Begin de dag met een lach 2

Een Ier wandelt een pub binnen in Dublin, bestelt 3 Guinness en gaat in een hoekje zitten, waar hij afwisselend een teug neemt uit één van de drie glazen. Wanneer ze alledrie op zijn, gaat hij terug naar de toog en bestelt drie nieuwe. De ober achter de bar komt naar hem toe en zegt hem: "Weet je, als ik een pint heb getapt, dan wordt het warm en een beetje plat, dus het zou veel beter smaken als je ze één per één zou bestellen."
"Oh", zegt de Ier, "dat kan zijn! Maar ik heb twee broers. Eén zit in Amerika nu, en één in Austalië, en ik zit nu hier in Dublin. Toen we allemaal thuis vertrokken, hebben we elkaar beloofd dat we, eender waar we naartoe gingen, op deze manier zouden drinken, om de dagen dat we altijd samen op stap gingen te herdenken. Dus nu drink ik één voor mezelf en nog twee voor mijn twee broers..."
De ober geeft toe dat het een mooi gebruik is, en laat het daarbij. De Ier wordt een regelmatige klant in de bar en drinkt altijd op dezelfde manier: drie Guinness en om de beurt een teug nemen van elk glas.
Op een dag komt hij de pub binnen en bestelt maar twee Guinness. Alle andere reguliere klanten merken dit op en de conversaties die aan de gang zijn, vallen bijna onmiddellijk stil. Wanneer de Ier terugkomt om zijn tweede rondje te bestellen, zegt de ober: "Ik wil natuurlijk niet tussenkomen in jouw verdriet, maar in ieder geval innige deelneming met je verlies."
De Ier kijkt een beetje verward voor een klein moment, dan ziet hij natuurlijk waar de kink in de kabel zit, en begint te lachen! Oh nee, alles is nog ok met iedereen!", legt hij uit. Het is gewoon dat mijn vrouw ons heeft bekeerd tot een baptistische kerk en dus moest ik stoppen met drinken... Maar dat heeft geen invloed op mijn broers, hé!!!"

Er komt een hersencel aan in het mannelijke brein. Ok, een heel zeldzame gebeurtenis, maar het kan. De hersencel merkt dat hij heel alleen is in een grote lege zwarte doos. "Oehoe" roept de hersencel, maar och arme, er antwoordt niemand... "Woehoeoeoeoeoe" roept de hersencel nog eens, maar het enige wat hij hoort is de echo van zijn eigen stem... Totaal ontredderd kruipt de eenzame hersencel in een hoekje en begint te wenen... Maar plotseling komt er een andere hersencel toegesneld ! Totaal buiten adem roept hij naar de wenende hersencel : "Hey, gek, wat doe jij hier? Wij zitten allemaal beneden, hoor..."