het eet, hoe ik mij voel en zo ging ze kijken waar de schoen wrikt.
Nu komen ze er niet echt uit dus ze hebben het nu over Amarum in Zutphen gehad om daar verder te gaan.

Het is al best lastig om toe te geven dat je een eetstoornis heb, maar je merkt wel dat wanneer je er eenmaal open over bent geweest het ook steeds makkelijker word om te vertellen aan mensen.
Niet dat je het nu van de daken moet schreeuwen of in de krant moet zetten, maar mensen in je omgeving zijn wel degenen die je er het beste bij kunnen ondersteunen en je op kunnen vangen wanneer je je niet goed voelt.

Het gaat vast goedkomen met je anoniem, je mag al heel trots zijn dat je de eerste stap al gezet heb, dat is een van de moeilijkste!!

Bij mij hebben ze het Bench Eating Disorder laten vallen, maar ze werken vrij weinig met naampjes.
Ik kan dagen niets eten, en dan mij te barsten eten aan echt heel veel bijv. een heel brood, pot pindakaas, kilo kaas, pot rauwe bonen, half pakje boter en dan nog honger hebben.
Ik ben ook 24 uur per dag bezig met mijn lijf (ik vind mezelf echt walgelijk ) eten, niet eten, het is alleen dat ik een fobie heb voor overgeven anders was dat er 99% zeker ook bij geweest.

Momenteel doe ik heel erg mijn best om " normaal" te eten, maar het is gewoon zwaar omdat ik geen idee heb wat normaal is.
Daarnaast heb ik ook nog steeds die eetbuien, dus dat maakt het er niet echt beter op of zo hihi.

Mijn man ziet het niet, ik heb 45 kilo overgewicht en hij ziet het niet, neemt ook regelmatig wat lekkers mee en ik noem hem dan ook gekscherend mijn feeder.
Maar dat maakt het er niet makkelijker op om je aan een normaal eetpatroon te houden.

Wanneer je deze stap zet, dan denk ik dat je er klaar voor bent, anders neem je die stap niet.
Ik ben er toevallig ingerolt want ik ging erheen voor angst en paniekaanvallen, dus ze hebben mij erin gedrukt zeg maar

2 vriendinnen en 2 collega's is al heel wat, je heb in ieder geval al 4 mensen om je heen die bereid zijn je te steunen en die snappen wanneer je weer een keer weg loopt tijdens de lunch, of niet " gezellig" mee komt barbecuen.
Misschien is het een idee om je man ook af en toe mee te slepen naar je hulpverlening toe, wanneer hij je al niet steund of het niet ziet dan ben je al voor de helft mank denk ik dan.

Jij hebt meer Boulimia achtige buien zo te lezen Anoniem. Wat voor hulptraject ga je in? Want daar heb je natuurlijk ook veel verschil in.

Ga je echt 1 op 1 met een psycholoog? Of ga je met meerdere mensen tegelijk het hulptraject in (groepsverband)?

Wel fijn dat meerdere mensen het weten. Maar vaak is het onbegrip erg groot. Men vindt dat je je niet moet aanstellen. Of zo dik/dun ben je toch niet.
Of ze zeggen "dan stop je toch met lijnen". Maar ze vergeten voor de gemakkelijkheid dat er zoveel meer achter het lijnen/vreten/overgeven schuilgaat.

Ik heb vanaf mijn 15de tot aan mijn 27ste verschillende eetstoornissen gehad. Ik begon met BED (net als Mitch). Daarna ging ik samenwonen en was de controle helemaal weg. Ik ben als een gek gaan lijnen. Maarja..... net zoals het "overeten" had ik ook geen controle op het "lijnen". En toen kwam in de Anore...... (sorry kan dat woord nog steeds niet uitspreken ) terecht.

Dus van fors overgwicht naar fors ondergewicht. Tussen mijn hoogste gewicht en mijn laagste gewicht zat zo een 56 kilo verschil.

Ik heb 9 maanden in therapie gezeten waarvan 2 maanden intern. En daarna opnieuw leren eten, problemen verwerken enzo.

Op een gegeven moment had ik een doel om beter te worden: Kinderen willen krijgen. En dat heeft gewerkt bij mij.

Stand van zaken nu: Na 4 zwangerschappen ongeveer 8 kilo overgewicht . Lijnen lukt op dit moment even niet. Maar ik ga er wel weer tegenaan. Maar mijn eetstoornisverleden is en blijft een trigger voor mij. Ik weet dat ik te makkelijk doorsla en dat wil ik mijn man en kinderen niet (weer) aandoen.

(Mitch..... in ons babbelclubje ben je dus niet de enige met een ES)

---

Oxalis Deppei                       Hoop, vertrouwen, liefde en geluk

voor jullie!!!

---

mama van Amber 22-05-2006 en Stella 02-04-2009

---

Ik ben niet doof!! Ik negeer je gewoon

het is zooo ontzettend ontiegelijk moeilijk
ik vind het ook klinken als boulima groostte lijnen bij jou

ik zelf ben bestempeld met binch eating disorder
en das eigenlijk gewoon alles in eetstoornissen die geen andere naam hebben
maar voornamleijk gewoon vreten vretreten en verder daarna ontiegelijk intens schuldig voelen en dan weer eten (rtroostvoeding)

ze zijn er bij mij achter gekomen tijdens mijn behandeling voor borderline en dus niet echt iets gericht op eten gehad
het duurt lang het word zwaar zwaarder en gewoon KUT en dan daarna gaat t beter maar zal het nog niet makkelijk zijn
ik heb het redlijk overwonnen met die therapie voor borderline(word verslaving ook in behandeld) en daarna met mijn maagverkleining
maar dan nog uit je hoofd zal het nooit gaan
ik kan wel anders naar eten en mezelf kijken
ik kan nog steeds ene dag meer snoepen en trek hebben dan de andere maar ik zal nooi meer zo veeeel vreten omdat ..
ik kan je dus helaas niet veel over het traject vertellen maar wie weet kan je er iets mee
ik wilde nog wel zeggen als jij er neit aan toe was zou je de stap nooit maken
die eerste stap is gewoon balngrijkste en weetje uiteindlijk is het gewoon een verslaving en dat geeft je ergens een fijn gevoel en probeer dat maar is los te laten
nou ik zal zeggen ik stop makkelijker met roken of andere gekke tiks dan die klote eetverslaving
heel veel sterkte meis

Ik herken het niet, maar wil je toch veel succes wensen met de komende behandeling. Super dat je die stap hebt genomen!

Ik wil je veel succes wensen.
Maar mag ik vragen waarom je huisarts het eigenlijk niet hoefde te weten van jou? Daarvoor is hij toch ook juist?

Vreemd dat je huisarts is ingelicht want volgens mij mag dat alleen nadat jij daar toestemming voor gegeven hebt!

Verder wil ik je heel veel sterkte wensen.

Nee joh, dat haal jij je alleen maar in je hoofd meid.
Tuurlijk zijn ze wel wat gewend.